สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 507

ตอนนี้ตระกูลโจ๋ตกต่ำเป็นอย่างมาก

โจ๋เจิ้งเหยาวัน ๆ หนึ่งไม่มีอะไรทำ จึงไปเรียนการลงทุน ผลปรากฏว่าถูกคนอื่นหลอก

ตอนแรกเริ่มขาดทุนนิดหน่อย เขาไม่สนใจ เพราะการลงทุนมีได้มีเสีย เป็นเรื่องปกติ

ต่อมาถูกเพื่อนเก่าคนหนึ่งชวนไปลงทุน ได้เงินมาก้อนหนึ่ง ก็ดีใจเป็นอย่างมาก เขาลำพองใจขึ้นมา รู้สึกว่าตัวเองคือเป็นพ่อมดวงการธุรกิจจริง ๆ จึงเอาเงินที่โจ๋เยว่กับโจ๋เซวียนฝากไว้ที่เขาไปลงทุน ก็ได้เงินมาอีกก้อนหนึ่ง

ในตอนแรกโจ๋เยว่กับโจ๋เซวียนไม่ยินยอม แต่ต่อมาเห็นว่าได้กำไรจริง ๆ จึงวางใจเอาเงินให้โจ๋เจิ้งเหยาไปใช้

กลับกลายเป็นว่าสภาวะการตลาดหุ้นไม่ดี หุ้นและเงินทุนที่เขาซื้อขาดทุนทั้งหมด หดตัวไปครึ่ง ร้านที่ลงทุนไปก็ล้มละลาย

เงินที่โจ๋เยว่กับโจ๋เซวียนให้เขาไปลงทุนก็ลอยไปกับน้ำ เขากลัวพวกเธอรังเกียจเขา อยากจะพลิกผันตัว จึงฟังคำแนะนำของเพื่อน ไปกู้เงินด้านนอก อยากจะมีหน้ามีตาต่อหน้าคนในครอบครัวต่อ ผลปรากฏว่ายิ่งลงทุนยิ่งขาดทุน ขาดทุนยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ ดอกเบี้ยเงินกู้นอกระบบยังคงหมุนเวียนอย่างต่อเนื่อง ค่อย ๆ กลายเป็นรูรั่วที่อุดไม่ได้

ตอนนั้นเขาเป็นเพราะปัญหาสินเชื่อทำให้กลายเป็นบุคคลล้มละลาย กลัวว่าจะถูกพวกเงินกู้นอกระบบตามฆ่า จึงต้องไปลี้ภัยอยู่ต่างประเทศ

บุคคลล้มละลายออกนอกประเทศไม่ได้ ตระกูลโจ๋คิดหาทุกวิถีทางเพื่อที่จะลักลอบออกไป ส่วนโจ๋เซวียนก็กลัวว่าถ้าอยู่ในประเทศต้องแบกหนี้ก้อนโต จึงจำใจต้องเลิกกับยวี่จิ้นเหวิน หนีไปต่างประเทศ พูดให้ดูดีว่าไปเรียนต่อต่างประเทศ อันที่จริงอยากจะไปจับลูกเขยต่างชาติสักคน ใครจะไปรู้ว่าเสียแรงเปล่า

เพื่อเป็นการใช้หนี้สินแทนพี่น้อง หลายปีมานั้นโจ๋เยว่ทำงานอย่างหนัก โชคดีที่เธอเป็นหัวหน้าของช่องหวนย่าไถ เงินเดือนไม่น้อย บวกกับเสิ่นหลิวซูใช้เส้นสายให้เธอ จึงได้รับเงินและโฆษณาพิเศษมากมาย สร้างชื่อเสียงให้เธอ เหนื่อยเกือบจะตายในที่สุดก็ใช้หนี้หมด โจ๋เจิ้งเหยาถึงได้กลับประเทศ

ใครจะไปคิด ว่าหลังจากกลับประเทศโจ๋เจิ้งเหยาก็ยังไม่หยุด ไปเรียนรู้การบริหารเงิน ซื้อประกันมากมาย ผลปรากฏว่าถูกคนอื่นหลอก เป็นหนี้ก้อนโตอีก

ครั้งนี้เขาแรงยิ่งกว่าเดิม ไปยืมเงินนอกระบบ คนพวกนั้นตามทวงหนี้ไม่มีการอ่อนข้อ ไม่มีเงินใช้หนี้? ได้เลย

งั้นก็หักขาก่อน ดูสิว่าจะหนีไปไหนได้?!

ขาของโจ๋เจิ้งเหยา ก็โดนท่อเหล็กหนาตีจนขาหัก

เขาเจ็บจนร้องไห้ออกมา แล้วตะโกนออกมา “ไม่ต้องสนใจฉัน ให้ฉันตายไปเถอะ ตายไปเลย...”

ตอนนี้คนที่อยากจะตายคือโจ๋เยว่!

