ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 424
ฟ่านหลิงชวงถือโทรศัพท์ ยิ้มอย่างบริสุทธิ์ใจ
“ใช่ ฉันน้อยมากที่จะเลี้ยงใคร ค่อนข้างจะถูกชะตากับเธอ”
ลางสังหรณ์บอกเซิ่งอันหรานว่า นี้คือหลุม
“ฉันไม่มีเวลาจริงๆหัวหน้าฟ่าน”
“เรียกว่าหัวหน้าอะไรกันล่ะ หลังจากนี้เรียกฉันว่าหมอฟ่านก็ได้แล้ว อย่าเกรงใจขนาดนั้น คืนนี้ต้องกินข้าวด้วยกัน ฉันรอเธอ”
พูดทิ้งท้ายประโยคนี้ ก็ไม่รอให้เซิ่งอันหรานตกลง ฟ่านหลิงชวงก็ไปแล้ว เหลือเซิ่งอันหรานยืนอยู่ที่เดิมด้วยความรู้สึกพิลึกยากจะคาดเดา ทำไมครุ่นคิดไม่เข้าใจว่าเธอแสร้งทำอะไร
ไม่มีเวลาได้คิดเยอะ เรื่องมากมายของโรงพยาบาล เซิ่งอันหรานเปลี่ยนเสื้อคลุมและสวมเครื่องฟังเสียงหัวใจจากนั้นไปที่ห้องตรวจ
หลังจากที่ไปห้องตรวจ อาจารย์ของแผนกศัลยกรรมหัวใจพาเซิ่งอันหรานพวกเขานักศึกษาแพทย์ฝึกงานหลายคนไปที่หอผู้ป่วยเพื่อตรวจอาการ เดินอยู่ระเบียงทางเดิน โจวโจวหมอฝึกงานที่อยู่ด้านข้างเข้ามาพูดกระซิบข้างหูเซิ่งอันหราน
“พี่อันหราน คนป่วยในห้องวีไอพีนิสัยแย่มาก ต้องระมัดระวังหน่อย อย่าพูดว่าหัวใจเขาไม่แข็งแรงเด็ดขาด เขาไม่ยอมพูดว่าตัวเองไม่สบายตรงไหนก็อย่าถามเด็ดขาด”
“เธอรู้ได้ยังไง?”
“ตอนเช้าพยาบาลซูเดิมทีต้องตรวจร่างกายผู้ป่วยกับฉัน หลังจากนั้นก็ถูกหัวหน้าพยาบาลเรียกออกมา ฉันแปลกใจก็มองเขาไป เพื่อชายชราที่แปลกประหลาดคนนี้ ดุด่าพยาบาลจนร้องไห้แล้ว”
พยายามซูเกอเป็นพยาบาลชายเพียงคนเดียวในโรงพยาบาลจินหลิง โดยทั่วไปแล้วหากผู้ป่วยชายมีความเข้มงวดทางเพศ ก็ล้วนให้ซูเกอไปตรวจสอบ ดังนั้นในโรงพยาบาลจินหลิงเขาจึงเป็นคนที่ได้รับความชอบเป็นพิเศษ
ผู้ป่วยนิสัยแย่ เซิ่งอันหรานก็ไม่ใช่ไม่เคยเจอ เวลาที่เป็นนักศึกษาแพทย์ฝึกงานในโรงพยาบาลต่างประเทศ อยู่กับอาจารย์ที่ปรึกษาก็เห็นมาเยอะแล้ว สำหรับเธอไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร เพียงแต่เพื่อนร่วมงานมีเจตนาดีที่จะเอ่ยเตือน ก็ตอบรับเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าด้วยความซาบซึ้ง
หลังจากที่เปิดประตูห้องผู้ป่วย เซิ่งอันหรานกับนักศึกษาแพทย์ทุกคนเข้าไปในห้องผู้ป่วยแล้ว
“คุณอวี้ตอนนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”
เสียงเข้มมีพลังดังมาจากในห้อง มีสีหน้าอารมณ์เคียดแค้น
“ไม่เป็นไร โรงพยาบาลของพวกเธอกลิ่นแย่มาก ฉันไม่ได้ป่วยอะไรก็อยากจะออกจากห้องผู้ป่วยแล้ว”
เวลาที่เซิ่งอันหรานได้ยินเสียงนี้สายตาตึงเครียดทันที จากช่องว่างท่ามกลางฝูงชน มองเห็นร่างผู้ป่วยบนเตียงได้ชัดเจน มีความผ่านโลกมาโชกโชนเมื่อเทียบกับห้าปีที่แล้ว
คาดไม่ถึงว่าจะเป็นผู้อาวุโสอวี้
นึกถึงก่อนหน้านี้ได้ยินเย่จื่อเอ่ยถึงเรื่องร่างกายของผู้อาวุโสไม่ค่อยดี เธอซ่อนตัวอยู่ในฝูงชนและฟังสองประโยค ก็ผลุนผลันออกไป
ข้อมูลผู้ป่วยทั้งหมดได้รับการบันทึกไว้ในเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ของโรงพยาบาล หลังจากที่ออกจากห้องผู้ป่วย เซิ่งอันหรานก็ตรงไปดูข้อมูลอาการป่วยของผู้อาวุโส
เวลาที่มองเห็นบันทึกเข้าโรงพยาบาล สีหน้าก็ตึงเครียด
ในข้อมูลอยู่นานมากแล้ว เธอนำโทรศัพท์ถ่ายตัวอย่างโรคของผู้อาวุโสไว้ เวลาที่ถ่ายเสร็จแล้วกำลังจะผิดคอมพิวเตอร์ ไหล่ก็หนักขึ้นมา
“ถูกจับได้แล้วเถอะ”เสียงของฟ่านหลิงชวงดังมาจากข้างหลัง มือข้างหนึ่งวางบนไหล่ของเซิ่งอันหราน สีหน้าท่าทางยั่วเย้าคนเล่น“เธอไม่ยอมตรวจห้องผู้ป่วย วิ่งมาขี้เกียจที่นี่ทำไม?”
