ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 122

ณัชชามาเยี่ยมเตชินแต่เช้า เมื่อผลักประตูเข้ามาในห้องก็เห็นพิมนั่งป้อนข้าวเตชินอยู่

แววตาหวานซึ้งของเตชินจ้องพิมไม่กะพริบ

ณัชชายืนดูสักพักจึงเอ่ยแซวว่า

" อะฮึ่ม! พี่เตชิน พี่เอาแต่จ้องคุณพิมด้วยสายตาหวานเยิ้มขนาดนั้น เดี๋ยวมดก็ขึ้นหรอก "

เตชินละสายตาจาพิมแล้วมองไปยังณัชชาที่ยืนอยู่ข้างหลังพิม

ด้วยสีหน้าหงุดหงิดที่ณัชชามาขัดจังหวะแบบนี้แล้วเอ่ย

" ณัชชา เธอจะมาทำไมแต่เช้าเนี่ย เยี่ยมเสร็จแล้วก็รีบกลับไปบริษัทเลย "

เตชินเอ่ยจบประตูก็ถูกผลักเข้ามาอีกครั้งแต่ครั้งนี้เป็นนาวินกับไตรภพที่เข้ามา

เตชินทำหน้าเซ็งอย่างหมดอารมณ์แล้วเอ่ยขึ้น

" ฉันแค่ถูกกระสุนเฉีดนิดเดียวพวกนายตื่นเต้นอะไรกันเนี่ย ทำไมต้องพร้อมใจกันมาเยี่ยมแต่เช้าขนาดนี้ด้วย "

เตชินเอ่ยอย่างหงุดหงิด

พิมแอบอมยิ้มเบาๆอย่างชอบใจที่เห็นเตชินอารมณ์ไม่ดี

ณัชชาถูกไล่ให้กลับพอเห็นเพื่อนของเตชินมาเธอก็ยิ้มขึ้นแล้วเอ่ยทัก

" อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณนาวิน คุณไตรภพ "

นาวินมองไปยังณัชชาแล้วเอ่ยทักตอบตามมารยาท

" อรุณสวัสดิ์ครับ "

ไตรภพเดินเข้ามายืนใกล้กับณัชชาแล้วเอ่ยขึ้น

" ไม่คิดว่าคุณณัชชาจะมาเยี่ยมเตชินแต่เช้า

ดูเหมือนเราจะใจตรงกันนะครับ "

ณัชชาเหลือบมองไตรภพที่ทำท่าเจ้าชูใส่ด้วยหางตาแล้วเอ่ย

" คุณไตรภพเข้าใจผิดแล้ว ฉันว่างแค่ตอนเช้าค่ะ ไม่ได้อยากมาเยี่ยมแต่เช้าเหมือนคุณ "

คำพูดของณัชชาเป็นการแสดงออกจริงจังว่าไม่เล่นด้วย

ทำให้เตชินกับนาวินถึงกับขำออกมา ไตรภพมองพวกเขาทั้งสองด้วยแววตาขุ่นเคือง

พิมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกเพราะเธอไม่ได้สนิทกับเพื่อนของเตชินเธอจึงเอ่ยว่า

" พวกคุณคุยกันตามสบายเลยนะคะ "

ได้ยินพิมเอ่ยแบบนั้นสายตาทุกคู่ก็หันไปยังพิมทันที

พอพิมเอ่ยจบเธอก็ลุกขึ้น เตชินจึงเอ่ยถามขึ้นทันที

" คุณจะไปไหนพิม "

" ฉันไม่ได้ไปไหน แค่จะมานั่งที่โซฟาเท่านั้นเอง "

แล้วเธอก็เดินเข้าไปนั่งลงบนโซฟา

จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเฟส

เห็นป๊อบโพสภาพเด็กนักเรียนแล้วแท็กหาเธอด้วยแคปชั่นว่า คิดถึงครูพิม

เธอระบายยิ้มออกมาทันทีที่เห็นแคปชั่น

เตชินเห็นพิมน้อยยิ้มใหญ่สีหน้าดูมีความสุข

เขาจึงเอ่ยกับเพื่อนว่า

" พวกนายกลับไปก่อน ไว้มีเวลาค่อยเจอกัน "

ไตรภพมองตามสายตาของเตชินแล้วเอ่ยขึ้น

" อื้ม ดูเหมือนไอ่เตมันมียาดีรักษามันแล้ว พวกเรามาเยี่ยมก็ไม่มีประโยชน์อะไร "

จากนั้นเขาก็หันไปมองนาวินกับณัชชา

แล้วเอ่ยต่อว่า

" พวกเรากลับกันเถอะ ขัดความสุขคนอื่นมันบาป "

นาวินมองหน้าไตรภพแล้วเอ่ยขึ้นอย่างสุขุม

" ไตรนายก็พูดเว่อร์ไปหน่อย "

จากนั้นเขาก็หันไปเอ่ยกับเตชินว่า

" ไอ่เต งั้นพวกเรากลับก่อนนะ หายเร็วๆ "

