สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 448

เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างทางเดินดูไปตั้งนาน ค่อยรู้ว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน

จิตใจเธอพังทลายมาก

ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้หญิงคนอื่น เธออาจจะยังมั่นใจแล้วเอาวิธีออดอ้อนผู้ชายไปสู้กับคนอื่น แต่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างสวยมากจริงๆ

ถึงแม้จะใส่แมสอยู่แต่ก็ปกปิดความสวยไม่ได้

โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น ดูเป็นประกาย แถมยังมีไฝใต้ตา ที่ทำให้ดูมีเสน่ห์มากกว่าเดิมอีก

ยิ่งมอง เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าคุ้นชินผู้หญิงคนนี้

ลูกเรือเข็นรถเข็นมาเสิร์ฟน้ำ ยวี่จิ้นเหวินรับมาสองขวด แล้วถามหนานซ่ง "จะดื่มไหม?"

"อื้อ"

หนานซ่งพยักหน้า เพิ่งยื่นมือออกมาจากเสื้อไปรับ ยวี่จิ้นเหวินก็ช่วยเปิดฝาให้เธอแล้ว

ถ้าไม่ใช่เธอจับขวดไว้เสียก่อน เขาคงจะป้อนเธอไปแล้ว

หนานซ่งถอดแมสดื่มน้ำ วินาทีที่ถอดแมสนั้น เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างทางเดินจึงอดกรี๊ดไม่ได้ "พระเจ้า คุณคือน้องสาวเหรอ?"

"……"

น้ำติดอยู่ที่ลำคอ จนหนานซ่งเกือบสำลักน้ำ

เด็กผู้หญิงพูดเสียงหวานตลอด แต่พอกรี๊ดแบบนี้ ไม่ต่างอะไรกับ"สายป่าน"เลย จนทำให้คนที่นอนหลับบนเครื่องตื่นกันหมด

จากนั้นจึงหันมองมาทางนี้

หนานซ่งรู้ตัวอย่างรวดเร็ว จึงรีบพุ่งไปที่ตักยวี่จิ้นเหวิน หลับตาลงอย่างหมดคำพูด แล้ว"ชู่ว"ใส่เด็กผู้หญิงคนนั้น

แอร์โฮสเตส "คุณผู้หญิงคะ กรุณาลดเสียงด้วยค่ะ อย่าส่งเสียงดัง"

เธอรู้ตัวว่าตัวเองเสียงดังเกินไป จึงรีบหุบปากยิ้มขอโทษทุกคน

ส่วนยวี่จิ้นเหวินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ นั่งตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับเลย

มือค้างอยู่กลางอากาศ แล้วไม่รู้ว่าควรวางตรงไหน

ทีนี้ไม่ต่างอะไรกับแขนปลอมเลย

เขาพยายามปรับลมหายใจตัวเอง เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ปลุกมังกรตื่น

หนานซ่งกลับไม่รู้สึกตัว แล้วทับอยู่บนตักยวี่จิ้นเหวินต่อ รีบสวมแมส แล้วถามเขาเสียงเบา "ยังมีคนมองมาที่ฉันไหม?"

ยวี่จิ้นเหวิน "……ไม่ มี"

"?" หนานซ่งหันมองไปที่เขา "สรุปมีหรือไม่มี?"

"……"

ตอนนี้ถามอะไรยวี่จิ้นเหวินไม่ได้เลย เจ้าปลาแห้งทนไม่ไหวแล้ว กำลังจะหนีออกจากบ้าน พยายามต่อต้านลุกขึ้น

หนานซ่งยังรอคำตอบเขาอยู่ เห็นเขาไม่พูดอะไรเลย เหมือนกำลังกลั้นหายใจอย่างนั้น

ขณะที่กำลังสงสัย หลังจากนั้น……

"!"

หนานซ่งก้มหน้ามอง จึงสะดุ้งตกใจ รีบลุกขึ้น แล้วเบิกตาโตมองยวี่จิ้นเหวิน

ยวี่จิ้นเหวินก็ทำหน้าไร้เดียงสา มองเธออย่างทำตัวไม่ถูก

เด็กผู้หญิงที่นั่งริมทางเดิน ไม่รู้ว่ามองมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเอาแต่จ้องมอง พร้อมเอ่ย "ว้าว"

ว้าวบ้าอะไรกัน!

