รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 452

ถังจือซย่าเดินลงมาจากชั้นสองหลังจากที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาก็เงยหน้าขึ้น ความประหลาดใจปรากฏในส่วนลึกของดวงตาอย่างชัดเจนทันที

ผู้หญิงของเขา ไม่ว่าจะแต่งตัวแบบไหนก็ดูดีไปหมด

ถังจือซย่ารู้สึกเกร็งเล็กน้อยเมื่อเดินไปข้างๆ เขา “ดูดีไหม”

“สวยมาก” สีจิ่วเฉินเอ่ยชมด้วยเสียงต่ำ

เธอหยิบกระเป๋าใบเล็กปักเลื่อมสองใบขึ้นมาแล้วถามเขาว่า “คุณว่าใบไหนดีกว่ากัน”

สีจิ่วเฉินมองเธออย่างพินิจจริงจังอยู่สองสามวินาทีแล้วเลือกขึ้นมาหนึ่งใบให้เธอ เธอเองก็ไม่ลังเล หยิบใบที่เขาเลือกให้ทันที

งานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ มีแขกไม่ได้รับเชิญอยู่สองนาง คือ หลินจิงจิงและซ่งซาน 

ยามนี้ ซ่งซานและคังเฮ่าเซวียนมาถึงคอนโดแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นคอนโดห้องชุดขนาดเล็กที่คังเฮ่าเซวียนเพิ่งซื้อมาเพื่อใช้ในการลงทุน แต่ตอนนี้ เขาจะให้ซ่งซานอาศัยอยู่ที่นี่ในฐานะผู้หญิงของเขา

“ซานชาน เพื่อไม่ให้ชิงชิงรู้ว่าเราอยู่ด้วยกัน คุณต้องลำบากอยู่ที่นี่ไปก่อนนะ” คังเฮ่าเซวียนพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อม

“วางใจได้ค่ะ! ฉันรู้สึกผิดต่อชิงชิงเหลือเกินที่แย่งแฟนของเธอ” ซ่งซานพูดด้วยความเสียใจ

อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มรู้สึกพึงพอใจมาก จึงโอบกอดเธอไว้ “พูดอะไรโง่ๆ! คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก ระหว่างคุณกับชิงชิง ผมต้องชอบคุณอยู่แล้ว ผมคบกับชิงชิงก็เพราะเรื่องหน้าที่การงาน”

“เฮ่าเซวียน คุณต้องช่วยชิงชิงนะคะ”

“ซานซาน คุณรู้จักถังจือซย่าพี่สาวของชิงชิงไหม” คังเฮ่าเซวียนอดไม่ได้ที่จะถาม

“รู้จักสิ! ฉันได้ยินจากชิงชิงว่าเธอกำลังคบหากับคุณชายใหญ่ของสีซื่อกรุ๊ป!” เมื่อพูดจบ เธอก็พูดเสริมอีกว่า “ฉันยังได้ยินมาว่า เมื่อห้าปีก่อน เธอมั่วจนได้ลูกคนหนึ่งด้วย”

คังเฮ่าเซวียนชะงักเล็กน้อย “เมื่อก่อนเธอเป็นสาวใจแตกหรอกหรือ”

“คุณไม่รู้หรือคะว่าเธอเคยทำงานในคลับเฮาส์” สีหน้าซ่งซ่านแสดงออกถึงความดูแคลน “เธออยากไปเรียนต่างประเทศ จึงไปทำงานหาค่าเดินทางที่คลับเฮาส์”

เธออดไม่ได้ที่จะหลุดหัวเราะออกมา พี่เหมยเป็นห่วงเธอจริงๆ แม้แต่เรื่องนี้ก็ต้องเตือนเธอด้วย

“หัวเราะอะไรน่ะ” ชายหนุ่มที่กำลังบังคับพวงมาลัยด้วยท่วงท่าที่สง่างามชำเลืองมองเธอ

เธอกำโทรศัพท์โดยไม่รู้ตัว พลางแสดงทีท่าลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย “ไม่มีอะไร”

หากให้ผู้ชายคนนี้ได้เห็นข้อความนี้แล้ว เธอคงทำตัวไม่ถูก

แต่ยิ่งเธอบอกว่าไม่มีอะไร สายตาของชายหนุ่มก็ยิ่งผุดความสงสัยมากขึ้น หรือว่าเธอกำลังแอบคุยกับหนุ่มๆ

เมื่อถึงโรงแรม หลี่หยางก็ออกมารับพวกเขาด้วยตัวเอง “ประธานสี จือซย่า มาแล้วหรือ ผมจัดห้องพักผ่อนให้พวกคุณไว้แล้ว”

เนื่องจากยังไม่ถึงเวลา ถังจือซย่าและสีจิ่วเฉินจึงไปพักผ่อนที่ห้องชุดก่อน รอจนงานเลี้ยงเริ่มค่อยลงไปก็ยังไม่สาย

ถังจือซย่ายืนเหม่อมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่หน้าต่างกระจกบานสูงจรดเพดาน บรรยากาศปีใหม่ข้างนอกเริ่มคึกคักขึ้น และในเวลานี้เอง ชายหนุ่มก็เข้ามาโอบรอบเอวและวางคางที่ไหล่ของเธออย่างแนบสนิทโดยไม่พูดอะไรสักคำ