ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 412
เสียงข้างนอกประตูเงียบลง
หลังจากนั้นไม่นาน เกาจ้านก็ดูเหมือนจะตำหนิลูกพี่ลูกน้องที่พูดไม่ดี จากนั้นก็พูดด้วยเสียงที่ดีผ่านประตู
“ผมมีความจริงใจแน่นอน เมื่อครู่เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมเองที่เสียงดัง อันหรานคุณเห็นความจริงใจของผม ตอนนี้คุณให้ผมไปเก็บดาวเงียบๆผมก็จะไป ”
“พี่ชายคุณขี้ขลาดเกินไปแล้ว” ด้านนอกมีเสียงดังขึ้นมา
“ไปไปไป......เจ้าบ้านี่ พวกคุณกล้าจะทำลายงานฉัน ฉันจะฆ่าพวกแกแน่”
“อย่ามา ความจริงใจไม่ใช่แค่การพูดถึงมัน” เซิ่งอันหรานพูดกับภายนอก “ถ้าคุณจริงใจจริงๆ คุณจะไม่แค่มากับซองจดหมายสีแดงเหล่านี้”
“งั้นคุณว่าควรจะทำยังไงดี”
สิ่งนี้ทำให้เซิ่งอันหรานมึนงง เธอหันไปทางจินน่าเพื่อขอความช่วยเหลือทันที
จินน่ากำลังยุ่งอยู่กับการเก็บเงินดอลลาร์ เธอครุ่นคิดครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่เซิ่งอันหรานแล้วทำท่านั่งดื่มเหล้า
“ดื่มเหล้า ?” เซิ่งอันหรานโพล่งออกไปโดยไม่ทันคิดอะไร
ข้างนอกประตูตอบกลับมาทันทีว่า “ดื่มเท่าไหร่”
เซิ่งอันหรานตกตะลึงครู่หนึ่ง เธอไม่ได้คิดจะให้พวกเขาดื่มเหล้า นี่ไม่เท่ากับว่าขึ้นหลังเสือเหรอ ในขณะนั้น เขาคว้าแขนของจินน่าและโบกมือให้เธอจัดการเรื่องนี้เอง
จินน่าเก็บซองแดง จากนั้นกระแอมแล้วพูดกับข้างนอกว่า
ง่ายมากเลย พวกเรามาจับฉลากกันเถอะ ในวันแต่งงาน หนึ่งแก้วแสดงถึงความเต็มใจ
และสองแก้วแสดงถึงสิ่งที่ดีที่สุดของทั้งสองฝ่าย“
”สองแก้ว สองแก้ว“ ทันใดนั้นเกาจ้านพูดด้วยเสียงเด่นดัง “ดีที่สุดทั้งสองฝ่าย”
มีเสียงใสๆ ของการเทขวดไวน์และแก้วไวน์ชนกันด้านนอก
เซิ่งอันหรานฟังอย่างระมัดระวัง ไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูด "นี่ เพื่อนเจ้าบ่าวดื่มก็ได้มั้ง ถ้าเจ้าบ่าวเมาแล้ว ยังมีขั้นตอนอีกมากมายข้างหลัง มันไม่ค่อยเหมาะสมมั้ง"
ก่อนที่เซิ่งอันหรานจะได้พูด จินน่าก็ตอบรับ “ได้ได้ เพื่อนเจ้าบ่าวดื่มแล้วก็โอเค”
เพื่อนเจ้าบ่าวที่ดีที่สุดของเกาจ้าน ก็มีแต่อวี้หนานเฉิง
ยังดีที่มีเพียงสองแก้ว เซิ่งอันหรานถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ดื่มสองแก้วแล้ว” เสียงของพี่ฉินดังขึ้นมา เขาเป็นพี่ชายของถานซูจิ้ง ดังนั้นจึงพูดได้ว่าเป็นหูเป็นตาที่อยู่ข้างนอก พูดอะไรออกจึงไม่น่าจะผิดพลาด
เซิ่งอันหรานถามจินน่า “เปิดไหม ?”
