สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 409

เมื่อหนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินลงมาจากตึก คนข้างล่างตึกก็แยกย้ายกันไปหมดแล้ว

หนึ่งคือไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องการจัดการรูปภาพออนไลน์ หนานซ่งไม่สนใจแล้ว แต่พวกเขาไม่ให้ความสำคัญไม่ได้

สองคือให้พื้นที่ว่างส่วนตัวกับพวกเขา ตั้งแต่ยวี่จิ้นเหวินปรากฏตัว ดวงตาหนานซ่งก็จ้องเขาตลอด พวกเขาอยู่ที่นี่ก็เหมือนก้างขวางคอ

สามคือ เรื่องที่ยวี่จิ้นเหวินมีชีวิตรอดกลับมา มันเป็นเรื่องน่าตกใจสำหรับพวกเขาไม่น้อยจริงๆ จำเป็นต้องทำความเข้าใจดีๆ

หนานซ่งเข้าห้องครัวไป ยวี่จิ้นเหวินตามเธอเดินเข้าไป

“เธอมีอะไรอยากกินเป็นพิเศษไหม?”

ยวี่จิ้นเหวินพูด “อาหารทั่วไปก็ได้ทั้งนั้น อย่าเป็นปลาก็พอ”

ครึ่งปีที่ผ่านมา กินปลาจนเอียนแล้วจริงๆ

ที่จริงแล้วแค่เป็นอาหารที่หนานซ่งทำ อะไรก็ได้ทั้งนั้น เขาชอบฝีมือการทำอาหารของเธอมาก เมื่อก่อนอยากกินก็กินไม่ได้

หนานซ่งทำอาหารจานพิเศษสองสามอย่างของตัวเอง ตอนที่เธอทำ ยวี่จิ้นเหวินก็เป็นลูกมือให้เธออยู่ข้างๆ เมื่อเห็นการหั่นผักต่างๆ ก็ฝึกออกมาได้เหมือนมาก

ครึ่งปีที่ผ่านมา หนานหนิงซงและลั่วอินก็มีการเปลี่ยนแปลงอย่างครอบคลุมกับยวี่จิ้นเหวิน

ถึงแม้แผนการเปลี่ยนแปลงจะล่าช้าไปสี่ปี แต่สุดท้ายก็เชื่อมโยงกัน

หนานซ่งยุ่งอยู่ในครัวเหมือนอย่างเคย เปิดสามเตาทันที

ในหม้อดินเผามีโจ๊ก ในหม้อใหญ่ตุ๋นไก่ย่างยวี่เอ๋อร์ ในหม้อเล็กคือหมูสองไฟ กลิ่นหอมแตะจมูก ได้กลิ่นแล้วน้ำลายจะไหลลงมา

สุดท้ายก็ทำซี่โครงหมูเปรี้ยวหวาน

จำนวนอาหารแต่ละอย่างมีไม่เยอะ แต่มากพอสำหรับสองคนกิน

ทั้งสองนั่งหันหน้าเข้าหากันภายในห้องอาหาร เมื่อรับตะเกียบมาจากมือหนานซ่ง มือยวี่จิ้นเหวินก็สั่นเล็กน้อย แค่รู้สึกว่าในโพรงจมูกแสบบวมอย่างรุนแรง แสบจนถึงสมอง

ในชั่วขณะหนึ่ง ก็รู้สึกอยากร้องไห้จริงๆ

เหมือนในตอนนี้ ทั้งสองนั่งด้วยกัน กินอาหารธรรมดาๆ หนึ่งมื้อ เมื่อครึ่งปีก่อน มันคือสิ่งที่เขาโหยหาในใจ

ไม่คิดว่า จะมีวันที่ฝันเป็นจริง

“เป็นอะไร?”

หนานซ่งรู้สึกยวี่จิ้นเหวินตัวสั่น เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นดวงตาแดงก่ำของเขา และขอบตาที่ร้อนผ่าว

“ไม่มีอะไร” ยวี่จิ้นเหวินสัมผัสหางตาเบาๆ กลั้นน้ำตากลับไป

คุณชายตัวใหญ่คนหนึ่ง ขี้แยแบบนี้มันเสียหน้าเกินไป

เขาจะเสียหน้าต่อหน้าหนานซ่งไม่ได้!

ยวี่จิ้นเหวินมองหนานซ่ง มุมปากยกยิ้ม “ฉันจะกินอาหารวันนี้ให้หมดเลย ไม่ให้เหลือแม้แต่นิดเดียว”

หนานซ่งมองยวี่จิ้นเหวินที่กินข้าวอย่างจริงจัง ในใจก็รู้สึกเจ็บปวด

เธอไม่เคยคิดเลยว่า หลังจากได้เห็นเขา ‘ฝังศพ’ กับตาตัวเอง แล้วในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่ พวกเขายังมีวันที่ได้นั่งหันหน้ากินข้าวด้วยกันแบบนี้

มันควรเรียกว่าพระเจ้าล้อเล่น หรือควรเรียกว่ายังมีชะตากรรมต่อกัน?

ก็ไม่รู้

ตอนนี้เธอไม่อยากคิดอะไรมาก ถึงแม้ว่าจะกำลังฝันอยู่จริงๆ เธอก็หวังว่าจะอยู่ในความฝันตลอดไป ไม่อยากตื่นตลอดกาล

ขณะที่กินข้าว จู่ๆ หนานซ่งก็นึกถึงเรื่องหนึ่ง ถามยวี่จิ้นเหวินว่า “คุณกลับมา ได้เจอพวกคุณน้ายวี่หรือยัง? พวกเขารู้ไหมว่าคุณยังมีชีวิตอยู่?”

