รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 424

บทที่ 424 เธอรังแกฉัน

ได้ยินมาว่า ส้าวซิวหรงยิ้มด้วยความพึงพอใจ และเหลือบดูนาฬิกาที่ข้อมือ

ถังซินจ้องไปที่คุณกู้ด้วยสายตาที่ดูใจเย็นลง

“ไม่คิดเลยนะคะว่าคุณกู้ที่แต่งตัวดีแบบนี้จะชอบทำอะไรแบบนี้ด้วย”

“แล้วมันทำไมเหรอ เหล้าขาวแก้วนี้ คุณจะดื่มไหม”คุณกู้พูดด้วยน้ำเสียงขู่เข็ญ

ถังซินรับเหล้าแก้วนั้นมา เธอเม้มปากสีชมพูระเรื่อของเธอครั้งหนึ่ง

ถึงแม้ว่าเธอจะมาอยู่ที่เมืองหนานเฉิงได้ไม่นาน แต่สาขาของบริษัทเหอซ่งก็อยู่ที่เมืองหนานเฉิง แถมยังอยู่ภายใต้การดูแลของหลินเฉิงจี๋อีก ในอนาคตก็ต้องได้ร่วมงานกับพวกนักธุรกิจพวกนี้อีกไม่น้อย

ถ้าเธอไม่ไว้หน้าคุณกู้ล่ะก็ เขาคงจำเอาไว้ แล้วเอาไปลงกับบริษัทเหอซ่งแน่ๆ

คุณกู้เห็นถังซินรับแก้วเหล้านั้นไปแล้ว ก็คิดว่าตัวเขาคงทำให้ถังซินกลัว เขาจึงยิ้มออกมา

“ดูๆแล้วคุณก็ยังรู้จักเคารพกันนะ....”

พูดยังไม่ทันจบ ถังซินก็สาดเหล้าไปที่หน้าของเขา คุณกู้ถูกสาดด้วยเหล้า เขาอึ้งไปครู่หนึ่ง

ภายในห้องนั้น สายตาของทุกคนก็มองมาที่ถังซินและคุณกู้ ไม่คิดเลยว่าถังซินจะทำแบบนี้ จะกล้าเอาเหล้ามาสาดกันแบบนี้

“โทษทีนะคะคุณกู้ มือมันลื่นน่ะค่ะ”ถังซินยังคงมีท่าที่นิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ทำคุณเปียกหมดเลย แต่คุณไม่ต้องกังวลนะคะ เดี๋ยวฉันจะชดใช้ให้นะคะ”ถังซินฉีกยิ้ม

คุณกู้โกรธมาก “นังบ้า พูดดีดีไม่ฟังต้องให้บังคับกันใช่ไหม”

ถังซินเช็ดๆถูๆน้ำตรงแขนเสื้อ ไม่สนคุณกู้เลยแม้แต่นิดเดียว

“คุณกู้ คุณเนี่ยสุดยอดเลยนะคะ แถมยังเป็นคนกว้างขวางอีก แต่เวลาผ่านไปอะไรก็เปลี่ยนไป ไม่มีใครจะหัวเราะได้ตลอดไปหรอก”

“วันนี้ฉันไม่ดื่มเหล้าของคุณ ต่อไปคุณจะบังคับให้ฉันทำอะไรก็แล้วแต่คุณเถอะค่ะ แต่คุณจำเอาไว้นะคะ เมื่อถึงวันที่คุณถูกรังแกบ้าง ก็อย่ามาถามนะคะว่าทำไมคุณถึงถูกรังแก”

“เธอ.....”คุณกู้คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะกล้าพูดกับเขาแบบนี้ต่อหน้านักธุรกิจใหญ่ขนาดนี้ เขาโกรธจนหน้าแดงเอ็นที่คอก็ปูดขึ้นมา เขาเอามือปัดขวดเหล้าบนโต๊ะลงพื้นด้วยความโกรธ

ถังซินเห็นขวดเหล้าตกแล้วจะกระเด็นมาโดนเธอ เธอหลับตาลงด้วยสัญชาตญาณ

ทางซ่าวซิวหรงก็ตั้งตัวไม่ทันกับสถานการณ์นี้ พอตั้งตัวได้ก็เข้าไปจับแขนของคุณกู้ไว้

เวลานี้ มีคนเปิดประตูเข้ามา เงาร่างสูงก็ก้าวเข้ามา

มีคนตะโกนออกมา “คุณมู่” คุณกู้เหงื่อโชกตัวสั่น เขากำลังจะหยิบขวดเหล้าฟาดไปที่ถังซิน แต่ก็ต้องหยุดลงแล้วหันไปมองที่ประตู

มู่เฉินหย่วนร่างสูงใหญ่ในเสื้อสูท

เขากวาดสายตามองหาถังซิน เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆว่า