จินน่าส่ายศีรษะ แล้วยิ้มอย่างมีความหมาย เธอเปล่งเสียงใสออกมา “สองแก้วคือดีที่สุดทั้งสองฝ่าย สามแก้วคืออยู่ร่มเย็นสุข”
ข้างนอกเงียบลงสองสามวินาที จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมา
“ดื่มอีกแล้วหนึ่งก็ไม่เป็นไร อยู่ร่มเย็นเป็นสุข”
“ดื่มหมดแล้ว”
“สี่แก้วคืออยู่ด้วยกันสี่ชั่วอายุคน ซึ่งหมายถึงแตกกิ่งก้าน มีลูกและบุตรมากมาย”
“อืม”
“……”
“เก้าแก้วอยู่ด้วยกันเป็นเวลานาน”
“……”
“สิบแก้วทุกสิ่งสวยงามสมบูรณ์”
“……”
“สิบเอ็ดแก้วรักเดียวใจเดียว”
“เฮ้” มีใครบางคนข้างนอกได้ฟื้นสติ ทันใดนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “หนึ่งแก้วหมายถึงรักเดียวใจเดียวไม่ใช่เหรอ ?”
จินน่าพูดอย่างใจเย็นว่า
เซิ่งอันหรานขึ้นเวทีแล้วพูดว่า “ทำไมคุณไม่โยนมันอีกครั้งล่ะ นี่มันไม่เหมาะกับฉันเลย...”
“มีอะไรไม่เหมาะสมล่ะ ? คุณกลัวว่าจะไม่ได้แต่งงานเหรอ ?”
ถานซูจิ้งยัดดอกไม้เข้าไปในอ้อมแขนของเธอ มองไปรอบๆและหยิบไมโครโฟนจากพิธีกร เธอคว้าแขนของเซิ่งอันหราน ด้วยมือข้างหนึ่ง หันหน้าเข้าหาผู้ชม เสียงของเธอก็คมชัดและสดชื่น
“นี่คือเพื่อนที่ดีที่สุดและดีที่สุดของฉัน และน่าจะมีหลายคนที่นี่ที่รู้จักเธอ เธอชื่อเซิ่งอันหราน เธอเป็นผู้หญิงที่ใจดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบในโลก คุณยังสามารถเห็นได้ว่าเธอได้รับช่อดอกไม้ของฉันด้วย ถ้าไม่แต่งงานภายใน สามเดือน ว่ากันว่าคุณจะไม่สามารถแต่งงานได้ตลอดชีวิต ดังนั้นฉันเลยต้องพูดแทนเธอว่า เพื่อนสนิทของฉันตอนนี้โสดเชิญผู้ชายตามไปจีบได้ อย่ารบกวนคนเจ้าชู้อย่ามายุ่ง”
ทันทีที่สิ้นเสียง ข้างล่างเวทีก็มีเสียงดังขึ้น
“ผมสมัครครับ”
“สนใจผมได้ไหม ?”
“……”
เดิมทีเซิ่งอันหรานนั้นงดงามมากอยู่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนิสัยที่โดดเด่นของเธอ ซึ่งดึงดูดความสนใจของผู้ชายจำนวนมากอย่างรวดเร็ว
การชักชวนให้แต่งงานโดยสาธารณะของถานซูจิ้ง ทำให้เกิดความคลั่งไคล้ของฝูงผึ้งและผีเสื้อ ซึ่งทำให้เซิ่งอันหราน ต้องการหาทางเข้าไปข้างใน ก่อนที่ถานซูจิ้งจะพูดจบเขาก็รีบก้าวลงและวิ่งเร็วกว่าใคร ๆ
“ขอโทษนะครับ ห้องน้ำอยู่ที่ไหนครับ”
“ทางนั้น”
เซิ่งอันหรานถือกระโปรงของเธอและตรงไปที่ห้องน้ำ มองดูใบหน้าที่แดงก่ำของเธอในกระจก เธอก็ทำอะไรไม่ถูก
ทันทีที่เธอหยิบลิปสติกออกมาและกำลังจะแตะเครื่องสำอาง ก็เกิด "ปัง" จากห้องน้ำด้านหลังเธอทันที เซิ่งอันหรานตกใจ และเมื่อเธอหันหลังกลับ เธอเห็นโทรศัพท์มือถือหล่นลงมาใต้โถส้วม แต่ดูเหมือนไม่มีใครอยู่ข้างใน ราวกับไม่สังเกต ไม่มีการเคลื่อนไหวเลย
เธอลังเลที่จะเก็บลิปสติก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเคาะประตู
“สวัสดีค่ะ โทรศัพท์ของคุณตกแล้ว”
ยังคงไม่มีเสียงอยู่ข้างใน เมื่อเซิ่งอันหรานกำลังจะเคาะประตูอีกครั้ง เขาพบว่าประตูไม่ได้ล็อก และเห็นร่างสีดำอยู่ข้างในที่รอยแยกของประตูนอนอยู่ข้างห้องน้ำ และอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ
เธอเปิดประตู เหลือบมอง และเธอก็จำคนข้างในได้ทันที
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน