ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 200

ไม่นานการแข่งขันแบบเวียนในรอบต่อไปก็เริ่มขึ้น

น่าเสียดายที่ครั้งนี้มู่ซย่าไม่ได้คู่กับคนของหลัวฉิง

ไม่นาน รายชื่อของคนสิบคนที่ถูกคัดออกสิบก็ปรากฏขึ้นแล้ว

สิบคนที่ถูกคัดออกเดินออกไปจากงานเลี้ยงด้วยสีหน้ากกระอักกระอ่วน

หลัวฉิงยืนอยู่ตรงหน้ากระดานนับอีกครั้ง

สีหน้าของหลัวฉิงยิ่งเคร่งขรึมขึ้นเรื่อยๆ

บันทึกการแข่งขันบนกระดาน มู่ซย่ากับเธอเป็นผู้ชนะเหมือนกัน พวกเธอไม่แพ้เลยสักครั้งเดียว

ความสับสนวุ่นวายทะลักออกมาจากใจของเธอ

ในรอบแรก ถึงแม้เธอจะมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี แต่ลางสังกรณ์นี้กลับไม่เด่นชัด ในใจของเธอจึงดูหมิ่นมู่ซย่ามากยิ่งขึ้น

แต่ตอนนี้ ลางสังกรณ์นี้กลับชัดขึ้นแล้ว มันชัดเจนจนหัวใจของเธอในเวลานี้เต้นเร็วมาก

หลัวฉิงทรงตัวไม่อยู่แล้ว เธอเข้าไปขอวิดีโอการแข่งขันหมากรุกของมู่ซย่าจากผู้จัดรายการ...ในการแข่งขันทุกรอบ การเล่นหมากรุกของทุกโต๊ะจะถูกบันทึกวิดีโอไว้

เธออยากดูว่ามู่ซย่าเก่งกาจขนาดไหน

ไม่นาน หลัวฉิงก็เร่งความเร็ววิดีโอและดูมันจนจบ

ถึงแม้มู่ซย่าจะชนะ แต่คู่ต่อสู้ที่เธอเจอก็ไม่ได้แข็งแกร่ง อันที่จริงลักษณะการวางหมากของเธอก็ธรรมดามาก ดูไม่เหมือนยอดฝีมือเลยสักนิด

ตามสองสามวิดีโอที่ได้ดูนี้ หลัวฉิงมั่นใจมาก...ว่าระดับความเก่งของมู่ซย่า ไม่สามารถเอาชนะเธอได้อย่างแน่นอน

เพราะเธอระมัดระวังมากเกินไป จึงประเมินความสามารถของมู่ซย่าไว้สูง

อย่างมากมู่ซย่าก็เป็นแค่นักเล่นหมากรุกสากลทั่วไปที่ดวงดีมากเท่านั้นเอง

หลัวฉิงถอนลมหายใจที่ขุ่นเคืองออกมา จากนั้นสีหน้าที่เคร่งขรึมก็พลันหายไป

เธอรู้อยู่แล้วว่ามู่ซย่าไม่มีทางเป็นยอดฝีมือหมากรุกสากลได้

เป็นเพราะเธอสนใจการแข่งขันในครั้งนี้มากเกินไป จึงดูเหมือนนกที่ตื่นธนูเล็กน้อย แค่ลมพัดแล้วหญ้าสั่นไหวนิดหน่อยจึงตื่นกลัว

หลัวฉิงหลับตาลง และหายใจเข้าลึกๆ หลายครั้ง ในที่สุดอารมณ์ก็สงบลงอย่างสมบรูณ์

ไม่นาน การแข่งขันแบบเวียนก็เข้าสู่การแข่งขันรอบชิงชระเลิศ

“อ้อ?”

มู่ซย่าเชิดหน้าขึ้น และถามหลัวฉิงด้วยรอยยิ้มที่เหมือนไม่ยิ้ม “เธอแน่ใจเหรอ?”

เมื่อมู่ซย่าตั้งใจมองใคร แววตาของเธอจะมีความสดใสของดาวอยู่จางๆ มันแพรวพราวจนทำให้คนอื่นอับอาย

หลัวฉิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับความมั่นใจของเธอ จู่ๆ มันก็เริ่มไม่เพียงพอ

อาจเป็นเพราะออร่าของมู่ซย่ารุนแรงเกินไป จนความมั่นใจของเธอถูกข่มเอาไว้

ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เธอร้อนใจ

เธอไม่อยากแสแสร้งอีกต่อไป เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาทันที “เธอรู้ไหมว่าคูรที่สอนหมากรุกสากลให้ฉันเป็นใคร?”

“ใคร?” มู่ซย่าถามเธอพอเป็นพิธี

หลัวฉิงหัวเราะเบาๆ พลันกล่าวอย่างเย่อหยิ่ง “ผู้เชี่ยวชาญหมากรุกสากลระดับประเทศ ท่านจงเคยได้ยินมาก่อนไหม?”

“...ใครนะ?” มู่ซย่าอ้าปากค้าง

ลูกศิษย์สูงวัยคนนั้นของเธอน่ะเหรอ?