สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 484

ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้นอนทั้งคืน

เขามอมเหล้าตัวเองมากเกิน เหล้าองุ่นที่คุณยายเป็นคนหมักฤทธิ์เยอะมาก เมื่อกลับมาถึงห้องก็อาบน้ำเย็น อยากให้ตัวเองสงบสติลง

ผลที่ตามมาก็คือ ตอนนี้เขาปวดหัวแทบระเบิด มีอาการเหมือนจะไม่สบาย

เขานวดขมับ อยากจะบรรเทาอาการสักหน่อย จากนั้นก็ปิดตาลง ในหัวก็ปรากฏเสียงและใบหน้าของหนานซ่ง

เธอเหยียบเขาใต้โต๊ะ เอาแขนของเขาพาดคอเธอ แล้วก็ยังใช้มือหยิกหน้าเขา...

นี่หมายความว่า เธอไม่ปฏิเสธการเข้าใกล้ของเขา

ยอมให้เขาแตะต้อง

แถมยังใส่ใจเขา?

เขายิ่งอยู่ยิ่งคิดแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง

คิดถึงตอนที่เธอหยิกหน้าเขาแล้วพูดว่า “นายมีสติมากกว่านี้ก่อน แล้วค่อยมาถามคำถามนี้กับฉัน!”

ยวี่จิ้นเหวินลืมตาขึ้น ดวงตาสีดำเป็นประกายในความมืด

เธอหมายความว่า ถ้าหากเขามีสติแล้วถามเธอ เธอจะรับปากใช่ไหม?

“ชิบ” ยวี่จิ้นเหวินพลิกตัวอย่างหงุดหงิด

ถ้ารู้แต่แรกคืนนี้ไม่ดื่มเหล้าเยอะขนาดนี้แล้ว นี่ทำตัวเองแท้ ๆ

ไม่สนแล้ว!

พรุ่งนี้ยอมเสียหน้า และชีวิต ถ้าเธออีกครั้ง ถ้าหากสำเร็จล่ะ

คิดถึงตรงนี้ ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย แล้วยิ้มมุมปาก ปรากฏว่าคันจมูก แล้วจามออกมาทันที

เขาขยี้จมูก คิดในใจ: จะต้องเป็นหนานซ่งที่คิดถึงเขาแน่

ผ่านไปไม่นาน ก็จามอีก “ฮัดชิ่ว!”

ก็ได้ หรือบางทีก็อาจจะด่าเขาอยู่

จากนั้นก็ “ฮัดชิ่ว!”

แย่แล้ว เกรงว่าจะไม่สบายแล้ว

...

วันต่อมา ตะวันโด่งฟ้า ยวี่จิ้นเหวินพยุงตัวลุกขึ้นจากเตียง รู้สึกร่างกายไม่มีแรง

แล้วก็ปวดหัวเป็นอย่างมาก

แต่ไม่เพียงแค่เขาคนเดียวที่เป็นแบบนี้ ชายหนุ่าในบ้านก็ไม่ได้ดีไปกว่าไหนเลย แต่ละคนนวดขมับ นั่งลงที่โต๊ะอาหารอย่างเหนื่อยล้า

คุณหญิงยวี่ให้ในครัวต้มซุปแก้เมาหมอใหญ่ แต่ละคนซดน้ำซุปถ้วยใหญ่

ยวี่เจียรุ่ยปอกเปลือกไข่ต้ม หน้าตาปกติ ถือว่าเป็นคนที่ดูสดใสมากที่สุดวันนี้แล้ว

“เจียรุ่ย” นายหญิงยวี่ยกซุปแก้เมามาด้านหน้าเขา แล้วถามอย่างเป็นห่วง “ปวดหัวไหม?”

ยวี่เจียรุ่ยเงยหน้า แล้วส่ายหัวพูด “ไม่ครับ”

“ดื่มสักถ้วยเถอะ เมื่อคืนดื่มเหล้าไปไม่น้อย ดื่มจนเมาแล้ว”

ยวี่เจียรุ่ยยกถ้วยขึ้นมาอย่างว่าง่าย “ครับคุณย่า”

ยวี่เจียหางกับยวี่เจ๋ออวี่หนังตาหย่อน นั่งอยู่ตรงข้ามยวี่เจียรุ่ย มองดูเขาที่สีหน้าสดใส ไม่เป็นอะไรเลยสักนิด จึงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ “พี่สอง พี่ไม่ปวดหัวเหรอ? มีความรู้สึกคลื่นไส้ไหม?”

