รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1045

สายตาของเฉิงถังยังคงไม่พอใจ เธอยังไม่ทันเอ่ยปาก เฉิงชิงชิงก็โวยวายแล้ว "เพิ่งมาทำงานวันที่สองก็มาสายแล้ว อวดดียังไง!"

ซูเล่อเม้มปาก ไม่ได้อธิบายอะไร

"เธอใส่เสื้อเชิ้ตผู้ชาย! เธอคงไม่ได้ใส่เสื้อของพ่อใช่ไหม! คิกๆ" สายตาเฉียบคมของชีหย่าสังเกตเห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวใต้เสื้อคลุมของเธอเป็นไซส์ผู้ชาย ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ

เพราะคำพูดของชีหย่า สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่เสื้อเชิ้ตสีขาวภายใต้เสื้อคลุมของซูเล่อ เพราะแขนเสื้อยาวเกินไป จึงมีส่วนของข้อมือเสื้อยาวเลยแขนเสื้อ ใบหน้าของซูเล่อแดงแปร๊ด นี่ไม่ใช่เสื้อพ่อของเธอสักหน่อย!

สายตาของเฉิงถังยิ่งแหลมคมขึ้น นัยน์ตาของเธอก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง เสื้อเชิ้ตสีขาวบนตัวของซูเล่อนั้นไม่ธรรมดา และไม่ได้มาจากร้านขายเสื้อผ้าผู้ชาย แต่เป็นเสื้อผ้าที่สั่งทำพิเศษระดับไฮเอนด์ เธอคุ้นเคยกับแบบเชิ้ตสีขาว รวมถึงฝีมือการตัดเย็บข้อมือเสื้อ

เธอเคยเห็นกระดุมข้อมือไพลินบนชายคนหนึ่งเท่านั้น และนั่นคือเสื้อเชิ้ตที่ฮั่วเหยียนเซียวใส่ประจำ

หน้าอกของเฉิงถังพลันกระเพื่อมรุนแรง หรือว่าเมื่อคืนนี้เธอค้างคืนที่บ้านของฮั่วเหยียนเซียว มันรุนแรงขนาดนี้เชียวหรือ ถึงได้ฉีกเสื้อผ้าขาดจนเธอต้องสวมเสื้อผ้าของเขา

ในหัวของเฉิงถังจินตนาการถึงฉากที่ไม่เหมาะกับเด็กๆ มันทำให้เธออิจฉาตาร้อนและตกตะลึง

เฉิงถังยืนขึ้นแล้วพูดกับซูเล่อว่า "ซูเล่อ ตามฉันออกมาหน่อย"

ซูเล่อลุกขึ้นจากเดินตามเฉิงถังออกไปที่ระเบียงด้านนอก เธอนึกว่าเฉิงถังจะคุยอะไรกับเธอที่นี่ แต่เฉิงถังเปิดประตูห้องประชุมข้างๆ ที่ไม่มีคน รอเธอเดินเข้าไปแล้ว สายตาของเฉิงถังก็จ้องมองเสื้อผู้ชายที่อยู่ด้านใน หรี่ตาคู่สวยพลางเอ่ยถาม "เมื่อคืนคุณค้างคืนที่บ้านรองประธานาธิบดีหรือเปล่า"

ซูเล่อไม่คาดคิดว่าเฉิงถังมองปราดเดียวจะเดาได้ว่าเธอค้างที่บ้านของฮั่วเหยียนเซียวเมื่อคืนนี้ และเธอก็ตกใจมาก

ซูเล่อยังไม่ทันได้โต้ตอบ เฉิงถังถามขึ้นอีกว่า "พวกคุณมีอะไรกันแล้วเหรอ"

ซูเล่อยังเป็นเด็กสาวที่เหมือนกระต่ายขาวตัวเล็กๆ ที่ไหนเลยจะทนต่อการไล่เบี้ยอย่างนี้ได้ เธอรีบโบกมือพลางส่ายหน้าดิก "เปล่าๆ หัวหน้าเฉิง อย่าเพิ่งเข้าใจผิดค่ะ ฉันไม่มีอะไรกับเขา ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น"

ซูเล่อยืนอยู่ในห้องประชุม หัวใจของเธอสับสนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อคืนนี้เธอเพิ่งรู้ว่าฮั่วเหยียนเซียวชอบเธอ และเธอก็ยังไม่ได้สติจากอาการตกใจ วันนี้คำเตือนของเฉิงถังก็มาถึง

ขณะที่ซูเล่อสับสน โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นฮั่วจยา เธอรีบรับโทรศัพท์

"สวัสดีค่ะ! ป้าจยา"

"เล่อเล่อ ลุงหนิงกับป้าได้รับคำเชิญให้ไปต่างประเทศกะทันหัน คงจะไปสักเดือนกว่า หนูน่ะ! ครึ่งเดือนนี้ไปพักที่บ้านของเหยียนเซียวก่อนละกัน!"

“เอ๊ะ ป้าจยา หนู…หนูอยู่บ้านอาน้อยไม่ได้ หนูจะไปรบกวนเขา” ซูเล่อแทบจะปฏิเสธทันควันโดยไม่ต้องคิด

"ไม่หรอก เหยียนเซียวเป็นคนเสนอเองให้หนูไปพักบ้านเขา เดิมทีป้าจะให้หนูไปอยู่ที่บ้านอาหญิงของหนู แต่ป้าคิดว่าหนูต้องนั่งรถไปกลับแผนกการแปลชั่วโมงกว่าทุกวัน ป้ากลัวหนูจะไปทำงานลำบาก" ฮั่วจยาได้เตรียมการไว้แล้ว