สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 190

แค่ได้ยินว่ากินอาหารมื้อใหญ่ หนานหลินรู้ว่าเป็นพี่สาวของเธอที่จะทำอาหารด้วยตัวเอง ตอบอย่างมีความสุขทันที

กู้เหิงทำความดีชดเชยความผิดและก็อยู่ต่อ

หนานซ่งอารมณ์ดีและพูดว่า "ให้คุณปู่ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เปลี่ยนไปใส่เสื้อผ้าสะอาดสะอ้าน ฉันจะชดเชยโบนัสรายไตรมาสของเดือนนี้"

"จริงเหรอ!" กู้เหิงสงสัยว่าปัญหาคืออะไร อยู่บ้านเขาไม่ได้ค่อยได้อาบน้ำให้ผู้สูง และเขาพอจะมีเคล็ดลับในการจัดการกับผู้สูงอายุบ้าง

มีทุกอย่างในสวนกุหลาบ มีบ่อน้ำร้อน และห้องซาวน่า

ไม่รู้ว่ากู้เหิงใช้ลูกไม้อะไร จึงทำให้หนานซานไฉไม่เพียงแค่อาบน้ำแต่ยังได้แช่ตัวในบ่อน้ำพุร้อนและอบซาวน่าอีกด้วย เมื่อเขาออกมาจากห้องซาวน่า ชายชราสวมเสื้อเชิ้ตจีนเก่าและกางเกงขายาวสีเทาดูสดชื่น

โดยธรรมชาติแล้ว กล้องบุหรี่ก็ถูกบีบอยู่ในมือของเขาอย่างแน่นหนา

"คุณปู่"

หนานหลินกำลังเสิร์ฟอาหารอยู่ที่โต๊ะ มองดูหนานซานไฉมาจากระยะไกล และเรียกเขาด้วยรอยยิ้มอย่างเร่งรีบ "โอ้โห ใส่ชุดแบบนี้แล้วดูดีมากเลย"

หนานซานไฉพ่นลมหายใจและชี้ไปที่กู้เหิงข้างๆเขา "ก็เด็กคนนี้ไง พูดเสียน่าฟังเป็นกลลวงให้ปู่ ปู่ไม่เคยอาบน้ำนานขนาดนี้มาก่อนในชีวิต มากสุดก็แค่สระผมให้เปียก"

กู้เหิงยิ้ม รอให้ท่านไปอาบน้ำ และโบนัสรายไตรมาสของผมอยู่ในมือ เพื่อให้ได้ของขวัญและแต่งงานกับลูกสะใภ้ มันก็ช่วยไม่ได้

หนานซ่งเดินออกจากห้องครัว ถือจานสองจาน ยกขนตาขึ้นและมองที่นายท่าน โดยยกมุมริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย

"อาบน้ำแล้วสบายตัวไหมคะ?"

หนานซานไฉคร่ำครวญสองครั้งและพึมพำ "ต่อให้ไม่ได้อาบน้ำปู่ก็สบายตัวดี"

อยู่ในงานเลี้ยงแต่งงานก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย หิวมาทั้งวันแล้ว หลังจากอาบน้ำเป็นเวลานาน คุณปู่ก็หิวมากจนหน้าอกแนบกับหลัง และดวงตาของเขาแทบจะติดอยู่กับอาหารอันโอชะ

"ไม่ได้กินอาหารที่หลานสาวทำมานานแล้ว เร็วๆๆ ตะเกียบล่ะ?"

มื้ออาหารเป็นไปอย่างมีความสุข ชายหนุ่มทั้งสามก็ดื่มไวน์กับนายท่านสองสามจิบ ไวน์ที่กลมกล่อมและเข้มข้นได้กระแทกคอของเขาราวกับมีด และผู้ที่ดื่มมันก็หน้าแดงและหัวใจก็อบอุ่นขึ้นเช่นกัน

หนานหลินดื่มไวน์ไม่เก่ง หลังจากดื่มไวน์ขาวเพียงครึ่งแก้ว กู้เหิงก็กล้าที่จะอุ้มเธอขึ้นไปชั้นบนหลังจากปรึกษากับหนานซ่งแล้ว

ทันทีที่เข้าไปในห้อง กู้เหิงวางหนานหลินไว้บนเตียง และเมื่อกำลังจะถอดรองเท้าให้เธอ ก็เกือบจะโดนเธอกระแทกเข้าที่ใบหน้า

"นี่ อย่าเซ้าซี้สิ"

หนานหลินกำลังนอนอยู่บนเตียงเธอเมาและไร้เดียงสา แก้มแดงราวกับถูกย้อมด้วยสีแดง ดูมีความสุขเป็นพิเศษ และกู้เหิงชอบมันในหัวใจของเขาและอดไม่ได้ที่จะบีบแก้มนิ่มๆ

แต่เขาไม่เชื่อว่าหนานหลินจะดื่มไวน์จนเมา มือก็ค่อนข้างแข็งแรง เขาหยิกที่แก้ม อาจเป็นเพราะความเจ็บปวด ทำให้เธอขมวดคิ้ว แล้วดึงเขาไปอยู่ตรงหน้า

จู่ๆกู้เหิงก็ถูกดึงไปข้างหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างกายถูกกด และปาก....ก็ชนแบบนั้น

"! ! !"

