รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 685

เลขาซินดี้ยิ้มออกมาอย่างกระอักกระอ่วนใจ

มายมิ้นท์พูดขึ้นกับคู่สายว่า：“ดูเหมือนว่าในครั้งนี้เขาจะทุ่มเงินไม่น้อย”

เปปเปอร์มีเงิน ดังนั้นด้วยความภาคภูมิใจของเขา เขาจะต้องให้สิทธิ์ประโยชน์กับพวกพนักงานเป็นจำนวนมากอย่างแน่นอน

“ทำให้คุณมายมิ้นท์ต้องรู้สึกขบขันแล้ว ประธานเปปเปอร์ก็ไม่ได้ถึงกับทุ่มเทเงินมากมายขนาดนั้น เพราะถึงยังไงประธานเปปเปอร์ก็มีเงินจำนวนมาก เงินเพียงเท่านี้เป็นเพียงเงินจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น”ผู้ช่วยเหมันตร์ยิ้มอย่างเกรงใจพลางพูดขึ้น

มายมิ้นท์พิงไปที่พนักพิงเก้าอี้พลางพูดขึ้นว่า“เรื่องเรื่องนี้ เขาเป็นคนคิดขึ้นเองใช่ไหมคะ？”

ผู้ช่วยเหมันตร์ส่ายศีรษะ“ไม่ใช่ครับ ผมเป็นคนคิดเอง เพราะผมรู้ว่าคุณกับประธานเปปเปอร์คืนดีกันแล้ว ผมก็เลยขอสิทธิประโยชน์จากประธานเปปเปอร์ ดังนั้นประธานเปปเปอร์จึงได้จัดเตรียมให้กับพนักงานของบริษัทตระกูลนวบดินทร์และเทนเดอร์กรุ๊ปอย่างไม่ลังเล”

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง”มายมิ้นท์เข้าใจในทันที เธอบอกแล้วไม่มีผิด

เปปเปอร์เป็นคนไม่เข้าใจโลก หากไม่มีคนเตือน เขาคงไม่ตระหนักถึงเรื่องนี้

แต่เมื่อได้ตระหนักถึงแล้ว เขาก็จะทำเต็มที่ และทำอย่างดีที่สุด

ดังนั้นในจุดจุดนี้เป็นเรื่องที่น่าชื่นชมยินดีมาก

“คุณมายมิ้นท์ อั่งเปาและของกินเหล่านั้น ล้วนเป็นน้ำใจของประธานเปปเปอร์ นอกจากนี้ยังเป็นการแสวงหาความเป็นสิริมงคลให้กับความสัมพันธ์ของคุณกับเปปเปอร์ ก็เพื่อสร้างความเป็นสิริมงคลให้กับความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับประธานเปปเปอร์ ดังนั้นหวังว่าคุณคงไม่ปฏิเสธแล้วส่งมันกลับมา”ผู้ช่วยเหมันตร์ขอร้องจากใจ

เพราะถึงยังไงก่อนหน้านี้คุณมายมิ้นท์ก็เคยปฏิเสธประธานเปปเปอร์หลายครั้ง ดังนั้นเขาเป็นกังวลว่าเธอจะส่งของกลับมา

มายมิ้นท์ฟังออกว่าถึงความกังวลใจของผู้ช่วยเหมันตร์ และก็รู้ด้วยว่าทำไมเขาถึงเป็นกังวล จึงปัดเส้นผมไว้ข้างหู พลางกระแอมขึ้นเล็กน้อย “ไม่นำส่งกลับคืนหรอกค่ะ คุณวางใจเถอะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีครับ”ผู้ช่วยเหมันตร์ถอนหายใจคลายความกังวล

มายมิ้นท์จึงถามขึ้นอีกว่า“แล้วเขาล่ะคะ？ทำไมถึงได้เป็นคุณที่โทรมา？”

“ประธานเปปเปอร์กำลังพูดคุยอยู่เป็นเพื่อนท่านย่า ดังนั้นจึงให้ผมเป็นคนโทรหาคุณเพื่อแจ้งเรื่องนี้ให้คุณทราบ”ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบกลับ

มายมิ้นท์พยักหน้า“ฉันทราบแล้วค่ะ ขอบคุณมากผู้ช่วยเหมันตร์”

