สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 581

ตอนบ่ายเฮ่อเซินกับซูอิงยังจะต้องไปอีกหลายโรงภาพยนตร์ ทานอาหารกลางวันเสร็จพวกเขาก็ไปสมทบกับทีมงาน

หนานซ่งให้เฮ่อเซินดูแลซูอิงให้ดี อย่าล้มอย่าชน

เป็นกังวลยังกับแม่

ยวี่จิ้นเหวินเห็นเธอกำชับอย่างใส่ใจ ในใจกลับรู้สึกอบอุ่นมาก เธอมักจะใช้วิธีของตัวเองเป็นห่วงและปกป้องคนรอบข้าง

พูดกันว่าเธอคือที่รักที่โปรดปรานของทุกคน แต่นั่นก็เป็นเพราะเธอดีกับคนอื่นอย่างใจจริง คนอื่นถึงได้เอ็นดูเธอ

ความจริงใจย่อมแลกมาด้วยใจจริง

ทันทีที่เฮ่อซินกับซูอิงออกไป หนานซ่งก็เหมือนลูกโป่งรั่ว รู้สึกหมดแรง ความรู้สึกหลังจากดูหนังตอบสนองขึ้นมาแล้ว

ยวี่จิ้นเหวินเดินเข้ามา โอบบ่า พยุงเธอไว้ แล้วถามอย่างเป็นห่วง “ไม่สบายเหรอ?”

“ไม่รู้ว่าตอนเที่ยงกินเยอะไปหรือเปล่า รู้สึกคลื่นไส้...นิดหน่อย”

หนานซ่งลูบตรงหัวใจ

ยวี่จิ้นเหวินเลิกคิ้ว

“ไม่ใช่ว่า...”

เขาเพิ่งพูดขึ้น หนานซ่งก็เดาได้ว่าเขาจะพูดอะไร จึงตอบอย่างโผงผาง: “ไม่มีทาง!”

ยวี่จิ้นเหวินดวงตาเป็นประกาย มองไปทางเธอไม่ได้พูดอะไร

หนานซ่งจ้องมองเขา “พวกเราใช้มาตรการป้องกันทุกครั้ง ไม่มีทางติดแน่”

ยวี่จิ้นเหวิน: “สมมุติล่ะ? เหมือนว่าสิ่งนั้น ไม่ได้ปกป้องร้อยเปอร์เซ็นต์”

“...”

เขาพูดแบบนี้ หนานซ่งเป็นกังวลนิดหน่อย เธอขมวดคิ้ว มองเขาอย่างสงสัย “ไม่ใช่ว่านายใช้อุบายอะไรใช่ไหม?”

เมื่อก่อนเธอเคยดูนิยายประธานบ้าพลัง ประธานพวกนั้นเพื่อที่จะให้นางเอกตั้งครรภ์ ก็เจาะรูถุงยางอนามัย เธอรู้สึกรังเกียจมาก

แล้วถ้ายวี่จิ้นเหวินกล้าทำเรื่องแบบนี้ เธอก็จะสับเขาเป็นชิ้น ๆ!

“ไม่ใช่”

ยวี่จิ้นเหวินพูดปกป้องตัวเอง “ฉันจะทำเรื่องแบบนี้โดยไม่ได้รับการอนุญาตจากเธอได้ยังไง ทำแบบนั้นไม่อยากมีชีวิตแล้วเหรอ?”

เห็นหน้าตาจริงจังของเขา หนานซ่งโล่งใจนิดหน่อย แต่ก็พูดขึ้นอีก “นายอย่าทำเรื่องแบบนั้นนะ ไม่อย่างงั้นฉันจะเก็บลูกไว้ไม่เอาพ่อแน่”

เสียงของเธอเรียบเฉย แต่ยวี่จิ้นเหวินฟังจนหัวใจสั่นคลอน แผ่นหลังเสียววาบ

เขารู้ว่าเธอไม่ได้แค่พูดเฉย ๆ แต่ “ทิ้งพ่อเอาลูก” เรื่องแบบนี้เธอทำได้จริง

แล้วเขาก็รู้ว่าเส้นตายของเธออยู่ที่ไหน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าบนภูเขามีเสือ แล้วจะขึ้นเขาไปอีกทำไม?

เขาไม่อยากลิ้มรสการสูญเสียเธอไปอีกครั้งแล้ว

“ไม่มีทาง” ยวี่จิ้นเหวินรับรองอย่างจริงจัง “เรื่องใหญ่แบบนี้ฉันต้องเจรจากับเธอ ไม่มีทางตัดสินใจเอง”

หนานซ่งถามเขา “งั้นสำหรับนายเรื่องไหนคือเรื่องใหญ่ เรื่องแบบไหนคือเรื่องเล็ก?”

