สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 472

ยวี่เจียหางและยวี่เจ๋ออวี่กลัวว่าพี่ใหญ่และพี่หนานจะฆ่าปิดปาก พวกเขากำลังจะหนี

"หยุด!"

หนานซ่งตะโกนใส่พวกเขา เอาขาของเธอลงจากอ้อมแขนของยวี่จิ้นเหวิน

ยวี่จิ้นเหวินยังไม่ปล่อยมือจากตัวเธอ หลังจากมั่นในแล้วว่าเธอยืนมั่งคง จึงค่อยๆปล่อยมือออกจากตัวเธอ

ความไม่พอใจระบายออกไปกับน้องชาย "เอะอะโวยวายแต่เช้า เมื่อไหร่พวกนายจะโต?”

ยวี่เจ๋ออวี่และยวี่เจียหางถูกดุ ไม่กล้าส่งเสียง

“พี่ใหญ่ พวกเราไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เราไม่รู้ว่าพี่หนานอยู่บ้าน”

“จริงด้วย ถ้าเรารู้ว่าพี่หนานอยู่บ้าน ให้ตายเราก็ไม่มาที่นี่ พวกเราไม่อยากขัดจังหวะความสุขของพี่หรอก”

ทั้งสองคนราวกับกำลังพูดในรายการโชว์ เธอหนึ่งคำ ฉันหนึ่งคำ สลับกันไป

“พูดไร้สาระอะไร!”

ใบหน้าของหนานซ่งกลายเป็นสีแดง เดินไปตบที่ด้านหลังศีรษะของยวี่เจ๋ออวี่ ยวี่เจียหางรีบก้มหน้าทันที

ตั้งแต่ทำงานเป็นผู้ช่วยของหนานซ่งมาครึ่งปี พวกเขาถูกดุถูกลงโทษไม่น้อย ตอนนี้พวกเขาเคารพหนานซ่งไม่น้อยไปกว่ายวี่จิ้นเหวิน

“พวกเราจะไม่พูดแล้ว” อวี่เจ๋ออวี่รีบพูด

ยวี่เจียหางตาม "เราจะไม่ไร้สาระแล้ว"

"..."

ยวี่จิ้นเหวินมองไปที่น้องชายโง่เขลาทั้งสองอย่างพูดไม่ออก

จริงๆแล้วดีเอ็นเอของตระกูลยวี่นั้นค่อนข้างดี แต่สองคนนี้ไม่รู้ไปเก็บมาจากที่ไหน พวกเขาไม่ฉลาดตั้งแต่เด็ก

หนานซ่งขี้เกียจเถียงกับเจ้าโง่สองคน

“เมื่อกี้พวกนายบอกว่าอะไรนะ? ใครตกเป็นกระแส?”

“โจ๋เซวียน” ยวี่เจ๋ออวี่ลูบหัวและมองหนานซ่ง “ฉันยังคิดว่าพี่หนานเป็นคนจ้างคนสร้างแอคหลุมเพื่อทำให้เธอเป็นกระแสซะอีก”

หนานซ่งเหลือบมองเขา "ฉันว่างมากเหรอ? ที่จะเสียเงินเพื่อให้เธอได้รับกระแส?”

เปิดโทรศัพท์และพบว่าเป็นอันดับหนึ่งในรายการค้นหายอดฮิตจริง การค้นหาค่อนข้างเยอะ

ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แอคหลุม

เนื่องจากคำด่าในช่องแสดงความคิดเห็นนั้นแทบไม่ซ้ำ แค่ดูก็รู้ว่าเป็นคำด่าจากคนอื่นจริงๆ!

เนื่องจากรายการโชว์เมื่อวาน อดีตที่มืดมนของโจ๋เซวียนถูกขุดออกมา

แม้แต่หนานซ่งเองก็ไม่รู้ว่าเธอมีอดีตที่มืดมนขนาดนี้ บาปหนาจนสุดที่จะบรรยายออกมาได้

ช่องหวนย่ามีปฏิกิริยากับเรื่องนี้ทันที ไม่เพียงแต่จะถอดโจ๋เซวียนออกจากรายการเท่านั้น แต่ยังบอกว่าโจ๋เซวียนไม่ใช่พนักงานของช่องหวนย่านานแล้ว

โจ๋เซวียนทุบเท้าอย่างโมโหในบ้าน “มันมากเกินไปแล้ว ทำไมพวกเขาถึงไม่แจ้งอะไรฉัน ถอดฉันออกจากรายการโดยตรง แถมยังไล่ฉันออก ไม่ให้เกียรติกันเลย! แบบนี้มันถีบหัวส่งกันชัดๆ! ฉันไม่ได้อยากตกเป็นกระแสนี้ซะหน่อย ฉันเองก็อายเป็นเหมือนกันนะ?!”

