รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 453

บทที่453กะเพาะของผู้หญิงคนนี้ใหญ่จริงๆกินมาตลอดทางเลย

แต่ถังซินก็ไม่ได้สนใจแค่ยิ้มนิดๆ“หานักแสดงนำใหม่เสียเวลามากเกินไปดีที่ผู้กำกับเหวินมีเวลาบริษัทเหอซ่งก็ไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้นจ่ายคุณหรอก”

ผู้กำกับเหวินตะลึงงันพูดทันทีว่า“ไม่คิดเงินก็ได้ครับเพื่อนกันมีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกันครับ”

“ฉันรู้สึกเป็นเกียรติจริงๆที่สามารถเป็นเพื่อนกับผู้กำกับเหวินได้”ถังซินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพูดล้อเล่นว่า“ฉันกลัวว่าตัวเองจะเป็นรองประธานในบริษัทเล็กๆแล้วผู้กำกับเหวินจะดูถูกฉัน”

“ไม่ใช่ครับไม่ใช่”ผู้กำกับเหวินดูเหมือนเสียสติไปอีกทันทีที่ได้ยินคำพูดเหน็บแนมของถังซินพูดด้วยน้ำเสียงประจบว่า“ผมคิดว่าเป็นเพื่อนกับประธานถังคงไม่ทันแล้วล่ะครับ”

ถังซินหยิบกาแฟร้อนที่อยากดื่มขึ้นมาแต่กลัวว่าจะไม่ดีต่อเด็กในท้องจึงวางลงไป

หลังจากรอให้ผู้กำกับเหวินเคารพตัวเองพอแล้วเธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า“นักแสดงชายที่ค่าตัวสูงบริษัทเหอซ่งก็จ้างมาไม่ไหวพอดีกับที่บริษัทเหอซ่งกำลังร่วมงานกับบริษัทมู่ซื่อพอดีประธานมู่เลยมาช่วยบริษัทเหอซ่งของพวกเรา”

ผู้กำกับเหวินตกตะลึงมองไปที่มู่เฉินหย่วนพูดด้วยความไม่แน่ใจว่า“ประธานมู่แสดงด้วย.....นักแสดงนำชายเหรอครับ”

“ใช่”

ผู้คนที่นั่งรอบๆหลังจากได้ยินถังซินพูดต่างก็ตกใจโดยไม่ได้นัดหมาย

โอ้แม่เจ้า

ประธานมู่ร่างสูงใหญ่คนนั้นไม่น่าจะมาถูกพวกเขาล้อมรอบได้แม้แต่นิตยสารการเงินก็ยังเห็นเขาได้น้อยมากแต่วันนี้เขากลับมายืนอยู่ข้างหน้าพวกเขาและยังมาร่วมงานกับพวกเขาอีกตั้งสองสัปดาห์

ผู้กำกับเหวินก็ยังตกใจเหมือนกัน

เขารู้ว่าบริษัทเหอซ่งร่วมงานกับบริษัทมู่ซื่อคิดว่าประธานมู่มาดูงานแต่คิดไม่ถึงว่า........

ผู้กำกับเหวินแอบมองถังซินคิดในใจว่าประธานมู่งานยุ่งมากขนาดนั้นสามารถวางลงแล้วมาทำงานที่นี่ได้ไม่ใช่แค่เป็นเพราะว่าบริษัทเหอซ่งร่วมงานกับบริษัทมู่ซื่อมันต้องมีเรื่องอื่นอีกแน่ๆ

ก่อนหน้านี้บางคนเคยพูดกันว่าประธานมู่มีความสัมพันธ์กับถังซินเขายังไม่เชื่อ

แต่ตอนนี้เชื่อจริงๆแล้ว

ทุกคนที่ได้ยินต่างก็มีปฏิกิริยาต่อข่าวนี้ไม่ต่างจากสิ่งที่ถังซินคิดเท่าไหร่เธอจ้องมองเห็นว่ามีบางคนกำลังเอาแต่กดโทรศัพท์ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นราวกับว่ากำลังส่งข่าวบางอย่าง

ถังซินมองไปที่มู่เฉินหย่วน

เธอเห็นหมดและมู่เฉินหย่วนก็น่าจะเห็นเหมือนกันอยากให้เขาพูดมาสองประโยคแต่กลับพบว่ามู่เฉินหย่วนกำลังตอบกลับอีเมลดูยุ่งมากๆโดยไม่สนใจเรื่องราวอื่นๆเลย

“……”

ถังซินพูดเสียงดังกับทุกคนว่า“ถึงแม้ประธานมู่จะมาแสดงภาพยนตร์สั้นเรื่องนี้แต่จะไม่เดินทางออกนอกประเทศเด็ดขาด”

“เรื่องที่เขามาที่นี่ให้เก็บเป็นความลับหวังว่าทุกคนจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีบทให้ดูที่ต้นฉบับตรงไหนที่ต้องเห็นหน้านักแสดงชายก็เปลี่ยนซะ”

เห็นมีคนยังกดโทรศัพท์อยู่เธอจ้องมองแล้วโทรหาผู้ช่วยทันที“ไอราช่วยร่างสัญญาเก็บความลับให้ฉันหน่อยพรุ่งนี้เช้าก่อน8โมงให้คนส่งมาที่ฉัน”

“รับทราบค่ะประธานถังรายละเอียดเนื้อหาแจ้งฉันทางวีแชทนะคะ”

