เนื่องจากหัวข้อนี้ค่อนข้างหนักอึ้ง เธอแยกแยะอย่างยากลำบากไปชั่วขณะ ดังนั้นจึงเปลี่ยนเรื่อง “คุณช่วยล้างแอปเปิลให้ฉันทีค่ะ ขอบคุณค่ะ”
เขารีบไปล้างแอปเปิลให้เธอทันทีแล้วส่งให้เธอ
“คุณเองก็หาอะไรทานสักหน่อย” เธอหยิบแอปเปิลพร้อมกับลุกขึ้นนั่งแล้วพูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ
“อืม”
ภายนอกลมแรงและมีพายุฝน ภายในห้องกลับเงียบสงบ
หลังจากฉินอันอันกินแอปเปิลเสร็จแล้ว เธอก็นอนลงบนเตียง ลังเลว่าจะให้เขานอนบนเตียงดีหรือเปล่า
ตอนนี้ฝนตก อุณหภูมิลดลงมากและที่นี่ก็ไม่มีเครื่องความร้อน ถ้าปล่อยให้เขานอนบนโต๊ะ เขาต้องเป็นหวัดแน่นอน
แต่ให้เธอเรียกเขามานอนบนเตียง เธอก็พูดไม่ออก
สักพักเขาอาบน้ำเสร็จแล้วก็ออกมาจากห้องน้ำ ถามเธอว่าจะปิดไฟหรือเปล่า
เธอหลับตาแล้วส่งเสียงตอบรับ เขาจึงยกมือขึ้นปิดไฟ
ทันใดนั้น ห้องก็ตกอยู่ในความมืด
เธอรอให้เขาเดินเข้ามา ทว่า…เขากลับนั่งลงอยู่ข้างโต๊ะ
ดูท่า ค่ำคืนนี้เขาตั้งใจนอนบนโต๊ะจริง ๆ
“ก่อนหน้านี้คุณก็ไม่เคยสนใจความรู้สึกฉันเลยไม่ใช่เหรอไง? เสแสร้งเป็นสุภาพบุรุษอะไรตอนนี้!” เสียงของเธอเต็มไปด้วยความโกรธที่สามารถควบคุมได้ “คุณอยากจะแข็งตายหรือไง?!”
เขาคิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ เธอจะโกรธขึ้นมา
เขาเปิดไฟ
เธอรู้สึกเขินอายกับแสงที่สว่างขึ้นแทงตาเธอ จึงรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าทันที
เขาเดินไปที่ข้างเตียงแล้วดึงผ้าห่มลง เผยให้เห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอ
“ฉินอันอัน ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของเธอเลย คุณเลยเกลียดผม…ผมไม่อยากทำผิดอีก”
เธอสับสนเล็กน้อย “คุณ…ทำไมคุณถึงไม่สวมเสื้อผ้า?”
“ไม่ได้เอามา”
เยี่ยมไปเลย!
ใครจะทนไม่พูดอะไรสักคำได้ล่ะให้ตายเถอะ!
เวลาแค่สามวันเท่านั้นเอง ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนพัฒนามาถึงขั้นนี้แล้วเหรอ?
ก่อนหน้านี้เข้ากันไม่ได้ราวกับน้ำกับไฟ มองกันอย่างเป็นศัตรูเมื่อพบกัน!
ต่างคนต่างขึ้นรถแล้ว รถทั้งสองคันก็ขับออกไปคนละทาง
“ฉินอันอัน เธอไม่มีอะไรจะบอกฉันเหรอ?” ไมค์เปิดโหมดพูดจาเหน็บแนมทันที “ทำไมเธอถึงไม่ได้เรื่องได้ขนาดนี้! เธอไม่ได้โกรธเขาแทบตายเหรอ แค่สามวันก็ถูกเขาสยบได้แล้ว!”
ฉินอันอันยกมือขึ้นมาถูขมับ “ฉันกับเขาก็ไม่มีอะไรนี่นา?”
“เธอยอมให้เขามาที่บ้านของเราพรุ่งนี้นะ! นี่เรียกว่าไม่มีอะไรงั้นเหรอ? ก่อนหน้านี้เธอไม่ยอมให้เขาเข้าประตูบ้านของเราไม่ใช่เหรอไง!” ทันใดนั้นไมค์ก็เกิดจินตนาการโลดโผนว่า “ให้ตายสิ! เธอสองคนคงจะไม่นัดกันไปแต่งงานใหม่พรุ่งนี้หรอกนะ?”
เธอตกใจกับวิธีคิดของเขา
“ฉันไม่เคยคิดจะแต่งงานใหม่กับเขาเลย” เธอหยิบขวดน้ำขึ้นมา เปิดฝาเกลียวออกแล้วดื่มพร้อมพูดอย่างใจเย็นว่า “ถึงแม้ว่าหลายวันมานี้เขาจะดีกับฉันมาก แต่ใครจะรู้ว่าเป็นเพราะลูกในท้องของฉันหรือเปล่า?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...