เธอคิดว่าการรู้ขอบเขตระหว่างทั้งสองฝ่ายให้ชัดเจนค่อนข้างดีกว่า

ดวงตาคู่สีดำของยวี่จิ้นเหวิน มองเธอ แล้วพูด “ทุกเรื่องเกี่ยวกับเธอ สำหรับฉันคือเรื่องใหญ่ทั้งหมด ไม่มีเรื่องเล็ก”

หนานซ่ง: “...”

จู่ ๆ เขาก็เป็นแบบนี้ ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกเลย

เดิมทีเธออยากที่จะให้เขาเลิกล้อเล่นกับเธอ แต่เขาท่าทางจริงจังขนาดนี้ ไม่มีการล้อเล่นสักนิด

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทั้งสองก็ไม่กล้าชะล่าใจ กลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นมาจริง ๆ

“ระวัง!” ยวี่จิ้นเหวินดวงตาเบิกกว้าง ยื่นมือออกไปจับมีดไว้ตามสัญชาตญาณ

ปลายมีดห่างจากท้องของหนานซ่งแค่หนึ่งเซนติเมตร

ถูกยวี่จิ้นเหวินจับไว้ได้

เลือดค่อย ๆ หยดลงพื้น หนานซ่งโมโหตาแดง

เธอถีบหัวเข่าของ “พนักงานทำความสะอาด” อย่างแรง เขาเจ็บจนคุกเข่าลง คางกระแทกกับขอบอ่าง

ได้ยินเสียง “แกร่ก” หนานซ่งบิดข้อมือของเขา ยวี่จิ้นเหวินปล่อยมือ มีดที่เปื้อนเลือดตกลงพื้น เลือดสาดเต็มพื้น

“อาจิ้น มือของนาย!”

หนานซ่งเห็นฝ่ามือของยวี่จิ้นเหวินมีบาดแผลสองแผล แผลลึกมาก เนื้อแหวะออกมา เลือดไหลออกมาด้านนอก

“ไม่เป็นไร...” ยวี่จิ้นเหวินกำลังจะปลอบเธอ ก็มีชายร่างกำยำหลายคนเข้ามาจากด้านนอก เป็นพวกเดียวกับ “พนักงานทำความสะอาด” พวกเขาเดินกร่างเข้ามา “เป็นยังไงบ้างพี่สอง ห้าร้อยล้านถึงมือแล้วยัง?”

จากนั้นฉากที่คิดไว้กลับไม่ได้เห็น พวกเขาตะลึงในทันที เมื่อตอบสนองได้ ก็จะหยิบมีดด้านหลังออกมา

“ยืนตรงนั้น!”

หนานซ่งตะโกน แล้วเหยียบหัวของ “พนักงานทำความสะอาด” สายตาเย็นชากวาดมองพวกเขา “ไม่อยากให้มันตาย ก็ยืนอยู่ตรงนั้นอย่าขยับ”

คนพวกนั้นเหลือบมองพี่สองที่ถูกเหยียบอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นห่วงว่าเขาจะตายหรือว่าถูกสายตาเย็นชาของหนานซ่งทำให้ตกใจจนไม่กล้าขยับเขยื้อน

หนานซ่งรีบร้อนที่จะห้ามเลือดให้ยวี่จิ้นเหวิน แต่บนตัวไม่มีผ้าพันแผล เธอจึงยื่นมือเข้าไปในเสื้อ ฉีกเสื้อสายเดี่ยวสีขาวด้านในออกมา พับเป็นชิ้นยาว ห่อมือของยวี่จิ้นเหวินไว้ ผ้าสีขาวถูกย้อมด้วยสีแดงอย่างไว หนานซ่งมองดูย่างสงสาร แล้วสบถออกมา “แม่งเอ๊ย!”

เธอระเบิดออกมาเสียงดัง แล้วก้มลมหยิบมีดที่เปื้อนเลือดบนพื้นขึ้นมา เธอได้ว่า “พนักงานทำความสะอาด” คือคนผมแดงที่ทวงหนี้ในวันนั้น

ก็เข้าใจว่าเรื่องมันเป็นยังไง

“อยากได้ห้าร้อยล้านใช่ไหม?” เธอยิ้มเยือกเย็น ใบหน้าโมโห “ฉันมี แต่พวกแกมีปัญญาเอาไปได้ไหม?”