รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 488

เนี่ยเหยียนเฟิงหันไปมองบนใส่เขา และกล่าวเตือนอย่างจริงจัง “ครั้งต่อไปอย่าได้ล้อเล่นแบบนี้อีก”

เจียนจือเพ่ยรู้สึกหมดอารมณ์ในทันที เขาก็แค่เบื่อๆต้องการหาสีสันเพิ่มความสนุกให้กับเพื่อน คิดไม่ถึงว่าก้อนน้ำแข็งอย่างเขากลับไม่เปิดใจเลยสักนิด

“หวังดีกลับไม่ได้รับความดี ฉันทำแบบนี้ก็แค่หวังดีกับนาย นายอายุปาไปยี่สิบเจ็ดแล้ว แม้แต่มือของผู้หญิงยังไม่เคยจูงเลย ฉันทำเพราะเป็นห่วงนายไง! นายดูจิ่วเฉินสิ ใกล้จะแต่งงานไปแล้วนะ” เจียนจือเพ่ยพูดด้วยใบหน้ากังวล

เนี่ยเหยียนเฟิงอยู่ ๆ ก็คว้ามือของเขาเอาไว้ “นายเองก็ไปกับฉันซะ อย่าได้เอาแต่ลุ่มหลงอยู่ในสถานที่แห่งนี้ไปวันๆ ไม่เอาไหน”

เจียนจือเพ่ยก็โดนเนี่ยเหยียนเฟิงลากตัวออกไปทั้ง ๆ แบบนี้ ผู้หญิงสองสามคนที่อยู่ข้างหลังแอบอมยิ้มขึ้นมา ที่แท้ผู้ชายระดับสูงคนนี้ก็มีแฟนเป็นผู้ชายเสียแล้ว! อีกทั้งยังเป็นแบบจอมเผด็จการมากๆเสียด้วย!

หากเจียนจือเพ่ยรู้ว่าเขาโดนเนี่ยเหยียนเฟิงลากออกไปแบบนี้แล้วจะโดนพวกผู้หญิงคิดไปไหนถึงไหนแบบนั้น เกรงว่าเขาคงจะสติแตกอยู่ตรงนั้นทันที

พอเดินมาจนถึงสถานที่จอดรถ เนี่ยเหยียนเฟิงก็หันไปพูดกับบอดี้การ์ดของเจียนจือเพ่ย “พวกนายช่วยดูแลนายน้อยของพวกนายดีๆ หน่อย ต่อไปก็อย่าพาเขามาที่แบบนี้บ่อยนัก”

“รับทราบ ท่านเนี่ย” บอดี้การ์ดรับคำสั่งทันที

เจียนจือเพ่ยกระพริบตาปริบๆอย่างเอือมระอา ครั้งนี้เปลี่ยนมาเป็นเนี่ยเหยียนเฟิงสั่งสอนเขาบ้างแล้ว

ลูกน้องของเนี่ยเหยียนเฟิงขับรถเข้ามา จากนั้นรถออฟโรดสีดำก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว เจียนจือเพ่ยเม้มริมฝีปากเล็กน้อย และหันไปพูดกับบอดี้การ์ด “กลับโรงแรม”

รถของเจียนจือเพ่ยจอดอยู่หน้าบาร์อยู่แล้ว บอดี้การ์เพิ่งจะเปิดประตูเพื่อส่งเขาขึ้นรถ อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งหน้าแน่นจัดเต็มพุ่งตัวออกมาจากบาร์ เธอมองไปรอบๆด้วยความตื่นตระหนก หลังจากนั้น เธอก็จ้องมองไปยังรถที่เพิ่งเปิดประตูออกราวกับกระต่ายน้อยกำลังตื่นตูมยังไงยังงั้น ทันใดนั้นก็มุดเข้าไปทันที

บอดี้การ์ดยังไม่ทันตั้งสติกลับมาทัน เจียนจือเพ่ยที่เพิ่งจะเข้ามานั่ง ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งหมุดตัวเข้ามาที่ระหว่างต้นขาของเขา กอดขาของเขาแล้วเอ่ยขอร้องอ้อนวอน “คุณคะ คุณคะ ขอความช่วยเหลือโดยด่วนหน่อยค่ะ ขอให้ฉันหลบในรถของคุณหน่อยได้หรือไม่! มีคนกำลังไล่ฆ่าฉัน”

บอดี้การ์ดที่ต้องการจะปกป้องนายน้อยไม่ได้สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้หญิงหรือไม่ แขนยาวของเขาเอื้อมไปจับคอเสื้อของเธอและดึงออกมา แต่ว่าหญิงสาวกลับไม่คิดจะออกไป อยู่ ๆ เธอก็เอื้อมมือไปกอดคอเจียนจือเพ่ยเอาไว้

“ขอให้ฉันหลบสักสองนาที ขอร้องล่ะ แค่เพียงสักครู่หนึ่งก็ยังดี”

หญิงสาวนิ่งไปหลายนาที ภายใต้แสงไฟสลัวๆ เธอมองเห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูสะดุดตาเป็นอย่างมาก ถึงแม้ใบหน้าจะเยือกเย็นเย็นชา แต่กลับเหมือนกับชิ้นงานศิลปะชั้นสูง

“อ๊าก...” คอด้านหลังของหญิงสาวถูกบอดี้การ์ดขย้ำเอาไว้ และร่างของเธอก็ถูกโยนออกไปจากรถลงไปนั่งอยู่กับพื้นอย่างหยาบคาย

หญิงสาวรู้สึกว่าเส้นผมของเธอเหมือนโดนอะไรบางอย่างถอนออกไปจนเจ็บ ราวกับหนังศีรษะจะถูกถลกหนังออกยังไงยังงั้น แต่ในเวลานี้ รถคันสีดำที่อยู่ข้างหน้าเธอได้ขับออกไปแล้ว

“ซี๊ด...เจ็บชะมัด...”หญิงสาวพูดจบ ก็เอื้อมมือไปนวดผมลอนยาวหนาๆของเธอ จากนั้นก็ยื่นมือออกมาดู มีบางอย่างที่ห้อยอยู่ที่ปลายผมที่เธอใส่เจลหนาๆเอาไว้

ภายใต้แสงไฟ อยู่ ๆ ก็มีอัญมณีเม็ดกลมเม็ดหนึ่ง ขนาดราวเท่ากับนิ้วก้อย ฝังทองเป็นเส้นอยู่รอบเป็นลวดลายมังกรอยู่ด้านบน ฝีมือประณีตมาก

“เฮ้! คุณทำของตกแล้ว! เฮ้! ” หญิงสาวกระโดดตัวลุกขึ้นมา วิ่งไล่ตามรถเก๋งสีดำที่ขับไกลออกไป แต่ไล่ตามได้ร้อยเมตร รถคันดังกล่าวก็ขับจากไปอย่างไร้เยื่อใย