รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1109

ตั้งแต่นั้นมาฮั่วจยาก็รู้สึกเหมือนเป็นพี่น้องกับแม่ และต่อมาพ่อกับหนิงชิงฉวนก็ได้รู้จักกันจนกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน คนตระกูลฮั่วรู้สึกขอบคุณสวี่อ้ายหัวอยู่เสมอ ดังนั้นเมื่อฮั่วจยาจะรับเลี้ยงเธอเป็นลูกสาวบุญธรรมในปีนั้น คนในตระกูลฮั่วก็ไม่มีใครคัดค้าน

ตอนที่ออกไปซื้อของกับแม่ ซูเล่อได้ส่งข้อความถึงฮั่วเหยียนเซียว บอกว่าพรุ่งนี้เธอกับคนในครอบครัวจะไปที่บ้านตระกูลฮั่ว

"อืม ผมรู้แล้วครับ" เขาตอบข้อความกลับมา

ในใจของซูเล่อเต็มไปด้วยความคาดหวังและความเครียด เมื่อก่อนที่เธอกลับไปที่บ้านตระกูลฮั่ว นายท่านฮั่วมาดเคร่งจนเธอไม่กล้าเข้าใกล้ แต่นายหญิงใหญ่ฮั่วกลับชอบเธอมาก อ่อนโยนและดูแลเธอเป็นอย่างดี แต่เธอไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเธอจะมีความรู้สึกแบบนี้กับลูกชายของพวกเขา

ตอนกลางคืนฮั่วจยายังไม่ลืมที่จะส่งของขวัญมาให้พวกเขา ซูเล่อได้เป็นเสื้อโค้ตแบบตะวันตกและราคาแพงมาก

พวกเขารักซูเล่อมาก เป็นความรักแบบแม่ลูกแท้ๆ มักจะมอบของขวัญมาให้ในวันตรุษจีน

ชั้นบนสุดของอาคารพักอาศัยที่หรูหราใจกลางเมือง หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานเป็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่สดใส ในขณะนี้ร่างในชุดนอนซาตินยืนถือแก้วไวน์แดง เธอมองไม่ใช่ทิวทัศน์ แต่เป็นเวลา

ผมยาวม้วนไว้ด้านหลัง ใบหน้าอันสดใส รูปร่างที่เพรียวบางและมีเสน่ห์ หลังจากอันฉีสืบทอดตำแหน่งจากแม่ของเธอแล้ว การฝึกฝนอย่างเงียบๆ ทำให้เธอมีราศีที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้น

ตอนอยู่ข้างนอกเธอสามารถรับมือกับทุกอย่างได้อย่างไม่สะทกสะท้าน แต่ตอนอยู่บ้านเธอแค่เป็นภรรยาที่สามีคอยเอาใจ เมื่อสามวันก่อนเนี่ยเหยียนเฟิงเดินทางไปประเทศเนื่องจากได้รับภารกิจบางอย่าง การอยู่ห่างกันเป็นเรื่องที่การทรมานสำหรับคู่แต่งงานข้าวใหม่ปลามัน

พวกเขาได้จดทะเบียนสมรสกันแล้ว และเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว เนื่องจากต้นปีมีเรื่องราวมากมายจึงกำหนดจัดงานเลี้ยงฉลองแต่งงานในปลายปี

อันฉียิ่งมองเวลายิ่งคิดถึงสามีเพิ่มมากขึ้น เธอหันกลับมาดูพิธีต้อนรับที่จัดอย่างเรียบง่ายของตัวเอง

ดอกไม้หนึ่งช่อ ไวน์แดงหนึ่งขวด และยังมีเทียนหอม สร้างบรรยากาศที่เหมาะสำหรับการต้อนรับคนรักของเธอ

ไม่ต้องถามถึงของขวัญนะ ก็แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องเป็นเธอเอง

เวลาค่อยๆ ผ่านไปช้าๆ ชายคนนี้บอกว่าจะมาถึงก่อนสามทุ่ม ตอนนี้อีกห้านาทีก็สามทุ่มแล้ว และเขาค่อนข้างเป็นคนตรงต่อเวลา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน