แต่การที่จะเล่นงานถังเชี่ยนได้ จะต้องแสดงหลักฐาน
“ที่รัก เมื่อบ่ายวันนี้ฟู่สือถิงจะมาที่บ้านของเรา เขาบอกว่าพอลูกเห็นเขาก็ไปแอบในห้อง” ฉินอันอันพูดอย่างกังวล “ที่นี่คือบ้านของลูก ลูกไม่จำเป็นต้องแอบเขาหรอกนะ”
“ผมไม่ได้แอบครับ” เสี่ยวหานขมวดคิ้ว “ผมแค่ไม่อยากเห็นเขา”
“แต่เขาวางแผนที่จะย้ายมาดูแลน้องที่นี่หลังจากที่น้องเกิด” ฉินอันอันตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกและถอนหายใจ “แบบนี้จะทำให้ลูกอึดอัดหรือเปล่า?”
เสี่ยวหานขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น “งั้นผมจะทำเหมือนเขาเป็นอากาศ!”
“ที่รัก ลำบากลูกแล้ว” ฉินอันอันตบไหล่ลูกชายของเธอด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย “แม่เองไม่อยากให้เขาย้ายมาอยู่ที่นี่หรอก แต่เขาคิดว่าน้องชายต้องการการดูแลจากเขา น้องไม่ใช่ของแม่คนเดียว ดังนั้นแม่จึงไม่อาจปฏิเสธได้จริง ๆ”
เสี่ยวหานสูดลมหายใจแล้วสัญญาว่า “แม่ไม่ต้องห่วง ผมจะทำเป็นไม่รู้จักเขา! รุ่ยลาก็ด้วย! ผมจะไม่ยอมให้น้องชายของผมรู้จักเขาเหมือนกัน!”
ฉินอันอันอึ้งไป “???”
จุดประสงค์ของการเปิดใจคุยกับลูกชายคืออะไรกันนะ?
ดูเหมือนว่าจะเป็นการคลี่คลายความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูก ไม่ใช่เพื่อเพิ่มความขัดแย้งของพวกเขา!
ดูเหมือนลูกชายจะเข้าใจความหมายของเธอผิดไป
แต่ก็ไม่สำคัญ หลังจากฟู่สือถิงมาที่นี่ ก็ปล่อยให้พ่อลูกค่อย ๆ ปรับตัวเข้าหากันช้า ๆ ก็ได้!
ครึ่งเดือนต่อมา
ผ้าพันแผลบนใบหน้าของนั่วนั่วถูกถอดออก วันนี้เธอสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว
ถังเชี่ยนพยุงเธอเดินไปที่ห้องน้ำ
เท้าของนั่วนั่วรู้สึกชา เธอไม่กล้ามองกระจก
แต่ถังเชี่ยนบังคับให้เธอเผชิญหน้ากับใบหน้าที่เสียโฉมนี้
ตอนที่เธอยืนอยู่หน้ากระจกและเห็นรอยแผลเป็นที่น่าเกลียด ดั้งจมูกที่บิดเบี้ยวและเสียรูป เธอก็อดกรีดร้องไม่ได้!
ครบกำหนดหมายความว่า พัฒนาการเด็กอยู่ในภาวะครบกำหนดคลอดและจะคลอดออกมาเมื่อไหร่ก็ได้
เมื่อคืนไมค์ถามเธอว่าอยากจัดงานเลี้ยงต้อนรับลูกก่อนคลอดหรือไม่
ตอนนี้เธอรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงส่งข้อความถึงฟู่สือถิงเพื่อขอความคิดเห็นของเขา
แต่กลับกลายเป็นว่าข้อความถูกส่งไปให้หลีเสี่ยวเถียนโดยไม่ได้ตั้งใจ
เมื่อหลีเสี่ยวเถียนเห็นข้อความของเธอ เธอก็รีบโทรหาทันที “อันอัน! เธอคิดว่าเราสองคนใจตรงกันไหม? ฉันก็กำลังจะส่งข้อความหาเธอเหมือนกัน! ฉันเพิ่งตรวจครรภ์ ผลขึ้นสองขีด ฉันอาจจะท้อง!”
ฉินอันอันพูดอย่างมีความสุข “เสี่ยวเถียน ยินดีด้วยนะ!”
“ฮือฮือ! ตอนนี้ฉันกังวลมากเลย ฉันนึกไม่ออกเลยว่าจะบอกเฮ่อจุ่นจือยังไงดี!” หลีเสี่ยวเถียนร้องไห้ “เธอบอกว่าจะจัดงานปาร์ตี้ใช่ไหม? หรือว่าฉันค่อยบอกเขาตอนปาร์ตี้ดี? ฉันจะไปหาเธอตอนนี้เลย!”
ฉินอันอันรออยู่ที่บ้านตลอดบ่าย แต่หลีเสี่ยวเถียนก็ไม่มา
เธอโทรหาหลีเสี่ยวเถียน แต่เสียงที่กลับมาคือเสียงเครื่องบันทึกที่บอกว่าโทรศัพท์ของเขากำลังปิดเครื่อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...