รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 115

ความรู้สึกเย็นวาบที่หลังของเธอแบบนี้ทำให้มู่ซีซีตกตะลึงโดยไม่รู้ตัว

เมื่อฉู่จือหยวนพูดคำนั้นออกไปด้วยน้ำเสียงของเขาก็ยิ้มอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเห็นมู่ซีซีมองลงมาและไม่พูด เขาคิดว่ามู่ซีซีรู้สึกเขินอาย

จู่ๆ หัวใจฉันก็เหมือนถูกมดกัดและมันก็คันมากจนทนไม่ไหว ฝ่ามือใหญ่ที่กุมมือเล็กๆ ของมู่ซีซีแน่นขึ้นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัวและยิ้มอย่างภาคภูมิใจให้มู่ซีซีแล้วจึงอธิบายว่า "ซีซี อย่าเข้าใจฉันผิด พี่สาวกับฉันไม่มีอะไรทำ แค่เพิ่งกินข้าวเที่ยงด้วยกัน"

ขณะที่ฉู่จือหยวนพูดเขาไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ รอยยิ้มในเสียงของเขาก็กว้างขึ้นทันที เขามองไปที่มู่ซีซีแล้วพูดว่า “ซีซี และฉันควรจะขอบคุณพี่สาวของคุณจริงๆ ถ้ามัน ไม่ใช่ให้พี่สาวของคุณบอกฉัน ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบฉันมานานแล้ว”

ทันทีที่คำพูดของฉู่จือหยวนจบลง มู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะมองฉู่จือหยวนด้วยความตกใจและพูดด้วยใบหน้าที่ไม่น่าเชื่อ “พี่ฉู่ เมื่อกี้คุณกำลังพูดถึงอะไร?"

ฉู่จือหยวนมองดูท่าทางประหลาดใจของมู่ซีซียิ้มแล้วจับมือของมู่ซีซีแล้วพูดว่า "ซีซี อย่าเขินอายที่จะชอบฉันไม่ใช่เรื่องน่าอาย แต่ฉันก็ชอบเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สาวของเธอดูไดอารี่ที่เธอเขียนไว้ก่อนหน้านี้ให้ฉันดู ฉันอาจจะเสียเธอไปก็เป็นได้”

มู่ซีซีฟังฉู่จือหยวนพูด ดวงตาของมู่ซีซีก็เบิกกว้างด้วยความตกใจและเธอไม่สามารถพูดเปิดปากพูดได้

ไดอารี่? !

ใช่! มู่ซีซีเคยมีนิสัยชอบเขียนไดอารี่มาก่อนแต่หลังจากอาศัยอยู่กับจี้หลิงชวน มู่ซีซีไม่ได้เขียนไดอารี่

ในเวลานั้นมู่ซีซีเพิ่งอยู่ปีหนึ่งและตกหลุมรักฉู่จือหยวน มู่ซีซีไม่ได้บอกใครเลยยกเว้น ลั่วเสี่ยวชิงเธอเขียนถึงความรักที่เป็นความลับทั้งหมดของเธอสำหรับฉู่จือหยวน ในขณะนั้นในไดอารี่เล่มนั้น

ไม่กี่วันต่อมา ไดอารี่ก็หายไป ขณะที่แม้มู่ซีซีจะเสียใจบ้างกับไดอารี่ที่หายไป เธอก็ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอคิดเพียงว่าเธอทำหายโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ไม่เคยคิดเรื่องนี้ ไดอารี่หายไปโดยถูกมู่อวี๋เฟยขโมยไปจริงๆ!

จนกระทั่งฉู่จือหยวนได้ดูไดอารี่เหล่านั้นทั้งหมด!

ดวงตาของมู่ซีซีเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันใด เธอหงุดหงิดกับมู่อวี๋เฟยและเธอก็ไม่สามารถควบคุมอาการสั่นต่อหน้าฉู่จือหยวนได้ มู่ซีซีพบว่ามันน่าละอายจนอยากหารูที่อยู่บนพื้นแล้วกระโดดลงไปจริงๆ

มู่ซีซีพยายามอธิบายบางอย่างอย่างกระวนกระวายใจ แต่ในสายตาของฉู่จือหยวน มู่ซีซีไม่รู้จะเอาอะไรที่ไหนมาอธิบาย...

