ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 545

เกาหย่าเหวินสีหน้าลังเล หัวใจของซุนป๋อหยางก็เต้นรัวตามขึ้นมา

เขายังสีหน้าสงบนิ่ง ขมวดคิ้ว

“คดีของเซิ่งอันหรานสำคัญคือเหตุการณ์เป็นที่แน่นอนแล้ว กักตัวในสถานกักกันมาหลายวัน ฉันตรวจสอบพบว่าช่วงเวลานี้ศาลพิจารณาคดีส่วนใหญ่ตัดสินว่ามีความผิดแล้ว”

เกาหย่าเหวินได้ยินตรงนี้ใบหน้ามีรอยยิ้มสุขใจทันที สายตาเปิดเผยความโหดเหี้ยมอำมหิต ซุนป๋อหยางเห็นก็พูดเพิ่มเติมอีก

“เพียงแต่สามีของเขาอวี้หนานเฉิงเป็นประธานของเซิ่งถังกรุป คนนั้นมีอำนาจและอิทธิพลมาก ไม่มีความคิดที่จะให้ภรรยาตัวเองไปติดคุก ฉันเห็นเขาหาคนแล้ว วางแผนให้คดีสร้างขึ้นก็หาคนมาติดคุกแทนเธอ”

พูดประโยคนี้ เกาหย่าเหวินตบบนโต๊ะทันที น้ำเสียงก็สูงขึ้น

“อวี้หนานเฉิงไม่ใช่คนแบบนี้ เขาไม่มีทางนำชื่อเสียงของเซิ่งถังกรุปมาเดิมพัน”

ซุนป๋อหยางกลับไม่เห็นด้วย เขายื่นนิ้วมือแล้วแตะรหัสบนหน้าจอโทรศัพท์

“แต่ฉันถ่ายวิดีโอหลักฐานได้แล้ว เขากับผู้ช่วยของเขาพูดคุยเรื่องนี้ในร้านกาแฟ ความหมายคือต้องการหาคนมารับโทษแทนภรรยาเขา”

ชะงักไปเล็กน้อย ถือโอกาสมองปฏิกิริยาของเกาหย่าเหวิน มองเห็นร่างกายเธอสั่นเทาขึ้นมา ก็รีบพูด

“ยังพูดว่าหลังจากที่เรื่องจบลงแล้ว เขาจะนำตำแหน่งออกไป เขากับเซิ่งอันหรานจะไปต่างประเทศอยู่อย่างสันโดษ ถึงเวลานั้นถึงแม้เรื่องจะถูกแฉ ตามหาพวกเขาก็เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร”

“เขาโลกสวยเกินไปแล้ว”

เกาหย่าเหวินโกรธจนพูดแทรกคำพูดของเขา ตบมือลงบนโต๊ะสองครั้ง ซุนป๋อหยางพยักหน้าเห็นด้วย

“เขาคิดง่ายเกินไป เพียงแต่ไม่รู้ว่าถูกฉันถ่ายหลักฐานไว้แล้ว เพียงแค่นำวิดีโอนี้ส่งไปให้สถานีตำรวจ ไม่เพียงแผนการของเขาจะถูกเปิดโปง ชื่อเสียงของเขาและเซิ่งอันหรานจะพังทลายในชั่วข้ามคืน ถึงเวลานั้นทั้งสองคนก็อยู่ในเหวลึกไม่มีทางฟื้นคืนกลับมาได้”

ซุนป๋อหยางพูดวิเคราะห์ง่ายๆ คำพูดที่มีเหตุผลนี้ทำให้หัวใจของเกาหย่าเหวินสงบลงอย่างรวดเร็ว เพียงแค่นำหลักฐานนี้เปิดเผย ถึงเวลานั้นมีละครให้ดูแล้ว

พูดพลางเธอก็ไม่ลังเล ไม่พูดจาควักโทรศัพท์ออกมา สแกนคิวอาร์โค้ด หลังจากเชื่อมต่อก็มีภาพอวี้หนานเฉิงกับโจวหลานที่อยู่ในร้านกาแฟก็ปรากฏขึ้นมา

“ประธานอวี้ คุณแน่ใจว่าเพื่อคุณเซิ่งจะทำถึงจุดนี้เหรอ?ถ้าแผนการถูกเปิดโปง ไม่เพียงแค่พัวพันคุณเซิ่ง แม้แต่คุณก็หนีโทษกฎหมายไม่ได้”

คนอีกด้านหนึ่งน้ำเสียงมั่นคง

“ให้นายไปทำนายก็ไปทำ อย่าพูดไร้สาระ”

วิดีโอนี้มีความยาวสิบนาที เกาหย่าเหวินในใจรู้สึกสบายอกสบายใจ เธอเงยหน้าขึ้นมาหัวเราะ เสียงควบคุมไม่ได้

ซุนป๋อหยางถอนหายใจยาวๆ

“คุณดูฉันคาดการณ์ผลลัพธ์ไว้แล้ว เบาะแสสำคัญก็ให้คุณแล้ว คุณคิดจำให้เงินฉันเมื่อไหร่?”

