ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 81

พิมเข้ามาบรรจุเป็นครูสอนวิชานาฏศิลป์ไทยในโรงเรียนมัธยมที่อยู่ห่างไกลจากตัวเมืองจังหวัดเชียงใหม่

เด็กนักเรียนต่างพากันตื่นเต้นดีใจที่ได้ครูคนใหม่ที่ทั้งสวยและน่ารักอย่างครูพิม

ข่าวครูนาฏศิลป์สวยน่ารักเป็นที่พูดถึงกระจายไปทั่วทั้งโรงเรียน

เด็กๆต่างตั้งหน้าตั้งตารอเวลาที่จะได้เข้าเรียนกับครูสาวคนใหม่

เมื่อถึงคาบเรียนของชั้นมัธยมศึกษาปีที่5/1

เด็กนักเรียนพากันเดินเข้ามาในห้อง แล้วนำกระเป๋านักเรียนไปวางไว้ในชั้นวางกระเป๋า

จากนั้นก็เดินมานั่งพื้นด้านหน้าพิม พวกเขานั่งพับเพียบกันเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ปลายเท้าและหัวเข่าหันไปในทิศทางเดียวกัน

ยืดลำตัวตรงพร้อมกับนำมือมารวมไว้ที่ตัก(มือขวาทับมือซ้าย)

แล้วหัวหน้าห้องก็เอ่ยขึ้นเสียงดังฟังชัด

" นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ "

สิ้นเสียงของหัวหน้าห้อง ทุกคนก็ทอดแขนซ้ายออกไปวางบนพื้นอย่างพร้อมเพรียง

ให้ข้อศอกคร่อมหัวเข่าแล้วตามด้วยมือขวา

ฝ่ามือที่แบอยู่ประกบเข้าหากัน ก้มหน้าลงแล้วเงยหน้าขึ้น ทำตามที่ครูคนก่อนสอนไว้

(เป็นท่ากราบแบบนาฏศิลป์ไทย)

จากนั้นก็ดึงมือที่ประกบกันขึ้นมายกมือไหว้

แล้วนักเรียนทุกคนก็เอ่ยขึ้นพร้อมกัน

" สวัสดีค่ะคุณครู/สวัสดีครับคุณครู "

พิมยิ้มอย่างเอ็นดูในความเรียบร้อยของนักเรียนจากนั้นเธอก็เอ่ยแนะนำตัวขึ้น

" สวัสดีค่ะนักเรียน วันนี้เป็นคาบเรียนแรกที่เราได้พบกัน

ก่อนอื่นครูขอแนะนำตัวเลยแล้วกัน เราจะได้รู้จักกันมากขึ้น

ครูชื่อ พิมผกา หิรัญวัฒนากุล หรือนักเรียนจะเรียกครูว่า ครูพิมก็ได้ค่ะ

ครูจบมาจากมหาวิทยาลัย CMRU คณะครุศาสตร์ สาขานาฏศิลป์ไทย

วิชาของครูจะเป็นวิชาที่เกี่ยวกับศิลปะการแสดงโดยตรงค่ะ

และครูก็กำลังเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทยาลัย CMU ค่ะ "

เมื่อพิมเอ่ยแนะนำตัวเสร็จ นักเรียนชายคนหนึ่งยกมือขึ้นแล้วเอ่ยแซว

" ครูสวยจังเลยครับ "

นักเรียนชายเอ่ยชมทำเอาบรรยากาศในห้องเรียนสนุกสนานครึกครื้นขึ้นมาทันที

จากนั้นนักเรียนชายอีกคนก็ยกมือแล้วเอ่ยถามขึ้น

" ครูมีแฟนยังครับ "

พอนักเรียนเอ่ยจบ นักเรียนทุกคนในห้องก็เงียบกริบ รอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ

สายตาจดจ่อบนใบหน้างามของครูพิม

พิมยิ้มแล้วเอ่ยถามเล่นๆกลับไปว่า

" นักเรียนอยากได้คำตอบแบบไหนล่ะ "

นักเรียนทุกคนเอ่ยขึ้นพร้อมกันอย่างครึกครื้นว่า

" โสดครับ/โสดค่ะ ฮ่าๆๆๆ "

พอเอ่ยจบนักเรียนทุกคนก็พากันหัวเราะกันใหญ่อย่างสนุกสนานเสียงดังไปทั่วห้อง

พิมทำท่าโอเคแล้วเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

" โอเคค่ะ ในเมื่อนักเรียนอยากให้ครูโสด

ครูก็จะโสดเอาใจนักเรียนค่ะ "

" เย้.... "

นักเรียนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความดีใจและยินดีที่ครูคนใหม่ยังโสด

