สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 115

ยวี่จิ้นเหวินแข็งทื่อไปทั้งตัว

เธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่สนใจเขา ไม่อยากคุยกับเขา

ทำยังไงดี?

ประธานยวี่สามารถจัดการกับโครงการหลายหมื่นล้านได้ แต่เขาไม่มีประสบการณ์ในการเกลี้ยกล่อมผู้หญิง

ทำอะไรไม่ถูก

พนักงานที่หลังเวทีมองดูพวก โดยไม่พูดอะไร ทุกคนรู้สึกอายแทนยวี่จิ้นเหวิน

คนที่ไม่รู้จักยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วและกระซิบว่า "คนนี้บ้าหรือเปล่า ตามจีบประธานหนานมาถึงบริษัท”

“หน้าตาหล่อนะ แต่ดูเหมือน EQ ไม่ค่อยสูง ดูประธานหนานไม่สนใจเขาเลย ทำไมยังเสนอหน้าอยู่อีก?”

“คนนี้แสร้งทำเป็นแต่งตัวดูดี ไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงเป็นใคร ถ้าไม่ใช่เศรษฐีร้อยล้าน ก็อย่าหวังว่าจะจีบประธานหนานได้!”

“ฉันว่านะคงจะเป็นผู้ชายที่ชอบเกาะผู้หญิงกิน ยอมแพ้ซะเถอะไอ่หนู ระดับประธานหนานจะจีบติดได้ยังไง?”

คนที่จำยวี่จิ้นเหวินได้ก็พูดขึ้น: ประธานยวี่มาผิดเวลา มาเมื่อไหร่ก็เจอเวลาที่ไม่เหมาะเจาะ ควรเลือกเวลาดีกว่านี้

เวลาที่ประธานหนานทำงานเธอจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่โยนเขาออกไปก็ถือว่าใจดีแค่ไหนแล้ว

ที่จริงก็ไม่ใช่ใจดี อาจเป็นเพราะทำไม่ลง

พี่ชาย นายแน่มาก!

...

ขณะที่บรรยากาศเงียบงัน เสียงปรบมือดังลั่นมาจากข้างนอก การแถลงข่าวจบลงด้วยดี กู้เหิงมาหาหนานซ่ง เขาก็ตกตะลึงเมื่อเห็นยวี่จิ้นเหวิน

ประธานยวี่โผล่มาจากไหน?

ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ในเวลานี้?

"บอกฝ่ายปฏิบัติการว่าเปิดช่องทางการสั่งซื้อได้เลย และบอกฝ่ายการตลาดเตรียมตัวให้พร้อม"

หนานซ่งสั่งอย่างใจเย็น เธอคอยดูสถานการณ์อยู่ข้างหลัง ไม่แลยวี่จิ้นเหวินแม้แต่น้อย ราวกับว่าเขาเป็นอากาศ

ยวี่จิ้นเหวินไม่รู้สึกอายเลยสักนิด

ทันทีที่หนานซ่งจากไป เขาก็ลุกขึ้นนั่งที่ของเธอ มองดูเธอทำงานอย่างเงียบๆ และหยิบโทรศัพท์ออกมา ส่งลิงก์ไปยังกลุ่มครอบครัวพร้อมประโยคหนึ่ง

【บริษัทของเสี่ยวซ่งกำลังจะเปิดตัวเครื่องประดับใหม่ สนับสนุนเธอหน่อย 】

ตัวเขาเองก็กดลิงค์และสั่งซื้อสินค้าทุกชิ้น ผู้ช่วยเหอยืนอยู่ข้างๆ พยักหน้าอย่างเงียบ ๆ: เด็กมีอนาคตสอนได้

ดูเหมือนว่าเจ้านายของเขาจะฟังคำพูดของเขาระหว่างทาง

เหอจ้าวเห็นรางวัลประจำปีกำลังกวักมือเรียกเขาอย่างมีความสุข

——

การเปิดตัวผลิตภัณฑ์เครื่องประดับใหม่ของบริษัทหนานจิวเวลรี่ผ่านไปด้วยดี

ทันทีที่ลิงก์ขายสินค้าถูกเปิด ผู้ที่สนใจสั่งซื้อก็หลั่งไหลเข้ามา สายเรียกเข้าแทบระเบิด

