ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 477

ข่าวยอดนิยมในเมืองจินหลิง เซิ่งอันหรานนำโทรศัพท์เปิดอ่าน สีหน้าค่อยๆมืดครึ้มลง เธอดูละเอียดรอบคอบ พยายามดูสถานการณ์รุนแรงดุจดังพายุพัดโหม พบข้อมูลสำคัญบางอย่างในรายงานข่าวนี้

——“ทั้งเมืองกำลังตามหาคุณกู้”

——“เด็กหนุ่มโรแมนติกบอกรักกลางเมืองจินหลิง คุณกู้ผู้ลึกลับสุดท้ายอยู่ที่ไหน?”

——“ใกล้ถึงวันแห่งความรัก ข้างกายคุณขาดเด็กหนุ่มผมทองคนนี้ไหม?”

ข่าวที่มาแรงที่สุดในตอนนี้

อเล็กซ์เด็กหนุ่มลูกครึ่งผมทองดวงตาสีมรกตรออยู่ที่สนามบินสามวันแล้ว ใกล้จะถึงวันแห่งความรักแล้ว ตอนนี้ในเมืองค้นหา“คุณกู้”จะพุ่งขึ้นสูงมาก แต่นางเอกลึกลับยังไม่ปรากฏตัว มีเด็กผู้หญิงอายุสิบแปดปีชื่อกู้อันอยู่เคียงข้างคุณไหม?กรุณาส่งต่อไป เพื่อเทศกาลที่โรแมนติกนี้จุดโคมไฟเถอะ รวบรวมโคมไฟเจ็ดสีที่แตกต่างกัน พวกเรามาลุ้นรางวัลใหญ่ในวันแห่งความรักกันเถอะ——

อ่านต่อไป จึงตอบสนองกลับมาว่านี่เป็นโฆษณาส่งเสริมการขายที่ทำโดยร้านขายเครื่องประดับ

บีบหัวคิ้ว เซิ่งอันหรานเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโทรศัพท์ด้วยสีหน้าจนปัญญา

“ลูกคงจะไม่บอกแม่ว่ากู้อันคนนี้ก็คือกู้อันที่กำลังทำสงครามหมากรุกกับคุณปู่ ลูกรู้ไหมว่าทั้งเมืองจินหลิงมีเด็กกี่คนที่ชื่อกู้อัน?พูดว่าเทศกาลแห่งความรักปีนี้มีคนเล่นมุกตลกก็เป็นไปไม่ได้”

เซิ่งอันหรานไม่เชื่อ เซิ่งเสี่ยวซิงได้ยินก็แย่งโทรศัพท์ในมือเธอไปแล้ว ถามแม่อย่างไม่พอใจ

“วันนั้นหนูมองเห็นพี่กู้อันกำลังค้นหาข่าว สีหน้าของเธอก็ดำเหมือนกระทะ และถ้าแม่ไม่เชื่อหนูก็คงจะเชื่อลุงเทียนเอินเถอะ เขาก็สงสัยแล้ว——”

เซิ่งอันหรานได้ยิน การกระทำลุกขึ้นก็หยุดชะงัก ขมับก็ปวดขึ้นมา ใบหน้าขาวซีดของเด็กหนุ่มลอยกลับมาในสมอง ผมสีทองดวงตาสีมรกต แทบจะมีหนวดเคราเต็มคางเห็นได้ชัดเจนว่าผ่านโลกมาโชกโชน แต่ในดวงตาที่ใสสะอาดนั้นยังมีความไร้เดียงสาที่เป็นเยาวชน

คนนี้เซิ่งอันหรานเคยพบที่สนามบิน

นักข่าวพวกนั้นก็ถ่ายรูปเยอะมาก ภาพที่สื่อต่างๆใช้ล้วนทำให้ใจคนสั่นสะเทือน ภาพลักษณ์ของเด็กหนุ่มสูงและหล่อแสดงถึงความเงียบเหงาและมีไมตรีจิต ตัวอักษรประกอบ ยิ่งมีไมตรีจิตมากขึ้น ละลายหัวใจของคุณป้าและเด็กสาว

ตอนเที่ยงเริ่มกินข้าว บรรยากาศที่โต๊ะอาหารค่อนข้างกลัดกลุ้มและจริงจัง

เซิ่งอันหรานฟังสถานการณ์ในการสู้รบ ถานซูจิ้งกับอวี้หนานเฉิงพื้นฐานฝีมือพอๆกัน แต่เพราะว่าหน้าเกาเสี่ยวเป่าเต็มไปด้วยสติกเกอร์ เกาจ้านที่เฝ้าดูอยู่ข้างสนามต้องเข้ามาแทนที่เขา หลังจากนั้นถานซูจิ้งก็ถูกตีแตกกระเจิง ไม่นานหลังจากที่ตระกูลเกามีความขัดแย้งภายใน สงครามจบลงด้วยเกาจ้านและภรรยาของเขาบ่นว่าอีกฝ่ายเป็นสายลับ

