ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 64

เตชินวิ่งตามพิมออกมาแล้วหยุดเธอไว้โดยการจับแขนของเธอ

แล้วเขาก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุมว่า

" เรามีเรื่องต้องคุยกัน "

พิมง้างมือขึ้นมาตบไปที่หน้าของเขาเต็มแรง

แล้วมองเขาด้วยแววตาแข็งกร้าวดุดัน

กลับมากำมือแน่นข้างลำตัว สีหน้าเธอดูนิ่งเฉย ยากจะรู้ระดับความโกรธที่มีในใจ ที่ยากจะควบคุมแล้ว

เตชินอึ้งไปเลยเกิดมาเขาไม่เคยโดนใครตบหน้ามาก่อน ในชีวิตนี้ของเขาคงมีแต่พิมคนเดียวแล้ว

ผู้ช่วยคังยิ่งอึ้งกว่า จากนั้นก็แอบพึมพำในใจ

[ ไม่คิดว่าสาวน้อยตัวเล็กๆอย่างคุณพิม

เวลาโกรธจะรุนแรงและน่ากลัวขนาดนี้ ]

จากนั้นพิมก็เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา

" ตบนี้คุณควรจะได้รับนานแล้ว ที่ผ่านมาฉันเกรงใจคุณถึงห้าส่วน

ก็เพราะคิดว่าคุณเป็นนายจ้าง แต่วันนี้มันไม่ใช่แล้ว

ฉันจะบอกให้นะ ในชีวิตสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดคือคนที่พยายามจะทำให้ฉันเสียหายนี้แหละ

ถึงฉันจะจน แต่ฉันก็มีเกียรติมีศักดิ์ศรี ใช่ว่าคุณอยากจะทำอะไรกับฉันก็ทำได้ "

เอ่ยจบเธอก็ดึงแขนกลับมาอย่างแรงแล้วเดินผ่านเตชินไป

ทิ้งไว้เพียงกลิ่นไอของความเย็นชา

ที่แผ่ปกคลุ่มรอบตัวเธอ

เตชินยังยืนนิ่งอยู่กับที่ทั้งโมโหที่ถูกตบต่อหน้าลูกน้องและสับสนว่าควรจะทำยังไงกับเธอดี

แต่ลึกๆก็แอบกลัวเธอจะโกรธและเย็นชาใส่อีก เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกแคร์คนอื่น

และคนอื่นที่ว่าก็คือพิม พิมคือคนที่ทำให้เขาเกิดความรู้สึกนี้

ผู้ช่วยคังเห็นเจ้านายนิ่งไปนาน เขาจึงเเดินเข้ามาหาใกล้ๆแล้วเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง

" คุณชายครับ คุณพิมไปไกลแล้ว คุณชายจะตามไปอยู่มั้ยครับ "

เตชินไม่ตอบแต่รีบก้าวเท้ายาวเดินตามพิมไปพร้อมกับพึมพำอย่างหงุดหงิด

" ในเมื่อเธอเป็นคนตบเราก่อน ทำไมเราต้องกลัวว่าเธอจะโกรธด้วย ทำไมต้องแคร์ความรู้สึกเธอ "

พิมเดินออกจากโรงแรม แล้วเดินตรงไปยังรถที่จอดรอเธออยู่

เมื่อเดินไปถึงรถเธอก็ยื่นมือไปเปิดประตู

กำลังจะเข้าไปในรถ

เตชินก็มาขวางเธอไว้แล้วปิดประตูไป

เธอจ้องหน้าเขาด้วยความโกรธเคือง แววตาเย็นชา ซ่อนความดุดันความแข็งกร้าวไว้ใต้นัยน์ตา

แล้วเอ่ย

" คุณทำบ้าอะไร "

" กลับไปกับผม "

เตชินเอ่ยเสียงแข็งแฝงความเย็นชา

" คุณเตชิน กรุณาอย่ามาใช้อำนาจ ออกคำสั่ง

บังคับฉันแบบนี้ค่ะ ฉันไม่ใช่พนักงานในบริษัทของคุณ หลีกไป! "

เธอเอ่ยพร้อมกับผลักเขาออกไป แล้วยื่นมือไปเปิดประตูรถทันที

แต่จังหวะที่เธอจะเข้าไปในรถ เตชินก็ดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนแน่น

แล้วเอากระเป๋าตังค์ออกมาจากในกระเป๋าเสื้อสูทหยิบแบงค์พันยื่นให้คนขับรถ พร้อมกับเอ่ย

" ค่าเสียเวลา ไม่ต้องทอน "

คนขับรับแบงค์พันมาแล้วเอ่ย

" ขอบคุณครับ เอ่อ คุยกันดีๆนะครับ "

เรื่องบ้าๆนี่จะได้จบลงสักที "

" พิม!

ได้ยินดังนั้นเตชินถึงกับเรียกชื่อเธอออกมาเสียงดัง

พิมมองเตชินอย่างเย็นชาแล้วปัดมือเขาที่จับแขนเธอทิ้ง จากนั้นก็เดินชนไหล่เขาไป

เตชินไม่อยากจะเชื่อ ว่าเธอจะโกรธจริงจังขนาดนี้ ถึงขั้นคิดจะฟ้องหย่ากับเขา

หากขึ้นศาล เขารู้ตัว ว่าเขาแพ้แน่นอน

เพราะคลิปที่เธอถ่ายมันชัดเจน

เขาจะให้พิมไปฟ้องหย่าไม่ได้ ไม่งั้นเรื่องมีทายาทเขาก็ทำไม่สำเร็จ

กว่าจะได้เจอคนที่ถูกใจเขาอย่างพิม

มันไม่ง่ายเลย

พิมกลับเข้าไปนั่งในรถอย่างเงียบๆ ผู้ช่วยคังก็ไปสตาร์ทรถ เปิดแอร์ไว้ให้เธอ

แล้วยืนรอคุณชายเขากลับมา ระหว่างรอก็แอบพึมพำในใจ

[ ดูแล้วแผนของคุณชายจะล้มเหลวไม่เป็นท่า

นอกจากคุณพิมจะไม่หึงหวงแล้ว คุณชายยังได้รู้ความในใจของคุณพิมที่น่าบาดใจอีก

และยังได้รับความห่างเหิน ความเย็นชาจากคุณพิมเป็นของแถมอีกต่างหาก ]

แล้วผู้ช่วยคังก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจกับคุณชายของเขาแล้วพึมพำออกมาเบาๆว่า

" เก่งไปหมด แต่มาตายตอนจบ ที่ภรรยา "

เตชินเดินกลับมาที่รถ แล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างๆพิมด้วยสีหน้าเย็นชา

ผู้ช่วยคังรีบเปิดประตูเข้าไปประจำที่แล้วขับรถออกไป

ระหว่างทาง เตชินคิดหาวิธีที่จะทำให้พิมเปลี่ยนใจ พึมพำกับตัวเองอย่างเงียบๆ

[ หรือว่า ถึงเวลาที่เราจะต้องรับบทสามีตามง้อภรรยาแล้ว ]