รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 159

ฟางเซิ่งได้ยินจี้หลิงชวนพูดอย่างมีเมตตาแบบนี้ สีหน้าที่อมทุกข์จึงดีขึ้นมาหน่อย พักสามวันแล้วได้เงินเดือนด้วยก็ถือว่าคุ้ม

เวลาเดียวกัน พอมู่อวี๋เฟยกับหยวนลี่ขับรถออกไปแล้ว พวกเขาจึงไปกินมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารก่อน จากนั้นตอนบ่ายมู่อวี๋เฟยก็โดนหยวนลี่พากลับไปที่คอนโด

เพราะหยวนลี่ทำธุรกิจเกี่ยวกับบาร์ ปกติเขาจึงทำงานตอนกลางคืน แล้วพักผ่อนตอนเช้า

เพิ่งถึงคอนโด ประตูห้องเพิ่งปิด หยวนลี่ก็จับมู่อวี๋เฟยกดที่ประตูทันที

จากนั้นก็ลูบไล้ผ่านร่างกายมู่อวี๋เฟย หรี่ตาลงอย่างลามก ดื่มด่ำกับความสุขจากการสัมผัสผิวมู่อวี๋เฟย

จากนั้นก็กัดติ่งหูมู่อวี๋เฟยเบาๆ "อวี๋เฟย! ร่างกายของเธอเพอร์เฟคมาก! เพอร์เฟคจนฉันไม่อยากปล่อยมือ"

มู่อวี๋เฟยสบตากับหยวนลี่ รู้สึกถึงฝ่ามือของเขาที่ลูบไล้บนผิวตัวเอง ร่างกายเธอจึงแข็งทื่อ พยายามกัดริมฝีปากแน่น ร่างกายของเธอถึงไม่สั่น

แค่รู้สึกว่ามือของหยวนลี่เหมือนงูพิษที่น่ากลัวอย่างนั้น

ร่างกายมู่อวี๋เฟยแข็งทื่อเหมือนขอนไม้ แล้วในแววตาก็มีความหวาดกลัว

ในใจเอาบอกตัวเองว่า ห้ามต่อต้าน ต้องอดทนไว้ ต้องห้ามผลักหยวนลี่ออก ไม่งั้นจะได้รับบทลงโทษที่สาหัส!

มู่อวี๋เฟยยังจำได้ขึ้นใจครั้งก่อนที่ทำกับหยวนลี่ มู่อวี๋เฟยโดนทารุณจนไม่ไหวแล้ว จึงเผลอผลักหยวนลี่ออก แต่หยวนลี่เหมือนโดนกระตุกต่อมอารมณ์ กลับรู้สึกสนุกมากกว่าเดิม ไม่สนว่ามู่อวี๋เฟยจะทุกข์ทรมานแค่ไหน ก็ต้องชื่นชมความโกรธแค้นในใจมู่อวี๋เฟย ไม่งั้นครั้งนั้นเธอคงทนไม่ไหว

พอทำเสร็จแล้ว มู่อวี๋เฟยจึงนอนติดเตียงสามวันค่อยลงจากเตียงได้!

สำหรับมู่อวี่เฟยนี่เป็นฝันร้ายชัดๆ จนตอนนี้ขอแค่หยวนลี่แตะต้องเธอ ในใจมู่อวี๋เฟยก็จะรู้สึกหวาดผวาอย่างไม่รู้ตัว

ทุกครั้งมู่อวี๋เฟยก็ต้องกัดฟันแน่นแล้วอดทนครั้งแล้วครั้งเล่า

มู่อวี๋เฟยกำลังคิดอยู่ วินาทีต่อมาเสียงของหยวนลี่ที่เหมือนปีศาจจากนรกก็ดังขึ้นข้างหู "มู่อวี๋เฟย เธอสวยจริงๆ! วันนี้เรามาเล่นอะไรใหม่ๆเถอะ!"

