สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 473

โจ๋เยว่ถูกขวางอยู่ที่หน้าประตูตระกูลยวี่ ทำได้เพียงตะโกนโวยวายอยู่ด้านนอก

ครั้งก่อนที่สามารถเข้าไปได้เพราะลุงเหมาคนเฝ้าประตูเป็นโรคอัลไซเมอร์ จำอะไรไม่ได้มาก ถูกโจ๋เยว่หลอก คิดว่าเธอเป็นเด็กสาวเพื่อนสนิทของยวี่เฟิ่งเจียวเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว เลยปล่อยให้เธอเข้ามา วันนี้คนเฝ้าประตูไม่ใช่ลุงเหมา แต่เป็นหลานชายของลุงเหมา เสี่ยวเหมา

เสี่ยวเหมาไม่มีโรคอัลไซเมอร์ เขาจำสิ่งเลวร้ายที่ตระกูลโจ๋ทำไว้ได้ วันนี้เมื่อเห็นคนของตระกูลโจ๋ เขาก็ปิดประตูทันที

“อยากเจอคุณหญิงใหญ่ของตระกูลเรา คุณเป็นใคร? คุณหญิงใหญ่เป็นคนที่อยากเจอก็ได้เจองั้นเหรอ?”

เสี่ยวเหมาอายุราวๆยี่สิบปี เป็นช่วงที่เต็มไปด้วยพลัง พูดได้ว่าเด็กคนนี้เป็นเหมือนลูกหลานของตระกูลยวี่ อยู่กับปู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กยันโต

แน่นอนว่าสมัยนี้ไม่มีความสัมพันธ์แบบนายกับทาส มีเพียงสัมพันธ์จ้างงาน

สำหรับเขาแล้วตระกูลยวี่เป็นเหมือนครอบครัวของเขา และคงไม่ยอมปล่อยให้ศัตรูเข้ามาทำอันตรายคนในครอบครัว

“ไอ้เด็กเวรที่ไหนเนี่ย ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!”

โจ๋เยว่พูดอย่างเย็นชา: "ไปให้พ้น อย่ามาขวางทาง ฉันมีเรื่องต้องคิดบัญชีกับยวี่เฟิ่งเจียว!”

เสี่ยวเหมาปิดกั้นประตูไม่ยอมถอย "คิดบัญชี? คุณยังมีหน้ามาคิดบัญชีกับคุณน้าเจียวอีกเหรอ ช่างกล้า หน้าด้านมาก! ฉันใช้ชีวิตมายี่สิบปี เพิ่งเคยเห็ยเมียน้อยกล้ามาคิดบัญชีกับเมียหลวงถึงบ้าน คุณควรขอบคุณยุคสมัย ถ้าเกิดเป็นในอดีต นางสนมจะต้องคุกเข่าตรงหน้าเมียหลวง น่าไม่อายจริงๆ!”

เขากลอกตาขึ้นไปบนฟ้า ทำให้โจ๋เยว่โกรธมากจนเกือบจะตบเขา

เสี่ยวเหมาจับข้อมือของเธอทันที “ว้าว จะตบฉัน? คุณน้าเมียน้อยระวังท้องหน่อยนะ ตื่นตระหนกเกินไปเดี๋ยวเด็กหลุดออกมา คุณจะลำบากเอานะ”

โจ๋เยว่สำลักและพูดไม่ออก ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ “พี่ใหญ่!”

“ได้ เดี๋ยวจัดให้!”

พ่อโจ๋ได้รับคำสั่งจากน้องสาวให้บุกเข้าไป เสี่ยวเหมารีบเอาขาที่เรียวยาวขวางหน้าประตูแล้วตะโกนว่า "ใครก็ได้!"

"มาแล้ว!!!"

และทันใดนั้นก็มีคนหลายคนออกจากบ้าน คุณป้า น้า อา ทั้งคนแก่และหนุ่มสาว คนหนึ่งถือไม้กวาด คนหนึ่งถือพลั่ววิ่งออกมา

ส่งเสียงเอะอะโวยวาย และปิดกั้นประตู

เสี่ยวเหมากล่าวว่า: "คุณหญิงใหญ่สั่งว่า แมวและสุนัขสามารถเข้าไปได้ แต่คนตระกูลโจ๋ห้ามเข้า อย่าให้ที่ดินของตระกูลยวี่แปดเปื้อน ทุกคนเข้าใจไหม?”

ทุกคน: "เฮ้!"

"..."

