ปริศนารักนัดบอด(จบ) นิยาย บท 1

ไป๋ชิงนั่งบนเตียงโดยใช้ผ้าห่มบดบังร่างอรชรไว้

สิ่งที่เผยให้ได้ยลโฉมคือไหล่อันเนียนหอมกับกระดูกไหปลาร้าอันประณีต ที่เต็มไปด้วยจุดแดงระเรื่อนิดๆ แม้จะอยู่ในสภาพเหม่อลอย ทว่าก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า เธอยังคงสวยเพริศพริ้ง เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์

เสียงน้ำไหลในห้องอาบน้ำหยุดลงกะทันหัน ไม่นานโม่เซียวในผ้าขนหนูสีขาวนวลก็เดินออกมา

รูปร่างของเขากระชากใจกว่าหุ่นนายแบบฝรั่งที่เห็นตามนิตยสารเสียอีก ไม่ว่าจะเป็นกล้ามอก กล้ามหน้าท้อง ไหล่กว้างและเอวเล็ก ทุกอย่างล้วนเพอร์เฟคไปหมด

“ใจลอยอะไร?” เสียงทุ้มที่มีความดึงดูดสูงของโม่เซียวเอ่ยขึ้น “คิดเสร็จหรือยังว่าจะเอาอะไร？”

ไป๋ชิงได้สติกลับคืนมา มองร่างกำยำของชายหนุ่มแล้วกลืนน้ำลาย

“พวกเราไม่หย่ากันได้ไหมคะ?” เสียงของเธอหวานนุ่ม นัยน์ตาไร้เดียงสาทอประกายแสงความน่าสงสัย

“ทำไมจู่ๆก็กลายเป็นคนเข้าใจยากอะไรแบบนี้?” มองผิวเผิน โม่เซียวจะมองเธอด้วยความอ่อนโยน ทว่าความจริงแล้ว กึ้งบึ้งนัยน์ตากลับเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก “ชีชีกลับมาแล้ว”

ไป๋ชิงรู้สึกเศร้าสลด เธอย่อมรู้ดีว่าหยุนชีชีกลับมาแล้ว

หยุนชีชีคือผู้หญิงที่เติบโตมาพร้อมกับโม่เซียวตั้งแต่เด็ก

เพียงแต่เธอเป็นลูกนอกสมรสและไม่เป็นที่โปรดปรานของตระกูลหยุน ตระกูลโม่จึงไม่ยอมให้โม่เซียวแต่งหยุนชีชีเข้าบ้าน

ส่วนไป๋ชิงนั้น แม้นจะไม่ใช่ลูกคุณหนูจากตระกูลสูงส่ง แต่เธอบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้มลทิน

ไร้มลทินที่ว่าคือการปราศจากมลทินอย่างแท้จริง

พ่อแม่ของเธอเป็นหมอธรรมดาๆ แต่พวกเขาโชคร้ายที่ต้องเสียชีวิตในขณะที่กำลังปฏิบัติภารกิจช่วยเหลือคนจากภัยพิบัติ

ซึ่งตอนนั้นพวกเขากำลังให้การช่วยเหลือแก่คุณย่าของโม่เซียว

พวกเขาสองสามีภรรยาต้องสละชีวิตของตัวเองเพื่อช่วยชีวิตของคุณย่าโม่

คุณย่าโม่อยากตอบแทนบุญคุณ บวกกับต้องการพรากโม่เซียวกับหยุนชีชีจากกัน

จึงบังคับให้โม่เซียวแต่งงานกับไป๋ชิง

ตอนนั้นสุขภาพของคุณย่าโม่ย่ำแย่ แพทย์เคยบอกให้ญาติทำใจหลายครั้งแล้ว

โม่เซียวจึงได้แต่จำใจยินยอม

ทว่าเขาบอกไป๋ชิงไว้ว่า เขาจะไม่มีวันชอบเธอแน่ เพราะเขาทำเพื่อให้คุณย่าโม่สบายใจเท่านั้น

ไป๋ชิงเข้าใจทุกอย่างดี

เธอแลดูเหมือนกระต่ายน้อยที่ไร้พิษสง ว่านอนสอนง่าย อ่อนโยนและไม่ชิงดีชิงเด่นกับใคร

ดังนั้นโม่เซียวจึงเสริมหนึ่งประโยคว่า “ระหว่างที่คุณเป็นคุณนายโม่ ผมไม่เคยปล่อยให้คุณลำบาก ผ่านมาสามปีแล้ว พวกเราหย่ากันเถอะ ผมจะให้ค่าเลี้ยงดูคุณ”

ไป๋ชิงมองเขาด้วยความอ่อนระทวย

ที่จริงเธอไม่ได้แต่งงานกับเขาเพราะต้องการเงิน แต่เป็นการสานความฝันตอนวัยรุ่นของเธอให้เป็นจริงเท่านั้น

ตอนนี้ความฝันของเธอแหลกเป็นจุณแล้ว เธอต้องเผชิญหน้ากับความจริง

เพื่อเอาชนะใจเขา เธออ่อนโยนและเชื่อฟังเขาตลอดสามปีที่ผ่านมา แต่สุดท้ายก็ทำให้เขาชอบเธอไม่ได้อยู่ดี