หนานซ่งพาผู้บริหารระดับสูงของบริษัทหนานจิวเวลรี่ไปที่งาน ประสานงานและควบคุมการทำงานของลิงค์ทั้งหมด ยุ่งทั้งวัน จนลืมไปว่ายังมีใครบางคนรออยู่ที่ข้างหลัง

งานเสร็จก็เย็นแล้ว หนานซ่งไปทานอาหารเย็นกับพนักงานี่ทำงานล่วงเวลาด้วยกัน ไม่มีเวลาว่างเลย

“ประธานหนาน” กู้เหิงมารายงานกับหนานซ่งด้วยเสียงต่ำ “ประธานยวี่ ยังไม่กลับ เขายังคงรอคุณอยู่ข้างหลัง ฝากมาถามคุณว่าหิวหรือยัง จะชวนคุณทานมื้อเย็นกับเขา”

หนานซ่งนั่งบนม้านั่งเล็กๆ ในมือยุ่งอยู่กับการตอบข้อความด้วยสีหน้าที่ไม่สนใจ

“กินเสร็จ ก็ให้เขากลับไปเถอะ ฉันยุ่งมากและไม่มีเวลาเอาใจเขา”

ยวี่จิ้นเหวินหยิบตะเกียบขึ้นมา เปิดกล่องอาหารและเริ่มกิน พร้อมพูดกับเธอว่า "กินสิ เอาแต่จ้องฉันจะอิ่มเหรอ”

พนักงานทุกคนแสดงความขอบคุณต่อยวี่จิ้นเหวินด้วยรอยยิ้ม "ประธานยวี่ ขอบคุณสำหรับกาแฟ!"

"ขอบคุณนะประธานยวี่ สำหรับทาร์ตไข่!"

“ประธานยวี่ใจดีจัง~ ขอให้คุณจีบคนสวยติดเร็วๆ!”

ยวี่จิ้นเหวินไม่ถือตัว เขาก็ยกกาแฟขึ้นมาเพื่อแสดงความขอบคุณ "ขอบคุณสำหรับคำอวยพร"

การกระทำง่ายๆกับใบหน้าที่หล่อเหลานั้น ทำให้หัวใจของสาวๆเขินจนใจสลาย กรี๊ดและพูดว่า: “หล่อมาก พระเจ้า นี่คือเทพบุตรที่เขาพูดกันหรือเปล่า?”

“ประธานหนานของเราโชคดีจัง คู่กับผู้ชายที่หล่อเหลาขนาดนี้ ใครจะต้านไหว...”

หนานซ่งใช้สายตาดุพนักงานเหล่านี้ แค่ทาร์ตไข่และกาแฟก็ซื้อใจได้ง่ายๆ แถมยังสนับสนุนให้เธอคู่กับยวี่จิ้นเหวิน

สาวๆพวกนั้นก็ด้วย ไม่เคยเจอคนที่หล่อกว่านี้หรือไง?

ยวี่จิ้นเหวินไม่เพียงแต่พยายามอย่างหนัก ยิ่งอยู่ยิ่งหน้าด้านขึ้นด้วย ถ้ายังปล่อยให้เขานั่งอยู่ตรงนี้ ต่อหน้าทุกคน ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรอีก!

หนานซ่งไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ยืนขึ้นและมองลงมาที่ยวี่จิ้นเหวิน "นาย ตามฉันมา”

ยวี่จิ้นเหวินมองดูกล่องอาหารที่กินไปแค่ครึ่งกล่อง “ยังกินไม่เสร็จเลย”

หนานซ่งมองเขาอย่างเย็นชา

“เดี๋ยวค่อยกลับมากินก็ได้” ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกว่าถ้าเขายังคงกินต่อไป อาจจะมีการนองเลือดได้ เขาวางกล่องข้าวลง เช็ดปากเบาๆ แล้วเดินตาหนานซ่งไปที่ข้างหลัง

ขณะที่เดินไป เขายังคงจัดคอเสื้อ

แต่ในวินาทีถัดมา เขาก็ถูกดึงเข้าไปอย่างกะทันหัน