เสี่ยวเหมาหันศีรษะ "พวกป้าควรพูดว่า 'เข้าใจ'"

ทุกคน: "เข้าใจแล้ว!"

พวกเขาสร้างกำแพงปิดกั้นประตูอย่างแน่นหนาจนไม่มีช่องว่างเหลือ น้ำไม่สามารถรั่วไหลได้ และคนไม่มีทางเข้าได้

พ่อโจ๋แม่โจ๋ต้องถอยกลับไปและมองไปที่โจ๋เยว่ "เข้าไปไม่ได้ ทำยังไงดี?"

ใบหน้าของโจ๋เยว่โกรธและลูบท้องของเธอ "ฉันจะลองดู ว่าใครกล้าแตะต้องตัวฉัน? ใครกล้าแตะต้องลูกในท้องของฉัน?!”

มีเด็กอยู่ในท้องของเธอ เธอก้าวไปข้างหน้าสองก้าว

เสี่ยวเหมาถูกเธอผลักจนเกือบเสียหลัก ดังนั้นป้าหนิวจึงก้าวไปด้านข้าง

“ทำไม ท้องแล้วยังไง ใครไม่เคยท้องบ้าง?!”

ป้าหนิวแข็งแกร่งพอๆกับควายกระทิง ท้องของเธอดูใหญ่กว่าท้องของโจ๋เยว่ เมื่อเธอก้าวไปข้างหน้า โจ๋เยว่ถึงกับต้องถอยหลังหนึ่งก้าวด้วยความตกใจ

หนานซ่งเปิดปาก ต้องการจะแก้ไขคำเรียกให้ถูก แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา เธอจึงเปลี่ยนคำถาม “สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"

“พวกป้าๆอยู่ที่นั่น ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน” เสี่ยวเหมากล่าว

เสิ่นหลิวซูได้รับโทรศัพท์จากยวี่เฟิ่งเจียว วางงานในมือแล้วรีบมาที่เกิดเหตุ ใบหน้าที่ตึงเครียด เขาดึงแขนของโจ๋เซวียน “พวกเธอมาที่นี่ทำไม?”

“สามี คุณมาแล้ว พวกมันรังแกฉัน…” ทันทีที่โจ๋เยว่เห็นเสิ่นหลิวซู เธอกลายเป็นผู้หญิงตัวเล็กที่อ่อนแอในทันที และร้องไห้ออกมา

แต่เสิ่นหลิวซูไม่หลงมารยาเธอ คว้าแขนของเธอแน่นขึ้น "ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหม ว่าห้ามมาที่นี่อีก คำพูดของฉันเข้าหูเธอบ้างหรือเปล่า?”

การแสดงออกของเขาบูดบึ้ง เส้นสีน้ำเงินบนหน้าผากของเขาจะระเบิด เขาดูโกรธมาก โจ๋เยว่ตกใจและตัวแข็งทื่อทันที

“ไอ้ผู้ชายเลว ยังกล้ามาอีกเหรอ! ฉันอยากจะทุบแกมานานแล้ว!”

เมื่อป้าหนิวเห็นเสิ่นหลิวซู เธอก็นึกถึงความเจ็บปวดที่คุณหญิงใหญ่ต้องทนทุกข์ทรมานเพราะเขา เธอโกรธมาก หยิบไม้กวาดข้างๆและทุบตีเสิ่นหลิวซู

เสิ่นหลิวซูถูกไม้กวาดตี โจ๋เยว่รีบหลบไปด้านข้างด้วยความตกใจ ป้าๆตะโกนพร้อมกันว่า “ตีมันให้ตายเลย สารเลว!”

โจ๋เยว่ตอบสนองและก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว "พวกแกกล้าดียังไงมาตีสามีของฉัน? หยุดเดี๋ยวนี้!”

โจ๋เซวียนและพ่อแม่ ทั้งสามคนกลัวจนหลบไปยืนอยู่ด้านข้าง

“พวกแกมัวยืนนิ่งอยู่ทำไม รีบมาเอาตัวยัยป้าแก่พวกนี้ออกไปสิ!”

โจ๋เยว่ยกเท้าขึ้นถีบด้วยความโกรธ กำลังจะพุ่งไปข้างหน้าทั้งที่ตั้งท้อง ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความร้อนที่ไหลลงมาที่ต้นขาของเธอ ความเจ็บปวดทำให้เธอต้องก้มลง และจับท้อง

“ท้อง ท้องของฉัน...”