เธอล้มเหลวอย่างหมดสภาพ

“อะโม่” ไป๋ชิงเรียกเขาแบบนี้ และมีเธอคนเดียวที่เรียกเขาแบบนี้

ทุกครั้งที่เธอเรียกเขาแบบนี้บนเตียง โม่เซียวก็จะอดไม่อยู่จัดการงัดทุกกระบวนท่าสวาทให้เธอแบบไม่ยั้ง

ทั้งที่เป็นกระต่ายน้อย แต่ช่างยั่วยวนได้ช่ำชองเหมือนเป็นจิ้งจอกน้อยตัวหนึ่ง

เมื่อเขาจินตนาการภาพว่าเธอคงแต่งงานใหม่ และไปเรียกผู้ชายคนอื่นด้วยเสียงนุ่มนวลแบบนี้ เขาก็ไม่สบอารมณ์ยิ่ง

“ห้ะ?” โม่เซียวปรายตามองเธอ

ไป๋ชิงเพ่งมองดวงตาเขา ซึ่งขณะนี้กำลังสะท้อนดวงหน้าเธอ จากนั้นก็รวบรวมความกล้าเอ่ยว่า “อะโม่ ฉันท้องค่ะ”

ใบหน้าโม่เซียวมืดครึ้มในบัดดล “คุณว่าอะไรน่ะ?”

ไป๋ชิงสะดุ้งโหยง กัดริมฝีปากที่ชายหนุ่มพึ่งลิ้มรสไปหมาดๆ “ฉันท้องค่ะ”

“เอาออกซะ” โม่เชียวตอบทันทีโดยไม่คิดจะตรึกตรอง

ไป๋ชิงชะงักงัน “อะไรนะคะ?”

“เอาออก” ใบหน้าอันคมคายและสุขุมของโม่เซียวแผ่ซ่านไปด้วยไอสังหาร “ผมไม่มีทางเปลี่ยนใจที่ไม่หย่ากับคุณ เพราะลูกคนนี้หรอกนะ อีกอย่าง ผมไม่อยากให้ลูกคนนี้เป็นตัวแทรกระหว่างผมกับชีชี”

น่ากลัวเหลือเกิน！

ไป๋ชิงรู้สึกเย็นเยียบไปถึงขั้วหัวใจ

แม้แต่ลูกก็ไม่อาจเหนี่ยวรั้งเขาไว้ เขาพูดออกมาได้เต็มปากว่าให้เอาออก

เลือดเย็นจริงๆ

ลูกคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขานะ

“ฮ่าๆๆ” ไป๋ชิงหัวเราะเบาๆ อย่างน่ารัก

“ได้ค่ะ” ไป๋ชิงตอบตกลง “อะโม่ ต่ออีกครั้งหนึ่งน่ะ?”

“จัดไป ปีศาจน้อย” โม่เซียวอุ้มเธอออกจากผ้าห่ม ก่อนจะให้เธอนั่งบนตักตัวเอง

เขาเองก็ยังเสพสุขจากเรือนร่างปีศาจน้อยไม่พอเหมือนกัน

เธอเปรียบเสมือนลูกท้อแสนหอมหวาน เขาไม่อยากปล่อยมือจากไปเลย

เมื่อตระหนักได้ว่าต่อไปเขาจะไม่ได้เชยชมอีก เขาก็รู้สึกจุกในอกยิ่ง

ดังนั้นเขาจึงยิ่งใช้แรงดูดซับลูกท้อสดใหม่อย่างหนักหน่วง ชนิดที่อยากดูดน้ำลูกท้อให้เหือดแห้งกันเลยทีเดียว

......

หนึ่งคืนอันเร่าร้อนผ่านไป

ไป๋ชิงตื่นเพราะเสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น

ถึงแม้โม่เซียวจะไม่ได้มอบหัวใจให้เธอ

แต่เขาประคบประหงมเธอในด้านอื่นๆ เกือบทุกเรื่อง

เขารู้ว่าเวลามีเสียงรบกวนเวลาเธอนอน เธอจะหงุดหงิด ดังนั้นเขาจะปรับมือถือเป็นระบบสั่นทุกคืน ด้วยเกรงว่าจะมีคนโทรหาเขาแล้วทำเธอตื่น

ทว่าไม่รู้เพราะอะไร ตอนนี้โม่เซียวปรับเป็นระบบเสียงแล้ว

ไป๋ชิงหยิบมือถือด้วยอาการสะลึมสะลือ เตรียมบอกโม่เซียวว่ามีสายเข้า

ทว่าทันทีที่เธอเห็นคำว่า “ชีชี” บนหน้าจอสมาร์ทโฟน เธอก็ต้องชะงัก

เขาปรับโหมดเปิดเสียงเพราะกลัวหยุนชีชีโทรมาแล้ว เขาไม่ได้รับสายหรอกหรือ?

ใส่ใจเหลือเกิน

ทันใดนั้น ไป๋ชิงรู้สึกว่าการที่โม่เซียวพะเน้าพะนอเธอสามปี มันเหมือนเป็นเพียงความฝัน

อันที่จริง ทุกอย่างมีสาเหตุ

สาเหตุที่โม่เซียวไม่รักเธอ แต่กลับทะนุถนอมเธอ มันไม่ใช่อะไรเลย

เพราะหน้าตาเธอคล้ายคลึงกับหยุนชีชีนั่นเอง

เธอเป็นหยุนชีชีตัวปลอม เป็นตัวแทนของอีกฝ่ายมาสามปีเต็มๆ