รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 753

หน้าของไซม่อนแดงเหมือนกุ้งต้มสุก

เรื่องที่เขาคิดจะทำ คำพูดที่เขาพูดกับภรรยา ต้องโดนเจ้าสองตัวนี้ได้ยินแน่ๆเลย

“พ่อจะร้อนตัวอะไรล่ะ? พ่อแค่ตกใจที่จู่ๆพวกแกก็พูดออกมา ไม่รู้หรือไงคนเราน่ะ ตกใจจนตายได้เชียวนะ?”

เทวิกายิ้มหน้าระรื่น เปิดโปงความพยายามที่สูญเปล่าของพ่อตัวเองอย่างอกตัญญู เธอพูด: “พ่อคะ เห็นๆอยู่ว่าหนูกับพัฒน์ยังไม่ได้พูดอะไรเลย พ่อต่างหากที่หันมาถึงได้เห็นพวกหนูเข้า ทำไมถึงบอกว่าจู่ๆพวกหนูก็คุยกันจนทำให้พ่อตกใจซะล่ะ?”

ไซม่อน: “......”

ลูกสาวคนนี้ไม่น่ารักแล้วสิ ไม่รู้จักยอมอ่อนข้อให้พ่อเลยหรือไง?

จะต้องหยอกพ่ออย่างเขาให้ได้

ญาณินเองก็ทำตัวไม่ถูก แต่ทว่าเธอก็เปลี่ยนเรื่องพูดในทันที ถามพัฒน์: “นี่พวกลูกจะไปเก็บผักที่แปลงผักเหรอ?”

ยศพัฒน์ถึงได้พูดออกมา เมื่อกี้ตอนที่เทวิกาหยอกพ่อตา ในฐานะที่เขาเป็นลูกเขย จึงไม่กล้าเล่นจนเกินไป

“วิกาอยากไปดูแปลงผักน่ะครับ จะได้เก็บผักมาทำกับข้าวด้วยเลย”

หลังจากที่เทวิกาท้อง เขาก็ไม่ยอมให้เธอไปไหนมาไหนมั่วซั่ว แต่เธอไม่ชอบขังตัวเองอยู่ในบ้าน ด้วยความที่เธอเติบโตมาภายในหมู่บ้าน จึงมีชีวิตที่อิสระทีเดียว ตอนนี้เป็นช่วงฤดูหนาวไม่มีนาไร่ให้ทำ แต่ทว่าไปเก็บผักที่แปลงผัก คุณชายพัฒน์ก็ไม่ห้ามหรอก ทั้งยังยอมลดตัวลงมาเก็บผักเป็นเพื่อนภรรยาที่รักด้วย

มาถึงบ้านตระกูลบุญเยี่ยมแล้ว เขาไม่ใช่ท่านประธานของบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป แต่เป็นลูกเขยของบ้านตระกูลบุญเยี่ยมต่างหาก ลูกเขยก็เหมือนลูกชาย ช่วยพ่อแม่ทำงานมันเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว

“ไปด้วยกันเถอะ”

ญาณินรอให้ลูกสาวเดินมาใกล้ๆ จึงคล้องแขนลูกสาวด้วยความสนิทสนม เดินนำไปที่แปลงผักของบ้านตระกูลบุญเยี่ยม

เธออยู่ที่บ้านตระกูลบุญเยี่ยมมาสักพักแล้ว รู้จักที่นาของบ้านตระกูลบุญเยี่ยมเป็นอย่างดี

ไซม่อนจึงทำได้เพียงเดินอยู่ข้างหลังกับลูกเขย เขามองแม่ลูกข้างหน้าด้วยสายตาขมขื่น ทั้งบ่นทั้งขำ

ลูกสาวก็คือก้างขวางคอดีๆนี่แหละ ศัตรูหัวใจที่มาแย่งความสนใจจากภรรยาของเขาไปโดยเฉพาะ ทว่าดันเป็นศัตรูหัวใจที่เขาจัดการไม่ได้ ยิ่งห้ามหาหนทางแก้แค้นด้วย มิหนำซ้ำยังต้องเอาอกเอาใจอีกต่างหาก เหมือนเป็นบรรพบุรุษที่ต้องเอาไว้สูงๆ ถ้าเขากล้าทำไม่ดีกับศัตรูหัวใจคนนี้ ภรรยาก็จะเตะเขาไปนอนกอดหนังสือที่ห้องอ่านหนังสือให้ค่อยๆข้ามผ่านค่ำคืนที่ยาวนานไป

“พ่อครับ”

พัฒน์พูดขึ้นเบาๆ: “พ่ออย่ามองวิกาอย่างนั้นสิ นั่นลูกสาวแท้ๆของพ่อนะ”