“วันนี้มันวันอะไร ทำไมวุ่นวายขนาดนี้”

“คุณมู่ รอคุณตั้งนาน”ซ่าวซิวหรงเดินไปรับ

เขาเดินนำมู่เฉินหย่วนมา เขาพูดกับมู่เฉินหย่วนว่า

“คุณกู้คิดว่าถังซินดื่มแต่น้ำผลไม้คงจะเบื่อแย่ เลยรินเหล้าให้เธอดื่ม แต่ถังซินไม่ได้ระวังดันไปทำเหล้าหกใส่คุณกู้ คุณกู้เลยโกรธน่ะ”

“คุณมู่”คุณกู้เอาขวดเหล้ากลับไปวางที่โต๊ะเหมือนเดิม

“ชุดสูทผมต้องสั่งจองตั้งสองเดือนกว่าจะได้ แล้วมาโดนคุณถังซินทำเปียกแบบนี้ ผมเลยควบคุมอารมณ์โกรธไม่ได้น่ะ”

คุณกู้กล้าที่จะไม่รู้สึกผิดอะไรเลย แล้วก็มั่นใจว่าถังซินกับมู่เฉินหย่วนไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วก็คิดว่ามู่เฉินหย่วนคงจะไม่ปกป้องถังซินหรอก

พวกเขายังอยู่ด้วยกัน ถังซินออกจากบริษัทมู่ซื่อแล้วไปอยู่บริษัทเหอซ่งแล้วนิ่

มู่เฉินหย่วนไม่ได้ปกป้องอะไรถังซินจริงๆด้วย แค่พูดว่า

“คุณกู้ ชุดสูทพังแล้วก็แค่สั่งทำใหม่ ตัดชุดใหม่คงใช้เงินไม่เท่าไหร่ มันไม่น่าจะทำกับผู้หญิงคนหนึ่งขนาดนี้เลยนะครับ”

คุณกู้ดูผ่อนคลายขึ้น เขาเริ่มยิ้มออกมา

“ฉันจะร่วมงานกับบริษัทมู่ซื่อ ไม่ใช่จะไม่ให้เงินซะหน่อย”

มู่เฉินหย่วนชะงักไป “ร้องไห้เพราะเรื่องนี้เนี่ยนะ”

“ก็คุณแกล้งฉันอ่ะ”เธอร้องไห้หนักขึ้น

“ทำไมคุณไม่ซื้อส้มให้ฉัน ฉันแค่อยากกินสองสามลูกเอง ทำไมคุณถึงขี้เหนียวขนาดนี้”

ไม่ใช่แค่มู่เฉินหย่วน แต่คนในห้องทั้งหมดก็เงียบกริบ

“คุณมู่ มันก็จริงนะ เลิกกันก็เรื่องหนึ่ง แต่ทำไมไม่ซื้อส้มมาให้เธอล่ะ”

มู่เฉินหย่วนทำหน้าหงุดหงิดแต่ก็ฉีกยิ้มออก เขาก็จนปัญญาจริงๆ

ขณะนั้นเขาไม่รู้ว่าถังซินอยู่ที่บริษัทเหอซ่ง แต่รู้ว่าเธอไม่ได้กินส้มเลยร้องไห้หนักขนาดนี้

“อย่าร้อง เดี๋ยวตาบวมนะ”พลางเอามือเช็ดน้ำตาที่แก้มของถังซิน

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะให้คนเอาส้มไปให้เธอที่คอนโดสองตะกร้าเลยจะกลับตอนนี้เลยไหม”

ถังซินไม่ได้อยากอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว เห็นคุณกู้นั่นก็อยากจะอ้วกเต็มที เธอผงกหัวอย่างสะอึกสะอื้น

มู่เฉินหย่วนดึงเธอขึ้นมา แล้วก็โอบประคองตัวเธอ

ถังซินเห็นว่าในถาดผลไม้ยังเหลือส้มอยู่สองสามชิ้น

ก่อนจะเดินไป เธอนึกอะไรขึ้นมาได้ หันกลับไปหาส้าวซิวหรง เธอพูดด้วยเสียงอันแหบแห้งเนื่องจากเพิ่งจะร้องไห้ไปอย่างหนัก

“ประธานส้าวคะ ฉันขอเบอร์คุณหน่อยได้ไหม ฉันอยากร่วมงานกับคุณน่ะ”

“ได้สิ”

ส้าวซิวหรงยิ้มแล้วกำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มู่เฉินหย่วนก็เอามือมาปิดตาถังซิน แล้วดึงเธอออกไป

“ถ้ามีอะไรติดต่อฉันมา เขาแค่อยากจะเอาเงินจากเธอ เขาไม่ให้เธอเฉยๆหรอก”