รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 21

บทที่ 21 การแสดงที่ยอดเยี่ยม

พอเห็นว่าถังซินได้สติขึ้นมาแล้ว กวนหลิงเอ๋อก็ถามขึ้นเสียงเบา “ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะพี่? ”

“ กวงหลิงเอ๋อ ชาติก่อนฉันไปทำอะไรเธอไว้กันห้ะ? ” ถังซินจ้องไปยังกวนหลิงเอ๋อแล้วถามขึ้นเสียงเบา “ พมาชาตินี้ถึงต้องมารับเคราะห์กรรมเพราะเธอ จะต้องให้ฉันตายใช่มั้ย เธอถึงจะพอใจ ? ”

กวนหลิงเอ๋อไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไป

และเวลานี้เอง ทางด้านจู่ซือซือก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว และจูงมือของมู่เฉินหย่วนออกไปด้านนอก ด้วยสีหน้าที่อิ่มอกอิ่มใจ ราวกับกำลังบอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นของเธอเพียงคนเดียว

“ เฮ้ยย ... น่าอิจฉาความโชคดีของจู่ซือซือจิงๆ ” กวนหลองเอ๋อพูดขึ้นด้วยความอิจฉา และพอเธอเห็นว่ามู่เฉนหย่วนมองมาทางนี้พร้อมกับเดินเข้ามาด้วย สายตาก็บ่งบอกในสิ่งที่เธอคิดทุกอย่าง

เธอคิดว่ามู่เฉินหย่วนจะถามเกี่ยวกับเรื่องราวเมื่อวันก่อน ก็เลยเข้าไปหลบหลังถังซินด้วยความกลัว

ถังซิน : “ ........ ”

ถังซินเองก็คิดว่ามู่เฉนหย่วนอยากจะมาถามเรื่องอะไร ก็เลยลุกขึ้นได้ แต่คิดไม่ถึงว่ามู่เฉินหย่วนจะมองไปยังข้อมือที่มีผ้าพันแผลพันไว้อยู่ก่อนจะถามขึ้น “ เป็นอะไรมากรึป่าว? ”

ถังซินพูดขึ้น “ พอโอเค ไม่ได้เจ็บมากเท่าไหร่ ”

“ พี่เฉินคะ พวกเราไปกันเถอะ ! ”จู่ซือซือว่าพลางเขย่าแขนของเขา “ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว ”

มู่เฉินหย่วนมองต่ำ ก่อนจะลากมือของจู่ซือซือไปยืนอยู่ตรงหน้าของถังซิน

จู่ซือซือยังคงทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาว

มู่เฉินหย่วนพูดขึ้นเสียงต่ำ “ ขอโทษเธอเดี๋ยวนี้ ”

“ ไม่! ” มีผู้คนอยู่รอบๆมากมาย แถมยังมีบางส่วนที่มองมาทางนี้ด้วย มีคนมองมาขนาดนี้แล้วจู่ซือซือจะยอมง่ายๆได้ยังไง “ น้องของเขาบอกให้ฉันตี ไม่ใช่เพราะฉันอยากจะตีสักหน่อย ฉันไม่ผิด ! ”

“ ซือซือ ฉันตามใจเธอมากไปจนเธอไม่เห็นใครอยู่ในสายตาแล้วใช่มั้ย? ” มู่เฉินหย่วนว่าแล้วบีบที่แขนของจู่ซือซือแน่นจนเธอหน้านิ้วคิ้วขมวดแล้วร้องเจ็บออกมา

มู่เฉินหย่วนไม่ได้สนใจก่อนจะพูดขึ้นอีก “ อย่าลืมว่าเธออยู่ในฐานะคนของมู่ซือ ถ้าเกิดเรื่องที่เธอตบถังซินถูกแพร่ออกไป ชื่อเสียงของมู่ซือก็จะเสียหายไปด้วย และฉันก็ไม่อยากให้เรื่องมันจบแบบนั้น ”

จู่ซือซือเบ้ปาก แต่เมื่อเห็นดวงตาที่แหลมคมเหมือนไร้ความปรานีของมู่เฉินหย่วนแล้วเธอก็รู้ว่าเขากำลังโกรธ ถ้าขืนยังหัวแข็งต่อไปเขาก็ไม่สนใจเธออยู่ดี

เพราะแบบนี้เองเธอก็เลยต้องจำยอมพูดออกไป “ ขอโทษ ”

