รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 754

ไซม่อนตอบรับ: “เอาสิ คุณอยากปลูกอะไรก็ได้”

ลูกชายลูกสาวโตแล้ว สองสามีภรรยาก็สามารถใช้ชีวิตในโลกของพวกเขาสองคนได้

เวลาว่างๆก็ปลูกดอกไม้ ปลูกผักผลไม้นิดๆหน่อยๆ ทั้งสามารถฆ่าเวลาทั้งยังรู้สึกประสบความสำเร็จด้วย

“แต่ คุณมีเวลาดูแลเหรอ? คุณยังอยากออกแบบเครื่องประดับอยู่ไม่ใช่เหรอ?”

ไซม่อนไม่ลืมที่ตอนนี้ภรรยาของเขาเป็นคนมีงานทำแล้ว

เธอมีพรสวรรค์ด้านการออกแบบเครื่องประดับ เดิมทีเธอเรียนมาด้านนี้อยู่แล้ว แต่ปีนั้นเพื่อแต่งงานกับเขา เพื่อไม่ให้โดนแม่ของเขาตำหนิ เธอจึงละทิ้งงานออกแบบที่เธอชอบ ยินยอมคอยช่วยเหลือสามีเลี้ยงดูลูกอยู่กับบ้าน

แต่เขากลับไม่ได้ปกป้องเธอกับลูกทั้งสอง ท้ายที่สุดสามีอย่างเขานี่แหละที่ทำผิดต่อภรรยา

ณ ตอนนี้ ไม่ว่าญาณินอยากทำอะไร ไซม่อนก็เห็นด้วยทั้งนั้น

เขายกเลิกกฎระเบียบวงศ์ตระกูลของโอเอ กรุ๊ป จะไม่มีกฎระเบียบมาผูกมัดภรรยาเขาได้อีกแล้ว

ต่อไปกฎระเบียบของไซม่อนก็คือญาณิน!

“เบียดๆหน่อยก็ยังพอมีเวลา ไซม่อน คุณอย่าเด็ดนะ บางฝักยังอ่อนมากอยู่เลย คุณเด็ดไปก็เสียของ” ตอนที่ญาณินเห็นไซม่อนกำลังช่วย ไม่นึกว่าจะเด็ดถั่วทั้งหมดออกมา ถึงได้เรียก แล้วเตือนเขาขึ้นมา

ไซม่อนเหมือนเด็กที่ทำความผิด ฟังคำสั่งสอนของภรรยา ทั้งยังให้ภรรยาสอนเขาว่าเด็ดถั่ว ดึงผักยังไงด้วย

สองสามีภรรยาเขยิบเข้ามาคุยกันใกล้ๆแล้ว

พัฒน์กับวิกาส่งสายตาให้กัน

ในสายตาต่างเข้าใจกันและกัน

นี่ไซม่อนจงใจ ใช้เล่ห์เหลี่ยมที่เฉียบแหลมแย่งชิงความรัก

ดึงดูดความสนใจของภรรยากลับมาที่ตัวเขาอย่างไม่ผิดสังเกต

สำหรับพ่อที่อยากแย่งชิงความรักกับตนเอง เทวิกากลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ก็เข้าใจดี

“ใช่สิ วิกา พ่อมีเรื่องจะบอกแกด้วย”

หลังจากดึงดูดความสนใจจากภรรยากลับมาได้ไซม่อนก็อารมณ์ดี จึงบอกลูกสาวด้วยความหวังดี: “ปู่ย่าแกพาลินน์นั่งเครื่องบินมาที่นี่ คาดว่าอีกชั่วโมงกว่าๆคงถึงเมืองแอคเซสซ์แล้ว”

ได้ฟัง เทวิกาก็อารมณ์เสียขึ้นมาทันที

เธอถาม: “พวกเขามาสู่ขอพี่สะใภ้หนูใช่ไหม?”

เธอไม่เชื่อว่าที่พวกเขามาที่นี่เร็วขนาดนี้เพื่อรอร่วมงานแต่งของเธอ

“อืม”

“ทำไมพวกเขาถึงพาลินน์มาด้วย?”

สำหรับน้องสาวซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องที่อายุย่างสิบเอ็ดขวบเต็มนั้น เทวิกาไม่มีความทรงจำที่ดีเท่าไหร่ รู้สึกว่าลุงสามกับอาสะใภ้สามสอนลูกได้แย่สุดๆ แน่นอนว่าก็เป็นเพราะสภาพแวดล้อมของคฤหัสน์สาระทาไม่ดีด้วย แม้แต่เด็กสิบขวบก็ยังเลี้ยงจนเสียนิสัยได้

ยังมีธนภรณ์น้องสาวอีกคน ที่ชอบโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว เหมือนลุงรอง

ธนภรณ์สงบนิ่ง และไม่มีความเห็นใจ

“ลินน์เกลียดครอบครัวเราไง”

ประโยคนี้ของไซม่อนทำให้เทวิกาเข้าใจเหตุผลที่ปู่ย่าพาน้องสาวคนเล็กมาด้วยแล้ว หลอกใช้เด็กน้อยอย่างลินน์ สร้างความวุ่นวายต่างๆนานา ให้ครอบครัวพวกเขาเป็นกังวล

นั่นเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ถ้าพวกเขาจะคิดเล็กคิดน้อยกับลินน์ ปู่ย่าคงบอกว่าพวกเขาใจแคบ ที่แม้แต่เด็กคนหนึ่งยังยอมให้ไม่ได้

ลินน์นิสัยขี้อิจฉาเป็นทุนอยู่แล้ว ตอนที่เทวิกาเพิ่งกลับไป ก็แย่งชิงความรักกับเทวิกา ตอนนี้ก็เกลียดครอบครัวพวกเขา ด้วยนิสัยของเด็กผู้หญิงคนนั้น คงพยายามทำอย่างสุดความสามารถแน่ๆ

