สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 258

ระหว่างทางกลับ ยวี่จิ้นเหวินได้รับรูปถ่ายรูปหนึ่ง

ขณะที่รอสัญญาณไฟจราจร เขาคลิกที่รูป เป็นรูปที่หนานซ่งและโจ๋เซวียนนั่งอยู่ในร้านกาแฟด้วยกัน

มีข้อความใต้ภาพว่า 【อดีตภรรยาสวยมาก แต่แฟนเก่าเป็นตัวอะไรเนี่ย? น่าเกลียดมาก!】

ยวี่จิ้นเหวินรีบกลับรถ กลับไปทันที

กลับมาเร็วขนาดนี้ ก็ยังมาไม่ทัน การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว

กาแฟร้อนจัดถูกสาดเต็มตัวโจ๋เซวียน โจ๋เซวียนทั้งร้อนและเจ็บปวด กระโดดเพราะความร้อนอย่างทรมาน

เธอถือกระดาษเปียก แก้มแดงระเรื่อด้วยความโกรธ ชี้ไปที่พี่สาวและด่า “ทำอะไรของเธอเนี่ย?”

“อุ้ย มันหก!”

พี่สาวลืมตาโต กระตุกริมฝีปากและพูดว่า "ขอโทษนะ เมื่อกี้ฉันรีบ ลืมไปว่าเธอเป็นผู้หญิงผิวบอบบาง ความผิดของฉันเอง ที่คิดว่าผิวของเมียน้อยจะหนาและด้าน แต่ผิวของเธอ...ไม่หนาอย่างที่คิด”

คำพูดที่เสียดสีพ่นออกมาจากปากของพี่สาว

โจ๋เซวียนถูกด่าด้วยการประชด แต่เธอยังไม่ตอบสนอง

หนานซ่งเหลือบมองไปทางพี่สาว และอดไม่ได้ที่จะขดริมฝีปาก ปากร้ายมาก

พี่สาวหันศีรษะแล้วถามหนานซ่ง “เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”

"ไม่เป็นอะไร"

พี่สาวมองดูเสื้อผ้าของหนานซ่ง ดวงตาของเธอเป็นประกาย “หลบไวจัง”

หนานซ่งงอริมฝีปาก “เธอเข้ามาช่วยไว”

พี่สาวกล่าวว่า “กล้ายืนหยัดเพื่อสิ่งที่ถูกต้อง ฉันเกลียดเมียน้อยที่สุด”

หนานซ่งพยักหน้า "เหมือนกัน"

พี่สาวมองไปที่หนานซ่ง "เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า?”

หนานซ่งมองหน้าพี่สาว "น่าจะใช่ ฉันก็รู้สึกคุ้นๆ”

ทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้ม

ราวกับโจ๋เซวียนเป็นอากาศ โกรธจนหน้าแดง กำลังจะด่าพี่สาว แต่เหลือบเห็นยวี่จิ้นเหวินยืนอยู่ที่ประตู ดวงตาของเธอเป็นประกาย เธอรีบตรงเข้าไปหาเขา "พี่จิ้น ดูสิ่งที่หนานซ่งทำกับฉันสิ...”

เธอทำท่าทางน่าสงสาร หันไปมองหนานซ่งด้วยน้ำตา

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว

โจ๋เซวียนเอื้อมมือจะกอด แต่เขาก้าวไปข้างหน้า ทำให้เธอกอดอากาศที่ว่างเปล่า

เขาเหลือบมองโจ๋เซวียน จากนั้นเดินไปหาหนานซ่ง เมื่อเห็นหนานซ่งไม่เป็นอะไร เขาก็โล่งอก

พี่สาวพับแขนเสื้อขึ้นและพูดว่า: "ฉันเป็นคนทำกาแฟหก คุณกล่าวหาคนอื่นทำไม? เลือกรังแกคนที่อ่อนแอ เลือกเคารพคนที่เข้มแข็ง!”

หนานซ่งฟังดูน่าสนใจ เธอกลายเป็นคนอ่อนแอไปแล้วงั้นเหรอ?

โจ๋เซวียนจ้องพี่สาวอย่างขมขื่น จากนั้นก็พึมพำกับยวี่จิ้นเหวิน "พี่จิ้น..."

