ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 83

เมื่อกลับไปถึงบ้าน พ่อของรตีก็เอ่ยกับลูกสาวด้วยความโมโหว่า

" รตี ลูกตัดใจจากคุณเตชินซะเถอะ พ่อเป็นผู้ชายเหมือนกันพ่อดูออกว่าเขาไม่ได้รักลูกแล้ว

ลูกดูสิตั้งแต่ลูกกลับมาเขามาหาลูกแค่สองครั้งจากนั้นก็อ้างว่าไม่มีเวลาตลอด

ผู้ชายน่ะ ถ้ารักใครมากๆเขาจะมีเวลาให้คนที่เขารักเสมอ

แล้วเรื่องวันนี้อีก เขาแต่งงานกับลูกทั้งที่เขายังไม่ได้หย่ากับภรรยา

ไม่รู้ว่าเขาไปแอบจดทะเบียนสมรสและแต่งงานกันตอนไหน

แล้วภรรยาเขาก็บุกมาหยามเกียรติเราถึงในงาน ทำให้เราเสื่อมเสียชื่อเสียง

ลูกคิดมั้ยว่าคนอื่นจะมองเรายังไง แย่งสามีชาวบ้านแบบนี้เหรอ "

รตีไม่เอ่ยตอบอะไร ได้แต่นั่งร้องให้ด้วยความเสียใจ

ที่เตชินไม่ยอมเซ็นหย่ากับพิม ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอคาดไม่ถึง

เมื่อผู้เป็นพ่อมองลูกสาวที่นั่งร้องให้ ก็เริ่มรู้สึกสงสารอารมณ์ค่อยๆเย็นลง จึงเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนลง

" วันนี้คุณเตชินแสดงออกต่อหน้าทุกคนอย่างชัดเจนแล้วโดยที่ไม่ต้องเอ่ยอะไร

ว่าเขารักภรรยาของเขาแค่ไหน ถึงขั้นไม่ยอมไว้หน้าหรือให้เกียรติเราเลย

ขนาดกลางงานแต่งงานของลูกแท้ๆ เมื่อภรรยาเขาบุกมาเขากลับไม่สนใจลูกเลย

เลือกที่จะไม่ยอมอย่ากับภรรยา ถ้าเขารักลูกเขาจะเซ็นหย่าเพื่อจดทะเบียนกับลูกทันทีแต่เขาไม่ทำ

พ่อว่าลูกอย่าไปยืดติดกับเรื่องในอดีตอีกเลย คนเราต้องเดินไปข้างหน้านะลูก ตัดใจจากเขาซะนะ "

รตีส่ายหน้าทั้งน้ำตา จากนั้นก็เอ่ยขึ้นอย่างเอาแต่ใจด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเจือสะอื้น แววตาเคล้าไปด้วยน้ำตา

" ไม่ค่ะ หนูจะไม่ตัดใจ และจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด หนูกับพี่เตชินเราเหมาะสมกัน เรารักกันมานาน

ที่พี่เตชินเขาไม่ยอมหย่า เขาต้องมีเหตุผลของเขา หนูรักเขา หนูจะไม่ตัดใจจากเขาเด็ดขาด

และจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาแย่งพี่เตชินไปค่ะ คุณพ่ออย่าบังคับให้หนูเลิกกับพี่เตชินเลยนะคะ "

ผู้เป็นแม่เห็นลูกสาวร้องห่มร้องให้ เขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก

จึงเข้าไปกอดลูกสาวแล้วมองสามีพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงโกรธ

" คุณ คุณรับปากลูกสิว่าจะไม่บังคับให้พวกเขาเลิกกัน

คุณไม่เข้าใจหรอกว่าการถูกบังคับให้เลิกกับคนที่รักมากน่ะมันเจ็บปวดแค่ไหน

ถ้าคุณรักลูก คุณก็ควรจะตามใจลูกสิ "

" ก็เพราะรักไง ถึงอยากให้เลิก ไม่ใช่ตามใจจนกลายเป็นคนหน้ามืดตามัว

รักจนขาดสติแยกแยะไม่ออกว่าควรหยุดหรือควรจะพอแค่นี้

เป็นเพราะคุณตามใจลูกมากเกินไปแบบนี้ไง ลูกถึงได้เอาแต่ใจจมปลักอยู่กับคนที่เขาไม่รัก