ยวี่จิ้นเหวินกลืนโจ๊กเข้าปาก เงยหน้ามองหนานซ่ง

“ฉันรีบกลับมา แค่ไปดูแม่ที่เหมยซูจากที่ไกลๆ ไม่กล้าเผยหน้า เห็นรูปในเน็ต ฉันกลัวว่าเธอจะเป็นอันตราย ก็รีบมาที่เมืองหนานก่อน”

เขาเม้มปาก “ฉันกลัวว่าปรากฏตัวฉับพลันแบบนี้ จะทำให้พวกเขาตกใจ เธอกลับบ้านไปกับฉันได้ไหม?”

หนานซ่งสบดวงตาสีเข้มของยวี่จิ้นเหวิน เห็นความกระตือรือร้นและความประหม่าในดวงตาเขา ผ่านไปสักพัก เธอก็พูดขึ้นเบาๆ “ได้ ฉันจะกลับไปกับคุณ กลับพรุ่งนี้”

เดิมทีแล้วยวี่จิ้นเหวินนึกว่าเธอจะปฏิเสธ ไม่คิดว่าเธอจะตกลง

“อืม!”

เขาพยักหน้าอย่างหนักแน่น แล้วรีบก้มศีรษะอย่างรวดเร็ว หัวใจสั่นระริก มือที่ถือตะเกียบก็อ่อนยวบตาม น้ำตาเม็ดใสไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้ หยดลงในชาม

ไม่ได้เรื่องเลย ปลาแห้งเฒ่า

เปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่ เพิ่งล็อกอินวีแชท จี้อวิ๋นก็วิดีโอคอลมา

กดรับ จี้อวิ๋นก็ชะโงกศีรษะตะโกนออกมาเหมือนป้า “ฉันได้ยินน้องห้าบอกว่ายวี่จิ้นเหวินฟื้นคืนชีพ จริงหรือหลอก ให้ฉันดูเร็วเข้า!”

หนานซ่งหมดหนทาง เธอรู้ว่าไป๋ลู่ยวี๋คนปากสว่างนั้นปกปิดไว้ไม่อยู่ เขารู้แล้ว พวกพี่ๆ ก็ต้องรู้กันหมด

“นายเพิ่งฟื้นคืนชีพ ควบคุมตัวนายเองด้วย”

ด้วยการให้สัญญาณพยักหน้าของยวี่จิ้นเหวิน หนานซ่งหันกล้องไปหาเขา ยวี่จิ้นเหวินมองกล้อง ยิ้มให้จี้อวิ๋นแล้วทักทาย “ไฮ คุณหมอจี้”

“อ๊ากกกกก……ฉิบหายๆๆ! ไอ้เฉิงแกรีบมาดู ฟื้นคืนชีพจริงๆ!”

กล้องทางด้านนั้นสั่นสองทีเหมือนแผ่นดินไหว หนานซ่งเส้นสีดำปรากฏเต็มหน้า

ผ่านไปสักพักหนึ่ง เฉิงเซี่ยนก็ปรากฏตัวในกล้อง ราวกับกำลังปิดปากจี้อวิ๋นอยู่ “นายควบคุมตัวเองหน่อย อย่าร้องเสียงดัง”

จากนั้นก็มองกล้อง “ขอโทษทีนะ เห็นเรื่องน่าขำเลย โชคดีที่รอดมาได้ ประธานยวี่ ยินดีด้วยนะ”

ยวี่จิ้นเหวินพูด “ขอบคุณ”

จี้อวิ๋นมองกล้องอีกครั้ง “ถ้านายไม่ฟื้นคืนชีพ ก็ต้องเป็นปาฏิหาริย์ของการแพทย์! ยวี่จิ้นเหวิน ฉันอยากสมัครการวิจัยพิเศษ นายยอมเป็นผู้ทดลองสำหรับการวิจัยฉันได้ไหม?”

“……”

ตามด้วยเสียงของพี่สี่ เฮ่อเซินพี่สามก็โทรมา

เฮ่อเซินที่เป็นคนใจเย็นและสงบมาตลอด หลังจากได้ยินข่าวอันคาดไม่ถึง ก็ตกใจไม่น้อย

ตอนแรกนึกว่าไป๋ลู่ยวี๋พูดจาซี้ซั้ว จนกระทั่งหนานซ่งออกตัววิดีโอคอลกับเขา หลังจากเขาเห็นยวี่จิ้นเหวินของแท้แน่นอน หากเป็นของปลอมสามารถเปลี่ยนได้ สุดท้ายก็เชื่อ

ในใจหนานซ่งคิดว่า ได้เห็นยวี่จิ้นเหวินยังมีชีวิตอยู่ ก็ทำให้พวกพี่ๆ ตกใจขนาดนี้

ถ้ารู้ว่าพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ เดาว่าพวกเขาตกใจจนเป็นบ้าแน่

แต่เธอตัดสินใจยังไม่บอกพวกเขา เรื่องนี้ในเมื่อพี่ใหญ่ตัดสินใจจะปกปิด ก็ปล่อยให้เขาไปแก้ปัญหาก็แล้วกัน

เธออยากดูสิว่าหลังจากพวกเขากลับมา จะอธิบายกับทุกคนอย่างไร

เฮอะ!