มู่เฉินหย่วนพูดขึ้น “ ซือซือ! ”

จู่ซือซือร้องร้องเชอะ ก่อนจะเดินเข้าไปจับมือของถังซินขึ้นมาแล้วขอโทษอย่างเสแสร้ง “ พี่สาวคะ ขอโทษด้วยจริงๆน้า ฉันไม่ควรที่จะใช้แซ้ตีพี่เลย ยกโทษให้ฉันเถอะนะ ”

ถังซินคิดไม่ถึงว่าเรื่องมันกลับเป็นแบบนี้ได้ เธอนิ่งไปพักหนึ่งกว่าจะหลุดจากภวังค์

“ คุณเหนื่อยกับการแสดง น้องของฉันก็เหนื่อย แต่ละคนก็ไม่ต่างกัน ” ถังซินดึงมือกลับมา “ แค่หวังว่าการแสดงครั้งหน้าคุณจะดูและน้องสาวฉันดีๆหน่อย ”

จู่ซือซือพยักหน้า

แล้วก็หันกลับไปจูงมือมู่เฉินหย่วนอีกครั้ง ก่อนจะพูดอย่างออดอ้อน “พี่เฉินคะ ฉันขอโทษไปแล้ว พอได้รึยังอ่า ”

“ อืม ”

มู่เฉินหย่วนกำลังจะพาจู่ซือซือเดินกลับไป แต่ถังซินก็เรียกไว้ซะก่อน “ เดี๋ยวก่อนค่ะ ท่านประธานมู่ ”

“ ท่านประธานคะ ฉันต้องขอโทษแทนน้องสาวฉันด้วย ” ถังซินโค้งตัวขอโทษมู่เฉินหย่วนอยู่ไกลๆ ไม่ว่ามู่เฉินหย่วนอยากจะให้เธอช่วยอะไร เธอก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่ง

ถังซินพูด “ น้องสาวฉันไม่รู้เรื่อง ในตอนนั้นก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อย ฉันไม่รู้จักภาษาอะไรพวกนั้นหรอกนะเรื่องเงินห้าแสนนั่น อย่างช้าที่สุดสามวันฉันจะหามาคืนให้ แค่หลังว่าคุณจะเอาสัญญานั่นมาให้ฉัน ”

มู่เฉินหย่วนแสยะยิ้มก่นจะพูดขึ้น “ เรื่องเงินห้าแสนนั่นไม่ต้องพูดถึงมันหรอก เรื่องจิ๊บๆ เดี๋ยวผมจะให้ผู้ช่วยจางเอาสัญญานั่นส่งไปให้ พอคุณอ่านสัญญาเสร็จ ค่อยคิดว่าจะพูดกับผมยังไง ”

พอพูดจบเขาก็พาจู่ซือซือเดินไป

จู่ซือซือหันมามองถังซินด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าไม่ค่อยจะชอบใจเท่าไหร่

เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้คนเดียวทำให้เธอโดนพี่เฉินตำหนิ จนต้องหันไปขอโทษ แต่ตอนนี้ ผู้หญิงนั่นกลับยังคุยกับพี่เฉินอีกตั้งนาน จะต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ

แล้วเราจะได้เห็นดีกัน !

พอมู่เฉินหย่วนเดินออกไปไกล ถังซินก็ดึงตัวน้องสาวโง่ๆของเธอออกมาจากด้านหลังอย่างไร้มารยาท ก่อนจะบีบบังคับให้ตอบคำถาม “ สัญญานั่นเธอเห็นมันชัดๆแล้วรึยัง ที่เขาพูดเมื่อกี้หมายความว่าไง? ”

“ ฉัน...ฉัน....ฉันก็จำไม่ค่อยได้ ” กวนหลิงเอ๋อพูดขึ้นอย่างอ่อนแอ “ ฉันดูแค่หน้าสุดท้าย ที่บอกว่าเป็นคนติดตามเพื่อแปลภาษา อย่างอื่นก็ไม่มีแล้ว ”

“ เธอมันอยากจะฆ่าฉันจริงๆใช่มั้ย! ” ถังซินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด

เธอรู้ว่ามันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น !

