ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 414

เวลาที่อวี้หนานเฉิงถูกส่งไปที่สถานีตำรวจในสนามบิน เซิ่งอันหรานอยู่บนชั้นระดับความสูงสองหมื่นเมตรแล้ว

เธอไม่ได้นั่งสายการบินนั้น

ในเมื่อจะเริ่มต้นชีวิต งั้นก็ควรจะยกเลิกทุกอย่าง เริ่มต้นใหม่

หลังจากนั้นสามเดือน——

ภายในฟาร์มขนาดใหญ่ในฝรั่งเศส กำลังดำเนินการแข่งม้า

รถเก๋งคันสีดำจอดอยู่นอกฟาร์ม หญิงสาวชาวตะวันออกผมสั้นสวยมากลงมาจากที่นั่งข้างคนขับรถ

ยืนอยู่นอกสนามแข่งและดูเกมด้วยความสนใจอยู่พักหนึ่ง

“สาวสวย”

ชายฝรั่งเศสพิงรั้วจ้องมองเธออยู่นานมาก เปิดปากพูดชมเชย“เทพีแห่งทิศตะวันออก”

“คุณเห็นผู้หญิงตะวันออกสวยทุกคนก็พูดแบบนี้ใช่ไหม?”

ถานซูจิ้งกอดแขนและมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า

ร่างสูงใหญ่ ตาสีเขียวเข้ม มีความโรแมนติกของผู้ชายฝรั่งเศสเป็นพิเศษ พูดจาด้วยรอยยิ้ม แต่ท่วมตัวมีกลิ่นอายที่ไว้ใจไม่ได้

เกือบจะเหมือนกับความรู้สึกที่พบเกาจ้านครั้งแรก

“แน่นอนว่าไม่ใช่”ผู้ชายฝรั่งเศสยกมือขึ้นสาบาน“ผมสามารถรับรองได้ ผมไม่เคยชื่นชมผู้หญิงตะวันออกขนาดนี้ คุณเป็นคนที่สอง”

ถานซูจิ้งกระตุกมุมปาก “งั้น รบกวนคุณพาฉันไปพบคนแรกหน่อย”

ผู้ชายฝรั่งเศสชะงักไป นานมากจึงได้สติกลับมา

“คุณเป็นเพื่อนของเธอ?”

“ถ้าหากเทพธิดาตะวันออกคนแรกที่คุณชื่นชมชื่ออันหราน”

“……”

เซิ่งอันหรานอาศัยอยู่ในบ้านไม้ทางด้านทิศใต้ของฟาร์ม ใกล้ทะเลสาบ อยู่อย่างสันโดษมาก ถ้าหากอยากจะสนุกครึกครื้น ที่สนุกครึกครื้นห่างจากฟาร์มเพียงสองก้าว

เวลาที่ลียงพาถานซูจิ้งเข้ามา เธอกำลังอ่านเอกสารภาษาฝรั่งเศสต้นฉบับ ท่าทางเข้าใจได้ยากมาก

“พระเจ้า เธอจริงจังขนาดนี้ ท้องหกเดือนแล้ว พักผ่อนหน่อยได้ไหม?”ถานซูจิ้งเดินเข้ามาก็พูดบ่นพึมพำ จ้องไปที่ท้องนูนของเธอ

“ทำไมเธอมาถึงแล้ว?”เซิ่งอันหรานรีบถอดแว่นตา สีหน้าดีใจ“ไม่ใช่มาตอนเย็นเหรอ?”

ถานซูจิ้งเดินทางมาฝรั่งเศสเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันออกแบบชุดแต่งงานในนามของชิงเหมิง ก่อนจะมาตั้งใจติดต่อเธอเป็นพิเศษ พูดว่าถือโอกาสมาเยี่ยมเธอ เพื่อหลีกเลี่ยงเกาจ้าน ดังนั้นจึงพูดว่ามาสายหน่อย

“นี้คือคิดถึงเธอแล้วไหม?”

ถานซูจิ้งกอดเธอ พูดกระเซ้าเย้าแหย่หัวเราะเสียงดัง

ด้านนอกมีเสียงไอแห้งเข้ามา

หลังจากที่ทั้งสองคนออกจากกัน เซิ่งอันหรานจึงมองเห็นร่างลียงสูงหนึ่งร้อยเก้าสิบเมตรยืนอยู่ที่หน้าประตู พูดภาษาอังกฤษ“อันหราน ท่านนี้คือเพื่อนของคุณ ผมยังไม่รู้ว่าชื่ออะไร?”

เซิ่งอันหรานมองถานซูจิ้ง“ลียงแหย่เธอแล้ว?”

