รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 564
บทที่564 ฉันควรจะไปฟ้องร้องหล่อน เพราะว่าฉันคือผู้เสียหาย
หล่อนยอมชายคนนี้แล้วจริงๆ เอาฉางผิงไว้ที่นี่ก็พอแล้ว ต้องมีคนเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ เรียกคุณแม่ถังมา
คนเดียวไม่พอ แม่เขาก็มา！
คุณแม่ถังต้มซุปมาให้จะป้อนถังซิน เจ็บปวดไปแล้วก็บอกว่าจะอยู่นี่เป็นเพื่อนหล่อน
โมมอยอี้ก็สงสารถังซินเลยนั่งอยู่ข้างๆ คุณแม่ถังพูด โมมอยอี้พูดและยังบอกอีกว่าสภาพแวดล้อมที่บ้านตระกูลมู่ดี อยากให้ถังซินย้ายไปอยู่ที่นั่น
หูถังซินถูกหญิงสองคนนี้พูดหว่านล้อมอยู่นานจนใกล้จะระเบิดแล้ว
หล่อนชักแม่น้ำทั้งห้ามากพูดถึงหาข้ออ้างให้พวกเขากลับบ้านได้อย่างโล่งอก
พักไปได้ไม่นานที่ห้องก็ถูกเปิดออกมาแรงๆ หล่อนตกใจจนหันไปดู
พอเห็นคนมาถังซินก็ขมวดคิ้ว สีหน้าหม่นลง“คุณนายวี่ คุณควรจะเจียมเนื้อเจียมตัวหน่อยนะคะ ถ้าจะมาหาฉันก็ควรจะเคาะประตูถามแล้วค่อยเข้ามานะคะ”
“ถังซิน ฉันไม่ได้มาเล่นลิ้นกับเธอนะ！”คุณนายวี่เดินมาด้านหน้าถังซิน สวมชุดกระโปรงยาวสีม่วงกับสร้อยคอไข่มุก ดูผู้ดี สายตาก้าวร้าวมากขึ้น“ฉูนฉูนตายแล้ว เธอรู้ไหม？”
สีหน้าถังซินยังคนเยือกเย็น“ตอนนี้รู้แล้ว น่าเสียดายที่คุณเสียลูกสะใภ้ไปหนึ่งคน”
เห็นหล่อนไม่สะทกสะท้าน คุณนายวี่ก็โกรธจนหน้าบูด
หล่อนว่าเสียงทุ้มต่ำ“เธออย่าคิดว่ามู่เฉินหย่วนทำให้การตายของหล่อนเป็นอุบัติเหตุแล้วฉันจะเชื่อ ต้องเกี่ยวข้องกับเธอแน่ๆ！”
“บอกว่าการตายของหวีซือฉูนเกี่ยวข้องกับฉันก็เอาหลักฐานมา”ถังซินยิ้มอย่างเยือกเย็น“ฉันคิดซะอีกว่าหล่อนไม่มีลูกแล้ว คุณเลยคิดว่าหล่อนไร้ประโชยชน์ก็เลยหาคนมาจัดการหล่อน！”
“เธอ……”
ถังซินเงยขึ้นมองหล่อน“ไม่ใช่ว่าคุณไม่เคยทำแบบนี้นี่ ถูกไหม？”
“ถังซินเธออย่าชะล่าใจ！”คุณนายวี่ต่อว่าหล่อนแล้วนิ้วก็ชี้ไปที่ขาหล่อน“ถ้าการตายของฉูนฉูนไม่เกี่ยวกับเธอแล้วทำไมเธอมาอยู่นี่？ฉันได้ยินว่าเมื่อคืนเธอมีปากเสียงกับฉูนฉูนที่ร้านอาหารฮ่องกง！”
“ใช่ค่ะ หล่อนเอาปืนออกมาจะฆ่าฉัน”ถังซินพูด“ฉันควรจะไปแจ้งความหล่อนเพราะฉันคือผู้เสียหาย แต่ว่าหล่อนตายยังไง ฉันไม่รู้”
คำพูดถังซินคมชัด มีเหตุผล จนคุณนายวี่ที่โกรธไปต่อไม่ถูก
ยัยเด็กผู้หญิงสมควรตาย
ทำไมเหมือนกับส้งจิ้งเหออย่างนี้ พูดได้ดีทีเดียว！
คุณนายวี่กำกระเป๋าแพงๆไว้แน่นแล้วพูดอย่างเยือกเย็น“ฉูนฉูนคือลูกสาวที่ผู้หมวดหนานรักมากที่สุด หล่อนตายแล้ว ผู้หมวดหนานจะต้องหาสาเหตุแน่นอน！ถังซิน เธอคิดจริงๆเหรอว่าเธอจะมีอิทธิพลปิดบังเรื่องพวกนี้ที่เมืองหนานเฉิงได้？”
“น่าขำจริงๆ มีอิทธิพลปิดบังเรื่องพวกนี้ที่เมืองหนานเฉิงได้ไม่ใช่ตระกูลวี่ของคุณเหรอ？”ถังซินขำเบาๆอย่างเสียดสี“หล่อนตายแล้วคุกคามคุณตรงไหนเหรอ？ก็เปล่านี่ คุณก็แค่ขาดเครื่องมือปั๊มลูกไปคนนึง”
“……”
