ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 527

“ก็เป็นวันนั้น ผมใช้เวลายี่สิบเอ็ดชั่วโมงทำการผ่าตัดสิบสองครั้งสำเร็จ นี้ไม่ใช่เรื่องที่น่าภาคภูมิใจ อย่างเดียวที่ผมรู้สึกในวันนั้นคือความเล็กของชีวิต และความสะเทือนใจที่อยู่ในใจมาเนิ่นนานและไม่อาจสงบลงได้”

ในช่วงเวลาที่เกิดสงครามบ่อยครั้ง ทหารหนุ่มถอยออกจากสนามรบ ถึงแม้ร่างกายไม่ได้รับบาดเจ็บ พวกเขายังต้องมีบำบัดด้านจิตใจของ

ประสบการณ์ที่มีเป็นเวลาหลายปี บางคนรับไม่ไหวและพังทลาย

เพราะว่าภาพนองเลือดที่โหดร้าย คนที่ไม่มีประสบการณ์ก็ไม่มีทางจะจินตนาการได้

“ศาสตราจารย์อัลเลน ขอถามว่าช่วงเวลานั้นเรื่องอะไรที่สะเทือนใจคุณ?”

ก่อนหน้านี้น่าจะพูดบทสนทนากับพิธีกรแล้ว แต่หลังจากที่เสียงไพเราะถามคำถามนี้ ร่างกายเขายังคงสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

“นั่นคือผมทำการผ่าตัดครั้งแรกเสร็จและออกมา ทางเดินของโรงพยาบาลเต็มไปด้วยผู้คน ผมยังไม่ทันได้ถอดชุดผ่าตัด ถูกผู้ช่วยลากเข้าห้องผ่าตัดอีกห้องหนึ่ง วินาทีที่เปิดประตูเข้าไป ผมได้ยินเสียงร้องโหยหวนจากบนเตียง”

เสียงของศาสตราจารย์อัลเลนเบามาก น้ำเสียงก็เชื่องช้า ไม่มีเสียงรบกวนในห้องโถงใหญ่ เซิ่งอันหรานกำลังนั่งอยู่บนที่นั่งที่เพิ่งจะเตรียมออกมา เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นของตัวเอง

“บนเตียงคือสองแม่ลูก เวลาที่เกิดเรื่องแม่พาลูกสาวไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ วินาทีที่เกิดระเบิด แม่ปกป้องลูกสาวไว้ใต้ร่างโดย

สัญชาตญาณ ดังนั้นผู้หญิงที่อายุยี่สิบต้นๆบนตัวได้รับบาดเจ็บจากไฟลวกขนาดใหญ่ เศษแก้วหลายชิ้นแทงเข้าไปในร่างกาย มีความเป็นไปได้ที่จะต้องตัดอวัยวะออก”

“เมื่อพยาบาลหามคนเข้ามา ร่างของทั้งสองคนถูกแทงติดอยู่ด้วยกัน ผ่าตัดแยกออกเพิ่งจะเสร็จ หมอหญิงที่ทำการผ่าตัดรับไม่ไหวเป็นลมไปแล้ว ดังนั้นผมจึงถูกดึงเข้ามา”

“เวลานี้แม่ยังมีชีวิตอยู่ แต่อาการบาดเจ็บของเธอรุนแรง เวลาผ่าตัดไม่สามารถล่าช้าได้ ลูกสาวสถานการณ์ค่อนข้างมั่นคง แต่ความอดทนของเด็กไม่เพียงพอ มีแววที่ส่อให้เห็นเลือดออกในช่องทรวงอก ผ่าท้องตรวจสอบไม่ทัน สถานการณ์เลวร้ายลงได้ทุกเวลา——”

ดวงตาของศาสตราจารย์ที่อยู่ใต้แว่นขอบเงินค่อยๆหดตัวลง ท่วมตัวตกอยู่ในภาพนั้น น้ำเสียงเรียบเฉยกลับทรงพลังค่อยๆหยุดพูดตรงนี้ ทุกคนหน้าเวทีทอดถอนใจ

ฟ่านหลิงชวงอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น ตั้งใจมองผู้ชายที่ไม่เตะตาอยู่บนเวที

พิธีกรกำไมโครเวฟแน่น พูดถามหนึ่งประโยค

“หลังจากนั้นล่ะ?”

ศาสตราจารย์อัลเลนดึงสายตากลับมา เหมือนหลุดจากการตกอยู่ในภาพนั้น เขามองผู้ชมในงาน น้ำเสียงไม่ได้เพิ่มความเร็ว

“ตอนนั้นทั้งโรงพยาบาลมีหมอคนอื่นที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่ มีแค่ผมคนเดียวที่มีความฉลาดในการผ่าตัด แต่ผมมีคนไข้ที่ต้องรีบผ่าตัดสองคนพร้อมกัน ผมอยากถามนักศึกษาแพทย์ฝึกงานทั้งหกท่านที่ฉลาดหลักแหลม ถ้าหากคนที่พบสถานการณ์เป็นคุณ คุณจะเลือกทำยังไง?”

