สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 244

เมื่อซูรุ่ยกลับมา หนานซ่งก็เพิ่งออกมาจากห้องนอนพอดี

ไป๋ลู่ยวี๋ต้มน้ำหม้อหนึ่งแล้ว ชงชา มองซูรุ่ยด้วยความประหลาดใจ “กลับมาเร็วเชียว? คุยเป็นยังไงบ้าง?”

“ก็ไม่ยังไง”

ซูรุ่ยยกมุมปากขึ้นเรียบๆ มองหนานซ่ง “เจ้าหนูล่ะ?”

หนานซ่งพูด “โดนฉันด่าไปหนึ่งยก กำลังยืนหันหน้าเข้ากำแพงอยู่ ให้เธอลองคิดดีๆ”

“อืม”

ในเมื่อหนานซ่งไปสั่งสอนแล้ว ซูรุ่ยก็ขี้เกียจไปดุลูกสาวอีก ลูกที่ตนเลี้ยงมีคุณธรรมอย่างไรตนรู้ ถ้าไม่ชนกำแพงทิศใต้ก็ไม่หันศีรษะกลับมา บางเรื่องเธอคิดเองไม่เข้าใจ พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ มันเปลืองน้ำลาย

“ฟู่ยวี่มีท่าทียังไง?”

หนานซ่งถามซูรุ่ย

ซูรุ่ยนั่งโซฟา รับชาที่ไป๋ลู่ยวี๋ส่งมา จิบหนึ่งที “พูดเยอะมาก แต่สรุปแล้วมีประโยคเดียว——ไม่ปฏิเสธ และไม่รับผิดชอบ”

“เชี่ย!”

ไป๋ลู่ยวี๋โกรธอยู่ตรงนั้น เท้าเอวพูด “ท่าทีอะไรของเขา!”

หนานซ่งกลับไม่รู้สึกประหลาดใจ ยกมุมปากอย่างเย็นชา “นี่เป็นสไตล์ของฟู่เจ้าชู้มาตลอด ไม่น่าประหลาดใจ สาวน้อยของเรา คิดว่าตัวเองหยิบสมบัติขึ้นมา ไม่รู้ว่าโดนคนอื่นเล่นไปกี่ครั้งแล้ว”

ไป๋ลู่ยวี๋หัวเราะเฮอะๆ “แค่เล่นไม่พอนะ แค่ต่อยเขาตายยังไม่พอเลย! แต่สองวันนี้พี่สองมาถึงเมืองเป่ยได้ เราสองคนหาคนมาใส่กระสอบตีไอ้แซ่ฟู่นั่นสักยกกัน ให้มันเห็นสีสันของโลกใบนี้!”

ซูรุ่ยเงยสายตาขึ้นอย่างเย็นยะเยือก “เขาไม่ได้มายั่วโมโหผู้หญิงของเรา คนของเราไปติดเขาเอง นายมีสิทธิอะไรไปตีเขา?”

“ฉัน……” ไป๋ลู่ยวี๋พูดในใจ: ฉันอยากต่อยเขา ยังต้องมีเหตุผลเหรอ?

“พี่รุ่ยพูดไม่ผิด ตอนนี้ลงมือ มันจะเป็นความผิดของเรา”

หนานซ่งพูดเรียบๆ “แต่ถ้าพวกเขาสองคนโอเคกันจริงๆ ถ้าแซ่ฟู่ทำให้ยินยินเสียใจอีก เราสามารถทรมานเขาได้อย่างเหมาะสม”

ไป๋ลู่ยวี๋หันศีรษะไปมองหนานซ่ง “???”

ซูรุ่ยยกริมฝีปากขึ้น “ตามนี้แหละ”

ไป๋ลู่ยวี๋หันศีรษะไปมองซูรุ่ยอีกครั้ง “……”

“ไม่ใช่ พวกคุณสองคนหมายความว่าไง?” ไป๋ลู่ยวี๋รู้สึกตัวเองสับสนแล้ว “พวกคุณคงไม่ให้ยินยินกับไอ้แซ่ฟู่นั่นคบกันจริงๆ หรอกนะ?”

หนานซ่งและซูรุ่ยหันศีรษะไปมองเขาพร้อมกัน เอ่ยขึ้นพร้อมกัน “คุณหยุดได้ไหม?”

ไป๋ลู่ยวี๋เม้มปาก ดูเหมือนหยุดไม่ได้จริงๆ

และเขาก็มองออกเช่นกัน ตอนนี้ซูยินอยู่ในช่วงวัยรุ่น มีความดื้ออย่างรุนแรง มีความรักและความปรารถนาต่างๆ สำหรับเทพเจ้าแห่งความรัก ยิ่งไม่ให้เธอเดท ความคิดเธอก็ยิ่งรุนแรง และกลับตาลปัตร

แต่ถ้าให้พวกเขาเดทกันจริงๆ ถ้าซูยินเสียใจและโดนทำร้ายร่างกาย งั้นควรทำอย่างไรดี?