ไดอารี่เล่มนั้นเขียนโดยเธอจริงๆและเธอก็ชอบฉู่จือหยวน จริง ๆ นี่เป็นข้อเท็จจริงที่เถียงไม่ได้ จะอธิบายอย่างไรดี?

ฉู่จือหยวนไม่ได้สังเกตเห็นความแปลกประหลาดของมู่ซีซี เขาจับมือของมู่ซีซีและพูดต่อ "ซีซี เธอชอบฉันและฉันชอบคุณมาก งั้นตอนนี้พวกเราก็อยู่ด้วยกันเถอะ"

ทันทีที่คำพูดของฉู่จือหยวนจบลง สติของมู่ซีซีก็ยังไม่กลับมา แต่เธอก็รู้สึกดีว่าความเย็นที่หลังกำลังเพิ่มมากขึ้น

ความเย็นกำลังซึมซาบเข้าสู่กระดูกของมู่ซีซีแล้ว

เมื่อก่อน มู่ซีซียังคงสงสัยว่าเธอมีภาพลวงตา แต่ตอนนี้ความหนาวเย็นที่กัดกินได้มาถึงแล้ว มู่ซีซีก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้เลย

ราวกับว่าถูกคนจ้องมอง มู่ซีซีที่ประหลาดใจก็กลับมารู้สึกตัวทันทีและมองไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัว

ในช่วงเวลาต่อมา มู่ซีซีได้พบกับดวงตาสีเข้มคู่หนึ่งที่ไม่สามารถหยั่งรู้ได้

จี้หลิงชวนยืนอยู่ในที่เดียวกัน จ้องมองฉู่จือหยวนอย่างเย็นชาอย่างไร้ความรู้สึก จากนั้นสายตาของเขาก็หันไปหามู่ซีซีที่อยู่ข้างๆ

เมื่อมองตากัน มู่ซีซีที่กำลังหงุดหงิดเห็นใบหน้าที่เย็นชาและหล่อเหลาของจี้หลิงชวน กระตุกที่มุมริมฝีปากเผยให้เห็นการเสียดสีและรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยาม

อา! คนที่ชอบนั้นก็คือนามสกุลฉู่คนนั้นจริงๆ!

ขณะที่จี้หลิงชวนกำลังนึกดวงตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ของเขาก็มืดลงเล็กน้อย

สักพัก อากาศก็เย็นลงพร้อมกัน

จี้หลิงชวนที่เพิ่งจะกำลังเฝ้าดูฉู่จือหยวน และฉู่จือหยวนก็เฝ้าดูจี้หลิงชวนด้วย

จี้หลิงชวนอยู่บนยอดพีระมิดและไม่เคยชอบเข้าร่วมงานเลี้ยงที่จัดดยชนชั้นสูงในเมืองหรง คนส่วนใหญ่จึงไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็นจี้หลิงชวน

แม้ว่าฉู่จือหยวนเป็นเศรษฐี แต่เขาก็แค่เคยได้ยินเพียงชื่อของจี้หลิงชว เท่านั้น ไม่เคยเห็นจี้หลิงชวนตัวจริงๆ

แต่ฉู่จือหยวนนั้นก็นับได้ว่าเป็นเศรษฐีท่านหนึ่ง ตอนนี้เมื่อมองดูชุดสูทที่หรูหราของจี้หลิงชวนกับความกดดันอันทรงพลังที่ไม่อาจมองข้ามได้ ก็แอบตกใจ และคิดว่าตัวตนของจี้หลิงชวนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน

ฉู่จือหยวนมองดูจี้หลิงชวนไตร่ตรองและกำลังจะพูด ในวินาทีต่อมา จี้หลิงชวนก็เหลือบมองดูถูกเขาและมู่ซีซีที่อยู่ข้างๆเขาด้วยความรังเกียจ