ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 211

ประธานหลิวเดินเข้าไปหาเตชินในห้อง เตชินจ้องมองหล่อนที่เดินเข้ามาด้วยแววตาเย็นชาแล้วเอ่ยเสียงเย็น

" เชิญ "

ประธานหลิวนั่งลงบนเก้าอี้แล้วเอ่ย

" เตชิน คุณทำแบบนี้มันไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยเหรอ "

" ผมทำอะไร "

เตชินเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเนือยๆเต็มไปด้วยความเยือกเย็นในขณะที่แววตาคมกริบ

จับจ้องคนตรงหน้าอย่างเคร่งขรึมด้วยท่าทางทรงพลังอำนาจ ดูองอาจน่าเกรงขาม

ประธานหลิวไม่ชอบท่าทางไม่รู้อะไรของเตชินที่สุด

เธอกำมือแน่นด้วยความเดือดดาลใจแล้วเอ่ยเสียงเข้ม

" คุณจะทำให้บริษัทฉันล้มละลาย คุณก็รู้ว่าถ้าบริษัทฉันล้มละลาย

ฉันจะถูกพ่อเรียกกลับประเทศทันที

คุณจงใจทำลายบริษัทฉัน

คุณซื้อตัวผู้ถือหุ้นเหล่านั้นใช่มั้ย พวกเขาถึงได้พากันตำหนิฉันและทยอยกันถอนหุ้น "

เตชินจ้องหน้าประธานหลิวแล้วกระตุกมุมปากยกยิ้มขึ้นมาอย่างเย้ยหยันแล้วเอ่ยเสียงเย็น

" นั่นเป็นเพราะคุณทำตัวเองต่างหาก คุณกล้าใช้วิธีสกปรกต่ำช้าที่ผมเกลียดที่สุดกับผม

คุณขุดหลุมฝังตัวเองให้ตายทั้งเป็นตั้งแต่ตอนที่คุณคิดใช้ความต่ำช้ากับผมแล้ว

แต่น่าเสียดายที่คุณลืมคิดไปว่าผมไม่ใช่คนที่คุณจะทำแบบนั้นได้

นอกจากภรรยาผมแล้ว ตอนนี้ผมจะไม่แตะต้องผู้หญิงคนอื่นอย่างเด็ดขาด

ปกติคุณเป็นคนฉลาดรอบคอบหนิ ก่อนที่คิดจะอ่อยผม ทำไมถึงไม่สืบเรื่องผมให้ดีก่อนล่ะ

ผมจะบอกให้นะยิ่งภรรยาผมโกรธมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งต้องชดใช้มากขึ้นเท่านั้น

คุณเป็นคนสร้างปัญหาให้ผม คุณก็ต้องรับผิดชอบโดยการไม่เหลืออะไร

การกระทำในครั้งนี้ของคุณจะเป็นบทเรียนที่คุณไม่เคยลืม

เขาเรียกว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวไงล่ะ เคยได้ยินมั้ย

ดังนั้นคุณอย่ามาเสียเวลาขอความเห็นใจจากผมเลย มันไม่มีประโยชน์

คุณก็รู้ว่าผมไม่ใช่คนที่จะเห็นใจศัตรู เมื่อผมลงมือ

มีแต่จะเดินหน้าจัดการไม่มีหยุดชะงักหรือใจอ่อนเด็ดขาด

ทางที่ดีคุณกลับประเทศไปซะก่อนที่ผมจะทำลายชีวิตคุณอย่างไม่เหลือความปราณีใดๆ "

ประธานหลิวได้ยินดังนั้นถึงกับเบิกตากว้างจ้องมองเตชินอย่างเหลือเชื่อ

" นี่คุณขู่ฉันเหรอ "

เตชินยิ้มเย็นที่มุมปากแล้วเอ่ยตอบหล่อนไปว่า

" คุณคิดว่าผมกำลังขู่คุณอยู่งั้นเหรอ

หรือคุณยังไม่รู้ว่าผมลงมือแล้ว "

" เตชิน! "

ประธานหลิวโกรธจนมือสั่น เตชินที่เลือดเย็นในเมื่อก่อนยังไม่เท่าตอนนี้ เพียงเพื่อระบายความโกรธให้ภรรยา

ถึงกับทำลายอนาคตที่เธอสร้างมาอย่างยากลำบาก เธอกำมือแน่นจนมือสั่นขาวซีดไปหมด

จับจ้องเตชินด้วยแววตาแข็งกร้าวที่เคล้าไปด้วยน้ำตาแล้วเอ่ยเสียงเข้มอย่างรู้สึกผิดหวังและเสียใจที่สุด