เซิ่งอันหรานสีหน้าตึงเครียด นำโทรศัพท์ซ่อนไว้ด้านหลัง“ฉันมาดูข้อมูลนิดหน่อย เมื่อกี้เพิ่งจะตรวจห้องผู้ป่วย ถือโอกาสมาทำความเข้าใจ”
“หยุดเลย”สายตาของฟ่านหลิงชวงกวาดมองบนคอมพิวเตอร์“เธอเป็นหมอจิตแพทย์ของกุมารเวช มาแผนกศัลยกรรมหัวใจเพื่อเรียนรู้และเข้าใจ ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาจัดการ และผู้ป่วยเป็นชายชรา ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับวิชาเอกของเธอ เธอใส่ใจขนาดนี้ นี้คือญาติที่บ้านเธอเหรอ?”
เซิ่งอันหรานสีหน้าไม่เปลี่ยน พูดอย่างสงบนิ่ง“ไม่ใช่ เพื่อความละเอียดทางวิชาการ ดังนั้นจึงมาดู หัวหน้าฟ่านคิดว่ามีปัญหาอะไร สามารถถามได้ตามสบาย”
“ใช่เหรอ?งั้นฉันถามตามสบายแล้วกัน”
“เธอถาม”
เซิ่งอันหรานยืนยันว่าไม่รู้จัก ถึงยังไงเธอไม่ได้ตั้งใจทำให้ข้อมูลผู้ป่วยรั่วไหล เธอถามไม่ได้จึงมาดู
“เธอเป็นลูกสาวนอกสมรสของชายชราเหรอ?”
“ความจริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ อาทิตย์นี้มีงานเลี้ยงเชื่อมสัมพันธ์ไมตรี เธอไปเถอะ?”
“หัวหน้าฟ่าน เธอล้อเล่นอะไร ลูกชายฉันเข้ามัธยมแล้ว ฉันยังไปงานเลี้ยงเชื่อมสัมพันธ์ไมตรี ไม่เหมาะสมเถอะ?”
“นี่!ก็คือลูกชายเข้ามัธยมแล้ว ถึงเวลาฝ่ายตรงข้ามถามขึ้นมาเธอก็พูดแบบนี้”
“อะไร?”เซิ่งอันหรานสงสัยว่าหูของตัวเอง
“ความจริงไม่ใช่งานเลี้ยงเชื่อมสัมพันธ์ ก็คือ….แบบเป็นคู่”
“เป็นคู่?นั่นไม่ใช่ดูตัวไหม?”
“ว้าย…”ฟ่านหลิงชวงใช้นิ้วมือวางไว้ที่ปากทำท่าทางพูดเสียงเบา“เธอเสียงเบาหน่อย ถึงยังไงเธอช่วยฉันก็พอแล้ว”
“เธอให้ฉันไปดูตัวแทนเธอ?”
เซิ่งอันหรานตกใจ“ฉันจะไปดูตัวแทนเธอได้ยังไง?”
“ทำไมจะไม่ได้?”ฟ่านหลิงชวงเบิกตาโต“ฝ่ายตรงข้ามไม่เคยเห็นฉัน เธออายุไม่ต่างกับฉัน ยังทำงานเป็นหมอ ถึงเวลานั้นเธอก็พูดว่าเธอคือฟ่านหลิงชวง เขาไม่สงสัยอะไรแน่นอน เธอพูดว่าเธอมีลูกแล้ว คิดหาวิธีช่วยฉันนำสิ่งก่อกวนใจนี้ออกไปก็ได้แล้ว”
เซิ่งอันหรานรู้สึกปวดหัว“ฉันสามารถปฏิเสธได้ไหม?”
“ได้”ฟ่านหลิงชวงกระตุกมุมปาก“งั้นฉันไปถามชายชราคนนั้นว่าเขามีลูกสาวนอกสมรสชื่อเซิ่งอันหรานไหม”
“ฉันพูดแล้วว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวนอกสมรสของเขา”
“ฉันรู้แล้ว”ฟ่านหลิงชวงสีหน้าปลิ้นปล้อน“แต่ว่าฉันถามขนาดนี้ ทั้งโรงพยาบาลก็คงจะรู้ ทุกคนหลังดื่มชาก็มีเรื่องซุบซิบไว้เพื่อความสนุกล้วนๆ แต่ไม่มีใครสนใจเรื่องจริง”
เซิ่งอันหรานสูดลมหายใจลึกๆ คิดหน้าคิดหลังไตร่ตรองแล้ว แค่รู้สึกว่าหลุมนี้เกรงว่าเพิ่งจะเริ่มต้นเมื่อตัวเองเข้ามาในโรงพยาบาลนี้ ฟ่านหลิงชวงขุดหลุมให้ตัวเองแล้ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน