สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 565

หนานซ่งมองไปที่เฮ่อเสี่ยวเหวิน และถามคำถามที่วนเวียนอยู่ในใจของเธอมาเป็นเวลานาน

"หวังผิง มีความจริงใจต่อเธอไหม?"

เฮ่อเสี่ยวเหวินเพิ่งดื่มกาแฟไปหนึ่งคำ เมื่อได้ยินหนานซ่งถามที่นิ่งเฉย เกือบจะพ่นกาแฟที่อยู่ในปากออกมา

ไม่ง่ายเลยที่จะกลืนมันลงไป และก็ยังได้สำลัก จึงไอออกมาอีกหลายครั้ง

หนานซ่งรีบดึงกระดาษทิชชูสองสามแผ่นส่งให้เธอ ทำหน้าอย่างขอโทษ "ไม่เป็นไรใช่ไหมเธอ?"

เฮ่อเสี่ยวเหวินโบกมือ เช็ดคราบกาแฟที่มุมปาก และมองไปที่หนานซ่งด้วยสีหน้าที่ชั่วร้าย "ไม่เป็นไรใช่ไหม เธอ?"

หนานซ่ง: "......"

"พูดอะไรบ้า? หวังผิงจะมาชอบฉันได้อย่างไร รู้สึกจริงใจต่อฉัน?"

เฮ่อเสี่ยวเหวินเช็ดคราบสกปรกบนชุดกี่เพ้า และรู้สึกว่าการคาดเดาของหนานซ่งเป็นเรื่องไร้สาระ

"ทำไมจะไม่ได้?"

หนานซ่งพูดว่า "เธอสวยมากขนาดนั้น รูปร่างดี และบุคลิกก็เท่ เขาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ชอบเธอนี่"

“……”

เฮ่อเสี่ยวเหวินแข็งค้างไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามว่า "เธอจริงจังเหรอ?”

หนานซ่งแบมือออก "ดูสิว่าฉันดูไม่จริงจังตรงไหน"

เฮ่อเสี่ยวเหวินจ้องเธออยู่พักหนึ่ง และมั่นใจว่าหนานซ่งกำลังถามคำถามนี้กับเธออย่างจริงจัง แทนที่จะหยิกเธอ นี่จึงได้มีท่าทีที่เข้มขรึมขึ้น และคิดอย่างจริงจัง "แม้ว่าเธอจะบอกว่าฉันสวย หุ่นดี นิสัยเท่ๆ พวกนี้ก็ถูกอยู่ ก็แต่นะ หวังผิง สามีเก่าของฉัน เขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย ในหัวของเขาไม่มีความรักความสัมพันธ์ของการปรารถนาที่มีของหนุ่มสาวอะไรนั้น ทั้งหมดนี้คือวิถีที่ก้าวไปในอาชีพของเขา"

พูดถึงตรงนี้ เฮ่อเสี่ยวเหวินรู้สึกโกรธเล็กน้อย เอามือเท้าคางและพูดว่า "ที่จริงแล้ว ตอนแรกๆ ฉันชอบหวังผิงมาก ไม่อย่างนั้นคงไม่แต่งงานกับเขา การแต่งงานสองครั้งแรกของฉันถูกจัดเตรียมให้ฉันโดยแม่เลี้ยงของฉัน หามาต่างเป็นชายชราที่อ้วนไขมันเยอะๆ ทั้งนั้น ฉันเห็นแล้วช่างน่าขยะแขยง หวังผิงเป็นพ่อของฉันจัดไว้ให้ แม้ว่าชื่อของเขาจะธรรมดาไม่มีอะไรแปลก และไม่ได้หล่อมาก แต่ลักษณะนิสัยไม่เลวเลย”

หนานซ่งพยักหน้า "ถึงอย่างไรก็มาจากสถานีตำรวจ ลักษณะท่าทางนั้นก็อยู่ในตัวเช่นกัน"

"ใช่ ยังไงก็ดีกว่าสามีสองคนก่อนของฉันมาก ฉันขี้เกียจจะทรมานแล้ว ตอนแรกที่แต่งงานกับหวังผิง ฉันก็อยากจะใช้ชีวิตกับเขาอย่างสงบสุข แต่คนคนนี้มันช่างน่าเบื่ออย่างกับท่อนไม้ ไม่ว่าจะอ่อยยังไงก็อ่อยไม่ได้"

เฮ่อเสี่ยวเหวินนึกถึงเรื่องโง่ๆ ที่ตัวเองเคยทำกับหวังผิง ไม่ได้รู้สึกละอายใจ เพียงแค่รู้สึกหดหู่ "ฉันเคยสงสัยเสน่ห์ของตัวเองมาก่อน ฉันยังเคยถามเขาต่อหน้าว่าไม่นอนกับฉันเพราะรู้สึกว่าฉันสกปรกเหรอ? แม้ว่าฉันจะแต่งงานสองครั้ง แต่ตัวฉันก็ขาวบริสุทธิ์นะ ไม่ยอมที่จะให้มือสกปรกของตาแก่เหล่านั้นได้มาแตะต้องฉัน แต่หวังผิงกลับกลายเป็นว่า ฉันเป็นฝ่ายรุกแบบนี้ เขาก็ไม่ยอม”

ในเวลานี้คุณหนูเฮ่อ ทำท่าทางเป็นสาวตัวน้อยที่ประคองใบหน้าอยู่ ทำให้หนานซ่งอดหัวเราะไม่ได้

เฮ่อเสี่ยวเหวินถลึงตา และนั่งตัวตรง "เธอหัวเราะเยาะฉัน!”

