รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 535

“นั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว ฉันไม่มีทางปล่อยให้หล่อนได้ใช้ชีวิตดีๆได้หรอก” ถังชิงชิงพูดด้วยความเคียดแค้น 

“งั้นพวกเราไปเดินเล่นกันเถอะ” ซ่งซานพูดขึ้นจากนั้นก็ลุกออกไปเช็กบิล 

ถังชิงชิงรอเธออยู่ที่โต๊ะ ซ่งซานเดินที่ไปที่เคชเชียร์เพื่อที่จะชำระเงิน ตอนนี้บัตรที่เธอรูดเป็นของคังเฮ่าเซวียน เธอยื่นบัตรไปให้อย่างเป็นธรรมชาติ พนักงานยื่นมือขึ้นมาเพื่อทำการรูดบัตรแต่ว่าทำรายการไม่สำเร็จ 

“ต้องขอโทษด้วยค่ะคุณผู้หญิง บัตรของคุณใบนี้ไม่สามารถรูดได้” พนักงานบอกกับซ่งซาน

ซ่งซานรับบัตรมามองดูเล็กน้อย “จะเป็นไปได้ยังไง? เมื่อเช้าฉันยังรูดได้อยู่เลย ลองรูดอีกครั้งสิ” 

พนักงานลองรูดอีกหลายครั้ง ก็ยังคงรูดไม่ได้เหมือนเดิม ซ่งซานรับบัตรกลับคืนมา และทำได้เพียงต้องจ่ายเงินสดไป

ตอนที่เดินไปหาถังชิงชิง ซ่งซานเกิดความสงสัยขึ้นมาในใจ หรือว่าคังเฮ่าเซวียนจะยกเลิกการใช้งานของบัตรใบนี้ที่ให้เธอมาแล้วเหรอ? 

ตอนที่ถังชิงชิงเสนอว่าไปช็อปปิ้งกันต่อ ซ่งซานจึงบอกว่ามีธุระต้องขอตัวก่อน ถังชิงชิงจึงทำได้แค่ส่งเธอลงในสถานที่ที่แห่งหนึ่งเท่านั้น ซ่งซานแกล้งทำเป็นว่าจะไปหาเพื่อน หลังจากแยกตัวออกมาได้ เธอก็รีบหาธนาคารเพื่อทำการตรวจสอบบัตรทันที 

พนักงานที่ประจำเคาน์เตอร์ทำธุรกรรมของธนาคารแจ้งเธอด้วยความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“คุณผู้หญิงค่ะ บัตรใบนี้ของคุณถูกอายัดเอาไว้ ไม่สามารถใช้งานได้ค่ะ”

“อะไรนะ? ถูกอายัดแล้วเหรอ? ใครเป็นคนอายัดหรือ?” 

“คุณเป็นเจ้าของบัตรใบนี้หรือเปล่าคะ? ถ้าหากไม่ใช่ คุณคงต้องไปสอบถามเจ้าของบัตรแล้วล่ะค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น” 

“เกิดอะไรขึ้นทำไมบัตรของธนาคารถึงถูกอายัดได้!” ซ่งซานถามด้วยความสงสัย 

“ปัญหาอาจมีหลายกรณีค่ะ ส่วนรายละเอียดเป็นอย่างไรนั้น คุณต้องให้เจ้าของเป็นคนไปตรวจสอบดูค่ะ” 

ซ่งซานถือบัตรออกมา ในใจเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่าง เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรออกไปหาคังเฮ่าเซวียน 

“ฮัลโหล! ซานซาน” 

“เฮ่าเซวียน เพราะอะไรบัตรของคุณถึงถูกอายัดได้ล่ะ ฉันอยากซื้อของก็ซื้อไม่ได้เลย” 

“อะไรนะ? เธอรอแป็บหนึ่งนะ” คังเฮ่าเซวียนกำลังตรวจสอบข้อความในมือถือของเขา เพราะว่าเขาประชุมจนยุ่งมาก จึงไม่มีเวลาที่จะดูมือถือเลย 

“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ที่นี่พวกเราฟังแต่คำสั่งของคุณถังเท่านั้น” หลี่จวิ้นพูดอย่างเฉยเมย เขาไม่เห็นคังเฮ่าเซวียนมาอยู่ในสายตา 

คังเฮ่าเซวียนทำได้เพียงเดินออกมาจากแผนกบัญชี เขายืนอยู่ตรงที่หน้าหน้าต่างบานยาว พร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาแล้วคิดไตร่ตรองสักครู่หนึ่ง ก่อนที่จะโทรออกไปยังหมายเลขของถังจือซย่า 

“ฮัลโหล!” น้ำเสียงของถังจือซย่าเย็นชาอย่างมาก 

“จือซย่า คุณจะอายัดบัตรของผม ช่วยบอกผมสักคำหนึ่งจะได้ไหม ตอนนี้บัตรของผมทุกธนาคารใช้งานไม่ได้หมดเลย มันส่งผลกระทบต่อการดำรงชีวิตของผม” คังเฮ่าเซวียนพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“ประธานคัง เพราะอะไรบัตรของคุณจึงถูกอายัด คุณรู้ดีแก่ใจที่สุด มีบัญชีหลายยอดที่มีปัญหา ก่อนที่จะตามเงินกลับคืนมาได้นั้น บัตรของคุณจะไม่สามารถใช้งานได้ ” ถังจือซย่าตั้งใจเอาไว้อยู่แล้วว่าจะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ

“จือซย่า ผมเป็นสามีของชิงชิง และยังน้องเขยของคุณด้วย คุณช่วยเห็นแก่ความสัมพันธ์นี้ ช่วยปลดการใช้งานบัตรของผมให้ก่อนได้ไหม ส่วนปัญหาอื่น ผมจะพยายามแก้ไขให้โดยเร็วที่สุด” คังเฮ่าเซวียนลดท่าทีลงและขอร้องอ้อนวอน

“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ทำตามกฎของบริษัทเถอะนะ” ถังจือซย่าพูดจบก็ตัดสายโทรศัพท์ทิ้งไปเลย 

คังเฮ่าเซวียนเกิดบ้าคลั่งขึ้นมาชั่วขณะทุบไปที่กำแพง ช่วงนี้เขามีแรงกดดันเยอะมาก เพราะว่าการดำเนินกิจการของบริษัทมักเกิดปัญหาอยู่เสมอ ถ้าไม่ใช่เรื่องการขาดแคลนวัสดุผลิต ก็จะเป็นเรื่องการร้องเรียนจากลูกค้า อีกทั้งเขายังต้องหากลุ่มลูกค้ารายใหม่อีก การได้มาเป็นประธานกรรมการของถังซื่อกรุ๊ป ช่างห่างไกลจากสิ่งที่เขาจินตนาการเอาไว้เหลือเกิน