ดวงตาสีดำสนิทและลึกของยวี่จิ้นเหวินกวาดไปทั่วใบหน้าของโจ๋เซวียน ความเย็นชาที่ออกมาทำให้เธอเงียบทันที เขาพูดอย่างเย็นชา "ฉันเคยบอกแล้วว่าห้ามเธอปรากฏตัวต่อหน้าหนานซ่ง เธออยากเข้าไปอยู่ข้างในกับอา หรืออยากหายไปจากเมืองเป่ย?”

หัวใจของโจ๋เซวียนสั่นไหวด้วยประโยคที่เหมือนถูกมีดแทง ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน

เธอส่ายหัวอย่างแรง

ยวี่จิ้นเหวินสั่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย "พาเธอออกไป"

โจ๋เซวียนคิดว่ายวี่จิ้นเหวินยังมีความรู้สึกกับเธอ เพราะเมื่อก่อนเขาดีกับเธอมาก เกือบจะแต่งานกับเธอ...แต่ลืมไปว่า ความรู้สึกมันจางหายได้

แม้ความรู้สึกจะลึกซึ้งเพียงไร ก็ทนกับเรื่องซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่ได้ ในตอนแรก เธอไม่ได้ชอบเขาจริงๆ แต่แค่ชอบเล่นกับความรู้สึกคนอื่น ต่อมาเธอค่อยๆตกหลุมรักเขา แต่ก็รักษาเขาไว้ไม่ได้

และเขาในตอนนี้ ตกหลุมรักหนานซ่งผู้หญิงที่เขาเคยเกลียด

อันที่จริง สถานการณ์ของทั้งสองคนนั้นคล้ายกันมาก

ความรักที่เขามีต่อเธอไม่อาจย้อนคืน

แล้วยวี่จิ้นเหวิน จะได้รับความรักของหนานซ่งคืนมาไหม?

พี่สาวถามว่า “พี่ชายที่ฉันต่อยจนร้องไห้ เป็นพี่คนที่เท่าไหร่?”

“พี่ชายคนที่สองของฉัน”

หนานซ่งกล่าวว่า "ตอนนี้เขายังคงตามหาตัวเธออยู่”

“ตามหาฉันทำไม? แก้แค้น?”

"ประมาณนั้น”

พี่สาวหัวเราะ “ดีเลย ให้เขามา ดูว่าตอนนี้เขาเอาชนะฉันได้หรือยัง? ดูเหมือนว่าจะยังไม่ได้”

ทั้งสองคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ยวี่จิ้นเหวินที่อยู่ข้างๆกลายเป็นกระเบื้องที่ไม่มีใครสนใจมอง

เขาไม่อาย แต่กลับตั้งใจฟังอย่างเงียบๆ

"นายหัวเราะอะไร?"

พี่สาวเดินไปหายวี่จิ้นเหวิน เหล่ตามอง "มาเร็วจัง ทำไม ฉากที่อดีตภรรยา แฟนเก่า และคนที่เคยตามจีบนายอยู่ด้วยกัน ทำให้นายตื่นเต้น กลัวที่จะพลาดก็เลยรีบมางั้นเหรอ? พวกเราทะเลาะกันจริง ไม่ทำให้นายผิดหวังใช่ไหม?”

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วและเหลือบมองเธอ "พูดเรื่องไร้สาระอะไร?”

หนานซ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย “ใครคือผู้หญิงที่ตามจีบเขา?”

"ฉัน"

พี่สาวสารภาพอย่างตรงไปตรงมา ตบไหล่ยวี่จิ้นเหวิน และพูดกับหนานซ่งว่า: " ขอแนะนำตัว ฉันชื่อ ลั่วโยว เป็นเพื่อนของยวี่จิ้นเหวิน และตาบอด เคยตามจีบเขา”

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว ดึงมือของลั่วโยวออกจากไหล่ด้วยความรังเกียจ

หนานซ่งยิ้มจางๆ "ฉันชื่อหนานซ่ง ฉันเองก็ตาบอด แอบชอบเขาเหมือนกัน"

คนหนึ่งตามจีบ อีกคนแอบชอบ

แต่ทุกอย่างเป็นเพียงอดีต