“ไม่ต้องเกรงใจครับ”ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบกลับ

ทั้งสองคุยกันต่อสองสามประโยค จากนั้นจึงได้วางสายลง

เมื่อวางโทรศัพท์ลง มายมิ้นท์ก็มองไปยังเลขาซินดี้และผู้ช่วยพลางพูดขึ้นว่า“อั่งเปากับของกินเป็นของที่ส่งมาจากบริษัทตระกูลนวบดินทร์จริงๆ เลขาซินดี้ คุณกับผู้ช่วยบอลทั้งสองคนลงไปรับหน่อยนะคะ จากนั้นก็ส่งต่อให้กับพนักงานละกัน”

“ค่ะ”เลขาซินดี้พยักหน้ารับคำ

ผู้ช่วยก็รับคำอย่างดีใจ“ขอบคุณค่ะท่านประธาน ขอบคุณประธานเปปเปอร์”

หล่อนคิดไม่ถึงเลยว่าท่านประธานกับประธานเปปเปอร์จะคืนดีกัน ประธานเปปเปอร์ก็ยังมอบสิทธิประโยชน์ให้กับเทนเดอร์กรุ๊ปของพวกเขามากจริงๆ

เรื่องของของกินยังไม่ต้องพูดถึง ล้วนแต่เป็นของนำเข้า

แต่สิ่งที่ทำให้หล่อนดีใจมากที่สุดก็คือ อั่งเปาพวกนั้น

ก่อนหน้านี้เหลือบมองครู่หนึ่ง ด้านในนั้นคาดว่าคงมีเงินอยู่จำนวนไม่น้อย

ประธานเปปเปอร์ใจถึงอย่างที่คิดจริงๆ

มายมิ้นท์มองไปยังผู้ช่วยที่กำลังตื่นเต้นอยู่ พลางยิ้มอ่อน จากนั้นมองไปยังเลขาซินดี้“หลังจากที่คุณมอบให้กับพนักงานแล้ว ก็ประกาศแจ้งออกไป บอกว่าฉันหยุดงานให้กับพนักงานทุกคนหนึ่งวัน และแน่นอนว่านี่เป็นการผลัดกันหยุด เพราะหากหยุดพร้อมกัน ใครจะมาทำงาน？”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เลขาซินดี้ยังไม่ทันได้ตอบรับ แต่ผู้ช่วยกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีอกดีใจว่า “ท่านประธาน ท่านพูดจริงใช่ไหมคะ？ให้หยุดจริงๆเหรอคะ？”

“แน่นอนค่ะ”มายมิ้นท์พยักหน้า“เปปเปอร์ยังมอบสิทธิประโยชน์ให้กับพนักงานของเขาเลย แล้วฉันในฐานะคนที่เกี่ยวข้อง จะไม่ให้ได้ยังไง เพียงแต่ว่าฉันไม่ได้มีเงินเยอะแยกมากมายเหมือนเขา ดังนั้นไม่สามารถให้อั่งเปาพวกคุณได้ สิ่งที่ให้ได้ก็มีเพียงวันหยุดเท่านั้น”

“ขอบคุณค่ะท่านประธาน แค่ได้หยุดก็ดีมากแล้ว นานแล้วที่พวกเราไม่ได้หยุด”ผู้ช่วยดีใจจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา

ในหลายเดือนที่ผ่านมา เทนเดอร์กรุ๊ปกำลังอยู่ท่ามกลางการพัฒนา ดังนั้นจึงได้หยุดน้อยมาก

การมีวันหยุดสักวันหนึ่ง สำหรับพวกเขาแล้ว ล้วนเป็นเซอร์ไพรส์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

“ต้องขอโทษด้วยนะคะ”มายมิ้นท์มองดูท่าทีของผู้ช่วย ในใจก็รู้สึกละอายใจไม่น้อย ในใจ “หลายเดือนมานี้ ต้องลำบากพวกคุณแล้ว”

