สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 471

หลังจากที่รายการทอล์คโชว์ของโจ๋เซวียนออกอากาศแล้ว ก็ไม่มีกระแสอะไร

แต่สุดท้ายก็ออกอากาศในช่วงเวลาไพร์มไทม์ของเอเชียกลาง และมีคนดูมากมาย แล้วพวกเขาก็ถามว่า——

"เธอไม่ได้ออกจากวงการเพื่อเป็นเมียน้อยมืออาชีพแล้วเหรอ? ทำไมมันยังคงปรากฏตัวอยู่? เงินที่ได้รับจากผู้ให้ทุนไม่เพียงพอต่อการใช้จ่ายหรือไม่?"

"คนมีพื้นเพไม่ธรรมดาจะออกมาต่อได้ไหม?"

"ทุกวันนี้ใครๆก็เป็นพิธีกรได้ พวกเขากำลังถามอะไรอยู่ พิธีกรดีเกินไป!"

แม้ว่านักแสดงที่เธอสัมภาษณ์จะยังไม่ได้รับความนิยมมากนัก แต่เขาก็ยังเป็นตัวแทนของนักแสดงรุ่นเยาว์ที่มีพรสวรรค์และมีแฟนๆที่สนับสนุนมากมาย รู้แต่แรกว่าพี่ชายไปออกรายการทางสถานี้ฮวนย่า รู้สึกว่าในที่สุดก็มีโอกาสได้สัมภาษณ์ ดีใจแทนเขา นั่งยองๆอยู่หน้าทีวีและรอดู แต่.......

พิธีกรไม่ได้ถามเกี่ยวกับงานตลอดกระบวนการทั้งหมด แต่ถามเกี่ยวกับประสบการณ์การเล่นเกมในช่วงแรกของเขา คำพูดมักมีคำถากถาง ประชด และดูถูก

ในระหว่างการสัมภาษณ์ ถึงกับกลอกตาหลายครั้ง และแฟนๆก็ทนไม่ไหว และรีบไปที่อินเทอร์เน็ตเพื่อโพสต์ทันที

บรรดาแฟนๆทนไม่ไหวแล้ว นายพลกองทัพเรือจ้างโจ๋เซวียนและสถานีฮวนย่าประณามการค้นหาที่ร้อนแรงและขอให้นำรายการออก พิธีกรขอโทษ!

มีคนตอบค่อนข้างเยอะอย่างกะทันหัน และพุ่งตรงไปที่การค้นหายอดนิยมอย่างไม่คาดฝัน

เมื่อหลายคนเห็นการค้นหาที่ร้อนแรง พวกเขายังสงสัยว่าใครคือโจ๋เซวียน พวกเขาคลิกเข้ามาเพื่อดูและจำได้เล็กน้อย

ไม่ใช่หลานสาวของโจ๋เยว่หรอกเหรอ ดูเหมือนเธอจะเคยเป็นเมียน้อยคนอื่น

เช้าตรู่โจ๋เซวียนทะเลาะวิวาทกันทางโทรศัพท์และข้อความ

พวกเขาทั้งหมดเข้ามาแจ้งข่าวดีกับเธอ "คุณกำลังเป็นที่ค้นหาอย่างร้อนแรง! ! !"

ค้นหาอย่างร้อนแรง? ? ?

โจ๋เซวียนสับสน เธอทำอะไรไป ทำไมถึงเกิดการค้นหาอย่างร้อนแรง?

ตอนแรกก็อยากเป็นที่ค้นหาอย่างร้อนแรง แต่ตอนของข้อกล่าวหาของกัวไหวต่อซูอิงไม่ได้ออกอากาศ เมื่อวานเธอไปสัมภาษณ์เฉพาะศิลปินที่ไม่รู้จัก

เธอไม่ถือสาอย่างจริงจัง พลิกตัวกลับและต้องการจะนอนต่อ แต่จินต้ากังโทรมาอีกครั้ง

ไม่ว่าจะลุกขึ้นยากแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าที่จะไม่รับสายของเขา

ทันทีที่รับสาย เสียงเย็นชาของจินต้ากังก็ดังขึ้น "คุณทำอะไรลงไป? นี่คือสิ่งที่คุณบอกฉัน อาชีพอะไรที่คุณอยากเป็นผู้หญิงอิสระ?"

"ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะซื้อการค้นหาที่ร้อนแรงหรือไม่ แต่รีบเอาออกให้ฉันโดยด่วน!"

"นั่นมันเป็นชื่อเสียงของคุณ ก็จัดการเอาเอง ไม่ทำให้คุณหรอก!"

พูดจบก็วางสายไปทันที

โจ๋เซวียนตกตะลึงอีกครั้ง แต่ความง่วงนอนของเธอก็ตื่นขึ้นด้วยเสียงคำรามของจินต้ากัง

มีเสียงเคาะประตู เธอลุกขึ้นเพื่อเปิดประตู ตาของโจ๋เยว่บวม และเธอมองมาที่เธอด้วยใบหน้าบูดบึ้ง "ยินดีด้วย เธอมีการค้นหาอย่างร้อนแรงแล้ว"

โจ๋เซวียน "........."