เซิ่งอันหรานยิ่งกังวลอีกด้าน ผู้อาวุโสอวี้สามกระดานไม่ชนะกู้อัน แพ้แล้วสมญานาม“เทพแห่งหมากรุก”ก็หลุดไป เวลาที่กินข้าวสีหน้าก็ไม่ดีใจ

พ่อบ้านตักกับข้างใส่ถ้วยผู้อาวุโสอย่างระมัดระวัง ผู้อาวุโสกินด้วยความกลัดกลุ้ม ตามมาด้วยเสียงดื้อรั้นดังก้องขึ้นมา

“ลุงกู้เธอคนนั้น วันหลังเชิญมาที่บ้าน ฉันจะเรียนรู้กับเขาสองยก”

“ได้ค่ะ”

“ก่อนหน้านี้ฉันยอมให้เธอ รอฉันชนะอาจารย์เธอแล้ว ฉันก็คือ“เทพแห่งหมากรุก”

“ได้ค่ะ”สาวน้อยชะงัก“เพียงแต่ลุงกู้เป็นแชมป์หมากรุกนานาชาติเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว”

“……”

“คุณผู้ชายกินผัก นี้คือผักที่คุณชอบที่สุด”

พ่อบ้านรีบนำผักส่งไปที่ปากของผู้อาวุโส ทั้งหมดมีแต่เสียงชามกับตะเกียบชนกัน ทุกคนก้มหน้ากินข้าวอย่างระมัดระวัง ราวกับเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น อะไรก็ไม่ได้ยิน แม้แต่อวี้หนานเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะเร่งจังหวะการดื่มซุปภายใต้บรรยากาศนี้

กินข้าวเสร็จ เซิ่งอันหรานนำกู้อันเรียกไปด้านข้าง เดิมทีคิดว่าเรียกเธอมาพูดเรื่องที่ชนะผู้อาวุโสอวี้ ใครจะไปรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดข่าวแล้วส่งไปตรงหน้าเธอ

“อีกเดี๋ยวคุณปู่ตามเธอไปเล่นหมากรุก เธอยอมเขาหน่อย เหรียญทองอะไรฉันทำให้เธอก็ได้ไหม?”

เป็นไปอย่างที่คิดไม่นาน ผู้อาวุโสอวี้ก็ให้พ่อบ้านมาหากู้อัน ทางด้านเกาจ้านสองสามีภรรยาก็ไม่คิดจะปล่อยอวี้หนานเฉิง เวลาที่ครอบครัวมีความสุข เซิ่งอันหรานกับเซิ่งเสี่ยวซิงทักทายกัน ก็ออกจากบ้านเก่าจากตระกูลอวี้ไปคนเดียว

ระหว่างทางไปสนามบิน เซิ่งอันหรานเดินไปรอบๆสนามบิน และลงลงจากรถเดินหานานมาก กลับไม่พบเด็กหนุ่มผมทองที่ชื่ออเล็กซ์

หลังจากที่ถามพนักงานร้านอาหารตามสั่งด้านข้างสนามบิน พนักงานหญิงหน้าตาสวยสีหน้าตกอยู่ในความสุข ใบหน้าแดงเล็กน้อย

“คุณมาช้าแล้ว ได้ยินว่ามีคนหาเขาเจอแล้ว อเล็กซ์ถูกคนรับไปแล้ว เด็กที่ชื่อกู้อันฐานะดูลึกลับมาก เมื่อกี้เพิ่งจะมีรถคันสีดำเจ็ดแปดคันหยุดตรงนี้ ลุงพ่อบ้านเชิญเขาขึ้นรถไปแล้ว ตอนนี้แฟนคลับทุกคนกำลังตามหาลุงพ่อบ้านชุดสูทคนนั้น”

“ลุงพ่อบ้าน?”

“มีบุคลิกยังไง เป็นพ่อบ้านไหม พวกเราก็คือเดา”

พนักงานกะพริบตา กำลังดื่มด่ำกับจินตนาการอันไร้ขอบเขต

เซิ่งอันหรานจับหน้าผาก เวลาที่ตั้งสติได้แล้ว รู้สึกว่าหนังศีรษะชา เธอหยิบโทรศัพท์ ต่อสายโทรศัพท์หากู้เจ๋อ ทางด้านนั้นก็มีเสียงกลัดกลุ้มดังขึ้นมา

“อันหราน มีเรื่องอะไร?”

“อเล็กซ์คนนั้น ตอนนี้อยู่บนรถคุณไหม?”

“เรื่องนี้ให้ฉันจัดการก็พอแล้ว เธอไม่ต้องสนใจ”

เสียงของกู้เจ๋อฟังเหมือนเหนื่อยล้ามาก เขาไม่อธิบายเยอะ จู่ๆก็ตัดสายโทรศัพท์ไปแล้ว