ราชาเทพเสินโจว นิยาย บท 6

แส่แส่แส่……

คืนนั้น ฝนในฤดูใบไม้ผลิที่ไม่ได้นัดหมายได้ตกลงมา ค่ำคืนของเมืองจงจิงถูกปกคลุมโดยพื้นหลังที่เป็นฝนบางๆ เมืองเก่าแก่ที่มีประวัติความเป็นมากว่าพันปีนี้ถูกทำให้ลึกลับและน่าหลงใหลยิ่งขึ้น

ณ ชั้นสูงสุดของโรงแรมริฮาวชั้นที่37 หยางยี่ยืนอยู่หน้ากระจกหน้าต่างบานใหญ่มองดูฝนที่ตกลงมาอย่างเงียบๆ

บุหรี่บนมือที่ค่อยๆดับไป ถึงทำให้เขาดึงสติกลับมา

ก้มหน้ามองดู ดับบุหรี่ลงบนจานดับบุหรี่ หยางยี่หยิบโทรศัพท์แล้วโทรออก“เป็นไงบ้าง?”

เสียงที่ส่งมาจากอีกฝ่าย“กำลังตรวจสอบอยู่ เบาะแสบางอย่างถูกคนจัดการทิ้งแล้ว กระผมกำลังรวบรวมกำลังคน”

“ดี”

วางสายโทรศัพท์ หยางยี่หันหลังนั่งพักลงบนโซฟา

ในห้องไม่ได้เปิดไฟ มืดจนไม่เห็นแม้แต่เงาคน

ทันใดนั้นในห้องมีกระแสลมเคลื่อนไหว ในเงามืดมีเสียงหนึ่งพูดขึ้นว่า“สามนาทีก่อนฐานทัพ No.9ได้รายงานมาว่า การจับคู่ยังไม่สำเร็จ”

เปรี้ยง！

เสียงฟ้าผ่าครั้งแรกของฤดูใบไม้ผลิได้ดังขึ้น！

หลังจากแสงสีเงินที่เกิดจากการฟ้าผ่าได้ผ่านไป แววตาที่เยือกเย็นของหยางยี่สะท้อนอยู่ในกระจก ในใจของเขาทุกข์ทรมานเหลือเกิน

จากความสุขที่รับรู้ว่าตัวเองนั้นมีลูกสาว ถึงลูกสาวที่มีโรคร้ายติดตัว ระหว่างนี้พึ่งผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง เขาเหมือนได้ขึ้นสวรรค์แล้วตกลงนรก

“ตับควรจะจับคู่ได้ง่ายไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”แววตาของหยางยี่ช่างเยือกเย็น

“สภาพร่างกายขององค์หญิงต่างออกไป มีปฏิกิริยาที่ต่อต้านสิ่งแปลกปลอม”คนในเงามืดตอบ

เมื่อเขากำลังจะถามอีก ในเงามืดมีคนเดินออกมา คือนักฆ่าเงาที่ใส่หน้ากากอีกาดำนั่นเอง

เขาพูดด้วยเสียงต่ำว่า“พึ่งได้รับรายงานว่า มีคน……มีคนเข้าไปในตึก A7ของวิลล่าโพลี่”

หยางยี่ตากระตุก ยื่นมือขึ้นไปทันที นักฆ่าเงารีบหยิบเครื่องมือสื่อสารที่อยู่ในหูออกมาให้ทันที

หยางยี่กดเสียงพูดว่า“รายงานมา”

มีเสียงส่งผ่านเครื่องสื่อสารว่า“เงาสาม ปฏิบัติหน้าที่ดูแลความปลอดภัยให้กับเจ้าของตึกA7ของวิลล่าโพลี่ สามนาทีก่อนมีชายเอเชียส่วนสูง170เซนติเมตรขับรถวอลโว่795เข้าไป ตอนนี้เข้าไปในวิลล่าแล้ว”

หยางยี่หายใจเข้าลึกๆ มาเวลานี้ อีกทั้งยังเป็นผู้ชาย……

เขาไม่อยากคิดมาก แต่……

5นาที 10นาที 15นาที 20นาที 1ชั่วโมงผ่านไป

หยางยี่ทิ้งเครื่องสื่อสารให้กับนักฆ่าเงา พูดเบาๆว่า“ถอนการดูแลของฝั่งนู้นออกเถอะ”

ใบหน้าที่มองไม่ชัดในเงามืดพยักหน้าตอบรับแล้วถอยออกไป จากนั้นก็หายไปในเงามืด

และในเวลานี้ ในตึกA7ของวิลล่า เสิ่นเสวี่ยกำลังหลับสนิทบนอยู่บนโซฟา สามารถเห็นมือของเธอที่ถือมีดอยู่เล่มหนึ่ง