ถานซูจิ้งไม่ได้ปฏิเสธ

“เธอเข้าใจเขาเป็นอย่างดี”

“พวกคุณกำลังพูดอะไร?”ลียงภาษาจีนมีขีดจำกัด ฟังไม่เข้าใจความหมายคำว่า“แหย่”

เซิ่งอันหรานยิ้มเล็กน้อย“เพื่อนฉันบอกว่านายหล่อมาก”

“ใช่ไหม?ขอบคุณ”

“เพื่อนฉันชื่อภาษาอังกฤษว่ามีอา แต่งงานแล้ว”

ลียงได้ยินว่าแต่งงานแล้ว คอตกทันที“อันหราน พวกเธอเป็นอะไรกัน?ทำไมเทพธิดาที่สวยงามแห่งตะวันออกถึงแต่งงานกันหมดแล้ว?”

“ดีมากจริงๆเหรอ?”

ถานซูจิ้งสีหน้าซับซ้อน“ฉันไม่ค่อยเข้าใจ เธอหลบอวี้หนานเฉิงก็ช่างมันเถอะ ทำไมยังต้องหลบกู้เจ๋อด้วยล่ะ?ตอนนั้นพูดแล้วว่าเธอจะกลับอเมริกา สุดท้ายเธอมาอยู่ในเขตทุรกันดารนี้ได้ยังไง?”

“ฉันไม่ได้หลบเขา”เซิ่งอันหรานดื่มชา“ใครพูดว่าฉันหลบเขา เขาช่วยฉันติดต่อมหาวิทยาลัยที่นี่ ไม่สามารถให้เขาย้ายมาบริษัทมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน”

“เธอมีความคิดนี้ ฉันคิดว่ากู้เจ๋อสามารถทำเรื่องนี้ได้”

“พูดน้อยหน่อย ฉันรู้ว่าเธออยากจะพูดอะไร”เซิ่งอันหรานท่าทางมองทะลุปรุโปร่งแล้ว“เพียงแต่เธอคิดมากเกินไปแล้ว กู้เจ๋อจะแต่งงานแล้ว”

“แต่งงานกับใคร”ถานซูจิ้งสีหน้าชะงัก“กะทันหันเกินไปไหม ไม่เคยได้ยิน”

“ลีเลียน”

“พระเจ้า อยู่ใกล้ประโยชน์ย่อมมีโอกาสกว่าใคร”

“ดังนั้นเธอไม่ไปนิวยอร์กก็เป็นเพราะว่าเหตุผลนี้ ไม่สามารถก่อกวนการใช้ชีวิตของคนอื่นเถอะ”

“ทำไมฉันรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาล่ะ?”ถานซูจิ้งมองไปทางเซิ่งอันหรานท่าทางนิ่งสงบ จู่ๆในใจก็รู้สึกเจ็บปวด “เธอคือคิดแทนคนอื่นแล้ว ตัวเองล่ะ?อีกไม่กี่เดือนก็คลอดแล้ว เรื่องนี้เธอให้ฉันปิดบังให้เธอตลอดไปเหรอ?”

เซิ่งอันหรานเงียบไปสักพักก็พูด“ไม่จำเป็นต้องพูด ชีวิตคนไม่ได้มีแค่ความรัก และฉันยังมีเรื่องมากมายต้องทำ”

ถานซูจิ้งเหลือบมองดูกองหนังสือเภสัชศาสตร์บนโต๊ะโดยไม่รู้ตัว รู้สึกขนลุก

“เธอนี่คือเปลี่ยนความโศกเศร้าให้เป็นพลัง ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องดี แต่ฉันยังคิดว่าเจ็บปวด พรุ่งนี้ฉันต้องกลับแล้ว เธอไม่มีคำพูดอะไรให้ฉันพากลับไปเหรอ?”

เซิ่งอันหรานคิดอย่างจริงจัง สายตากะพริบ

“ยังมี”

เธอดึงกล่องหนังสีดำวินเทจออกมาจากใต้ลิ้นชัก ส่งให้ถานซูจิ้ง“เธอนำสิ่งนี้ช่วยฉันส่งมอบให้เขา”

ไม่ต้องเปิดกล่องออกถานซูจิ้งก็รู้ว่าคืออะไร คือเป็นสร้อยคอเส้นนั้นควบคุมชะตากรรมของเซิ่งอันหรานเป็นเวลาหกปี

ฟันเฟืองแห่งโชคชะตาตกอยู่ที่สร้อยเส้นนี้ หลังจากคืนเจ้าของเดิม ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติแล้ว เส้นขนานไม่ว่าสามารถเชื่อมกันได้อีกต่อไป