เตชินพยักหน้าให้เพื่อน แต่สายตายังคงจับจ้องบนใบหน้าของพิมด้วยความหึงหวง

เขาอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้พิมมีความสุขขนาดนั้น

ไตรภพเห็นว่าเตชินไม่สนใจพวกเขา

เขาจึงหันมาเอ่ยกับณัชชาว่า

" ถ้าคุณณัชชาไม่ได้เอารถมาเอง ให้ผมไปส่งมั้ยครับ "

ไตรภพเสนอตัวเต็มที่ เพราะเขาเริ่มรู้สึกชอบ

ณัชชาตั้งแต่วันที่ไปงานแต่งของเตชินกับรตีแล้ว

" ขอบคุณแต่ไม่ต้องค่ะ "

เอ่ยจบเธอก็หมุนตัวเดินออกไป

แต่ก้าวออกไปไม่ถึงสามก้าว เธอก็หันกลับมามองไตรภพอีกครั้งแล้วเอ่ย

" คุณไตรภพคุณหยุดความคิดที่จะจีบฉันไว้เลยค่ะ เพราะฉันไม่ได้ชอบคุณ จบนะ "

ณัชชาเอ่ยออกมาอย่างตรงไปตรงมา คนที่เธอสนใจคือนาวินต่างหาก

เพราะนาวินดูสุขุมแลดูเป็นผู้ใหญ่ที่อบอุ่นไม่เหมือนไตรภพที่ดูเจ้าชู้เธอไม่ชอบ

เธอรู้สึกหงุดหงิด กับคนที่เธอชอบมักไม่ชอบเธอส่วนคนที่เธอไม่ชอบกลับมาชอบเธอ

[ กามเทพช่างไม่ยุติธรรมกับฉันเลย ส่งใครมาก็ไม่รู้ อย่าให้เจอตัวกามเทพที่ชอบแผลงศรมั่วๆนะจะหักมือทิ้งเลย ]

ณัชชาบ่นในใจ จากนั้นเธอก็หันไปเอ่ยกับเตชินว่า

จ้องหน้าพิมอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าพิมจะพูดแบบนี้ สักพักเขาจึงเอ่ยขึ้นด้วยแววตาเศร้าๆ

" พิม ผมว่าคุณกำลังสับสน เอาเป็นว่าผมให้เวลาคุณกลับไปคิดทบทวนนะ "

พิมมองหน้าเขาแล้วเอ่ยถามขึ้น

" ให้เวลากลับไปคิดอะไร คุณพูดมาเลยดีกว่า

ว่าคุณรับไม่ได้และจะถอยไปเอง "

คำพูดของพิมทำให้เขารู้สึกเหมือนพิมกำลังบีบให้เขาออกไปจากชีวิตเธอ

เขาโกรธมาก ถ้าจะให้เขายอมให้เธอมีคนอื่นอีกคนเขายอมไม่ได้

เธอต้องเป็นของเขาคนเดียว ให้แบ่งเธอให้คนอื่นเขาทำไม่ได้ เพราะเขาไม่ใช่คนใจกว้างขนาดนั้น

เขาจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันสีหน้าแสดงออกว่าโกรธเคืองอย่างชัดเจน

" ผมไม่ถอย ไม่หย่าและจะไม่ยอมให้คุณมีคนอื่นเด็ดขาด "

ได้ยินดังนั้นพิมก็จ้องเขม็งเขาด้วยความโมโหแล้วเอ่ยอย่างไม่พอใจ

" คุณเตชินคุณไม่คิดว่าตัวเองเห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ ทีคุณยังจับปลาสองมือได้เลย ทำไมฉันจะทำไม่ได้ "

" สุดท้ายผมก็เลือกคุณไง "

" ใช่คุณเลือกฉัน แต่ฉันก็มีคุณป๊อบไง

ไม่แน่...สุดท้ายฉันก็อาจจะเลือกคุณ "

" พิมคุณเป็นผู้หญิง คุณทำแบบนั้นไม่ได้ "

เตชินเอ่ยเสียงห้าว พิมขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถามเสียงกร้าวอย่างไม่มีทางยอม

" เป็นผู้หญิงแล้วยังไง ทำไมจะทำไม่ได้

คุณคิดว่าผู้หญิงไม่มีหัวใจหรือไง

หรือคุณคุณว่าตัวเองเป็นผู้ชาย

แล้วทำอะไรก็ดีไปหมดอย่างงั้นเหรอ "

" มันไม่ใช่อย่างงั้นพิม ผมยอมรับก็ได้ว่าผมเห็นแก่ตัว ผมไม่อยากแบ่งคุณให้ใคร "

" แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไง

ในเมื่อฉันเลือกคุณคนเดียวไม่ได้ "

" ก็ทำแบบนี้ไง "

เอ่ยจบเตชินก็นั่งลงบนโซฟาแล้วจับท้ายทอยพิมไว้แน่น โน้มตัวเข้าไปประกบริมฝีปากจูบเธออย่างดูดดื่ม

แทรกเรียวลิ้นหนาเข้าไปตวัดพันกับเรียวลิ้นบาง

ดูดดุนเรียวลิ้นของเธออย่างเมามัน

โดยไม่ยอมปล่อยให้เธอได้หายใจ

จากนั้นเขาก็กอดรัดเธอไว้แน่นจูบริมฝีปากนุ่มราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไป โดยไม่ให้โอกาสเธอได้ต่อต้านเขาเลย