รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 312

เวลาบ่ายสี่โมง เนื่องจากว่ากลับไปที่บริษัทเพื่อเอารถไปรับเฉินเฉินไม่ทัน ถังจวิ้นจึงให้คังเฮ่าเซวียนไปส่งเธอที่โรงเรียนเพื่อรับเฉินเฉิน ตอนเย็นมากินข้าวด้วยกัน รถของถังจือซย่าก็ยังอยู่ที่บริษัท เวลาค่อนข้างรีบเร่ง ทำได้แค่รบกวนคังเฮ่าเซวียนขับรถไปรับลูก

ในขณะที่ ทางฝั่งหอรุ่ยเป่า ถึงแม้ว่าชายหนุ่มที่กลุ้มใจมาทั้งวัน บังเอิญว่าเขาก็ตัดสินใจไปที่โรงเรียน เขาอยากจะเห็นโรงเรียนใหม่ของเด็กน้อยเหมือนกัน

หอรุ่ยเป่าค่อนข้างใกล้ รถของฉู่เฮ่ามาถึงก่อน เขาหาที่จอดรถเสร็จเรียบร้อย สีจิ่วเฉินนั่งอยู่ในรถพลางอ่านเอกสาร ขณะรอหญิงสาวที่จะมารับลูกชาย

เวลาประมาณสี่โมงครึ่ง ฉู่เฮ่ามองออกไปนอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยฝูงคนทยอยกันมารับ-ส่ง เขาเห็นถังจือซย่า แต่ข้างๆของถังจือซย่านั้นทำไมถึงมีผู้ชายมาด้วย?

“ประธานสี คุณถังมาแล้วครับ” ฉู่เฮ่าพูดเตือนชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะหลัง

สีจิ่วเฉินวางเอกสารลง มองออกไปนอกหน้าต่างรถ แล้วมองไปที่หญิงสาวท่ามกลางฝูงคนมารับ-ส่ง มันคงจะดีถ้าไม่ได้เห็นภาพนั้น เมื่อเขาเห็นอย่างนั้นก็โมโหขึ้นมาทันที คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะพาคังเฮ่าเซวียนมารับลูกชายของเธอด้วย?

ที่หน้าประตูโรงเรียน เหล่าเด็กน้อยที่มารับต่างก็เหมือนสัตว์ตัวน้อยๆ วิ่งกระโดดโลดเต้นกันวุ่นวาย ทันใดนั้นถังจือซย่าที่กำลังจะชนกับเด็กคนหนึ่งที่วิ่งมา เธอรีบหลบไปที่ด้านข้าง เธอเซล้มใส่คังเฮ่าเซวียน โดยสัญชาตญาณคังเฮ่าเซวียนยื่นมือออกไปโอบเอวของเธอไว้ แต่ถังจือซย่าพลาดท่าเหยียบรองเท้าหนังของเขาด้วย

ถังจือซย่ารีบเงยหน้ามองคังเฮ่าเซวียน มือของเธอวางไปที่มือของเขาอย่างห่วงใย “ฉันขอโทษ ที่ฉันเหยียบคุณเมื่อกี้เจ็บไหม?”

คังเฮ่าเซวียนยิ้มพลางส่ายหัว “ไม่เป็นไร”

ถังจือซย่ายังคงรู้สึกผิดอยู่ “ขอโทษจริงๆนะ!”

“ไม่เป็นไรจริงๆ” คังเฮ่าเซวียนสัมผัสได้ถึงสายตาที่ดูห่วงใยของเธอ

ที่หน้าต่างรถ ชายหนุ่มที่เตรียมตัวลงจากรถ สีหน้าดูอึมครึม มองดูชาย-หญิงทีกำลังหยอกเย้ากันอยู่ด้วยสายตาที่ดุร้าย

ฉู่เฮ่ายังแอบคิดเลยว่า คุณถังทำให้บอสโกรธจนแทบบ้าแล้ว!

แน่นอนว่าสีจิ่วเฉินอยากจะลงจากรถไล่คังเฮ่าเซวียนให้ออกไป ตัวเขาเองจะได้ผู้พิทักษ์ข้างกายเธอ

แต่ทว่าศักดิ์ศรีของสีจิ่วเฉินกลับรั้งไม่ให้เขาทำอย่างนั้น หรือว่าเขาจะต้องแข่งกับคังเฮ่าเซวียนงั้นเหรอ? เขาจะต้องลดตัวไปแข่งกับชายหนุ่มที่ด้อยกว่าเขาเผื่อแย่งเธองั้นเหรอ?

ความรู้สึกที่มันไม่ถูกเห็นค่า ต่อให้เขาแย่งมาได้ มันก็กลายเป็นแค่เรื่องตลก

เขาไม่คู่ควรกับการถูกรักขนาดนั้นเลยเหรอ?ไม่มีค่าสำหรับถังจือซย่า? หรือที่เขายอมลดเกียรติของตัวเองตามจีบเธอมาตลอด ทำให้เธอคิดว่าความรู้สึกของเขานั้นมันไม่มีค่าเลย?

“ออกรถ กลับบ้าน” สีจิ่วเฉินบอกกับฉู่เฮ่า

“ประธานสี ถ้าคุณตามไปตอนนี้ยังทันนะครับ” ฉู่เฮ่ามองผ่านกระจกมองหลัง ถังจือซย่าเพิ่งจะขึ้นรถไป แค่เขาเหยียบคันเร่งนิดเดียก็สามารถขวางเธอเอาไว้ได้