จากนั้นพิมก็เอ่ยขึ้น

" อ่ะ เราก็รู้จักกันแล้ว พูดคุยกันสนุกสนานพอหอมหากหอมคอแล้ว

ก็ได้เวลาฤกษ์งามยามดีที่จะต้องเข้าสู่เนื้อหาในบทเรียนแล้ว

ครูขอให้นักเรียนทุกคนเอาหนังสือขึ้นมาค่ะ

ในคาบเรียนของครู

เราจะเรียนทฤษฎีควบคู่ไปกับปฏบัติ

ขอให้นักเรียนทุกคนตั้งใจเรียนกันด้วยนะคะ "

" ค่ะ/ครับ "

นักเรียนทุกคนเอ่ยตอบอย่างพร้อมเพรียง

จากนั้นพิมก็เริ่มสอนโดยการนำเข้าสู่บทเรียนแล้วโยงเข้าสู่เนื้อหาที่เรียนในวันนี้

พอถึงตอนเที่ยงพิมกับเพื่อนครูในสาขาเดียวกันก็พากันออกไปทานข้าวเที่ยง

ชีวิตของพิมเริ่มกลับเข้าสู่โหมดปกติที่สงบและมีความสุขในทุกๆวัน

หนึ่งเดื่อนต่อมา พิมก็เข้าสอนตามปกติ

แต่วันนี้กลุ่มนักเรียนหญิงนั่งจับกลุ่มคุยกันเม้าท์มอยเรื่องงานแต่งงานของคนๆหนึ่งอยู่

" เฮ้ยพวกมึง กูเพิ่งรู้ว่าประเทศเราก็มีประธานบริษัทที่มีหน้าตาหล่อและหนุ่มแบบนี้อยู่ว่ะ "

นักเรียนหญิงพูดพร้อมกับยื่นรูปในโทรศัพท์ให้เพื่อนดู

" เฮ้ย หล่อจริงๆด้วยแต่เสียดายกำลังจะสละโสดแล้ว แต่เจ้าสาวเขาสู้ครูพิมของเราไม่ได้ว่ะ ครูพิมสวยน่ารักกว่าตั้งเยอะ "

นักเรียนหญิงเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันไปถามเพื่อนข้างๆที่นั่งร่วมวง

" ได้ ผมขอให้คุณสองคนอยู่ด้วยกันดีๆ อย่ามายุ่งกับชีวิตของพิมอีก

หลังจากวันนี้ไปผมจะเป็นคนดูแลพิมเอง

ผมจะไม่ยอมคุณเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว "

เอ่ยจบป๊อบก็วางสายไป เตชินที่กำลัง

ลองชุดกับรตีอยู่

ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาแล้วเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งด้วยความเดือดดาล

จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปโดยไม่สนใจรตีอีก

รตีเห็นดังนั้นเธอก็โกรธจัดไม่แพ้เตชิน นึกแค้นคนที่โทรมาหาเตชินในใจ

เมื่อเห็นว่าเตชินไม่หันกลับมาสนใจเธอเลย

เธอจึงใช้วิธีมารยาหญิง

ดันตัวเองลุกขึ้นจากวีลแชร์ ให้ตัวเองล้มลงไปกองกับพื้นอย่างน่าเวทนา

พร้อมกับเอ่ยเรียกเตชินด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้นทั้งน้ำตา

" เตชิน พี่เตชิน อย่าไป อย่าทิ้งรตีไว้คนเดียว "

พนักงานร้านและคนดูแลรตีต่างตกใจร้องขึ้นเสียงดัง

" ว้าย! คุณหนูรตี "

เตชินหันกลับมามองข้างหลัง เห็นรตีล้มไปกองกับพื้น ใบหน้าเปื้อนไปด้วยน้ำตา จ้องมองเขาอย่างน่าสงสาร

ความเดือดดาลที่มีในใจก็ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกผิดและสงสารรตี

เขาจึงเดินกลับมาหาเธอแล้วช้อนตัวเธออุ้มขึ้นมานั่งในวีลแชร์เหมือนเดิม

จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตาให้เธอเบาๆพร้อมกับเอ่ยอย่างรู้สึกผิด

" รตีคุณอย่าลุกจากวีลแชร์แบบนี้อีกเข้าใจมั้ย ผมขอโทษที่เมื่อกี้ผมวู่วามไปหน่อย

ขอโทษนะ ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว

ให้อภัยผมนะ "

รตีร้องให้อย่างน่าสงสารเธอดูอ่อนโยนและอ่อนแอมาก

จากนั้นเธอก็ไปกอดเตชินที่นั่งคุกเข่าต่อหน้าเธอแล้วเอ่ย

" ค่ะ คุณอย่าทิ้งรตีแบบนี้อีกนะคะ "

เตชินพยักหน้าให้ด้วยสีหน้าเย็นชาอย่างไร้อารมณ์

จากนั้นเขาก็ผละตัวออกจากรตีแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

" เรามาลองชุดกันต่อเถอะ "

จากนั้นทั้งสองก็ลองชุดต่อจนเสร็จแล้วพากันออกจากร้าน