"เปล่าๆ......" หนานซ่งโบกมือด้วยรอยยิ้ม "ฉันแค่เห็นเธอเป็นแบบนี้ เลยคิดถึงตัวเองในอดีต"

"หืม?"

เฮ่อเสี่ยวเหวินตกใจเล็กน้อย และเข้าใจทันที จึงได้กะพริบตาปริบๆ "หมายความว่ายังไง? หรือว่า ในการแต่งงานครั้งก่อนเธอกับยวี่จิ้นเหวินก็ไม่ได้......" เธอยกมือขึ้นปรบมือเสียงดังสามครั้ง

แค่กๆ

หนานซ่งจิบกาแฟอย่างมียุทธวิธี และแสร้งทำเป็นเฉยเมยว่า "ไม่"

คราวนี้ถึงตาเฮ่อเสี่ยวเหวินที่ประหลาดใจ ปากของเธออ้าออกเป็นรูปตัว "O" เธอเอามือปิดปากและพูดด้วยสีหน้าอย่างกินแตงโม "ทำไม? ปล่อยสาวสวยอย่างเธอไว้ข้างๆ ก็ไม่หวั่นไหว ยวี่จิ้นเหวินเขามีปัญหาตรงไหนกัน?”

“……”

หนานซ่งตอบเธอตรงๆ ว่า "แล้วสามีเก่าเธอมีปัญหาอะไรรึเปล่า?”

"เขาไม่มีปัญหา เฮ่อเสี่ยวเหวินพูดอย่างจริงจัง "ต่อมาฉันใช้แผนเล็กๆ น้อยๆ และได้เทไวน์ให้เขาดื่มไปแก้วหนึ่งและประสบความสำเร็จในการ'เอา'เขาออก มีความสามารถ มีพลังมากอย่างกับเสือ...... แต่หลังจากนั้นก็โกรธจนไม่สนใจฉัน เหมือนได้รับความทนทุกข์ทรมานมากอย่างไรอย่างนั้น”

หนานซ่ง: เอ่อ......

ถ้าพูดแบบนี้ เธอสู้เฮ่อเสี่ยวเหวินไม่ได้ อย่างน้อยเขาก็สามารถจับผู้ชายได้ในการแต่งงาน

ในใจของหนานซ่งมีแต่ความโศกเศร้าจางๆ แล้วกล่าวต่อว่า "เช่นนั้นยวี่จิ้นเหวินก็ไม่มีปัญหาอะไร ตอนนั้นเขาไม่ชอบฉัน เอาแต่ทำหน้าไม่พอใจอยู่ตลอดทั้งวัน ตอนนี้ชอบแล้ว ก็…... มีพลังมากอย่างกับเสือ และด้านนั้นก็…... แข็งแรงมาก”

เฮ่อเสี่ยวเหวินแสดงท่า "โอเค" ให้เธอ และขับรถสปอร์ตวิ่งไกลออกไป

เรื่องเหล่านี้ของระหว่างชายหญิง ไม่อาจอธิบายได้ชัดเจน

ทำไมไม่ง่ายสักหน่อยล่ะ?

หนานซ่งถอนหายใจอย่างจนปัญญา เพิ่งจะขึ้นรถ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที ยวี่จิ้นเหวินโทรเข้ามา

"ช่างไม่พูดพร่ำทำเพลงจริงๆ......"

หนานซ่งพึมพําเสียงเบา แล้วรับสายด้วยรอยยิ้ม "ทําอะไร?”

"คุยกับเพื่อนสนิทเสร็จแล้ว?" ยวี่จิ้นเหวินเอ่ยเสียงใสและตื้นเขิน

หนานซ่งร้อง "อืม" "กำลังเดินทางกลับน่ะ"

"อ๋อ" ยวี่จิ้นเหวินรับคำ เปลี่ยนเรื่องพูด "ทายสิว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน?”

"หืม?" คุณไม่ได้อยู่ที่บริษัทเหรอ?”

ทันทีที่เธอถามขึ้น โทรศัพท์ก็ตัดสายไป และจากนั้นก็โทรวิดีโอคอลมา

หนานซ่งรับสาย แต่กลับได้ยินเสียงอึกทึก เธอตะลึงงัน เมื่อเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของยวี่จิ้นเหวิน ที่ยิ้มให้เธอเล็กน้อย "รับปากว่าอาบน้ำจะไลน์สดหาคุณ เริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว” พูดจบ ก็หันหลังเดินไปหาฝักบัว

น้ำไหลไปตามหลังที่เปลือยเปล่าของเขา และไหลไปยังขาอันเรียวยาว......

“！！！”

ให้ตายสิ ไอ้บ้านี่!

หนานซ่งรู้สึกร้อนในหัว รู้จักว่าที่นี่คือที่ไหน รีบกุมโทรศัพท์ตีคนขับเบาๆ "ไปห้องลอยฟ้า!”