นี่นับว่าใครได้เปรียบใครกันแน่? ? ?

.......

เหลือเพียงหนานซ่งและนายท่านหนานที่โต๊ะอาหารค่ำ

ปริมาณการดื่มของหนานซ่งนั้นไม่ดีนัก เธอดื่มไวน์ขาวเป็นเพื่อนคุณปู่ไปสองสามแก้ว ใบหน้าแดงก่ำ และใบหน้าเล็กๆสีขาวราวกับหินโรสควอตซ์ก็เปลี่ยนเป็นสีชมพู

หนานซานไฉมองไปที่รูปลักษณ์ที่น่ารักของหลานสาวของเขา เขาหยิบหินโรสควอตซ์ชิ้นหนึ่งออกจากท่ออย่างวิเศษแล้วเปลี่ยนให้เป็นมีดแกะสลักอย่างน่ากลัว มันถูกแกะสลักในลักษณะนี้ด้วยแสง และมีดก็เปรียบเสมือนความช่วยเหลือจากพระเจ้า แต่ในครู่หนึ่งร่างเล็กๆที่เหมือนจริงก็เกิดขึ้น

——

ห้องซุ่ยอวิ๋นหมายเลข 77

เมื่อยวี่จิ้นเหวินออกจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำ เขาได้ยินฟู่ยวี่นั่งหน้าคอมพิวเตอร์และอุทานว่า "ปู่ของหนานซ่งก็เป็นผู้ชายที่ดีเช่นกัน"

มีผ้าขนหนูสีขาวพันรอบคอ ยวี่จิ้นเหวินสวมเสื้อผ้าสบายๆในบ้าน เช็ดผมแล้วเดินไป ลืมตาขึ้นดูก็เห็นข้อมูลชีวิตเกี่ยวกับหนานซานไฉบนหน้าจอคอมพิวเตอร์

เมื่อจับตัวตนของเขา ขนตายาวของยวี่จิ้นเหวินก็สั่นสะท้านราวกับขนนก

ข้างๆหูของเขามีเสียงของฟู่ยวี่ "ดูเหมือนฉันจะเคยได้ยินมาว่าตระกูลหนานเป็นตระกูลที่โบราณ และบรรพบุรุษทั้งสามรุ่นล้วนเป็นโบราณวัตถุกลับหัวกลับหาง หลังจากนั้นไม่นานหนานหนิงซ่งได้เริ่มธุรกิจของตัวเองและเข้าสู่ธุรกิจเครื่องประดับ และธุรกิจหลักเดิมของเขากลายเป็นงานอดิเรกในสายตาของผู้คน โดยไม่คาดคิดผู้เฒ่าหนานผู้นี้ไม่เพียงแต่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโบราณวัตถุเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแกะสลักหยกอีกด้วย"

เขาหันไปมองยวี่จิ้นเหวิน "เฮ้ คุณเคยได้ยินชื่อ 'ผู้เฒ่าหนาน' ไหม?"

ยวี่จิ้นเหวินพูดเบาๆ "ในโลกเกี่ยวกับหยกของเรา เด็กวัย 3 ขวบรู้เรื่องนี้"

"........"

ฟู่ยวี่ถูกดูหมิ่นและปิดปากเงียบๆ "ใช่ เป็นนายน้อยของฉันที่มีความรู้แค่หางอึ่ง"

เฉกเช่น "ปรมาจารย์หยก" "ผู้เฒ่าหนาน" ในฐานะผู้บุกเบิกโลกหยกผู้ล่วงลับไปแล้วหลายปี ชื่อของเขายังโด่งดังในวงการแต่น้อยคนนักที่จะได้พบเห็นตัวจริง

ยวี่จิ้นเหวินยืดริมฝีปากของเขา หนานซ่งได้เรียนรู้ทักษะการแกะสลักหยกที่ไม่ธรรมดาของเขาจากนายท่านหนานหรือไม่?

แน่นอนว่าเป็นครูที่มีชื่อเสียงซึ่งได้ปั้นลูกศิษย์ชั้นสูงมามาก

ทันใดนั้นเขาก็เปลี่ยนความคิด--

ถ้าเชิญ "ปรมาจารย์หยก" แล้วไม่มา ก็ขอช่วยให้ "ผู้เฒ่าหนาน" มาแทน ถือเป็นการเดินทางที่คุ้มค่า