……

แต่ซูยินยังไม่ได้รับบาดเจ็บ ฟู่ยวี่ก็จะโดนทำร้ายร่างกายก่อน

รู้ว่าตอนนี้หนานซ่งอยู่เขตชุมชนลู่หมิง ยวี่จิ้นเหวินก็ขึ้นรถ ให้คนขับขับรถเร็วหน่อย ไปด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ

ที่เบาะหลัง ทั้งร่างฟู่ยวี่ก็หัวเราะแทบบ้า คนขับรถตกใจกลัวจนเกือบคุมพวงมาลัยไม่ได้

หัวสมองยวี่จิ้นเหวินเกิดเสียงหึ่งๆ ด่าด้วยเสียงทุ้ม “นายหุบปากได้ไหม?”

“ฮ่าๆๆๆ ……” ฟู่ยวี่หัวเราะอย่างเจ็บปวด “ฉันก็อยากหุบปากเหมือนกันนะ……ฮ่าๆๆๆ แต่ฉัน……ฮ่าๆๆ ……ฉันทำได้เหรอ?”

เขากุมท้องที่หัวเราะจนปวด กำถั่วพิสตาชีโอถุงนั้นอย่างโหดเหี้ยม

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย? ฮ่าๆๆๆๆ ……”

ยวี่จิ้นเหวินทำหน้าเย็นชา นึกขึ้นได้ทันที รังรักใหม่ล่าสุดของพ่อของเขาเสิ่นหลิวซูและโจ๋เยว่ เหมือนจะอยู่ที่เขตชุมชนลู่หมิง

ไม่รอให้ยวี่จิ้นเหวินตอบ ฟู่ยวี่ข้างๆ ก็ส่งเสียงหัวเราะน่าพิศวงออกมา “ฮ่าๆๆ”

โจ๋เซวียนตกใจสะดุ้งกุมหัวใจ เปิดประตูรถแล้วลงมา เห็นฟู่ยวี่ที่มีใบหน้าผิดปกติ ก็ถามด้วยความตกใจ “คุณชายฟู่ นี่คุณเป็นอะไร? เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมดีใจจนเป็นแบบนี้?”

ฟู่ยวี่ตอบเธอไม่ได้ แค่หัวเราะอย่างต่อเนื่อง อย่างสนั่นหวั่นไหว

ยวี่จิ้นเหวินยืนข้างฟู่ยวี่ รู้สึกขายหน้ามากจริงๆ อยากเตะเขาลงไปในคูน้ำจริงๆ สายตามองไปที่ในเขตชุมชนอีกครั้ง หวังว่าหนานซ่งจะออกมาเร็วๆ

โจ๋เยว่กำพวงมาลัย ยิ้มกริ่มพูดกับยวี่จิ้นเหวิน “อาจิ้นอ่า อย่ายืนข้างนอกเลย ไหนๆ ก็มาแล้ว เข้ามานั่งเถอะ”

ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้พูด แววตาไม่มองพวกเธอด้วยซ้ำ สายตาแค่มองไปข้างหน้า แล้วค่อยๆ ยกมุมปาก

โจ๋เซวียนเพิ่งพูดอะไรบางอย่างกับเขา เห็นยวี่จิ้นเหวินยิ้ม ก็มองตามสายตาเขาไป

……ก็เห็นหนานซ่ง

ผู้หญิงคนนี้ เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?!

เมื่อโจ๋เซวียนเห็นหนานซ่ง หนานซ่งก็เห็นเธอเช่นกัน เธอก็แปลกใจมากที่เจอโจ๋เซวียนที่นี่ ยกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อย

นี่เรียกว่า “โลกนี้มันกลม” หรือเรียกว่า “โลกมันเล็ก” กันนะ?

ประตูทางเข้าเขตชุมชนมีราวบันได เพราะรถโจ๋เยว่ยังไม่ผ่านไป จอดลงอีกครั้ง

หนานซ่งโยนยาถอนพิษใส่ในมือยวี่จิ้นเหวินผ่านราวบันไดนี้ แล้วพูดขึ้น “ป้อนเขากินก่อนหนึ่งเม็ด หนึ่งชั่วโมงต่อมาค่อยป้อนเขากินอีกเม็ด”

ฟู่ยวี่รีบแย่งยาถอนพิษในมือยวี่จิ้นเหวิน แล้วยัดเข้าปากหนึ่งเม็ด

ยวี่จิ้นเหวินไม่สนใจเขา กำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับหนานซ่ง ราวบันไดที่ขวางรถก็ยกขึ้นอีกครั้งตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ และรถของโจ๋เยว่ ไม่รู้ทำไม ก็ขับไปที่หนานซ่งโดยตรง——

“ระวัง!”