หนานซ่งเหมือนหวงอาหาร แล้วเอาเสื้อคลุมของยวี่จิ้นเหวินคลุมตักเอาไว้ พร้อมมองเธอตาขวาง "มองอะไร!"

สายตานี้ มีพลังทำลายล้างสูงมาก เธอตกใจจึงรีบหลับตาทันที

หนานซ่งใช้เสื้อคลุมปิดให้ยวี่จิ้นเหวินอย่างมิดชิด ใบหน้าก็เริ่มร้อนผ่าว แล้วอดมองยวี่จิ้นเหวินตาขวางไม่ได้

ยวี่จิ้นเหวินก็ทำตาไร้เดียงสาจ้องมองเธอ แล้วเอ่ยพูดเสียงเบาว่า "ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันไม่เชื่อฟัง"

"นาย……หุบปาก!"

หนานซ่งจะทนฟังได้ยังไง จึงพูดตำหนิเขาเสียงเข้ม

แอร์โฮสเตส "คุณผู้หญิงคะ กรุณากลับไปนั่งที่ของตัวเอง คาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อย ระวังความดันอากาศนะคะ"

หนานซ่งก็เชื่อฟัง จึงรีบกลับไปที่ที่นั่งตัวเองทันที

ก่อนหน้านั้นเขาคิดว่า แค่ระวังอย่าให้ผู้ชายเข้าใกล้หนานซ่งก็พอ แต่ตอนนี้ไม่คิดเลยว่าไม่ใช่แค่ต้องระวังผู้ชาย แต่ต้องระวังผู้หญิงด้วย

ทำอะไรไม่ได้ หนานซ่งเสน่ห์แรงเกินไป กินเรียบทุกเพศทุกวัย

ระวังไม่ไหวจริงๆ

เครื่องบินลงจอดสักที

คุยกับแฟนคลับมาทั้งทาง ยังรู้สึกคุยสนุกปากอยู่ จึงอยากจะเพิ่มวีแชทหนานซ่ง

ไม่รอให้หนานซ่งเอ่ยพูด ยวี่จิ้นเหวินจึงเอ่ยว่า "เธอไม่มีวีแชท"

"?"

หนานซ่งกับแฟนคลับหันมองไปทางยวี่จิ้นเหวินพร้อมกัน

สมัยนี้มีคนไม่มีวีแชทด้วยเหรอ แต่ยวี่จิ้นเหวินกลับไม่ร้อนตัว หยิบกระเป๋าหนานซ่งมา แล้วดึงตัวเธอมาข้างๆด้วย เหมือนกำลังประกาศตัวเป็นเจ้าของ

แฟนคลับหันมองหนานซ่งอย่างไม่ถอดใจ หนานซ่งทำใจไม่ได้ ยังไงก็คุยมาทั้งทาง จึงเอ่ยว่า "เธอติดตามเวยป๋อของฉันก็ได้"

"ได้ค่ะ ได้ค่ะ เวยป๋อของคุณชื่ออะไรคะ?"

"หนานซ่ง"

"หนานซ่ง……"

แฟนคลับกดเปิดเวยป๋อแล้วค้นหา เอ่ยพึมพำว่า "ทำไมชื่อนี้คุ้นจัง?"

ค้นหาชื่อหนานซ่ง สิ่งที่เด้งออกมาก็คือ…… ประธานกรรมการบริษัทตระกูลหนาน ผู้ก่อตั้งมูลนิธิหนานซ่ง

คือเธอ!!!

คุณหนูใหญ่ตระกูลหนานที่ร่ำลือกัน!

แฟนคลับหญิงรีบเงยหน้าขึ้น จึงเห็นยวี่จิ้นเหวินโอบหนานซ่งเดินออกจากเครื่อง แล้วยังเอาเสื้อคลุมนอกคลุมให้เธอ แถมยังจัดผมให้เธอด้วย

เพราะฉะนั้น คุณหนูใหญ่ตระกูลหนานมีเจ้าของแล้ว?

ผู้ชายคนนั้น คือแฟนของเธอ หรือว่าสามีของเธอ?

ผู้ชายที่หล่อขนาดนี้……ความสุขของคุณหนูใหญ่ ฉันจินตนาการไม่ได้เลย!!!