“ไม่ ไม่ ไม่”ผู้ช่วยรีบโบกมือ“พวกเราไม่ลำบาก ต่างก็ทำเพื่อเทนเดอร์กรุ๊ป อีกทั้งนี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะไปโทษคุณ สถานการณ์ของเทนเดอร์กรุ๊ปในสมัยก่อนพวกเราต่างรู้ดี ดังนั้นพวกเราก็ไม่ได้ถือโทษที่ไม่มีวันหยุดและต้องทำงานล่วงเวลา พวกเราเชื่อว่าหากในอนาคตเทนเดอร์กรุ๊ปฟื้นตัวขึ้นมาได้ พวกเราก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้แล้ว”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว”มายมิ้นท์ตอบกลับอย่างมั่นใจ จากนั้นมองไปยังเลขาซินดี้พลางพูดขึ้นว่า：“สำหรับในส่วนของบริษัทตระกูลนวบดินทร์ คุณก็สั่งซื้อลูกอมแล้วใส่บรรจุภัณฑ์ให้เรียบร้อย แล้วส่งกลับไปให้พวกเขา ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆจากฉัน”

เปปเปอร์ส่งของมาให้เทนเดอร์กรุ๊ปของคุณเป็นจำนวนมาก เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่ส่งของกลับให้บริษัทตระกูลนวบดินทร์

แม้ว่าจะไม่สามารถมอบของแพงแบบที่เปปเปอร์ให้มาได้ แต่ว่าก็สามารถที่จะมอบลูกอมให้เป็นการตอบแทนได้

“ได้ค่ะ ท่านประธาน ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”เลขาซินดี้ยิ้มรับคำ

เมื่อคิดถึงจุดนี้ มายมิ้นท์จนปัญญา กลืนไม่เข้าคายไม่ออก“ปัญญาอ่อนจริงๆ”

เลขาซินดี้ก็พอเดาวัตถุประสงค์ของเปปเปอร์ออก พลางมองมายมิ้นท์อย่างเป็นกังวล“ท่านประธาน กับท่านรองประธานทำเช่นนี้ ไม่มีปัญหาใช่ไหมคะ？ประธานลาเต้จะต้องโมโหเป็นแน่”

มายมิ้นท์โบกมือ“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปขอโทษลาเต้เอง”

เลขาซินดี้พยักหน้า จากนั้นไม่รู้ว่าคิดอะไรได้ พลางกำมือแน่นแล้วมองมาที่เธอ “ท่านประธาน ตอนที่คุณติดต่อกับประธานลาเต้ ไม่ต้องพูดถึงฉันได้ไหมคะ？โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่ฉันอาเจียนในวันนี้”

เพราะหากท่านประธานพูดเรื่องนี้กับประธานลาเต้ แล้วประธานลาเต้จะต้องคิดว่าหล่อนตั้งครรภ์แน่

หากเป็นเช่นนั้น ก็คงยุ่งแน่

แม้ว่ามายมิ้นท์จะไม่เข้าใจว่าทำไมเลขาซินดี้จึงได้กำชับเธอเรื่องนี้ แต่เห็นแก่แววตาที่ขอร้องที่เลขาซินดี้กำชับเธอ จึงพยักหน้ารับคำ “ได้ ฉันจะไม่เอ่ยถึง”

“ขอบคุณค่ะท่านประธาน”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นท่านประธาน ฉันขอตัวออกไปก่อนนะคะ”

“ไปเถอะ”มายมิ้นท์ยิ้มครู่หนึ่ง

เลขาซินดี้สูดหายใจเข้าลึก หันหลังแล้วจากไป

หลังจากที่หล่อนจากไป มายมิ้นท์หยิบกล่องของขวัญที่วางลงเมื่อสักครู่นี้ แล้วเปิดออก

เธออยากจะรู้ว่า เปปเปอร์มอบอะไรให้เธอกันแน่

ไม่นาน กล่องของขวัญก็ถูกเปิดออก ในกล่องนั้นเป็นสร้อยข้อมือหยกเขียว

หยกเขียวนั้นดำเล็กน้อย เป็นของล้ำค่าของท่านย่า

แต่สีของสร้อยข้อมือไม่สดใส มีแม้กระทั่งรอยขีดข่วนด้านบน และร่องรอยของอดีตที่แฝงอยู่

สร้อยข้อมือนี้มีอายุมากแล้ว ไม่แน่ว่าจะเป็นวัตถุโบราณ

ทำไมเปปเปอร์ถึงได้มอบของสิ่งนี้ให้กับเธอ？