หลังจากส่งผู้ใหญ่ออกไปแล้วและหลังจากค่ำคืนนี้มาถึง ไฮไลท์ของวันนี้ก็มาถึงเราแล้วเหมือนกัน——หยอกล้อบ่าวสาว
หลังจากดื่มไวน์ไปมาก หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน จี้อวิ๋นต้องการอาบน้ำและนอนอย่างรวดเร็ว
ไม่คิดว่าคนกลุ่มนี้รีบเข้ามาในห้องของพวกเขาเหมือนลาป่า และไม่สามารถหยุดพวกเขาได้
"หยอกล้อบ่าวสาว! หยอกล้อบ่าวสาว! หยอกล้อบ่าวสาว!"
เสียงตะโกนค่อนข้างเป็นจังหวะ
เส้นเลือดสีฟ้าที่หน้าผากของจี้อวิ๋นไม่สามารถหยุดกระตุกได้ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง "พวกพี่ก็โตกันแล้วยังจะหยอกล้อบ่าวสาวอีกเหรอ?"
"พูดไร้สาระอะไร ก็ต้องทำอยู่แล้วสิ"
ไป๋ลู่ยวี๋พูดว่า "การหยอกล้อบ่าวสาวคือจิตวิญญาณของงานแต่งงาน และงานแต่งงานที่ไม่มีห้องเจ้าสาวก็ไม่ใช่งานแต่งงานที่วิเศษ ทุกคนเห็นด้วยหรือไม่?"
ทุกคนพูดพร้อมกัน "เห็นด้วย!"
จี้อวิ๋น "........"
เขาต้องการจะทำลายความเป็นสัตว์ป่าของคนกลุ่มนี้ แต่พี่ใหญ่อยู่ด้วยเลยไม่กล้า ไม่มีทางเลือกนอกจากจ้องเฉิงเซี่ยนด้วยสายตาที่ทำอะไรไม่ถูก
วันนี้เฉิงเซี่ยนดื่มแอลกอฮอล์ไปเยอะมาก และคนทั้งหมดอยู่ในสถานะค่อนข้างเมาเล็กน้อย เรียกสั้นๆว่า "เมามาก"
เขายิ้มอย่างร่าเริงมากขึ้นด้วยคำใบ้ของความเศร้า "ตามสบายเลย"
"โอ้~ พี่เฉิงแข็งแกร่งมาก!"
ไป๋ลู่ยวี๋ปรบมือและมองไปที่หนานซ่ง และทั้งสองก็นำแผนการต่อสู้ขึ้นอย่างรวดเร็ว
คนอื่นๆดูตื่นเต้นและเอะอะโวยวาย
"อะแฮ่ม"
ไป๋ลู่ยวี๋หยิบหนังสือบนโต๊ะออกมาอย่างเหมาะสม "อันดับแรกให้ไปที่ห่วงลูกโซ่แรก โปรดระบุจุดแข็งสิบอย่างของฝ่ายตรงข้ามอย่างรวดเร็ว และผู้แพ้จะได้รับการวิดพื้นเป็นร้อย"
ทันทีที่เสียงหายไป จี้อวิ๋นก็พูดขึ้นอย่างรวดเร็ว "หล่อ สง่า เจ้าชู้ เลว สวย... เอ่อ ผมยาว แก่แล้ว ใส่แว่น ตามใจฉัน รักฉัน!"
"........"
หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ทุกคนแสดงท่าทีน่าขยะแขยง "เล่นอะไรกัน?"
"พี่เฉิงบอกว่าคุณแก่แล้ว"
"ใส่แว่นบ้าอะไรวะ"
จี้อวิ๋นยกคางขึ้นโดยโอบแขนของเขาไว้ "ไม่ว่ายังไงฉันก็ทำเสร็จแล้ว เขายังไม่ได้พูดอะไรสักคำเลย"
เมื่อชี้ไปที่เฉิงเซี่ยน จี้อวิ๋นแสดงท่าทางมีชัย จากนั้นจึงเหลือบมองคนที่อยู่ข้างๆเขา "อะไรนะ ให้บอกข้อดีสิบอย่าง ยากนักเหรอ? ฉันไม่มีข้อดีอะไรเหรอ?"
เฉิงเซี่ยนยิ้มและพูดว่า "ข้อดีของคุณพูดสามวันสามคืนก็ไม่หมด สิบวันก็ยังไม่พอ"
"......."
ทุกคนจับฟันกรามและส่งเสียงน่าขยะแขยงว่า "แหวะ~~~" ขนลุกไปทั้งตัว
จี้อวิ๋นหน้าแดงพอใจกับคำตอบของเฉิงเซี่ยน
"วิดพื้นร้อยครั้งใช่ไหม ฉันจะทำ!"
เขาพับแขนเสื้อ ลงไปทำ และทุกคนนับเขาพร้อมกัน "1, 2, 3...100"
โย่ มีพละกำลังที่ดี
"คำถามที่สองอยู่ที่นี่" ไป๋ลู่ยวี๋พูดด้วยท่าทางยั่วยุ "โปรดบอกข้อบกพร่องสามข้อที่ต้องการให้อีกฝ่ายแก้ไข......"
ก่อนที่เสียงของเขาจะเงียบลงจี้อวิ๋นและเฉิงเซี่ยนก็พูดพร้อมกัน "ไม่มี!"
เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง
ทุกคนแสดงความไม่พอใจกับไป๋ลู่ยวี๋ "อย่าถามคำถามแบบนี้ได้ไหม! มองแล้วเหมือนคำถามที่ทำอาหารหมาหก!"