ในห้องครัว วัยรุ่นที่ส่วนสูง170เซนติเมตรถูกปิดปากด้วยเทป ตัวก็ถูกพันให้เหมือนกับข้าวต้มมัด เขาขยับไปมาเหมือนหนอน แต่ไม่ว่ายังไงก็หลุดออกไม่ได้

แววตาของเขาโหดร้าย เต็มไปด้วยความโกรธแค้น แต่สุดท้ายก็ปิดตาลงไม่ได้ขัดขืนอีก

เวลา ได้ผ่านไปพร้อมกับสายฝนที่ตกโปรยลงเบาๆ เสียงฟ้าร้องเปรี้ยงดังขึ้นตลอดทั้งคืน

วันต่อมา ฟ้าหลังฝนของเมืองจงจิงอากาศสดชื่น

แต่แล้วนักฆ่าเงาที่เข้ามารายงานกลับพบว่าราชาเทพขอบตาดำ！

หยางยี่สัมผัสถึงการมาถึงของนักฆ่าเงา ลืมตาที่เห็นเส้นเลือดขึ้นแล้วพูดว่า“พูดเถอะ”

นักฆ่าเงารายงาน“ฐานทัพ No.9รายงานมาว่า พวกเขาหาตับที่จับคู่ได้สำเร็จแล้ว！”

หยางยี่ลุกขึ้นทันที ข่าวดีที่มาอย่างกะทันหันนี้มาได้ตรงเวลาจริงๆ กวาดล้างความเครียดเมื่อคืนไปจนหมด

และแล้ววินาทีต่อมา เขาได้ยินนักฆ่าเงาพูดว่า“เป็นตับของคุณผู้หญิง”

หยางยี่ขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ลังเลใดๆทั้งสิ้น หยิบโทรศัพท์ขึ้นหาเบอร์ของเสิ่นเสวี่ยแล้วโทรออกทันที

รับสาย น้ำเสียงของเสิ่นเสวี่ยยังคงเย็นชาเช่นเคย“ใคร?”

“ผมเอง พวกเราต้องคุยกันหน่อย”หยางยี่พูด

แต่ตอนนี้ดูๆแล้ว มันต่างจากที่เขาคิดอย่างสิ้นเชิง

เสิ่นเสวี่ยจะละทิ้งเถียนเถียนเนี่ยนะ！

ถึงแม้จะบอกว่าการที่เธอละทิ้งมันก็ไม่ใช่ เพราะยังไงเสิ่นเสวี่ยก็ให้เงินหยางยี่มา5ล้าน

แต่ในมุมมองของหยางยี่นั้น ยังไงก็คือการละทิ้ง！

ถึงแม้หยางยี่จะรู้ว่า ในนี้ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอน

แต่ละทิ้ง ก็คือละทิ้ง！

ไม่ว่าจะเพราะสาเหตุอะไร เขาก็ไม่ยอมรับทั้งนั้น

สะบัดมือให้นักฆ่าเงาตามรถวอลโว่คันนั้นไป หยางยี่นั่งลงอีกครั้ง ยกกาแฟที่เย็นลงขึ้นมา ดื่มไปหนึ่งคำ

ขมมาก ขมเหมือนจิตใจของเขาตอนนี้

เมื่อคืนพอรู้ว่ามีผู้ชายไปหาเสิ่นเสวี่ย แม้ว่าเขาจะรู้สึกแย่ แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์พูดอะไร

เพราะยังไงก็เป็นเขาที่หายไป6ปี

แต่วันนี้ เสิ่นเสวี่ยดูใจร้ายเหลือเกิน ทั้งๆที่ไม่น่าเป็นแบบนี้

แม่ของลูกสาวเขา ไม่น่าใจร้ายแบบนี้

……

เอี๊ยด！

รถวอลโว่หยุดอยู่หน้าประตูโรงพยาบาล เสิ่นเสวี่ยเดินเข้าโรงพยาบาลด้วยสีหน้าเย็นชา ด้านหลัง แววตาที่ดูโลภของวัยรุ่นกำลังกวาดมองลำตัวของเสิ่นเสวี่ย พร้อมกับเดินตามเข้าไปในโรงพยาบาล

แต่พอเดินได้สองก้าว เสิ่นเสวี่ยที่เดินอยู่ข้างหน้าก็หันหน้ามาอย่างกะทันหัน แววตาเยือกเย็นแล้วพูดว่า“โจวหยุน เรื่องเมื่อคืนที่บุกรุกบ้านฉันฉันจะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้ไซหัวไปได้แล้ว！ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน！”

โจวหยุนหรี่ตาลง พูดอย่างเฉยชาว่า“อย่าลืมนะว่าใครเป็นคนให้เงินเธอ ตอนนี้ขอแค่สายเดียวของฉัน ก็สามารถทำให้บัตรเครดิตใบนั้นถูกระงับนะ เธอเชื่อไหมล่ะ? ”

“แก ไอ่สารเลว！”เสิ่นเสวี่ยกัดฟันกดเสียงพูด โกรธมากจนมือสั่นไปหมด