ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 350

เจี่ยงฟู่หมิงได้ยินคำพูดนี้ ในสายตาก็มีประกายอย่างหนึ่งวาบผ่าน จากนั้นก็ถูกซ่อนเอาไว้เหมือนเดิม ก่อนจะเอ่ยปากพูดว่า “ผมจะลองขอเวลากับทางนั้นดู ช่วงนี้ผมจะมาเยี่ยมเธอบ่อยๆ รอให้อาการของคุณนายดีขึ้นแล้ว ผมค่อยให้เธอเซ็นก็ได้ครับ”

ซือถูไห่พยักหน้า “ก็คงต้องทำอย่างนี้แหละ ลำบากนายแล้ว สิ้นปีจะให้โบนัสนาย ช่วงนี้นายก็ช่วยมาดูแลเธอหน่อยแล้วกัน ดีขึ้นเมื่อไหร่ ก็ให้บอกฉัน ฉันไม่สะดวกที่จะมาที่นี่ทุกวัน”

“ขอบคุณท่านประธานครับ เป็นหน้าที่ที่ผมควรทำ เอาอย่างนี้ดีกว่า ผมจะลองคุยกับคุณนายเป็นการส่วนตัว ดูสิว่าอีกสักครู่เธอจะใจเย็นลงได้หรือเปล่า”

ซือถูไห่ไม่ได้คิดมากอะไรอยู่แล้ว โบกมือพูดว่า “ถ้างั้นนายก็อยู่ต่อเถอะ ฉันยังมีธุระ ต้องไปก่อน ใช่แล้ว เรื่องนี้อย่าไปบอกคนนอกล่ะ มันจะไม่ดีกับบริษัท”

เจี่ยงฟู่หมิงรีบพยักหน้ารับทันที “เข้าใจแล้วครับ”

ซือถูไห่ทำเสียง “อืม” เรียกมู่ซย่าให้ออกไปพร้อมกัน

มู่ซย่ามองเจี่ยงฟู่หมิงด้วยสายตาลึกล้ำ แต่ไม่พูดอะไร เดินออกจากห้องพักคนไข้ไปพร้อมกับซือถูไห่

หลังจากที่เจี่ยงฟู่หมิงมั่นใจว่าทั้งสองคนจากไปแล้ว ก็หมุนตัวกลับมาปิดประตูห้อง จากนั้นก็เดินเข้าไปหามู่ซินเย่ว์อย่างรวดเร็ว กุมมือของเธอเอาไว้พูดว่า “เย่ว์เอ่อร์......เย่ว์เอ่อร์ คุณเป็นไงบ้าง”

ใจที่โมโหเกลียดชังของมู่ซินเย่ว์ยากจะสงบลงได้ แต่หลังจากมู่ซย่าจากไปแล้ว เธอก็ดูสงบสติอารมณ์ลงได้มาก ประสานเข้ากับสายตาของเจี่ยงฟู่หมิง พูดด้วยดวงตาแดงก่ำว่า “ฉันไม่ได้บ้า ฉันไม่ได้บ้าจริงๆ เป็นฝีมือมู่ซย่าที่ทำร้ายฉัน คุณต้องเชื่อฉันนะ”

เจี่ยงฟู่หมิงพยักหน้าหงึกหงึก “คนอื่นไม่เชื่อคุณ ซือถูไห่ไม่เชื่อคุณ จะให้ผมไม่เชื่อใจคุณอีกคนหรือไง คุณบ้าหรือเปล่า ทำไมผมจะไม่รู้”

มู่ซินเย่ว์พูดถึงตรงนี้ ก็จับแขนของเจี่ยงฟู่หมิงเอาไว้และพูดด้วยสีหน้าตื่นตระหนกว่า “มู่ซย่ากลับมาแก้แค้น เธอมาที่นี่เพื่อแก้แค้นให้แม่ของเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ฟู่หมิง ฉันจะทำอย่างไรดี”

ใบหน้าของมู่ซินเย่ว์เผยให้เห็นความตื่นตระหนกออกมาให้เห็นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

นึกไม่ถึงเลยว่าเธอเพิ่งจะหลุดพ้นจากวัดซึ่งเปรียบเหมือนหุบเหวแห่งนั้นออกมา ก็ต้องกระโจนเข้ามาอยู่ในหุบเหวลึกยิ่งกว่าอย่างโรงพยาบาลจิตเวชอีก

แต่เจี่ยวฟู่หมิงกลับจับใจความสำคัญจากสิ่งที่พูดออกมาได้ จึงเอ่ยปากบอกว่า “คุณบอกว่าเห็นภาพหลอนอย่างนั้นเหรอ”

มู่ซินเย่ว์พยักหน้า “ฉันไม่รู้ว่านี่ใช่ฝีมือของมู่ซย่าหรือเปล่า หรือว่าตอนนั้นฉันถูกกระทบจิตใจมากเกินไปจนเกิดภาพหลอนขึ้นมากันแน่......”