รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 311

“นี่คืองานประชุมกรรมการประจำปี มันสำคัญมาก แกลาหยุดแล้วมาที่นี่ซะ!” ถังจวิ้นพูดอย่างจริงจัง

ถังจือซยาคิดว่าวันนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องทำ เลยโทรศัพท์ลาหยุดหนึ่งวันกับหลี่เหมย แล้วเธอก็ขับรถไปที่บริษัทของพ่อ

เวลาประมาณสิบโมง ถังจือซย่าเดินเข้าไปในห้องประชุมของบริษัทถังจวิ้น ในฐานะหนึ่งในคณะกรรมการบริหาร คังเฮ่าเซวียนก็นั่งอยู่ข้างๆเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะอายุน้อย แต่พวกคณะกรรมการบริหารทั้งหมดก็เอ็นดูเขาและชื่นชมเขาอย่างมาก เพราะว่าเขานั้นเป็นคนเก่ง มีความสามารถ

คังเฮ่าเซวียนอาศัยความสามารถของตัวเองในการดำรงตำแหน่งคณะกรรมการบริหาร แต่ทว่าวันนี้ความสนใจของเขาทั้งหมดนั้นตกอยู่ที่ถังจือซย่าที่นั่งอยู่ด้านข้างเขา เสื้อเชิ้ตสีขาวเข้าคู่กับกระโปรงสีดำ เรียบหรูงดงาม ผมยาวสลวย ดูสง่างาม

ถังจือซย่าเป็นเพียงแค่ผู้ฟัง เธอนั่งฟังคุณพ่อปรึกษาเรื่องโครงการใหม่ ในหัวของเธอมีภาพของสีจิ่วเฉินผุดขึ้นมา เป็นเพราะว่าที่บริษัทช่วงชิงโครงการนี้มาได้นั้น ก็มาจากความช่วยเหลือของชายคนนี้

ที่ชั้นแปดหอรุ่ยเป่าในห้องทำงานประธาน สีจิ่วเฉินพาฉู่เฮ่ามาทำงานที่นี่ เรื่องที่ทำเป็นอันดับแรกหลังจากที่เขานั่งลงก็คือโทรไปที่เบอร์โต๊ะถังจือซย่า เสียงรอสายดังอยู่ครู่นึงแต่ก็ไม่มีคนรับ

เกิดอะไรขึ้นกับเธอนะ?

สีจิ่วเฉินโทรเข้าโทรศัพท์ของถังจือซย่า ปรากฏว่าโทรไปก็ไม่มีคนรับนั่นทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ตอนนี้แม้แต่โทรศัพท์ของเขาเธอก็ขี้เกียจที่จะฟังงั้นเหรอ?

“ไปดูที่ห้องทำงานถังจือซย่าสิว่าเธออยู่ไหม” สีจิ่วเฉินที่นั่งอยู่หน้ากองเอกสาร ก็พูดกับฉู่เฮ่า

ฉู่เฮ่ารีบลุกไปที่แผนกออกแบบทันที เขาถามกับหลี่เสี่ยวซินผู้ช่วยถังจือซย่าโดยตรง ถึงได้รู้ว่าวันนี้เธอลาหยุด

ฉู่เฮ่านำข่าวกลับมาที่ห้องทำงานท่านประธาน สีจิ่วเฉินโทรไปหาหลี่เหมย ถามถึงสาเหตุที่ถังจือซย่าลาหยุด

“จือซย่าเธอบอกว่าจะไปที่บริษัทของพ่อเธอค่ะ” หลี่เหมยบอกความจริงไป

ชายหนุ่มที่ได้รับข่าว สีหน้าหมองลง ในใจของสีจิ่วเฉินนั้น ถังซื่อกรุ๊ปยังมีถังคังเฮ่าเซวียนอีกคนหนึ่ง

คังเฮ่าเซวียนเปรียบเสมือนมือขวาของถังจวิ้น เป็นลูกน้องที่เชื่อใจได้ อีกทั้งฝึกให้เขาได้บริหารอำนาจกิจการทั้งหมด เพื่อที่เวลาถังจือซย่าขึ้นมารับช่วงต่อ จะได้เป็นผู้ช่วยดูแลเธอได้

ความรู้สึกที่คังเฮ่าเซวียนมีต่อถังจือซย่า เขามองออกตั้งแต่งานเฉลิมฉลองถังซื่อแล้ว

มีเรื่องอะไรหรือเปล่านะ?

ถังจือซย่าคิดอยู่ว่าเธอจะโทรกลับไปหาเขาดีไหม ลังเลอยู่พักหนึ่ง เธอก็รู้สึกว่าช่างมัน คงจะไม่ได้มีเรื่องสำคัญอะไร

หลังจากทานข้าวเสร็จ เดิมทีถังจือซย่าจะกลับเข้าบริษัทตอนบ่าย แต่คุณพ่อก็พาเธอไปเยี่ยมชมโครงการใหม่ด้วยกัน ถังจือซย่าเลยต้องไปที่ไซต์งานก่อสร้างเป็นเพื่อนคุณพ่อ โดยมีคังเฮ่าเซวียนไปด้วยตลอด วันนี้เขาทั้งตื่นเต้นทั้งมีความสุข

หมวกนิรภัยของถังจือซย่านั้นรัดไม่ดี เขาเดินมาช่วยเธอ ถังจือซย่ารู้สึกไม่ดีเล็กน้อยที่ต้องให้เขามาช่วยรัดให้ ลมแรงพัดปลิวผมของเธอ แสงอาทิตย์ที่สาดส่อง ผิวขาวนิ่มนวลของเธอ ริมฝีปากแดงที่ดึงดูดคน ทำให้ใจของคังเฮ่าเซวียนนั้นอ่อนระทวยแล้ว

“ขอบคุณนะ” ถังจือซย่าเอ่ยปากขอบคุณ

“ไม่เป็นไร” คังเฮ่าเซวียนไม่สามารถละสายตาออกจากเธอได้ แววตาอันแสนเร่าร้อนของเขานั้นเสาะหาไปทั่วร่างของเธอ

แล้วก็ถังจือซย่าไม่ได้ไปช่วยคุณพ่อเขาบ่อยๆ ไม่ทันสังเกตสายตาอบอุ่นของคังเฮ่าเซวียนที่มีต่อเธอ