มู่อวี๋เฟยได้ยินประโยคนี้ของหยวนลี่ จึงเหมือนคนที่สิ้นหวัง แล้วกลัวจนควบคุมตัวเองไม่ให้สั่นไม่ได้

เพราะทุกครั้งที่หยวนลี่บอกว่าเล่นอะไรใหม่ๆ ระดับความทารุณก็จะหนักจนทนรับไม่ไหว

น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ แววตามู่อวี๋เฟยมีแต่ความหวาดผวา ตัวสั่นอย่างน่าสงสารแล้วพูดอ้อนวอนหยวนลี่ "พี่หยวน……ฉัน……ฉัน……"

มู่อวี๋เฟยพูดสะอึกสะอื้น ยังไม่ทันพูดออกมา มือที่เยือกเย็นของหยวนลี่ก็จับหน้าของเธอไว้

มู่อวี๋เฟยเหมือนตกใจกลัว จึงหยุดร้องไห้ แววตาที่หวาดผวามองไปที่หยวนลี่ แล้วไม่กล้าส่งเสียงอะไรเลย

ทันใดนั้น จึงเห็นมือของหยวนลี่มาเช็ดน้ำตาบนใบหน้ามู่อวี๋เฟย แล้วยิ้มให้เธอ "ร้องไห้ทำไม ร้องไห้ไม่สวยเลย!"

พอคิดได้แบบนี้หยวนลี่จึงรีบโทรหาลูกน้องตัวเอง ให้คนรีบหาหมอส่วนตัวมา

สิบนาทีหลังจากนั้น หมอส่วนตัวคนนั้นมาถึงแล้ว พอเห็นสภาพมู่อวี๋เฟยจึงสะดุ้งตกใจ รีบให้น้ำเกลือแล้วรีบช่วยเหลือเธอทันที

ไม่รู้ว่ามู่อวี๋เฟยดวงแข็ง หรือว่าความโกรธแค้นในใจช่วยเตือนสติเธอ ครั้งนี้หมอคนนั้นจึงช่วยมู่อวี๋เฟยจนรอด

ลมหายใจที่แผ่วเบาเริ่มกลับมาเป็นปกติ หยวนลี่จึงให้เงินหมอคนนั้นแล้วส่งตัวเขาออกไปอย่างลับๆ

ผ่านไปครู่หนึ่ง มู่อวี๋เฟยค่อยได้สติแล้วตื่นมา

พอสบตากับหยวนลี่ มู่อวี๋เฟยจึงสั่นกลัว พอตั้งสติได้แล้วค่อยจ้องหยวนลี่ด้วยร่างกายที่แข็งทื่อ

ตอนนี้หยวนลี่ที่ได้สติแล้วเห็นมู่อวี๋เฟยโดนตัวเองทารุณขนาดนี้จึงรู้สึกสงสาร ในใจก็รู้สึกผิด จากนั้นจึงดึงมือมู่อวี๋เฟยมาให้คำสัญญาว่า "อวี๋เฟย ครั้งนี้เธออยากได้อะไร?"

ขอไปหลายครั้งแล้ว ทุกครั้งตอนที่มู่อวี๋เฟยโดนทารุณหนักๆ หยวนลี่ก็จะใจดีแล้วให้คำสัญญาอะไรกับมู่อวี๋เฟย

ครั้งก่อนๆมู่อวี๋เฟยขอกระเป๋ารองเท้าคอลเลคชั่นใหม่ของชาแนลกับหยวนลี่ แล้วก็กระเป๋าแอร์เมส แต่ครั้งนี้……เหมือนมู่อวี๋เฟยนึกถึงอะไรบางอย่างแล้วสายตาก็มืดหม่น ดูซึมเศร้ามาก

ผ่านไปครู่หนึ่ง มู่อวี๋เฟยจึงได้ยินเสียงที่อ่อนแรงของตัวเองพูดออกมาทีละคำว่า "พี่หยวน ครั้งนี้ฉันอยากให้พี่ช่วยอะไรฉันหน่อย"