***

การนอนหลับของหนานซ่ง ยังคงมีกลิ่นหอมมาก

นาฬิกาของสิ่งมีชีวิตกำลังหลอกหลอน เธอตื่นนอนตอน 7 โมงเช้า และทันทีที่เธอลืมตา เธอก็สบตากับยวี่จิ้นเหวิน

เขากำลังนอนอยู่บนโซฟาพร้อมกับการหนุนแขน และเขามองดูเธอแบบนั้นโดยไม่รู้เวลาเลย

"ตื่นแล้วเหรอ? อรุณสวัสดิ์"

ในตอนเช้า เสียงของเขายังคงแหบเล็กน้อย ราวกับว่าน้ำพุใสสะอาดผสมกับกรวด ช้าแต่น่าพอใจมาก

หนานซ่งรู้สึกติดงอมแงม ปฏิกิริยาแรกคือการดึงผ้าห่มขึ้น ปิดใบหน้าของเธอ เสียงก็อู้อี้อยู่ในผ้าห่ม "คุณมองฉันทำไม?"

ในตอนเช้าตรู่ ใบหน้าของเธอเยิ้ม และเมื่อเธอดูน่าเกลียดที่สุด เธอจะปล่อยให้เขาเห็นโดยไม่ตั้งใจได้อย่างไร?

ใต้ผ้าห่ม หนานซ่งรีบเช็ดเปลือกตาของเธออย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าตาของเธอจะมีเศษขี้ซึ่งจะไม่น่าดูเกินไป

หนานซ่งยังคงมีพลังงานในตอนแรก แต่ภายหลังเห็นว่ายวี่จิ้นเหวินแสดงได้อย่างรวดเร็ว เขารู้ว่าเขาฟื้นตัวได้ดีในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมา และโล่งใจเล็กน้อย และเริ่มใช้กลอุบายที่แท้จริง

หลังจากผ่านไปหนึ่งร้อยกระบวนท่ายวี่จิ้นเหวินก็สามารถรับมันได้ตลอดเวลา ทุกย่างก้าวเป็นไปอย่างมั่นคง และหนานซ่งก็มีความสุขอย่างสมบูรณ์

คิ้วคู่หนึ่งสว่างขึ้นและมีชั้นเหงื่ออยู่บนร่างกายของเขา

ผู้ชายคนนี้มีความสามารถ สู้เขาไม่ได้จริงๆ.......

หนานซ่งต้องการชนะและยกเข่าขึ้นเพื่อมุ่งหน้าไปยังที่ใดที่หนึ่ง กลัวมากจนยวี่จิ้นเหวินรีบหยุดและกอดขาของเธอ

"แบบนี้ไม่ได้นะ อาจจะได้รับบาดเจ็บได้ แต่ตรงนี้จะเจ็บไม่ได้ มันจะส่งผลต่ออนาคตของพวกเรา"

"......."

เข่าและน่องของหนานซ่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา เดิมทีเขาแค่พยายามจะเล่นตลกกับเธอ เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าว "ใคร ใครจะอยู่ในอนาคตของคุณ!"

ยวี่จิ้นเหวินคิดอยู่ครู่หนึ่งและเปลี่ยนคำว่า "มันเกี่ยวข้องกับความสุขของเรา"

"......."

ใบหน้าของหน่านซ่งแดงก่ำ ราวกับว่ามีเปลวไฟพุ่งออกมาจากหูและตาของเธอ ทำให้ดวงตาของเธอเบิกโพลง ตกใจกับดวงตาที่จริงจังและมีเสน่ห์ของยวี่จิ้นเหวิน

"พี่ใหญ่ ข่าวด่วน! โจ๋เซวียนเป็นที่ค้นหาอย่างร้อนแรง!"

ยวี่เจ๋ออวี่และยวี่เจียหังมาถึงในขณะที่ลมพัดแรงสองข้างคำรามเสียงของพวกเขาดัง แต่หลังจากผ่านซุ้มประตูสิ่งที่พวกเขาเห็นคือฉากของยวี่จิ้นเหวินและหนานซ่งที่กำลังกอดกัน

หนานซ่งเป็นเหมือนนกกระเรียนมงกุฎแดงที่พิงยวี่จิ้นเหวิน โดยที่ขาข้างหนึ่งยังคงอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ท่านี้คืออะไร? ? ?

ยวี่เจ๋ออวี่และยวี่เจียหังตกตะลึงและทั้งสี่ก็มองหน้ากันและกลุ่มกาก็บินผ่านตรงกลาง

"ขอโทษ! พวกเราไม่เห็นอะไรเลย! พวกคุณจูบกันต่อเลย จูบต่อเลย อย่าหยุด! ทำเหมือนว่าเราไม่เคยมา! ! !"