เธอเพิ่งสูญเสียลูก สามีก็กลายเป็นคนยากไร้ ธุรกิจก็ไม่มีแล้ว ท้องฟ้ากลายเป็นสีเทา ในเวลาแบบนี้พี่ใหญ่ของเธอยังมาเพิ่งความวุ่นวายให้อีก ครั้งนี้เธอไม่อยากสนใจแล้วจริง ๆ แต่พี่สะใภ้คุกเข่าขอร้องให้เธอช่วย เธอเห็นพี่ใหญ่ที่ดูแลเธอมาจนโตขนาดนี้ ก็อดใจไม่ได้

ไม่มีทางอื่น จึงทำได้เพียงฟังคำแนะนำจากคุณหมอ จึงพาเขาส่งไปที่คลินิกแพทย์แผนจีนซูฉือ

หมอในโรงพยาบาลรัฐบาลพูดว่า “ขาหักรุนแรงเกินไป ถึงแม้จะต่อด้วยตะปูเหล็กกับเข้าเฝือก เกรงว่าจะกลับไปเดินปกติได้ยาก ต่อไปต้องใช้ไม้ค้ำหรือรถเข็น บางทีพวกคุณอาจจะส่งเขาไปที่คลินิกแพทย์แผนจีนซูฉือ หมอที่เหมยซูต่อกระดดูกได้เก่งมาก ล่าสุดมีหมออัจฉริยะมารักษาด้วย”

โจ๋เยว่เชื่อเครื่องไม่เชื่อครึ่ง “หมออัจฉริยะ? จริงหรือเปล่าคะ?”

“หมออัจฉริยะที่รับรองโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ พวกคุณพูดจริงหรือคะ?”

คุณหมอถูกถาม แล้วตอบอย่างไม่ค่อยพอใจ “ฝีมือทางการแพทย์ที่เหมยซูได้รับการสืบทอดมาเป็นร้อยปี การฝังเข็ม ต่อกระดูก การดูแลรักษาสุขภาพเป็นจุดเด่นสามอย่างของเหมยซู สืบทอดรุ่นต่อรุ่น ถึงแม้จะถูกซ่อนไว้ แต่ก็ยังโด่งดังไปทั่วโลก ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น คุณหนูใหญ่ตระกูลยวี่เมืองเป่ยพวกคุณเคยได้ยินใช่ไหม? นั่งรถเข็นอยู่หลายปี ก็ถูกหมออัจฉริยะติงที่เหมยซูรักษาจนหาย ตอนนี้สามารถลงเดิน เหมือนกับคนปกติได้แล้ว นี่ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์ในวงการแพทย์เลยนะ”

พูดถึงหมออัจฉริยะติง คุณหมอคนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความเลื่อมใส แทบอยากจะย้ายไปที่เหมยซู แต่เสียดายที่เขาไม่รับลูกศิษย์จากภายนอก

โจ๋เยว่ฟังอยู่นาน เธอตะลึงจนพูดไม่ออก

แน่นอนว่าเธอรู้จักยวี่เฟิ่งเจียว ไม่เพียงรู้จัก เธอยังเห็นยวี่เฟิ่งเจียวยืนหยิ่งผยองอยู่ตรงหน้าเธอ เหมือนกับสิบปีก่อนไม่มีผิด

โจ๋เยว่หัวเราะเยาะเย้ยในใจ เธอรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามผูกมัดเธอ แต่เมื่อคิดว่านี่คือครอบครัวเดียวของเธอบนโลก ก็ทนไม่ได้

“ฉันขอร้องเธอล่ะเยว่เยว่!”

แม่โจ๋คุกเข่าขอร้องโจ๋เยว่ “ถ้าหากเธอไม่อยากก้มหัวจริง ๆ ก็โทรหาเสิ่นหลิวซู ยังไงเขากับยวี่เฟิ่งเจียวก็เคยเป็นสามีภรรยากัน มีความผูกพันต่อกัน เขาเอ่ยปากขอร้องยวี่เฟิ่งเจียว ยวี่เฟิ่งเจียวไม่มีทางเห็นคนกำลังจะตายแล้วไม่ยื่นมือเข้าช่วย ยังไง ก็ต้องไว้หน้าเสิ่นหลิวซูบ้าง?”

โจ๋เยว่ยิ้มเยาะเย้ย “พวกพี่คิดเพ้อเจ้อจริง ๆ ยวี่เฟิ่งเจียวเป็นคนยังไงพวกพี่รู้เหรอ? ฉันยังสงสัยเลยว่าคนที่มาทวงหนี้ครั้งนี้ เธอเป็นคนสั่งมา เธอแทบอยากจะทำลายฉัน ทำลายตระกูลโจ๋ของพวกเรา จะยื่นมือมาช่วยพวกเราได้ยังไง?”

“ไม่ว่ายังไง ก็ต้องลองดูนะ...”

โจ๋เจิ้งเหยาเจ็บจนแทบจะเป็นลมไป “เธอโทรหาหลิวซู ให้เขามาที่นี่”

โจ๋เยว่จนปัญญา จึงทำได้เพียงโทรหาเสิ่นหลิวซู

เสิ่นหลิวซูรับโทรศัพท์ เมื่อได้ยินว่าจะไปขอร้องยวี่เฟิ่งเจียว เขาจึงพูดขึ้น “เรื่องนี้ฉันไม่สน แล้วก็ไม่อยากสนด้วย”

โจ๋เยว่ไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้ว แต่เมื่อได้ยินเสิ่นหลิวซูพูดแบบนี้ ก็โมโหขึ้นมา “เสิ่นหลิวซู คุณอย่าลืมว่าตอนนี้พวกเรายังเป็นสามีภรรยากันอยู่ ดีก็ดีด้วยกัน เสียก็เสียด้วยกัน ถ้าหากพี่ชายฉันเป็นอะไร หนี้สินของเขาก็จะตกมาที่ตัวฉัน คุณก็ต้องแบกรับด้วย คุณอยากใช้หนี้กับฉันเหรอ?”

“...” เสิ่นหลิวซูเงียบอยู่สักพัก ถึงได้ฝืนรับปาก “ฉันลองดู”

เขาสูบบุหรี่มวนหนึ่ง ถึงได้รวบรวมความกล้าโทรหายวี่เฟิ่งเจียว

เมื่อกดโทร ก็ได้ยินเสียง— “ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกยังไม่เปิดใช้บริการ...”