หลังจากถังซินวางสายไปเห็นสองคนนั้นเก็บโทรศัพท์อย่างเงียบๆพูดเบาๆว่า“ขอโทษทุกท่านด้วยฉันแค่กลัวว่าเรื่องที่ประธานมู่มาที่นี่จะถูกถ่ายวิดีโอหรือถ่ายรูปลงบนอินเตอร์เน็ตขอให้ทุกคนมาเซ็นชื่อในสัญญาเก็บความลับด้วย”

ผู้คนต่างไม่กล้าส่งเสียง

มู่เฉินหย่วนดูจริงจังกับการส่งอีเมลไม่สนใจสิ่งที่อยู่บนโต๊ะแต่ริมฝีปากบางกลับยกยิ้มขึ้นมา

หลังจากบรรยากาศดีขึ้นผู้กำกับเหวินก็ได้แนะนำคน2-3คนให้ถังซินรู้จัก

ใน7คนมี3คนที่ถังซินเลือกครูที่รับผิดชอบมาด้วยตัวเองสตูดิโอของพวกเขาก็ร่วมงานกับบริษัทมีเดียซินลี่และก็รู้จักกับผู้กำกับเหวินถือว่าเป็นความสัมพันธ์ที่ยังดีอยู่

ทุกคน.....โบกมือให้ถังซินเห็นมู่เฉินหย่วนกำลังยุ่งอยู่จึงไม่อยากรบกวนเขา

มู่เฉินหย่วนคิดผู้หญิงคนนี้กะเพาะใหญ่จริงๆกินมาตลอดทางเลย

“ใช่แล้วฉันจะเอาบทส่งให้คุณนะ”ถังซินเปิดโทรศัพท์เอาบทส่งไปทางวีแชทเขา“บทน่าจะต้องเปลี่ยนแต่คุณอ่านทำความคุ้นเคยไปก่อนก็แล้วกัน”

เรื่องบทมู่เฉินหย่วนเคยเห็นแล้วแต่เพื่อไม่ให้ถังซินพบความผิดปกติเลยแสร้งทำเหมือนดูบท

หลังจากนั้นก็ถามเธอ“ทั้งหมดคุณเป็นคนคิดเองเหรอ”

“ใช่”ถังซินพยักหน้า“ก่อนหน้านี้ที่ประชุมกับพวกเขาฉันก็คิดว่าบทมันดูธรรมดาเกินไปครั้งนี้ถึงต้องเดิมพันเพราะกลัวว่าผลจะออกมาไม่ดีจนทำให้เสียหายต่อบริษัท”

“ผมเคยดมกลิ่นน้ำหอมนั่นหนึ่งนาทีครึ่งนาทีกับการฉีดน้ำหอมทุกกลิ่นในหนึ่งครั้งนั้นล้วนให้ความรู้สึกที่ต่างกันและตอนนั้นก็คิดบทออก”

พูดอยู่เธอก็หยิบน้ำหอมที่เป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ออกมา

ลองฉีดลงบนกระดาษทดลองน้ำหอมเขย่าแล้วส่งให้มู่เฉินหย่วน

ตอนที่เขาดมน้ำหอมอยู่ถังซินพูด“กลิ่นน้ำหอมในแต่ละนาทีจะไม่เหมือนกันฉันกำหนดไว้สามแนวคิดคือยุคโบราณยุคสาธารณรัฐจีนจนถึงยุคปัจจุบันทุกแนวคิดในเวลาหนึ่งนาที”

“หนึ่งเรื่องราวให้ไหลผ่านทั้งสามแนวคิดเวลาก็ไม่ยาวเพื่อให้ผู้บริโภคนั้นรู้สึกไม่น่าเบื่อ”มู่เฉินหย่วนเห็นด้วยกับความคิดของเธอ“แต่ต้องใช้ทักษะในการกำกับกล้องของผู้กำกับอย่างมาก”

ถังซินตอบรับ“ฉันเคยเห็นผลงานจบการศึกษาของผู้กำกับเหวินเขามีทักษะในการใช้เลนส์กล้องมากจริงๆแล้วเหมือนเขาก็มีประสบการณ์เป็นผู้กำกับมาไม่น้อยแต่บริษัทเหอซ่งทำได้แค่ร่วมงานกับเขาเท่านั้น”

“ความคิดนี้ของคุณสร้างสรรค์มาก”มู่เฉินหย่วนสูดดมกลิ่นหอมผลไม้เบาๆแล้วยิ้ม“ครั้งนี้บริษัทเหอซ่งซื้อสมบัติล้ำค่าจากมือคนอื่นน้ำหอมนี้ก็กลิ่นหอมมากเพิ่มวิดีโอเพื่อโปรโมทการขายเข้าไปถ้าทำออกมาดีบริษัทเหอซ่งคงจะได้กำไรเยอะในปีนี้และกำไรก็จะเพิ่มเป็นสองเท่า”

“แน่นอนค่ะกลับไปฉันต้องจับตาดูโฆษณา”ถังซินพูด“ความคิดของฉันดีสิ่งสำคัญสุดคือน้ำหอมนี้กลิ่นหอมจริงๆแม้แต่ประธานมู่ที่จู้จี้จุกจิกคนนี้ก็ยังชอบ”

มู่เฉินหย่วนเลิกคิ้ว“คุณถังคุณอย่าเข้าใจผิดผมแค่บอกว่ากลิ่นหอมดีไม่ได้บอกว่าชอบน้ำหอมตัวนี้”

ถังซินสีหน้าแปลกไป“งั้นคุณชอบกลิ่นอะไรกลิ่นฉุนเหรอ”