" เตชินคุณยังมีหัวใจอยู่มั้ย หัวใจคุณทำด้วยอะไร เพียงเพื่อภรรยาของคุณแล้ว

ถึงกับต้องทำลายชีวิตฉันขนาดนี้เลยเหรอ ฉันผิดมากเลยเหรอที่รักคุณน่ะ

ฉันผิดมากเลยใช่มั้ยที่อยากจูบคุณ คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ฉันเคยเป็นผู้หญิงของคุณนะ

ขอร้องล่ะ อย่าทำให้ความทุ่มเทของฉันเกือบครึ่งชีวิตพังทลายลงเพราะฉันรักคุณเลย

ฉันขอโทษที่รักคุณ ขอโทษที่ใช้วิธีแบบนั้นกับคุณ คุณช่วยเห็นแก่ความสัมพันธ์เก่าๆ

หยุดทำลายบริษัทฉันสักที ฉันยอมแล้ว ฉันไม่อยากถูกเรียกกลับประเทศ ฉันไม่อยากขาดอิสระในการใช้ชีวิต ฉันขอร้อง "

แม้หญิงสาวตรงหน้าจะร้องให้อ้อนวอนอย่างน่าสงสาร แต่ใจหินของเตชินที่เยือกเย็นก็ไม่อ่อนลงเลยสักนิด

" คุณคิดว่าหลั่งน้ำตาอ้อนวอนผมแล้ว ผมจะใจอ่อนให้คุณเหรอ มันไม่มีประโยชน์หรอก

อยากร้องให้พร่ำเพ้อก็เชิญพร่ำต่อไปให้พอเถอะ

อ่อ...แล้วต่อไปก็อย่าไปคิดใช้วิชามารสะกดจิตคนอื่นอีกล่ะ "

เอ่ยจบเตชินก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปอย่างไร้หัวใจ

เลขาสาวสุดแรงเบะปากยักคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่เกรงกลัวแล้วเอ่ย

" หึ ก่อนจะมาขู่ฉัน กลับไปคิดหาวิธีเอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่าค่ะประธานหลิว

หากคุณไม่คิดเป็นชู้ตั้งแต่แรกเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น

คุณกลับไปเล่าให้พ่อแม่ ญาติพี่น้องคุณฟังสิ ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับคุณ "

เลขาสาวเดินเข้าไปใกล้ประธานหลิวแล้วเดินวนรอบๆตัวหล่อน จากนั้นก็เอ่ยต่อว่า

" คุณออกไปจากห้องท่านประธานได้แล้ว "

" เลวกันทั้งเจ้านายและลูกน้องจริงๆ "

ได้ยินดังนั้นเลขาสาวยิ้มตาหยีอย่างภาคภูมิใจเพื่อยั่วโมโหประธานหลิวให้โกรธจนอกแตกตายแล้วเธอก็เอ่ยว่า

" ขอบคุณที่ชมค่ะ เชิญ "

ประธานหลิวกำมือแน่นจ้องเลขาสาวด้วยแววตาแข็งกร้าวดุร้ายน่ากลัว

แล้วหันหน้าเดินออกไปจากห้องของเตชินอย่างโกรธแค้นจนหน้าดำหน้าแดง

" ชิ เสียเวลาทำงานจริงๆกับการมาไล่ผู้หญิงประเภทนี้ "

เลขาสาวบ่นพึมพำ ทันทีที่ประธานหลิวออกไป

ริสาก็เดินเข้ามาในห้อง

ด้วยแววตาที่ดูตื่นเต้นเป็นประกายด้วยความอยากรู้ ว่าพี่เลี้ยงของเธอไล่ประธานหลิวออกไปได้ยังไง

แถมยังทำให้หล่อนออกไปโดยมีสีหน้าบูดบึ้งโกรธจัดขนาดนั้น

" พี่เมย์ พี่ทำยังไงเหรอคะ หล่อนถึงได้เดินออกไปด้วยสีหน้าบูดบึ้งแบบนั้นน่ะ "

เลขาสาวมองริสายิ้มให้เธอแล้วเอ่ย

" เราเป็นเลขาบางอย่างควรเรียนรู้จากผู้ช่วยท่านประธาน

เมื่อผู้ช่วยท่านประธานไม่อยู่เราต้องทำหน้าที่นั้นแทนผู้ช่วย

ส่วนเรื่องเทคนิควิธีการ เดี๋ยวพี่จะค่อยๆสอนน้อง ตอนนี้เรากลับไปทำงานกันต่อเถอะ "

" ค่ะ "

สองสาวเดินออกจากห้องท่านประธานแล้วกลับไปนั่งทำงานที่โต๊ะทำงานของตัวเอง