เธอไม่มีเบอร์โทรของมู่เฉินหย่วน ก็เลยตอบกลับอีเมลของผู้ช่วยจางไป เพื่อตอบตกลงในการร่วมออกนอกประเทศเพื่อช่วยในการปรึษาการลงทุน ยังไม่ทันได้กดออกหน้าอีเมลก็ได้รับข้อความจากธนาคาร

ที่บอกว่าในบัตรของเธอไม่มีเงินแล้ว จะต้องรีบเติมเงิน ไม่งั้นจะส่งผลต่อการส่งข้อความ

ถังซินจำได้ว่าบัตรนี้เธอเตรียมไว้ให้สำหรับลูกเธอในอนาคต ในทุกๆเดือนก็จะเก็บเงินออมไว้ส่วนหนึ่งพอคิดๆดูแล้วถึงตอนนนี้ก็ควรจะมีแสนกว่าๆแล้ว จะบอกว่าไม่มีเงินในนั้นได้ยังไง?

เธอใช้คอมพิวเตอร์ตรวจสอบเงินเข้าเงินออก เห็นว่าเมื่อครึ่งเดือนก่อนเงินแสนกว่าๆก็โดนถอนออกไปภายในครั้งเดียวจนหมด ไม่ได้โดนแฮกบัตรอะไร แต่เป็นการถอนปกติ

รหัสของบัตรนอกจากตัวเธอเอง ก็มีแต่มู่หยางซิวที่รู้

ถังซินโมโหจนตัวสั่น

รายได้แต่ละปีของมู่หยางซิวก็ล้านกว่าบาท แต่เธอไม่ยุ่งกับเงินของเขาเลยสักนิด ของใช้ในบ้านก็เงินเธอทั้งนั้น เงินที่เตรียมไว้ให้ลูกก็เป็นของเธอ

พอมาเป็นสะใภ้ของบ้านตระกูลมู่ เธอก็หาเงินและทำหน้าที่ไม่เคยขาดตกบกพร่อง แต่สองแม่ลูกนั่นกลับเห็นเธอเป็นเอทีเอ็ม!

หลังจากนั้นถังซินก็หารายละเอียดรายจ่ายของบัตรตัวเองต่อ คิดรวมๆแล้วทั้งปีมานี้เธอโอนเงินให้แม่สามีเกือบๆสามแสน ซึ่งมันไม่ใช่น้อยๆ

กวนหลิงเอ๋อพูดถูก แม่สามีของเธอมันไม่มีความเป็นคน

ถังซินเพ่งมองคอมพิวเตอร์อยู่นาน ก่อนจะจับโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความให้ลูกพี่ลูกน้องผู้ชายของเธอ

เรื่องแม่สามีขี้งกไม่ใช่ปัญหา เพราะเธอมีวิธีของเธอเอง ในเมื่อจะหย่ากับมู่หยางซิวแล้วเธอก็ต้องเอาเงินที่ตัวเองเคยให้กับแม่สามีกลับมาให้หมดทุกบาททุกสตางค์

ไม่นาน ผู้ช่วยจางก็เอาวีว่าที่ทำเสร็จแล้วมาให้ถังซิน

“ คุณหนูถังครับ การไปครั้งนี้ใช้เวลาค่อนข้างนาน ท่านประธานมู่ก็เลยบอกให้คุณจัดการธุระขอตัวเองให้เรียบร้อย หรือถ้าต้องการอะไรก็สามารถบอกผมได้ตลอด ” ผู้ช่วยจางบอกพร้อมกับสีเคร่งขรึม ราวกับมีคนติดเงินเขาเป็นพันๆล้าน

ถังซินพยักหน้ารับ “ ขอบคุณค่ะ ”

ดูเหมือนว่ามู่เฉินหย่วนจะให้ความสำคัญกับโอกาสครั้งนี้มาก ไม่งั้นก็คงไม่บอกให้เธอจัดการกับธุระตัวเองให้เสร็จก่อน

ในตอนบ่ายมีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งพูดขึ้นมาในห้องทำงานว่าวันนี้เป็นวันเกิดของหัวหน้าแผนก ก็เลยเชิญทุกคนไปกินข้าวที่โรงแรมแห่งหนึ่ง แถมยังให้ทุกคนระวังกิริยาท่าทางเพราะจะมีหัวหน้าหลายคนไปร่วมด้วย

รอมาตั้งนาน การแสดงที่ยอดเยี่ยมนั่นในที่สุดก็จะเริ่มแล้วขึ้นหรอ?