“หลังจากที่เรื่องสำเร็จฉันจะให้นาย”

ซุนป๋อหยางมองเห็นสายตาของเกาหย่าเหวินเปลี่ยนเป็นสนุกแฝงไปด้วยความหมายบางประการ

“ดูไม่ออกว่าเธอมีความสามารถ”

ซุนป๋อหยางยื่นมือมาใกล้หน้าอกสองข้าง ใบหน้ามีความลำพองใจ

“ผู้หญิงที่หน้าตาสวยทำเรื่องอะไรก็ต้องทุ่นแรง ถึงยังไงโดยกำเนิดก็มีหน้าอกสองข้างมากกว่าผู้ชายไม่ได้มีไว้ใช้เปิดฝาขวด”

เกาหย่าเหวินอารมณ์ดี สายตาตกอยู่บนหน้าอกของเธอ รอยยิ้มดูถูก

ซุนป๋อหยางถือโอกาสลูบมุมแก้วชา มองดูข้างในสะอาดมาก รินชาหนึ่งแก้วแล้วส่งมาที่มุมปากช้าๆ ถือโอกาสมองสังเกตสภาพแวดล้อมบริเวณรอบๆ

ขมวดคิ้วขึ้น แก้วชาไหลออกจากมือ เสียงตกแตกลงบนพื้น

การกระทำนี้ให้เกาหย่าเหวินขมวดคิ้ว มองสังเกตเขาสองครั้ง ซุนป๋อหยางเลิกคิ้วขึ้น สีหน้าสวยหยาดเยิ้มตบหน้าอกของตัวเอง

“ว้าย ตกใจหมดเลย ฉันปกติก็ไม่ค่อยระมัดระวัง”

พูดพลางก็ก้มหยิบเศษแก้วบนพื้นขึ้นมา สายตาสงสัยของเกาหย่าเหวินยังไม่หายไป จู่ๆม่านตรงทางเข้าก็ถูกยกขึ้น เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวที่ดูไอคิวมีปัญหาถือที่นวดแป้งวิ่งเข้ามาด้วยความดุดันกระฟัดกระเฟียด ปากก็พูดพึมพำอะไร ทำท่าทางโบกมือ ซุนป๋อหยางสีหน้ามึนงง เกาหย่าเหวินตอบสนองกลับมาอย่างรวดเร็ว เธอลุกจากเก้าอี้ ถือโอกาสหยิบขวดซีอิ๊วขาวขึ้นมา ตีลงไปที่ศีรษะของซุนป๋อหยาง

“นายยังอยากจะพูดอะไร?”

คำพูดในปากไม่รู้ว่าทำไมถึงกลืนลงไปแล้ว เปลี่ยนเรื่องถาม“เกาหย่าเหวินล่ะ จับได้ไหม?”

กู้เทียนเอินหันร่างครึ่งหนึ่งกลับมา พิงประตูส่ายหน้า

“หนีไปแล้ว”

นึกมาถึงตรงนี้ยังกระตุกยิ้ม

“เพียงแต่มีคุณงามความดีของนาย ตอนนี้พวกเราสามารถไล่ติดตามตำแหน่งของเธอได้ เพื่อนร่วมงานโทรมาบอกฉันว่าเธอหนีไปที่ภูเขาในเขตชานเมืองด้านตะวันตกของภูเขาจื่อเฟิง เป็นไปได้เป็นที่หลบซ่อนก่อนหน้านี้บริเวณใกล้ๆ ต่อไปพวกเราอาจจะต้องค้นหาบนเขา”

ซุนป๋อหยางผ่อนคลายลง ร่างค่อยพิงบนเตียงผู้ป่วย

“จับเธอได้แล้วผมสามารถใช้ขวดซีอิ๊วขาวตีหัวของเธอแตกไหม?”

กู้เทียนเอินมองเขาอย่างไม่มีอะไรจะพูด หมุนตัวเดินออกจากห้องผู้ป่วย เหลือแค่“ปัง”เสียงปิดประตูเป็นคำตอบของเขา

การปิดภูเขาขนาดใหญ่และการดำเนินการค้นหาไม่สามารถปิดบังทางสถานีตำรวจได้อีกต่อไป กู้เทียนเอินกลับไปที่สถานีตำรวจเพื่อรายงานกับอธิบดี อธิบดีนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานฝืนมองเขา

“สหายเทียนเอิน คุณและพวกเราถูกนับเป็นระบบเดียวกัน แต่คุณไม่ได้เป็นคนของกรมตำรวจของพวกเราเรา ช่วงนี้คุณไม่เพียงแต่เข้าไป

แทรกแซงเรื่องกรมตำรวจของพวกเรา ยังยุยงให้สหายคนอื่นไปทำเรื่องส่วนตัว ผมรู้ว่าทุกคนในกลุ่มของคุณมีความสามารถในการดำเนินการ แต่เรื่องนี้ผมต้องเขียนรายงานส่งไปเบื้องบน เกรงว่าคุณจะโดนลงโทษ”

กู้เทียนเอินได้ยินคำพูดขู่นี้ก็ไม่สนใจ

“เกาหย่าเหวินเป็นอาญากรรมระหว่างประเทศ ตอนนี้กำลังหนีหัวซุกหัวซุนอยู่ในเมืองจินหลิง ถ้าหากสามารถจับเธอได้สถานีตำรวจก็จะได้คุณงามความดีไม่น้อย ผมรู้ว่าคุณกับสถานีตำรวจเซี่ยงไฮ้ไม่ลงรอยกัน ถ้าหากคดีนี้ให้ท่านจัดการ——”

เขาก็ไม่พูดอีก แค่ยืนอยู่สักพัก อธิบดีหวงมองเขาด้วยสีหน้ามืดครึ้ม หลังจากเงียบไปนานใบหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย โบกมือให้เขา

“กระบวนการอนุมัติหมายค้นจะใช้เวลาอย่างน้อยสองวัน สองวันนี้ให้เหล่าหวังไปจับตาดูคนบนเขา——”