สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 541

หลังจากที่ได้เจอผู้ใหญ่ในครอบครัวอย่างเป็นทางการ เรื่องของยวี่จิ้นเหวินกับหนานซ่งก็ถือเป็นอันว่าได้ข้อสรุป

ตอนแรกพวกพ่อ ๆ ทั้งหลายต่างก็พากันเป็นห่วง กลัวมากว่าหนานซ่งจะเสียใจซ้ำสอง ก็เลยพากันเข้ามาคุยกับเธอทีละคน คอยถามเธอว่าคิดดีแล้วใช่ไหม?

หนานซ่งบอกให้พวกเขาสบายใจ "หนูไม่ใช่เด็กแล้วค่ะ เลยอายุที่จะมีความรักแบบนั้นมาตั้งนานแล้ว หนูรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ แล้วก็รับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองเลือกได้ หนูยินดีที่จะคบกับเขาอีกครั้งไม่ว่าจะดีหรือร้าย ถ้าเกิดว่าครั้งนี้เขายังทำให้หนูผิดหวังอีก หนูก็จะปล่อยเขาไป แล้วก็ไปหาคนอื่น"

มีคนถามหนานซ่งเหมือนกัน "ทำไมยังเลือกเขา?"

หนานซ่ง: "แล้วทำไมไม่ใช่เขา?"

หลังจากที่รู้ว่าหนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินกลับมาคบกันอีกครั้ง สำนักข่าวหลายแห่ง แอนตี้แฟนแล้วก็ชาวเน็ตหลายคนเข้ามาต่อว่าเธอ พวกเขาว่า คนที่หย่ากันแล้วทำไมจะต้องกลับมาแต่งงานกันอีก? ไม่กลัวจะเสียใจเป็นครั้งที่สองหรือไง? บนโลกมีผู้ชายอีกตั้งเยอะ แต่ดันมาเอาสามีเก่า? คนดี ๆ เขาไม่เอาของเก่าที่ทิ้งไปแล้วหรอก คุณหนูหนานต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ ......

ข่าวถูกแพร่ไปทั่ว หนานซ่งในฐานะสาวยุคใหม่5G ก็ได้เห็นข่าวพวกนี้จำนวนไม่น้อยเหมือนกัน แต่พอลองไปอ่านความคิดเห็นดูก็พบว่า ชาวเน็ตนั้นดูจะอารมณ์เย็นลงกว่าตอนก่อนนี้อยู่มาก เรื่องระหว่างเธอกับยวี่จิ้นเหวินให้พูดแค่คำสองคำก็คงจะบอกได้ไม่ละเอียด แล้วเธอก็ไม่ได้หวังให้ใครมาเข้าใจ ยังไงโลกใบนี้ก็ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นโดยแท้อยู่แล้ว

ชีวิตของเธอตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เธอเป็นคนกำหนดมันเอง แล้วก็จะไม่มีวันที่คนอื่นได้มากำหนดชีวิตของเธอด้วย ชีวิตสุดท้ายแล้วก็คือของเราเอง แล้วก็ไม่ได้มีไว้เพื่อให้ใครชม

หลังจากที่กลับมาถึงเมืองหนาน หนานซ่งเฮ่อเสี่ยวเหวิน ชีจิงจิงก็นัดมาเจอกัน โชคดีที่ลั่วโยวก็อยู่ที่เมืองหนานพอดี ในที่สุดทั้งสี่คนก็ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาสักที

ลั่วโยวกับเฮ่อเสี่ยวเหวินเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ยังเด็ก พอเจอหน้ากัน ก็เลยอดจะแกล้งกันไม่ได้

"ว้าว พลเอกหญิงลั่วโยวเจียดเวลามาเจอเราได้ด้วย เป็นเกียรติมาก ๆ จริง ๆ " เฮ่อเสี่ยวเหวินพูดด้วยน้ำเสียงประชด

ลั่วโยวเดินมาลงนั่งด้วยอากัปกิริยาเท่ ๆ แล้วทั้งยังโอบไหล่ของหนานซ่งเอาไว้ ราวกับว่าตัวเธอเป็นชายหนุ่มสุดหล่อ

"นั่นก็ใช่ รู้หรือเปล่าว่ากว่าจะฉันจะขอเขามาหาพวกเธอได้เนี่ย มันยากแค่ไหน?"

เฮ่อเสี่ยวเหวินมองรอยจูบบนกระดูกไหปลาร้าของเธอ จากนั้นก็หรี่ตา "เห็นแล้วล่ะถึงกับต้อง 'เสียเลือดเสียเนื้อ' กันเลยทีเดียว คนมีแฟนนี่มันดีจริง ๆ เลยนะ~"

"ก็ไม่เท่าไหร่หรอก เดี๋ยวครั้งหน้าจะพามาเจอนะ"

ลั่วโยวเถียงกับเฮ่อเสี่ยวเหวิน แต่เธอกลับทักทายชีจิงจิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างสุภาพ

ชีจิงจิงได้ยินชื่อของลั่วโยวมาบ่อยมากจนนับไม่ถ้วน แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่ได้เจอกับเธอ แถมเธอยังโดนความสวยและความหล่อของพี่สาวพลทหารคนนี้ตกเข้าเต็มเปา

ผู้หญิงเวลาดูแข็งแกร่ง ดูหล่อขึ้นมา ก็ไม่ต่างอะไรกับผู้ชายเลย

เฮ่อเสี่ยวเหวินคาบบุหรี่ไว้มวนหนึ่ง แต่กับเรื่องนี้เธอไม่ซื้อจริง ๆ ขอโทษที "ช่างมันเถอะ ระหว่างผู้หญิงด้วยกันเองควรจะรักษามิตรภาพอันบริสุทธิ์เอาไว้ แล้วก็ควรจะถอยออกไปให้ห่างจากคนที่เพื่อนของตัวเองชอบ"

ดวงตาคู่สวยของลั่วโยวกวาดมองผู้หญิงทั้งสามคน "อยู่ ๆ ฉันก็เพิ่งนึกได้ว่า เมียน้อยของสามีพวกเธอทั้งสามคนคือผู้หญิงคนเดียวกัน"

หนานซ่ง เฮ่อเสี่ยวเหวินและชีจิงจิง: "......"

