รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 961

“คุณ…”

อันฉีรู้สึกเวียนหัว เธอมองชายหนุ่มอย่างงุนงง และพอจะเดาออกว่าคิดจะทำอะไร อันฉีเคยนึกว่าเขาเป็นคนเย็นชาไม่สนโลก แต่เมื่อได้รู้จักจริงๆ ภายนอกแสนเย็นชานั้นกลับซ่อนหัวใจที่ร้อนแรงพร้อมแผดเผาเธอให้ละลายได้ทุกเมื่อ

อันฉีรีบยกมือขึ้นปิดปากเขาเมื่อเขาทำท่าจะจูบเธอ แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา แขนของเธอก็ถูกรวบขึ้นไปบนศรีษะ ท่าทางน่าอายแบบนี้ทำเอาอันฉีแทบจะเป็นลม

อันฉีเตือนเขาที่มีท่าทีเผด็จการ “เนี่ยเหยียนเฟิง คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ นี่คุณจะฉวยโอกาสตอนที่ฉันยังไม่…”

‘โมโห’ สองคำนี้ยังไม่ทันได้พูดออกมา ก็ถูกชายหนุ่มจูบปิดปากไปก่อนแล้ว สมองของอันฉีขาวโพลน ชายหนุ่มจูบเธออย่างเอาแต่ใจ ทำให้เธอหมดหนทางหนี และมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถควบคุมทุกอย่างได้

ความรู้สึกนี้ทำเอาอันฉีอยากจะตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

เธอรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก เมื่อเธอพบว่าตัวเองกำลังลุ่มหลงรสจูบของเขาอยู่ จิตใจด้านดีของเธอกลับทวีความเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น

เธอเหมือนโจรที่กำลังขโมยความสุขของอันนั่วไป

ในที่สุดความรู้สึกอัดอั้นนี้ก็ทำให้อันฉีร้องไห้ออกมา ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้นจึงปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

“ร้องไห้ทำไม” ชายหนุ่มมองเธออย่างไม่เข้าใจ ก็เห็นๆ อยู่ว่าเธอไม่ได้รังเกียจเขาแถมยังดูชอบซะอีก

อันฉีเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองเขา

ขณะนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นที่หน้าห้อง

ดวงตาคู่สวยเลิ่กขึ้น เธอเกือบจะผลักชายหนุ่มออกไป แต่เนี่ยเหยียนเฟิงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยการกลับมานั่งที่เดิม อันฉีจึงตะโกนบอกคนนอกประตูไปว่า “ฉันนอนแล้ว”

“ฉีฉี แม่รู้ว่าหนูยังไม่นอน แม่มีอะไรจะคุยด้วย” หลี่เซี่ยนตอบกลับ

ใบหน้าของอันฉีซีดลงทันตา เธอรีบดึงแขนของเนี่ยเหยียนเฟิงให้เดินไปทางตู้เสื้อผ้าของเธอ เธอเปิดตู้ออกและบอกกับเขาว่า “เข้าไปหลบในนี้ ห้ามออกมาเด็ดขาด”

หลี่เซี่ยนนั่งถอนหายใจอยู่บนโซฟา “แม่ดีใจจนนอนไม่หลับจึงอยากจะมาคุยกับลูกน่ะ นี่แม่ก็อายุมากแล้วไหนจะอาการปวดกำเริบอีก จึงคิดว่าถึงเวลาที่ลูกจะต้องเข้ามารับช่วงต่อบริษัทแล้ว ลูกควรจะรับช่วงต่อจากแม่ได้แล้วนะ!”

อันฉีพยักหน้า นั่งฟังผู้เป็นแม่พูดอย่างเงียบๆ “ค่ะคุณแม่ หนูจะลองเข้ารับช่วงต่อบริษัท”

“อืม แม่เชื่อว่าหนูจะต้องทำออกมาได้ดีแน่ๆ งั้นพรุ่งนี้เข้าไปบริษัทกับแม่นะ จะพาหนูไปแนะนำตัวสักหน่อย”

“ค่ะ” อันฉีตอบตกลง เธอคิดว่าตัวเองควรจะหาอะไรทำได้แล้ว

หลี่เซี่ยนปลื้มใจมากที่ลูกสาวผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาได้ แถมยังโตขึ้นไม่น้อย เธอยื่นมือไปลูบผมเธอ “ดีมาก หนูรีบนอนเถอะ! ดูเหมือนหนูจะเหนื่อยมาก”

“ค่ะแม่ หนูจะรีบนอน” อันฉีลุกขึ้นเพื่อไปส่งแม่ของเธอที่หน้าประตู เมื่อประตูปิดลง เธอก็รีบตรงดิ่งมายังตู้เสื้อผ้าทันที

แต่เมื่อชายหนุ่มได้ยินเสียงปิดประตู เขารีบลุกออกมาทันที เขาเดินมาทางอันฉีและบอกกับเธอว่า “พรุ่งนี้ผมจะนัดเจอกับอันนั่วเพื่อยกเลิกงานหมั้น”