พูดจบ เขาได้เพ่งสายตาไปที่นักศึกษาแพทย์ฝึกงานทั้งหกคนรวมถึงเซิ่งอันหรานที่อยู่ในกลุ่ม คำถามนี้มาอย่างกะทันหันเล็กน้อย คนที่อยู่ใกล้กันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ทุกคนใบหน้าเหยเก

มีเพียงเซิ่งอันหรานที่สีหน้าไม่เปลี่ยน เธอไม่พูด จนกระทั่งไม่มองทางไหนเป็นพิเศษ

กู้เทียนเอินพบว่าฟ่านหลิงชวงสีหน้าเคร่งขรึม เขาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้และพูดถาม“ถ้าหากเป็นคุณล่ะ?”

“เด็กเถอะ”

นานมากจึงมีเสียงที่เย็นชาดังเข้ามาในหูของกู้เทียนเอิน เขาไม่อยากจะเชื่อ หันความสนใจไปที่บนเวที

“ผมอยากพูดความคิดของผม”

หลังจากเวลาสั้นๆที่เกิดการกระสับกระส่าย หมอผู้ชายท่านหนึ่งยกมือขึ้น เขาขยับกรอบแว่นที่สันจมูก สายตามีความมั่นใจในตัวเอง

ศาสตราจารย์อัลเลนชี้ไปทางเขา บอกใบ้ให้พูดต่อไป

เธอคือมีความคิดของตัวเองที่ไม่เหมือนกัน แต่ไม่ได้อยากดึงดูดความสนใจของทุกคน

“ใช่ ฉันอยากฟังการเลือกของเธอ”

ศาสตราจารย์อัลเลนเร่งถาม เซิ่งอันหรานพยักหน้าอย่างลังเล

“ก็ได้ค่ะ ถ้าหากเป็นฉัน ฉันจะเลือกเด็ก”

เสียงของเธอจริงจังและเยือกเย็น สายตามั่นคง สายตาเหลือเพียงสติปัญญา

“แน่นอนว่าฉันก็เคารพและเลื่อมใสความกล้าและอุดมการณ์ของหมอชายหมายเลขสาม แต่ถ้าหากเป็นฉัน ฉันจะเลือกช่วยเด็ก เหตุผลผลแรก จากมุมมองของความรู้สึก ฉันก็เป็นแม่ท่านหนึ่ง คุณแม่อายุน้อยท่านนั้นพยายามปกป้องลูกของตัวเอง ถ้าหากเธอรู้สึกตัวสามารถเลือกได้ คงต้องเลือกช่วยลูกแน่นอน”

“เหตุผลที่สอง จากมุมมองการวิเคราะห์ทางการแพทย์ที่มีเหตุผล ขณะนี้ไม่มีรอยแผลเป็นนอกร่างกายของเด็กที่ต้องรักษาอย่างเร่งด่วน แต่ส่อแววว่าจะมีเลือดออกในช่องทรวงอก เวลาผ่านตัดค่อนข้างสั้น หากไม่รักษาภาวะเลือดออกในช่องทรวงอกจะทำให้เกิดความดันภายในช่องท้องสูง พลาดช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการช่วยชีวิต ไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้”

“มีโอกาสสูงที่จะเกิดความเสียหายต่ออวัยวะภายในของแม่อายุน้อย ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนการผ่าตัดท้องได้ หากอวัยวะได้รับบาดเจ็บมาก ไม่เพียงแค่ช่วยชีวิตยาก และเวลาก็ไม่สามารถคำนวณได้ พูดว่าถ้าหากช่วยแม่ก่อน ความเป็นไปได้สูงมากว่าคนต่อไปจะช่วยไม่ได้แล้ว”

น้ำเสียงเย็นชาของเซิ่งอันหรานดังก้องอยู่ในห้องโถง คำพูดของเธอทำให้ใบหน้าของศาสตราจารย์ชรามืดลงอย่างรวดเร็ว

สีหน้าจริงจังของเขาจ้องมองเซิ่งอันหราน รอให้เธอพูดต่อไป

เซิ่งอันหรานค่อยๆสรุปเรื่องราว

“ดังนั้นจากมุมมองของการประเมินความเสี่ยง ฉันจะช่วยเด็กก่อนแน่นอน ส่วนการผ่าตัดพร้อมกันที่หมอหมายเลขสามพูดไว้เมื่อกี้ ฉันก็ยังพูดประโยคเดิม ก่อนจะเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นภายในท้อง ไม่มีใครคาดเดาอุบัติเหตุที่อาจจะเกิดขึ้นได้ ถ้าหากเวลานั้นจัดการคนเดียวไม่ได้——”

พูดมาถึงตรงนี้ กรรมการผู้ชายบนโต๊ะยกมือเพื่อส่งสัญญาณให้หยุด เซิ่งอันหรานหยุดหัวข้อสนทนาทันที รับมือกับสายตาของเจ้าของมือนั้นที่ส่งเข้ามาอย่างใจเย็น