“ต่อให้ลินน์จะทำอะไร ก็ยังเป็นแค่เด็ก พ่อเป็นลุงของเธอ อบรมสั่งสอนเธอดูแลเธอแทนพ่อของเธอได้ ไม่ต้องเก็บมาใส่ใจ ถ้าเธอก่อความวุ่นวาย ก็ไม่ต้องเกรงใจ แกเป็นพี่สาวคนโตของพวกเขา สั่งสอนพวกเขาก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรหรอก”

ไซม่อนยังคงมีความผูกพันกับน้องชาย แม้น้องชายสองคนจะทำร้ายเขา แต่เพียงพวกหลานชายหลานสาวไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวด้วย เขาก็จะไม่จัดการขั้นเด็ดขาด จนกระทั่งวันนี้ยังไม่มีการไล่พวกหลานชายหลานสาวออกจากคฤหัสน์สาระทา แต่ถ้าพวกเขารู้ตัวแล้วอยากย้ายออกไป เขาก็จะอนุญาต

แต่ถ้าหลานชายหลานสาวกล้ารนหาที่ตาย ความเมตตาที่ยังเหลืออยู่ของไซม่อนก็จะสลายหายไป

เขาจะไล่พวกเขาทั้งหมดออกไปจากคฤหัสน์สาระทาโดยไม่มีความเห็นใจ แค่เขาไล่พวกเขาออกไป คนของเมืองซูเพร่าจะรู้แล้วว่าควรทำตัวยังไง ถ้าพวกหลานชายหลานสาวอยากอยู่ในเมืองซูเพร่าต่อไป ก็คงยากมาก

ณิศาสั่งคนใช้

กิติยาพูดนิ่งๆ: “ณิศา เราออกไปต้อนรับเถอะ”

นั่นเป็นผู้อาวุโส ทั้งยังมีเกียรติมีหน้ามีตา มาเยี่ยมเยียนตั้งไกล ในฐานะที่ตนเองเป็นเจ้าบ้าน กิติยายังต้องให้เกียรติคนแก่ทั้งสองคนอยู่บ้าง

ก็ไม่อยากให้ตระกูลสาระทาบอกว่าตระกูลนนท์สัจทัศน์ของเธอไม่มีมารยาท

ณิศาอืมออกมา

กิติยาและสามีรวมถึงกัญณิศาเดินออกไปด้วยกัน บรรดาแขกเหรื่อก็ตามออกไปด้วยความอยากรู้ พวกเขาอยากรู้สาเหตุที่ผู้เฒ่าทั้งสองของตระกูลสาระทามาเยี่ยมเยียนอย่างกะทันหันจริงๆ

เพื่อต้อนรับสามีภรรยาป้ายแดง วันนี้ประตูใหญ่ของตระกูลนนท์สัจทัศน์จึงเปิดเอาไว้ ขบวนรถของนายหญิงจึงไม่ได้หยุดลง ขับเข้ามาในคฤหัสน์ตระกูลนนท์สัจทัศน์ทันที

จากพฤติกรรมนี้ของเธอ กิติยาจึงมองว่านายหญิงเผด็จการ อวดดีเกินไป

ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา

ต่อให้ประตูใหญ่ของตระกูลนนท์สัจทัศน์จะเปิดเอาไว้ ในเมื่อคุณเป็นแขกมาตั้งไกล ก็ควรบีบแตรเตือนเจ้าของบ้านหน่อยว่ามีแขกมาเยี่ยม ถ้าได้รับการอนุญาตจากเจ้าของบ้านแล้ว ถึงค่อยขับเข้ามาในลานบ้าน

เธอพาขบวนรถของบอดี้การ์ดเข้ามาทันทีอย่างนี้ ก็ไม่เห็นตระกูลนนท์สัจทัศน์ในสายตาเช่นกัน

เดิมทีกิติยาก็ไม่อยากให้น้องสาวแต่งงานไปอยู่ไกลบ้านอยู่แล้ว ทว่าพฤติกรรมของนายหญิง ยิ่งทำให้เธอไม่อยากให้น้องสาวแต่งเข้าตระกูลสาระทาที่อยู่ไกลบ้าน คนอ่อนโยนอย่างน้องสาวเธอ ถ้าต้องเผชิญหน้ากับย่าของสามีอย่างนายหญิง คงโดนจับกินจนไม่เหลือซากแน่ๆ

ด้วยนิสัยของญาณินที่เป็นแม่สามี กิติยาก็เชื่อใจไม่ลง ญาณินอดกลั้นกับการโดนนายหญิงกดขี่รังแกมาตั้งยี่สิบกว่าปี ตอนนี้ลูกชายลูกสาวโตกันหมดแล้ว เธอถึงได้กล้าแข็งข้อ ถ้าคิดจะคาดหวังให้แม่สามีอย่างเธอปกป้องลูกสะใภ้เอาไว้ได้ เธอคาดหวังไม่ลงเลย

ในใจของกิติยาไม่พอใจกับพฤติกรรมของนายหญิง แต่กลับไม่ได้แสดงสีหน้าอย่างชัดเจน รอให้สองสามีภรรยาลงมาจากรถ เธอกับสามีจึงเดินเข้าไปต้อนรับ

“นายหญิง ไม่รู้ว่าคุณจะเดินทางมาไกลขนาดนี้ เสียมารยาทเลยที่ไม่ได้ออกไปต้อนรับ”

กิติยาพูดตามมารยาท

เห็นคนแก่สองคนพาลูกสาวคนเล็กของครอบครัวที่สามมาด้วย แววตาของกิติยาจึงเป็นประกาย