“คุณนายวี่คุณสุดยอดมากไม่ใช่เหรอ ค่อยหาเครื่องมือปั๊มลูกที่ชาตกระกูลดีๆมาอีกสักตระกูลจะยากอะไร？”หล่อนพูดไปก็ร้องอ้อออกมา“ขอโทษ ฉันลืมว่าลูกคุณโคม่าอยู่ คุณหาเครื่องมือปั๊มลูกได้แล้วก็ไม่มีประโยชน์อะไร”
“ถังซิน เธอมันไร้มารยาทเสียจริง！”คุณนายวี่ถูกกระตุ้นความโกรธ โกรธจนสีหน้าเปลี่ยน อยากจะตบหน้าหล่อน
แต่ถังซินจับข้อมือไว้แน่นๆ
ถังซินหยิบน้ำร้อนที่โต๊ะ ยกมือขึ้นมาลาดใส่หน้าคุณนายวี่
คุณนายวี่รีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด มองคอเสื้อที่เปียกเป็นรอยกว้างก็จ้องถังซินเขม็ง“บ้าหรือไง นี่มันชุดตัดทำมือนะ！”
“ขอโทษ มือกระตุกน่ะ”ถังซินพูดเรียบๆ“เดี๋ยวจะใช้คืนให้นะ”
คุณนายวี่เช็ดชุดไปก็กัดฟันมองผู้หญิงไร้การศึกษานี่ไป“ถังซิน เธอเป็นใครคิดดูเอาเองนะ！ฉันอยากเอาเธอออกจากเมืองหนานเฉิงจริงๆ！”
“ส้งจิ้งเหอ……”คุณนายวี่ตาโต ปิดปาก“เธอ เธอคือลูกหล่อน……”
คุณนายวี่พึมพำ“เป็นไปได้ไง หล่อนไม่ได้แอบแต่งงานกับคนอื่นแล้วเหรอ？ทำไมเธอกับเหวินถิงตอนเด็กๆถึงเหมือนคนๆเดียวกันเลยล่ะ……”
ถังซินยิ้มอย่างเยือกเย็น“คุณนายวี่ สืบอะไรไม่สืบให้ชัดเจนเหรอ？ฉางผิงกับคุณวี่เหมือนกันมาก ก็ต้องเป็นของคุณวี่แน่นอน จะเป็นคนอื่นได้อีกเหรอ？”
พอรู้ความจริง คุณนายวี่ก็ทรุดลงที่พื้นอย่างยากที่จะเชื่อภาพตรงหน้า
หล่อนมองฉางผิงงงๆไม่อยากเชื่อว่าเป็นความจริง“เป็นแบบนี้ได้ไง ฉันนึกว่าเธอร่านคลอดลูกของชายอื่น คิดไม่ถึงว่า……”
ดีที่หล่อนไม่ได้ให้คนไปทำร้ายเด็ก ไม่งั้นต้องเสียใจทั้งชีวิต
ถังซินพูด“ถ้าคุณคิดว่าจิ้งเหอร่าน ทำไมไม่ไปบอกคุณวี่？คุณนายวี่เลิกกับจิ้งเหอเพราะเหตุผลนี้ไม่ใช่ว่าคุณต้องการเหรอ？”
“เพื่อนคนนึงของจิ้งเหอบอกฉัน บอกว่าหล่อนร่าน……”คุณนายวี่รู้สึกผิดสุดๆ“ตอนนั้นฉันโกรธหล่อนสุดๆที่มาหลอกตระกูลวี่……”
ถังซินขมวดคิ้วถาม“เพื่อนหล่อนคนไหน？ไม่ใช่ว่าคุณให้คนไปสืบเหรอ？”
คุณนายวี่ส่ายหัวคิดไม่ออกพักนึง“ฉันจำชื่อหล่อนไม่ได้ หล่อนบอกว่าส้งจิ้งเหอปิดบัง ยังคลอดลูกออกมา ฉันให้คนไปสืบ ถึงเห็นว่าส้งจิ้งเหอมีลูกคนนึงจริงๆ”
“ฉันแค่กลัวหล่อนจะมาหลอกเหวินถิงเลยทำตามที่เพื่อนหล่อนบอก ให้เหวินถิงไปซีเรีย”หล่อนพูดอย่างโกรธๆ“ฉันแค่อยากสั่งสอนส้งจิ้งเหอ คิดไม่ถึงว่าคนขับรถจะลงมือโหดขนาดนี้แล้วก็คิดไม่ถึงไปอีกว่า……”
คิดไม่ถึงว่าวี่เหวินถิงจะเอาปืนมาฆ่าตัวตาย
ได้ยินพวกนี้ในที่สุดถังซินก็รู้สึกว่าผิดปกติ นึกถึงคำพูดวันนั้นกับมู่เฉินหย่วน ทั้งสองต่างคิดว่าคุณนายวี่น่าจะไม่มีทางโหดร้ายขนาดนั้น มีคนแอบชี้นำหล่อน
ที่แท้ที่พวกเขาสงสัยน่ะไม่ผิดเลย มีคนแอบชี้นำคุณนายวี่จริงๆ！
ถังซินพูดอย่างหม่นๆ：“คุณนายวี่ คุณรู้จักกับคนนั้นยังไง ทุกครั้งคุยอะไรกับหล่อนแล้วหล่อนแนะนำให้คุณทำอะไรบอกฉันมา！”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน
สนุกมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่มีนิยายสนุกๆ ได้อ่าน...
สนุกมากๆๆๆ...