พ่อโจ๋แม่โจ๋ได้รับคำถามมากมายจากญาติและเพื่อนๆตั้งแต่เช้า เมื่อรู้ว่าลูกสาวกำลังตกเป็นประเด็น พวกเขาจึงรีบไปที่บ้านเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น

ยังไม่ทันได้ถาม โจ๋เซวียนก็คำราม เมื่อเธอเห็นคำกล่าวของช่องหวนย่า เธอโยนโทรศัพท์ด้วยความโกรธ

แม่โจ๋ตื่นตระหนกจนไม่รู้ว่าควรทำยังไง นั่งลงบนโซฟาและหันไปมองโจ๋เยว่

“เสี่ยวเยว่ ช่องหวนย่าเป็นของเธอ เธอไปพูดกับหลิวซูหน่อยสิ ให้เขาหลับหูหลับตาแล้วเก็บเซวียนเซวียนไว้ได้ไหม”

ใบหน้าของโจ๋เยว่บูดบึ้ง ทุกคำของแม่โจ๋ดูเหมือนจะติดอยู่ที่ปลายหัวใจของเธอ

เรื่องของเธอเองยังเอาตัวไม่รอด เธอไม่มีอารมณ์ไปยุ่งเรื่องของโจ๋เซวียน

“ฉันไม่สน เรื่องที่เธอก่อเอง เธอต้องรับผิดชอบเอง! โตขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ฉันตามล้างตามเช็ดอีกเหรอ?”

แม่โจ๋แสดงสีหน้าที่ไม่พอใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ “จะพูดแบบนี้ไม่ได้ ถึงยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน เธอเป็นน้าแท้ๆของเซวียนเซวียน ช่วยเธอหน่อยไม่ได้หรือไง? เมื่อก่อนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอ ก็เป็นพี่ชายของเธอไม่ใช่เหรอที่คอยตามจัดการให้? จะว่าไปเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร สำหรับเธอแค่พูดคำเดียวก็คงจัดการได้...”

พ่อโจ๋และแม่โจ๋ตกตะลึงแล้วตกตะลึงอีก “บ้านหลังนี้ไม่ใช่ของเสิ่นหลิวซูเหรอ? กลายเป็นของยวี่เฟิ่งเจียวตั้งแต่เมื่อไหร่? จะขายบ้าน? เสี่ยวเยว่ ตกลงมันยังไงกันแน่?!”

โจ๋เยว่โกรธมาก เธอกัดฟันแล้วพูด "ยวี่ เฟิ่ง เจียว มันจะมากเกินไปแล้ว !!!"

***

ขณะที่กำลังกินอาหารเช้า ยวี่เจ๋ออวี่และยวี่เจียหางพูดถึงเรื่องของโจ๋เซวียนอีกครั้งต่อหน้าครอบครัว

ยวี่เฟิ่งเจียวได้พูดถึงสถานการณ์ของเธอล่าสุด รวมถึงเรื่องที่ไล่เสิ่นหลิวซูออกจากตำแหน่งและการแบ่งทรัพย์สิน

คุณท่านยวี่สองกล่าวว่า: "มันควรจะทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว! หลายปีมานี้ไอ่สารเลวนั่นคงได้ใจ!”

คุณท่านยวี่สามรีบหยุดเขาไม่ให้พูดต่อหน้ายวี่จิ้นเหวิน

ใบหน้าของยวี่จิ้นเหวินนิ่งเฉย เขามัวแต่ตักอาหารให้หนานซ่ง และไม่สนใจว่าเสิ่นหลิวซูจะเป็นตายร้ายดียังไง

การสนทนาบนโต๊ะอาหารกำลังคึกคัก ไม่นานพ่อบ้านจ้าวก็เข้ามารายงานว่าคนตระกูลโจ๋มาที่นี่

“มาหาเรื่องอีกแล้วเหรอ ไม่รู้จักจบจักสิ้น ฉันจะไปไล่พวกเขากลับไป!”

ยวี่เจ๋ออวี่และยวี่เจียหางลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ

“ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกแก นั่งลงกินข้าว!”

ยวี่เฟิ่งเจียวหยุดพวกเขา เช็ดปากของเธอ แล้วพูดกับพ่อบ้านจ้าว: "ส่งคนไปหยุดพวกเขา อย่าปล่อยให้พวกเขาเข้ามา แต่ก็อย่าทำร้ายคน"

พ่อบ้านจ้าวตอบรับและออกไปจัดการ

หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวิน มองไปทางยวี่เฟิ่งเจียวพร้อมกัน

ยวี่เฟิ่งเจียวหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วโทรหาเสิ่นหลิวซู พูดด้วยเสียงที่เย็นชาและไม่แยแส

“มาพาภรรยาและพี่ชายของแกกลับไป ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกของแก ฉันจะไม่รับผิดชอบ”