แล้วไฟในห้องก็ดับลง
เฉิงเซี่ยนถูกปิดตาด้วยริบบิ้นสีดำ และเล่นเกมไร้เดียงสาของ "123คนแข็งทื่อเหมือนตอไม้" กับฝูงชนที่เฝ้าดูความตื่นเต้น
หลังจากที่เขาตะโกนว่า "123คนแข็งทื่อเหมือนตอไม้ อย่าขยับ" เขาต้องตามหาจี้อวิ๋นในห้องและเอา "เสียงจั๊กจั๊ก" ประกบริมฝีปาก
ถ้าจูบผิดล่ะก็ หึหึหึ
คนรักเพศเดียวกันไม่ได้เข้าร่วม หนานซ่ง ลั่วโยว ซูอิงและซูยินนั่งบนโซฟาเพื่อดูความตื่นเต้น หนานซ่งเล่นกับสุนัขอย่างมีความสุข
เจ้าก้อนเอนร่างกายของมัน แลบลิ้นออกมาด้วยความตื่นเต้น
เฉิงเซี่ยนลูบที่ตัวของมันซ้ายขวา
ไป๋ลู่ยวี๋จงใจยื่นมือออก ปิดปากโดยไม่กล้าหายใจ กลั้นยิ้มไว้ แต่ครู่ต่อมา นิ้วก้อยของเขาก็ถูกบีบอย่างแรง และเขาก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"นี่ไม่ใช่" เฉิงเซี่ยนจับมือของเขาอย่างไร้ความปราณี และสัมผัสมันไปอีกด้าน
ไป๋ลู่ยวี๋วางมือลงบนเตียงด้วยความเจ็บปวด หนานซ่งและคนอื่นๆปิดปากและหัวเราะอย่างรวดเร็ว
สมควร
ยวี่จิ้นเหวินนอนอยู่ตรงนั้น ครึ่งหนึ่งขยับไม่ได้ เหมือนลูกแกะที่รอลูกของมันตลอดเวลา ในที่สุดก็สามารถพูดได้ แต่ไม่กล้าพูดง่ายๆ
แต่ตอนนี้ คุณลั่วกำลังสร้างปัญหาและหันเหความสนใจของนายหนานอย่างเห็นได้ชัด
"ฉันรู้ว่าคุณตอบกลับข้อความของเสี่ยวหนานในเวย~ป๋อ"
หนานหนิงซ่งไม่ชอบภรรยาของเขา เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง "เมื่อแผนยังไม่สำเร็จ เราจะสูญเสียทุกอย่างถ้าเราตั้งใจทำ อินอิน ผู้หญิงจงใจได้ แต่เราจะใจร้อนไม่ได้"
ลั่วอินไม่ได้พูดอีกต่อไป แต่มองขึ้นไปที่เขา ดวงตาที่ว่องไวคู่หนึ่งปกคลุมไปด้วยหมอกอย่างรวดเร็ว
"แต่ ฉันคิดถึงลูกสาว ฉันคิดถึงลูกๆ ควรทำอย่างไร"
เมื่อพูดก็น้ำตาไหล
มันเหมือนกับการกลิ้งถั่ว
หนานหนิงซ่งรู้สึกเป็นทุกข์เมื่อเห็นมัน และรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อกอดเธอ ตบหลังเธอและเกลี้ยกล่อมเบาๆ "โอเคๆ ไม่ต้องร้องไห้แล้ว ไม่ร้องแล้วนะ"
ลั่วอินพิงไหล่และดิ้นไปมา "สามปีแล้วที่ฉันไม่ได้เจอลูกสาวคนนี้ เธอยังดุฉันอยู่ได้...…"
"ไม่ได้ดุคุณ ฉันจะกล้าดุคุณได้ยังไง"
เสียงของหนานหนิงซ่งเบาจนเกือบหายไป "ฉันผิดไปแล้ว ผิดไปแล้ว ต่อไปจะไม่กล้าแล้ว ไม่ร้องแล้วนะโอเคไหม?"
ลั่วอิน "อืม"
"ตอนเย็นจะกินอะไร ฉันจะทำให้กิน"
ลั่วอิน "ปลาเปรี้ยวหวาน"
"โอเค" หนานหนิงซ่งเช็ดน้ำตาของลั่วอินจับหัวของเธอและไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหาร
ทันทีที่เขาเดินออกไปด้วยเท้าหน้า ลั่วอินที่ยังคงกระซิบอยู่ หยุดร้องไห้ทันที และเล่นโทรศัพท์ต่อไปราวกับว่าไม่ได้เป็นอะไร
การเปลี่ยนหน้าทำได้เร็วกว่าการพลิกหนังสือ
"......." ยวี่จิ้นเหวินตกตะลึง
ลั่วอินรับโทรศัพท์ผ่านข้างหน้าเขา และเปลี่ยนใบหน้าของเขาอีกครั้ง เผยให้เห็นรูปลักษณ์ของแม่
"ลูก! ได้ไปหยอกล้อบ่าวสาวอยู่ใช่ไหม? สนุกไหม? ฉันก็อยากไป......."
การแสดงออกของยวี่จิ้นเหวินตกตะลึง
ลูก.......
แม่หนานโทรหาลูกชายคนไหนกัน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ต่อๆค่ะรอนานแล้ว...
อยากอ่านเร็วๆทำไงดี...
มีถึงตอนจบมั๊ยค่ะ อ่านสนุกมากเลย อ่านจบตอนทีลง 940 แล้วค่ะมีต่ออีกม่ะค่ะ รอๆอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...