ไซม่อนพูดเบาๆ: “นั่นศัตรูหัวใจฉันต่างหาก! ฉันกับแม่แกไม่ได้ง่ายดายนะ แค่วิกาโผล่หน้ามาก็ดึงดูดความสนใจของเมียฉันไปเลย ถึงขั้นปล่อยให้ฉันโดดเดี่ยว ไม่รู้ใครบอกว่าลูกสาวเป็นความเอาใจใส่ เป็นชู้ของพ่อกัน นี่ชู้ที่ไหนล่ะ เป็นศัตรูหัวใจจะเหมาะกว่า”

“ลูกสาวคนนี้ยังไม่เชื่อฟังอยู่บ่อยๆด้วย”

พัฒน์กลั้นไว้ไม่อยู่ ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแล้วรีบกลั้นเอาไว้ กลัวโดนแม่ลูกด้านหน้าได้ยินเข้า แล้วจะถามหาสาเหตุ เขาก็ไม่รู้อีกว่าจะพูดความจริงหรือโกหกดี

“พ่อ พ่อกับแม่ยังมีเวลาได้จู๋จี๋กันนะครับ”

“ฉันน่ะอยากตัวติดกับเมียฉันตลอดเวลาจะแย่ ต่อให้ไม่ได้พูดจาหวานๆใส่กัน แต่แค่ได้ยินเธอเรียกชื่อฉัน ฉันก็รู้สึกผ่อนคลายไปทั้งตัวแล้ว”

พัฒน์: ……

คิดไม่ถึงว่าพ่อตาผู้ยิ่งใหญ่จะน่าขนลุกเช่นนี้

เขาต้องเอาพ่อตาเป็นแบบอย่างแล้ว

“ถ้าฉันกับณินยังอายุน้อยกว่านี้สักกี่ปีคงดี”

ไซม่อนถอนหายใจ

“ตอนที่พ่อกำลังอิจฉา คนอื่นๆก็กำลังอิจฉาพ่อเช่นกัน พี่ผมเก่งมากนี่นา”

ยศพัฒน์แก่กว่าพี่ชายภรรยาห้าปี แต่เขาเรียกประยสย์ว่าพี่ โดยที่ไม่รู้สึกลำบากใจเลยสักนิด

เมื่อก่อนชเนนทร์ก็เคยแขวะเขา บอกว่าเขาเรียกประยสย์ว่าพี่ แต่ดันไม่เรียกเขาว่าพี่

ยศพัฒน์กับชเนนทร์เป็นเพื่อนร่วมห้องกัน สนิทกันมาก เขาจึงกระดากปากที่จะเรียก

แต่จะให้เขาเรียกให้ได้ เขาจึงต้องเรียกชเนนทร์ว่าพี่ใหญ่

ทุกคนเดินไปคุยไป ก็มาถึงแปลงปลูกผักของบ้านตระกูลบุญเยี่ยมแล้ว

ผักที่ปลูกอยู่ในแปลงเป็นพืชผักตามฤดูกาลทั้งนั้น ฤดูหนาวของเมืองแอคเซสซ์ไม่ถือว่าหนาว ในแปลงผักของแต่ละบ้านแต่ละครอบครัวล้วนแต่เขียวชอุ่ม มีผักที่จะได้กินในฤดูหนาวกันทั้งนั้น

“แม่บอกว่าให้เด็ดถั่วลันเตากลับไปผัดไส้กรอกหน่อย ปกติหนูชอบกินถั่วลันเตาที่สุดเลย”

เทวิกามาถึงแปลงผัก ก็ไปเด็ดถั่วลันเตาก่อนเลย

ญาณินก็ไปช่วยเด็ดถั่วด้วย เธอยิ้มพูด: “ตอนที่แม่ลูกปลูกถั่วลันเตา แม่ก็อยู่ที่นี่ ยังมาช่วยปลูกด้วย ตอนนี้เท่ากับว่าได้มาเก็บผลผลิตแล้วสิ ความรู้สึกนี้ไม่เลวนะ”

เธอหันกลับไปพูดกับสามี: “ไซม่อน หลังเรากลับไปก็ทำที่ไว้หลายๆที่หน่อย เอาไว้ปลูกผักผลไม้ที่ชอบไว้กินเอง”

เหมือนอย่างคฤหัสน์เมเปิลของครอบครัวลูกเขย

ตระกูลอริยชัยกุลไม่มีเงินหรือไงล่ะ? พวกเขาเงินเยอะมาก แต่พวกเขาไม่อยากปล่อยที่ดินไว้เปล่าๆ จึงวางแผน ปลูกผักผลไม้ ดอกไม้ไว้เต็มพื้นที่ เพียงแค่พวกเขายินยอม ก็นำไปหาเงินได้ทุกชนิด

แน่นอนว่า ท่านผู้นำตระกูลอริยชัยกุลต้องการเพียงเติมเต็มความต้องการของตนเอง ได้กินผักผลไม้ที่ตัวเองปลูก สดใหม่กว่า