รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 659

เจียนจือเพ่ยไม่ได้ตอบเธอ แต่เขาเอาสำลีมาเช็ดเลือดให้เธอ เมื่อเทน้ําฆ่าเชื้อลงไปเล็กน้อย เยี่ยวานวานเจ็บจนร้องออกมา "อ๊า... เจ็บ!" 

ดวงตาของเจีบนจือเพ่ยมองส่องมาทันที ข้างในดูเหมือนจะมีแสงสีดําหริบหรี่เล็กน้อย 

ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้หรือไงว่าเสียงร้องแบบนี้ของเธอทําให้ผู้ชายใจคอไม่ดี

ทั้งสองคนที่นั่งอยู่ไม่ได้สังเกตุว่ามีเงาบนชั้นสองที่ยืนอยู่นั่นด้วยความไม่พอใจ เฉียว

เสวี่ยเม่ยถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงการเคลื่อนไหว

ทันทีที่เธอออกมา เธอก็ได้ยินเสียงออดอ้อนของเยี่ยวานวาน เจนจือเพี้ยนนั่งยอง ๆ และเช็ดหัวเข่าที่ได้รับบาดเจ็บของเธอ 

แต่ในสายตาของเฉียวเสวี่ยเม่ย ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแผนของเยี่ยวานวานที่จะใช้ล่อลวงเจียนจือเพ่ย

"เกิดอะไรขึ้นคะ พี่เจียน" เฉียวเสวี่ยเม่ยจงใจแกล้งทําเป็นเหมือนถูกปลุกให้ตื่นแล้วลงมาชั้นล่าง 

เยี่ยวานวานรีบดึงกางเกงลง แล้วกล่าวขอโทษ “ขอโทษนะคะคุณเฉียว รบกวนคุณเลย"

“มีเกิดอะไรขึ้นกับเธอเหรอ" เฉียวเสวี่ยเม่ยถามเธอตรง ๆ 

"เมื่อกี้ฉันเผลอหกล้มเข่าเลยเป็นแผล คุณเจียนเลยห้ามเลือดให้ฉันค่ะ"

"กลับไปที่ห้องเธอเถอะ" เสียงของเฉียวเสวี่ยเม่ยเย็นลง 

เจียนจือเพ่ยเอากล่องยาไปเก็บ เยี่ยวานวานเองกำลังจะเดินผ่านเฉียวเสวี่ยเม่ย ทันใดนั้นก็ถูกมืออีกคนบีบข้อมือของเธออย่างแรง เสียงกัดฟันของผู้หญิงคนนี้ทะลุเข้าไปในหู

"เขาเป็นผู้ชายของฉัน เธออยู่ห่างๆจากเขาซะ ไม่อย่างนั้น เธอจะต้องจบอย่างน่าสังเวช" เสียงนั้นเบาจนมีแค่เพียงเยี่ยวานวานได้ยิน แต่ความหมายของคําขู่นั้นรุนแรงมาก 

เมื่อเธอปล่อยเยี่ยวานวาน เธอก็ขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว แต่ในใจก็ยังตกใจเล็กน้อย เฉียวเสวี่ยแสดงออกชัดว่าเกลียดเธอมาก 

เยี่ยวานวานเองก็อยากบอกเธอมาก เธอไม่มีเจตนาที่จะยั่วยวนเจียนจือเพ่ย ทุกอย่างเป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น 

"พี่เจียนคะ" เฉียวเสวี่ยเม่ยเดินลงมา"ฉันนอนไม่หลับ คุยกันสักหน่อยเถอะค่ะ" 

อนาคตผู้หญิงคนนี้จะต้องเป็นนายหญิงของเขา ไม่น่าเชื่อ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ 

"รองประธานหลี่ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ" ถังจือซย่ายิ้มทักทาย 

"คุณนายสี ไม่ได้เจอกันนานจริงๆ" หลี่หยางไม่กล้าที่จะแสดงธาตุแท้ตนเองแล้ว

"เรียกฉันว่าจือซย่าเฉยๆก็ได้ค่ะ" 

"ไม่ได้หรอกครับ เรียกนายหญิงก็ต้องเรียกให้ดีๆ หรือว่าจะเรียกว่าท่านประธานถังก็ดีนะครับ" หลี่หยางยิ้มกว้าง 

ถังจือซย่าอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เธอเปิดปากถามว่า "ช่วยเล่าทิศทางและแผนการพัฒนาในอนาคตของหอรุ่ยเป่าให้ฉันฟังหน่อยสิคะ ฉันต้องรับช่วงต่อ หลายสิ่งหลายอย่างต้องให้รองประธานหลี่ช่วยสอน" 

หลี่หยางเองก็มีความสุขมากเช่นกัน ถังจือเซี่ยเป็นคุณนายสีแบบนี้  หอรุ่ยเป่าภายใต้การบริหารของเธอจะต้องพัฒนาขึ้นอย่างแน่นอน 

ถังจือซย่าฟังหลี่หยางเล่าถึงทิศทางการพัฒนาในอนาคต เขาเองก็เป็นพนักงานเก่าแก่หลายปีแล้ว มีประสบการณ์มากมายในด้านนี้ ถังจือซย่าก็เห็นด้วยกับแผนการพัฒนาปัจจุบันของเขาเช่นกัน 

"นายหญิงครับ อีกไม่นานเราจะมีงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ ถึงตอนนั้นแล้ว คุณต้องมาดูด้วยนะครับ"