จนทำให้เราขายขี้คนทั้งประเทศแล้วเนี่ย "

พ่อของรตีเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันตวาดใส่ภรรยาด้วยความโกรธจัด จากนั้นเขาก็เดินออกจากบ้านไป

" คุณจะไปไหน คุณ! "

แม่ของรตีเอ่ยถามขึ้นเสียงดัง เมื่อเห็นสามีออกไปจากบ้าน

จากนั้นเขาก็ไล่ตามสามีไป จับแขนสามีไว้แล้วเอ่ยถามซ้ำด้วยน้ำเสียงกร้าว

" คุณจะไปไหน! "

พ่อของรตีเอามือของภรรยาออกแล้วเอ่ยอย่างเยือกเย็น

" ผมเบื่อที่จะอยู่บ้านกับคุณ เข้าใจหรือยัง "

เอ่ยจบเขาก็ออกไปเลย ปล่อยให้แม่ของรตีกรี๊ดเสียงดังลั่นด้วยความโกรธจัด

ไล่ตามหลังเขาอย่างบ้าคลั่งโดยที่เขาไม่หันมาสนใจอีก

รตีเอือมระอากับท่าทางและเสียงกรี๊ดของผู้เป็นแม่

เธอจึงกลับเข้าไปในห้องของตัวเองและขังตัวเองอยู่ในห้องอย่างเงียบๆ

แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเตชิน

เตชินตอนนี้เขากำลังขับรถไปตามพิมกลับมา ตามโลเคชั่นที่ณัชชาส่งมาให้

เมื่อใกล้จะถึงโรงแรมที่พิมกับป๊อบพักอยู่ เสียงโทรศัพท์สั่นก็ดังขึ้น

จากนั้นเตชินก็กดวางสายไป แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างเหนื่อยใจ

เขาเคยรักเธอมากแต่ก็ไม่คิดว่าวันหนึ่งใจเขาจะเปลี่ยนไป

เมื่อมีพิมเข้ามาในชีวิต พิมทำให้เขารู้ว่าความรักทำให้คนขาดสติได้

ซึ่งเขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับรตีมาก่อน สเปคของเขาคือ

ผู้หญิงจิตใจดี อ่อนโยน อ่อนหวานอย่างรตี

ซึ่งพิมไม่มีเลย เธอทั้งดื้อรั้น เอาแต่ใจ ไม่ยอมคนและรักเงินของเขามาก

แต่เขากลับรักเธอมาก มองข้ามสิ่งเหล่านั้นตลอดแม้เขาจะมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง

แต่เขาก็รักเธอจริงๆไม่ได้เสแสร้งและอยากจะเก็บเธอไว้ข้างกาย

จากนั้นโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นณัชชาที่โทรเข้ามา

" ว่าไงณัชชา "

เขาเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ทางปลายสายก็รีบเอ่ยขึ้นอย่างร้อนใจ

" พี่เตชิน พี่มัวทำอะไรอยู่ทำไมถึงช้าแบบนี้คะ

ตอนนี้คุณพิมกับแฟนใหม่ของเขาออกไปจากโรงแรมแล้วค่ะ

ณัชชาไม่รู้ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน แต่ถ้าให้เดา พวกเขาน่าจะเดินทางกลับบ้านค่ะ "

" แฟนใหม่อะไรณัชชา เรียกให้ถูก พูดให้ดีๆ

มันชื่อป๊อบ เป็นแค่คนรู้จักกัน "

เตชินเอ่ยขึ้นเสียงเย็นด้วยความไม่พอใจในความพูดที่ไม่เข้าหูเขา

ณัชชาเบะปากนิดหน่อยแล้วเอ่ยเสียงเรียบอย่างเย็นชา

" ค่ะๆ คุณพิมกับคุณป๊อบน่าจะเดินทางไปที่สนามบิน

ตอนนี้พวกเขาออกไปแล้วเพราะพี่ช้า ณัชชาช่วยพี่ได้แค่นี้ค่ะ บาย "

นอกจากเธอทำเพื่อพี่เตชินของเธอแล้วเธอก็ทำเพื่อตัวเองนี้แหละ