ยวี่เจียรุ่ยส่ายหน้า “ไม่มีนะ”

แล้วก็พูด “เหมือนกับแอลกอฮอล์ทำอะไรฉันไม่ได้ ฉันดื่มแล้วก็ไม่รู้สึกอะไรเลย”

เมื่อพูดจบ สายตาของทุกคนในบ้านมองไปที่เขา

ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งที่พวกเขาเห็นเมื่อคืนนี้กับการแสดงของเขา คงคิดว่าเขาพูดถ่อมตัวซะอีก

ยวี่เจียหางมองเขา “พี่ เมื่อคืนพี่จำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”

“จำได้สิ”

ยวี่เจียรุ่ยกลืนไข่ขาวในปาก “งานเลี้ยงครอบครัวเมื่อวาน พวกเราย่างแกะกันในสวนไม่ใช่เหรอ?”

“จากนั้นล่ะ” ยวี่เจ๋ออวี่ “หลังจากที่พี่เมา ทำอะไรบ้างพี่ยังจำได้ไหม?ไ

“หา?” ยวี่จิ้นเหวินยังอยากจะไปหาหนานซ่ง

“หาอะไรล่ะ อยากไปหาเสี่ยวซ่ง ก็ต้องรอให้ไข้ลดก่อนค่อยว่ากัน นายอยากจะเอาหวัดไปติดเธอเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินหุบปาก แล้วพยักหน้าในทันที

นายท่านยวี่พูด “วันนี้เป็นการประชุมผู้บริหารรายเดือนของบริษัทยวี่กรุ๊ปใช่ไหม?”

“ครับ” ยวี่จิ้นเหวินตอบรับ

ช่วงนี้งานส่วนใหญ่ของบริษัทยวี่กรุ๊ปเขาเป็นคนจัดการอยู่ รู้การเคลื่อนไหวของบริษัทเป็นอย่างดี เนื้อหาการประชุมก็เตรียมให้หนานซ่งหมดแล้ว

“คุณตาจะไปไหมครับ?”

นายท่านยวี่ส่ายหน้า “ฉันไม่ไป เกรงว่าพวกตาเฒ่าพวกนั้นจะจับฉันไม่ยอมปล่อย ทำให้เสี่ยวซ่งจัดการได้ลำบาก”

เขามองไปทางยวี่เจียหางกับยวี่เจ๋ออวี่ “พวกนายยังไม่รีบไปอีก เตรียมตัว ช่วยเหลือล่วงหน้า ไม่อยากงั้นจะมีผู้ช่วยแบบพวกนายสองคนไว้ทำอะไร?”

“ครับ!” ยวี่เจียหางกับยวี่เจ๋ออวี่รีบซดน้ำซุปคำสุดท้าย แล้วรีบแยกย้ายออกไป

ยวี่เจียรุ่ยยังเรียกสติกลับมาจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ไม่ได้ เขาก้มหน้า สีหน้าสำนึกผิด เหมือนกับเด็กที่ทำความผิด

นี่ต่อไปเขาจะเผชิญหน้ากับพี่หนานยังไง?

โถ่เอ้ย...

ยวี่จิ้นเหวินถูกติงเหมาจับห่ออยู่ในผ้าห่ม ยวี่จิ้นเหวินยัดถุงน้ำร้อนใส่ในผ้าห่มของเขา ช่วยให้เขาเหงื่อออก

“เมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนใช่ไหม ขอบตาดำยิ่งกว่าหมีแพนด้า”

ยวี่เฟิ่งเจียวจัดแจงผ้าห่มให้เขา แล้วจับหน้าผากของเขา แล้วพูดอย่างอบอุ่น “นอนพักสักหน่อย พอเหงื่อออกก็ดีขึ้นแล้ว”

ยวี่จิ้นเหวินพยักหน้า ยิ้มอ่อน แล้วหลับตาลง

ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน ยวี่จิ้นเหวินยังไม่ทันหลับลึก ร่างกายยังรู้สึกหนาว เขาหลับอย่างสะลึมสะลือ ก็ได้ยินเสียงริงโทนโทรศัพท์ดังขึ้น

เขาฝืนลืมตาขึ้น หรี่ตารับโทรศัพท์ พูดเสียงแหบแห้ง “ฮัลโหล?”

“พี่ใหญ่ แย่แล้ว พี่หนานซ่งถูกคนทำร้าย!!!”