ในตอนนี้ คือเดตแอร์ของจริง

เรื่องพวกนี้พูดออกมา ไม่คิดว่าพวกเธอจะอายกันเลยหรือไง?

ทั้งสามคนมีความคิดเห็นเหมือนกันว่า จุดด่างพร้อยเดียวในชีวิตของพวกเธอก็คือ ผู้ชายของตัวเองไปเกี่ยวพันกับผู้หญิงที่ชื่อว่า'โจ๋เซวียน'

แค่คิดก็หงุดหงิดใจ

พูดถึงโจ๋เซวียน เฮ่อเสี่ยวเหวินกับหนานซ่งก็หันมามองหน้ากัน จากนั้นเฮ่อเสี่ยวเหวินก็พูดว่า: "ผู้หญิงคนนั้นเองก็เก่งจริงนะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ยังอยู่รอด ทุ่มสุดตัวเลยจริง ๆ "

"ก็จริงนะ อาชีพเมียน้อยนี่นะ อาชีพนั้นนะวงในสุด ๆ นะ ไม่ยกย่องคงไม่ได้"

เฮ่อเสี่ยวเหวินหยิบโทรศัพท์ออกมา จากนั้นก็ส่งรูปเข้าไปในกลุ่มหนึ่งรูป ชีจิงจิงกับลั่วโยวต่างก็พากันเปิดดู ก็เห็นว่าเป็นรูปของโจ๋เยว่ที่กำลังกอดจูบอยู่กับผู้ชายอายุรุ่นราวคราวพ่อคนหนึ่งอยู่บนถนน รอบ ๆ ตัวของพวกเขาไม่มีใคร แถมภาพที่ถ่ายออกมาได้ก็ดูเร่าร้อนมากเสียด้วย ใครเห็นก็เป็นต้องหยุดมอง

"แฟนอะไรกันล่ะ นี่เรียกว่าหมูทอง"

เฮ่อเสี่ยวเหวินหัวเราะออกมา แล้วพูดออกมาอย่างร้ายกาจ: "ฉันกับเสี่ยวซ่งตั้งใจเลือกกันอยู่ตั้งนาน ถึงจะเจอของหายากแบบนี้ ถ้าไม่ให้โจ๋เซวียนก็น่าเสียดายแย่ เธอชอบแย่งผู้ชายของคนอื่นไม่ใช่หรือไง นี่ไง เธอจะได้แย่งผู้ชายคนนี้กับผู้หญิงอีกสามสิบหกคน ถือว่าเป็นจุดสูงสุดของชีวิตของเธอเลยนะ เดี๋ยวฉันขอนับหน่อย 1ปีมี365วัน ถ้าเกิดว่าเขาอยู่กับผู้หญิงหนึ่งคนต่อหนึ่งคืน ถ้าเกิดเฉลี่ยออกมาก็ถือว่าปีหนึ่งโจ๋เซวียนได้เจอเขาสิบครั้ง"

"จิ๊ ๆ ๆ เมียน้อยโจ๋จะรับความเสียใจแบบนี้ได้ยังไงกัน?" เฮ่อเสี่ยวเหวินพูด: "อย่างนั้นก็คงต้องรีบคิดหาวิธีทำให้เขาโปรดปรานเธอให้มาก ๆ แล้วล่ะ"

หนานซ่งยกแก้วขึ้นมา "ก็ถือว่าพวกเรานั้นสามารถที่จะหาจุดประสงค์และจุดมุ่งหมายให้เธอได้ เธอจะต้องขอบคุณพวกเราแน่ ๆ "

"แน่นอน" เฮ่อเสี่ยวเหวินเองก็ยกแก้วขึ้นมาเหมือนกัน จากนั้นก็ชนแก้วกับหนานซ่งเบา ๆ

ชีจิงจิงกับลั่วโยวมองภาพตรงหน้า จากนั้นก็หันไปมองหน้ากัน ในหัวของพวกเธอมีเพียงคำสามคำ: แย่ แน่ แน่

แต่ว่าพวกเธอนั้นสะใจมาก!

พูดเรื่องโจ๋เซวียนจบ ลั่วโยวก็พูดถึงหนานซ่งเรื่องที่หนานซ่งเจอคนดักทำร้านตอนที่กำลังกลับมาจากเมืองโม่ ชีจิงจิงกับเฮ่อเสี่ยวเหวินพอได้ฟังสีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที

"อะไรนะ? อย่างนั้นเธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า?"

หนานซ่งเงยหน้าทองชีจิงจิง สังเกตสีหน้าของเธอ จากนั้นก็พูดออกมา: "ไม่เป็นไร ยวี่จิ้นเหวินได้รับบาดเจ็บนิดหน่อย ไม่ได้เป็นปัญหา"

"ใครเป็นคนทำร้ายเธอ คนนั้นมันไปเอาความกล้ามาจากไหน?" เฮ่อเสี่ยวเหวินขมวดคิ้ว

หนานซ่งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ "จินต้ากัง"

อะไรนะ?!

ดวงตาของชีจิงจิงหดลงในทันที